เกริ่นก่อนเลย เจ้าของกระทู้เป็นเกบ์นะครับ และเพื่อนที่เจ้าของกระทู้แอบชอบก็เป็นเกย์ครับ
ผมขอเล่าคร่าวๆ นะครับ ..
( ผมขอแทนตัวเองว่า T และแทนเพื่อนว่า K นะครับ )
เรื่องมันเกิดจาก เพื่อนคนนี้ เรารู้จักกันทางไลน์ครับ ผมเล่นแอพเกย์
และเหมือนจะได้คุยกับเพื่อนของเพื่อนคนนี้ และเพื่อนคนที่คุยกับผม ก็แคปรูปผม
และ รูปบาร์โค้ดไลน์ที่ผมลงไว้ มาแจกในกลุ่ม ว่า "ลองแอดคนนี้ดูนะ น่ารักดี"
เขาก็แอดมาครับ ผมก็ถามเขาว่า ไปเอาไลน์ผมมาจากไหน เขาบอกเอามาจากกลุ่มเพื่อนครับ
เพื่อนที่รร.เก่าของเขา ผมก็บอกว่า ผมไม่เคยไปโพสไลน์ตัวเองที่ไหนนะ (ตอนนั้นลืมนึกถึงแอพเกย์
)
ผมเลยบอก K ว่า Capture หน้าจอให้เราดูหน่อย K ก็แคปมาให้ดูครับ ผมก็ถามต่อ "แล้วทำไมถึงแอดเรามา"
(เนื่องจากโดยปกติแล้ว เกย์ ถ้าไม่ใช่เพราะจะจีบ ก็มีแต่จะหาคู่นอนแหละครับ) เขาบอกว่าเห็นบ้านใกล้กัน
เลยแอดมา ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร เลยไม่ได้ถามต่อ
ช่วงแรกๆ ที่ผมคุยกับ K ผมกำลังไปเที่ยวเหนือกับที่บ้านครับ เลยไม่ค่อยได้ตอบเขา
แม้ว่าเขาจะทักมาทุกวันก็ตาม ผมก็อ่านแต่ไม่ตอบบ้าง ไม่เปิดอ่านบ้าง ดองไลน์บ้าง
เหมือนคนอื่นๆ ที่แอดเข้ามา เนื่องจากกำลังเที่ยวอยู่ด้วย และไม่ค่อยสบาย
พอกลับมากทม.มีเวลา บวกกับยังหางานไม่ได้ด้วย ก็เลยลองคุยกับเขาดูครับ
เราคุยกัน ถามชื่อ ถามที่อยู่ คุยสัพเพเหระกัน ตั้งแต่ 5 โมง จนถึง เที่ยงคืน
เขาก็บอกว่าเขาเพิ่งเลิกงาน กำลังจะถึงห้อง อยากเจอเรา ด้วยความที่เราไม่ค่อยให้ใครมาบ้าน
และถ้าเข้าบ้านแล้ว แม่จะไม่ให้ออกไปข้างนอกอีก (แม่หวงลูก
) เลยลังเลอยู่สักพัก
เขาจึงบอกว่า ถ้าไม่สะดวก ก็ไม่เป็นไร (เราก็อยากเจอเขาเหมือนกันไง
) เลยนัดให้เขามาหาที่บ้าน
แต่บอกว่า นั่งคุยหน้าบ้านละกันนะ เพราะถ้าเข้าบ้านไอ้จิ๋วในบ้าน เห่าบ้านแตกแน่ เขาก็ตกลง
เขามาเร็วมาก (บ้านห่างกันประมาณ 700เมตร) ขี่มอไซมา K น่ารักมาก (ขนาดอยู่ในที่มืดนะเนี่ย
)
ครั้งแรกที่เจอกัน ต่างคนก็ต่างเงอะๆงะๆ เขินกันและกัน ทำตัวไม่ถูก สัก 10-20 นาที ถึงเริ่มอยู่ตัว (แหม่...)
เราก็ยืนคุยกันหน้าบ้านแหละครับ ถามสัพเพเหระเหมือนเดิม พยายามหาเรื่องมาคุยกัน ไม่อยากให้เกิดความเงียบ
ยืนคุยกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาก็ขอตัวกลับ โดยให้เหตุผลว่า เราใส่ขาสั้น ยุงกัดขาลายแล้ว (เขิน
)
ค่อยคุยกันต่อในไลน์นะ เราก็ตกลง แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
หลังจากวันนั้นที่เราได้เจอกัน เราก็คุยกันทุกวันเลย K ทำงานที่พระราม4 จขกท.ทำงานที่สุขุวิท71 ครับ
พอเลิกงาน เราสองคนจะถึงบ้านประมาณ สองทุ่มครับ (Kเลิกดึกกว่าแต่ขี่มอไซ จขกท.เลิกเร็วกว่าแต่ขับรถเก๋ง เลยถึงช้า แฮ่
)
หลังเลิกงานทุกวัน ผมจะขับรถไปเก็บที่บ้าน แล้วรอ K มารับ เพื่อไปกินข้าว หรือ นมปั่น เราจะทำแบบนี้กันเป็นประจำทุกวันครับ
โดยไปกันแค่สองคน (ถ้าเราบอกเขาว่าจะชวนเพื่อนเราไป เขาจะทำเสียงประชดเราว่า งั้นก็ไปกับเพื่อน T ละกันไม่ต้องไปกับเรา)
เราเลยไม่ได้ชวนเพื่อนไปซะที
ระยะเวลาไม่นานครับ ที่เรารู้จักกัน (สองเดือนเอง แฮ่
)
"เที่ยวกันสองคนครั้งแรก"
รู้จักกันมาเดือนนึง K บอกจะชวนเราไปเที่ยว เสาร์นี้ (จำวันที่ไม่ได้) เราก็ถามว่าไปไหน K ยิ้มๆ แต่ไม่ตอบ
(โดยปกติแล้ว K จะเป็นคนที่เวลาจะพาเราไปไหน จะไม่ยอมบอกว่าพาไปที่ไหน ซึ่งจขกท.จะหัวเสียมาก เพราะไลฟ์สไตล์ K กับจขกท.ต่างกันมาก)
K ก็นัดเราไปเจอหน้าปากซอยหอเขา โดยบอกเราว่าวันนี้จะให้เราลองทำอะไรแบบเขาดูบ้าง K พาจขกท.ขึ้นรถเมล์จากลาดพร้าวไปลงอนุเสาวรีย์
เพื่อไปต่อรถเมล์ร้อนไปท่าเรือ (รถร้อนนนน) และก็ดันเลยป้าย เพราะมัวแต่เม้าท์ซะงั้น เลยต้องถามพี่กระเป๋าว่าจะไปท่าเรือที่ข้ามไปวัดระฆัง
ต้องนั่งสายอะไร พอรู้สาย K ก็พาเราข้ามถนนมาขึ้น วิ่งไปได้กิโลเดียว รถเสียยยยยยยย (เราก็ยิ่งอารมณ์เสีย แล้วก็เดินบ่นง๊องแง๊บๆ ตลอดทาง
K ก็ได้แต่ยิ้มแล้วหัวเราะ แหะๆ ตอบมาแทน) สุดท้ายข้ามเรือไปวัดระฆัง (โอ้แม่เจ้า พากูมาลำบากอีกล้าววว TT )
จขกท.ขอเกริ่นนิดนึง ว่า จขกท.เป็นคนจีนที่เกิดในประเทศไทย เวลาจะเข้าวัดก็จะเข้าแต่วัดจีน (ติดสอยห้อยตามที่บ้านไปด้วย)
นับตามเทศกาลจีน กล่าวคือ เข้าวัด แต่จะเข้าตามวันเทศกาลจีนซะส่วนมาก ถ้าไม่มีเหตุอะไร หรือไม่มีอะไรดลใจให้อยากไปจริงๆ
จะไม่คิดเข้าวัดเลยครับ กลับมาเข้าเรื่องต่อ จขกท.ถาม K ว่าแถวบ้านเราก็มีวัด ทำไมต้องมาไกลขนาดนี้ (นี่มันข้ามฝั่งเลยนะ
)
K ตอบว่า วัดระฆังเป็นวัดที่ K ชอบมามากๆ ตั้งแต่มาอยู่กทม.ก็มาแต่วัดนี้ เพราะรู้สึกดี ชอบ ( K เป็นคนจังหวัดน่าน) เลยอยากจะพาเรามาบ้าง
(เขิน
) K พาจขกท.มาทำวัดเย็นครับ จู่ๆ ก็พาเข้าไปนั่งในศาลา จะหยิบหนังสือบทสวดก็หยิบไม่ทัน T^T สวดมนต์พื้นฐานไอ้เราก็ได้บ้าง
แต่หลังๆ บทอะไรก็ไม่รู้ ได้แต่นั่งประนมมือทำปากงึมงำๆ ตามเขาไป สักพัก K เริ่มเปลี่ยนท่ามานั่งขัดสมาธิ และหันมาบอก จขกท.ว่า เราจะนั่งสมาธินะ
(คือกูรู้ไง ว่าง่วง
) คนอื่นก็กราบก็ไหว้กันไปตามบท แต่ K เนี่ยสิ ไหว้ถี่มากเลย
(สัปหงก)
ทำวัดเย็นที่นี่คือ สวดมนต์ครึ่งชม. และ นั่งสมาธิหลังสวดมนต์อีกครึ่งชั่วโมง พอถึงตอนที่ลูกวัดประกาศให้นั่งสมาธิ จขกท.ความเรียบร้อยแตกทันที
คิดในใจว่า จะออกละ พี่จะไม่ทน (เมื่อยมว้ากกก
) เหน็บกินแล้วกินอีก เลยหันไปสะกิด K ว่า เราจะไปห้องน้ำ และจะรออยู่นอกศาลาเลย
K ก็เข้าทางในลึกมา จะเอานิ้วเขี่ย จะหยิก ก็ไม่กลับเข้าร่างละ เราเลยบอกไว้ในไลน์ และเดินออกไปข้างนอกทันที (ก่อนที่เขาจะประกาศอีกรอบ TT)
ผ่านไปรึ่งชั่วโมง จขกท.เดินกลับมาที่ทางออกศาลา และมองเข้าไปหา K ....หาไม่เจอ? เลยมองหารองเท้าของ K (แตะแอดด้าสีเหลือง) ....ไม่มี?
ตอนนั้นจิตตก กลัวโดนทิ้ง เพราะโทร K แล้วขึ้นว่า "ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้ Sorry บลาๆๆ" ตอนนั้นจะร้องไห้จริงๆ
ก่นด่า K ในใจเยอะมาก เพราะคิดว่าเขาพามาไกล แล้ววางยาเรา จขกท.เลยเดินมาที่ท่าเรือ เพราะได้ยินเขาตะโกนว่าเรือรอบสุดท้ายจะมาแล้ว
ระหว่างรอเรือ ก็ไปซื้อขนมปังมาให้อาหารปลาไปพลางๆ K ก็เดินทำหน้ากรุ้มกริ่มมาหาเรา แล้วก็มองหน้าเรา เราก็หันหน้าหนี (น้ำตาคลออยู่
)
K ถามจขกท.ว่า "เป็นไรอะ กลัวเราทิ้งหรอ โทรมาตั้งสิบกว่าสายแหน่ะ..." เราก็บอกว่า "เปล่า" K ก็สวนกลับมาว่า "ปากแข็งเน้อะ น่าจะทิ้งจริงๆ ซักที"
จขกท.ได้แต่ทำหน้าค้อนกลับไป พลางแบ่งขนมปังให้ K โยนให้ปลา K ก็พูดขึ้นมาว่า "ไม่ต้องกลัว เราไม่ทิ้ง T หรอก" ท่ามกลางอาทิตย์อัสดง
(ซึ้ง
เลย กูนี่ซึ้งเลย
) ขากลับบ้านเราก็นั่งรถเมล์ไปลงลาดพร้าว (ขากลับยังดี ไม่มีอุปสรรคอะไรมาขวางกั้นระหว่างเรา)
ขึ้นรถปุ้บ หลับเป็นตายจ้า รู้ตัวอีกที ถึงละ 555 K ก็ขี่มอไซไปส่งเราที่บ้าน ให้เก็บของ แล้วก็พาออกไปกินข้าวเหมือนทุกวัน
"วันลอยกระทง"
ผมชวน K ไปลอยกระทงกับที่บ้านครับ จขกท.เลิกงาน 6 โมง นัดกันไปเจอบ้านผม และนั่งรถของที่บ้านไปครับ
เขาบอกคงไม่ทันเพราะเลิกงานประมาณสองทุ่ม และแจ๊คพ๊อตพอดี หัวหน้าดันมาสั่งงานตอนกำลังเก็บของกลับบ้าน
จึงทำให้เลิกงานสองทุ่มเหือนกับ K เลยครับ ผมขับรถกลับบ้านถึงบ้านประมาณ สามทุ่มนิดๆ K ก็มารอหน้าบ้านพอดี
เราเลยบอกว่าคงไปหาพ่อแม่ (ที่สวนลุม) ไม่ทันแล้ว เราไปลอยกันเองแล้วกัน จขกท.ก็ชวน K ไปลอยที่สวนรถไฟ (สวนวชิรเบญจทัศน์)
แต่ K ดันมาบอกตอนออกมาได้ครึ่งทางว่า สวนรถไฟปิด สามทุ่มนะ และก็บอกต่อว่า เอางี้ เดี๋ยวเราพาไปที่ที่นึงดีกว่า จขกท.ก็ถามว่าจะไปไหน
K ก็ยิ้มๆ และก็ถึงที่ที่ K อยากพามา "ม.เกษตร" ช่วงวันลอยกระทง ที่ม.เกษตรมีจัดงานลอยกระทงโดยนศ.ปี4 ครับ (เพิ่งรู้ตอนไปเดินนี่แหละ
)
ที่งาน คนจะค่อนข้างเยอะ K เลยบอกว่า "เดี๋ยว T เดินนำไปเลย K จะเกาะเอวอยู่ข้างหลัง จะได้ไม่หลงกัน" เราก็เออ ออ ตามเขาไป
เดี๋ยวจับเอวบ้าง จับมือบ้าง แล้วก็เดินเล่นกันไป ซื้อของกินกันไป ขากลับ จขกท.บอก K ว่า แวะรพ.เปาโลที่โชคชัย4 ให้ด้วยนะ ต้องไปล้างแผล
จขกท.โดยคัตเตอร์บาดที่โคนนิ้วชี้ซ้ายตรงเส้นข้อพับพอดี เย็บไปสามเข็ม จิร้องไห้ TT) ระหว่างทางไปรพ. K วิ่งมาทางลาดพร้าววังหิน
ฝนตกจย้าาา อยู่ดีๆ ก็ตก ตกหนักมาก K ยื่นเสื้อกันฝนมาให้เรา แล้วบอกให้เราใส่ซะ เราก็กางออกแล้วคลุมไว้บนหัวเราสองคน
K ก็ตะโกนแข่งกับฝนมาว่า "T!! ใส่เสื้อกันฝนซะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" จขกท.ตอบ "ก็มันมีตัวเดียวไม่ใช่หรอ ก็คลุมสองคนนี่แหละ"
K ก็เลยแวะใต้ต้นไม้ข้างทาง บอกให้เรายืนเฉยๆ และหยิบเสื้อกันฝนไปใส่ให้เรา (ตอนนั้นจขกท.เริ่มชอบ K สักพักแล้ว แต่ K ก็ชอบเน้นคำว่าเพื่อนกับเรา
เราเลยไม่แน่ใจว่าเราคิดเหมือนกันมั้ย เลยยังไม่ได้บอกอะไรออกไป) หลังจากนั้นก็ขี่มอไซไปรพ.กันต่อ เราก็บอก K ให้เอาหมวกกันน็อคมาใส่ จะได้ช่วยกันฝนได้บ้าง K ตอบก็ตอบกลับมาว่า "ฝนตกแล้วมันทำให้มองไม่เห็นทาง" ก็ยังดั้นด้นที่จะเอามือนึงขี่มือนึงบังฝน
พอถึงรพ. K ตัวเปียกมาก เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย จขกท.รู้สึกผิดมากอะ แต่ก็ได้แต่ตอบกลับไปว่า ขอบคุณมากนะ
หลังจากล้างแผลเสร็จ K ก็ขี่มอไซไปส่งจขกท.ที่บ้าน เราก็ได้แต่บอก K ว่าให้รีบกลับไปอาบน้ำนะ ตากฝนมาเดี๋ยวจะเป็นหวัด
(แต่เชื่อว่าถึกๆ อย่าง K มันไม่เป็นอะไรร้อกก
) พอ K อาบน้ำเสร็จแล้วก็ทักมาบอก จขกท.ในไลน์ เป็นปกติ Call คุยกันซักพัก
แล้วก็แยกย้ายกันไปนอน เหมือนเดิ๊มมม
เป็นแบบนี้เป็นประจำทุกวัน แต่สิ่งที่ K ทำในหลายๆ เรื่อง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรมาก มันมักทำให้ จขกท.คิดมากไปเกินกว่าคำว่า "เพื่อน"
เช่น...
- ไปกินข้าว ปากเราเลอะ K จะเป็นคนแรกในหมู่เพื่อนที่เห็นคราบนั้น และหยิบทิชชู่มาเช็ดให้เรา
- ทุกครั้งที่ฝนตก K เลือกที่จะหยิบเสื้อกันฝนของตัวเองที่มีตัวเดียว มาใส่ให้ จขกท.
- ทุกครั้งที่เราไปแฮ้งค์เอ้าท์กัน แล้วจขกท.เมา คนที่พาไปอ้วก เอาน้ำให้บ้วนปาก เอาทิชชู่เช็ดคราบอ้วกที่มุมปาก พาเรากลับบ้าน
สัญญากับแม่ว่าจะดูแลเราให้ ก็มีแต่ K คนเดียว ที่ไม่เคยลืมเรา (เพื่อนคนอื่นก็ทำ แต่มันไม่กล้าเช็ดอ้วกให้เราไง
)
- ร้องเพลงให้ฟังเป็นชั่วโมงๆ จนถึงเช้าทุกวัน (คือเสียงแม่มก็เพี้ยนอะ แต่เราชอบฟังนะ เพราะแต่ละเพลงเกี่ยวกับคู่เราหมดเลอ ><)
- ทุกครั้งที่เรานั่งข้างกันบนรถเมล์ แล้วจขกท.นั่งหลับ คนที่เอามือมานาบหัวเราให้หลับบนไหล่เขา ก็มีแต่ K
และก็เป็นคนที่ทุกครั้งที่ทำสิ่งเหล่านั้น จะต้องพูดว่า "เพื่อนกัน ก็ต้องทำให้กันดิ๊" .............เห้ยยยยย!!!! คื๊ออร้ะ????
เมื่อไม่นานนี้ก่อนวันปีใหม่ประมาณ 1 อาทิตย์กว่าๆ จขกท.ตัดสินใจบอกความรู้สึกทั้งหมดออกไป.... ซึ่งมันพลาดมากกกกก!!!!
เพราะหลังจากที่เราบอกไปช่วงแรกๆ K ตอบกลับมาว่า "เรายังรู้จักกันไม่เท่าไหร่เลย T ยังไม่เคยเห็นอีกด้านของ K ซึ่ง K ก็ยังไม่เคยเห็นอีกด้านของ T เหมือนกัน ถ้าเราอยากรู้จักกันให้มากกว่านี้ เราก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้" ......เราก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้.........เราก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้.......
(แอคโค่~~~) จขกท.แอบจุกครับ จุกจริงๆ เธอแค่มีความสุข แต่เธอไม่ได้รักกัน... จขกท.คิดว่า ที่ K ทำให้มันพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นจะทำให้กันนะ
ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอก ว่า K คิดอะไรอยู่...
จากวันที่เราได้คำตอบนั้น จนมาถึงวันนี้ วันที่จขกท.โพสขึ้นพันทิป K คนเดิมที่อบอุ่น ที่คอยดูแลเอาใจใส่เรา ได้ตายจากไปแล้ว....
K เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่ เราสารภาพได้แค่สองวัน เริ่มทำงานหนัก กลับดึก (จริงๆมันอยู่ห้องตั้งแต่ทุ่มนนึงละ กูมีเช็คจากเพื่อนมันมา
)
เริ่มไม่มีเวลามาหา อยากพักผ่อนหลังจากทำงานเหนื่อยๆ คือทุกอย่างเริ่มตรงกันข้ามกันแม่มทุกอย่าง เมื่อกี้ เราทักเขาไปในไลน์ ถ้าเป็นแต่ก่อนคือแย่งกันพูดแย่งกันพิมพ์ ตอบวิต่อวิ แต่ตอนนี้ทักตั้งแต่ 10.00 ตอนนี้ 16.52 ละ คุณยังไม่มาอ่านเลยครับ เห้อ
จขกท.แค่อยากระบายความรู้สึกเหล่านี้ออกมาเท่านั้น ปกติก็เป็นคนชอบอ่านกระทู้ในพันทิปอยู่แล้ว จึงสมัครเข้ามาเป็นผู้เล่าเรื่อง(ของตัวเอง)
ให้ผู้อื่นฟังบ้าง555
สวัสดีครับ และบ๊ายบาย K ที่รักกก
แอบชอบเพื่อน สารภาพแล้ว แต่เพื่อนเป็นแบบนี้...
ผมขอเล่าคร่าวๆ นะครับ ..
( ผมขอแทนตัวเองว่า T และแทนเพื่อนว่า K นะครับ )
เรื่องมันเกิดจาก เพื่อนคนนี้ เรารู้จักกันทางไลน์ครับ ผมเล่นแอพเกย์
และเหมือนจะได้คุยกับเพื่อนของเพื่อนคนนี้ และเพื่อนคนที่คุยกับผม ก็แคปรูปผม
และ รูปบาร์โค้ดไลน์ที่ผมลงไว้ มาแจกในกลุ่ม ว่า "ลองแอดคนนี้ดูนะ น่ารักดี"
เขาก็แอดมาครับ ผมก็ถามเขาว่า ไปเอาไลน์ผมมาจากไหน เขาบอกเอามาจากกลุ่มเพื่อนครับ
เพื่อนที่รร.เก่าของเขา ผมก็บอกว่า ผมไม่เคยไปโพสไลน์ตัวเองที่ไหนนะ (ตอนนั้นลืมนึกถึงแอพเกย์
ผมเลยบอก K ว่า Capture หน้าจอให้เราดูหน่อย K ก็แคปมาให้ดูครับ ผมก็ถามต่อ "แล้วทำไมถึงแอดเรามา"
(เนื่องจากโดยปกติแล้ว เกย์ ถ้าไม่ใช่เพราะจะจีบ ก็มีแต่จะหาคู่นอนแหละครับ) เขาบอกว่าเห็นบ้านใกล้กัน
เลยแอดมา ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร เลยไม่ได้ถามต่อ
ช่วงแรกๆ ที่ผมคุยกับ K ผมกำลังไปเที่ยวเหนือกับที่บ้านครับ เลยไม่ค่อยได้ตอบเขา
แม้ว่าเขาจะทักมาทุกวันก็ตาม ผมก็อ่านแต่ไม่ตอบบ้าง ไม่เปิดอ่านบ้าง ดองไลน์บ้าง
เหมือนคนอื่นๆ ที่แอดเข้ามา เนื่องจากกำลังเที่ยวอยู่ด้วย และไม่ค่อยสบาย
พอกลับมากทม.มีเวลา บวกกับยังหางานไม่ได้ด้วย ก็เลยลองคุยกับเขาดูครับ
เราคุยกัน ถามชื่อ ถามที่อยู่ คุยสัพเพเหระกัน ตั้งแต่ 5 โมง จนถึง เที่ยงคืน
เขาก็บอกว่าเขาเพิ่งเลิกงาน กำลังจะถึงห้อง อยากเจอเรา ด้วยความที่เราไม่ค่อยให้ใครมาบ้าน
และถ้าเข้าบ้านแล้ว แม่จะไม่ให้ออกไปข้างนอกอีก (แม่หวงลูก
เขาจึงบอกว่า ถ้าไม่สะดวก ก็ไม่เป็นไร (เราก็อยากเจอเขาเหมือนกันไง
แต่บอกว่า นั่งคุยหน้าบ้านละกันนะ เพราะถ้าเข้าบ้านไอ้จิ๋วในบ้าน เห่าบ้านแตกแน่ เขาก็ตกลง
เขามาเร็วมาก (บ้านห่างกันประมาณ 700เมตร) ขี่มอไซมา K น่ารักมาก (ขนาดอยู่ในที่มืดนะเนี่ย
ครั้งแรกที่เจอกัน ต่างคนก็ต่างเงอะๆงะๆ เขินกันและกัน ทำตัวไม่ถูก สัก 10-20 นาที ถึงเริ่มอยู่ตัว (แหม่...)
เราก็ยืนคุยกันหน้าบ้านแหละครับ ถามสัพเพเหระเหมือนเดิม พยายามหาเรื่องมาคุยกัน ไม่อยากให้เกิดความเงียบ
ยืนคุยกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาก็ขอตัวกลับ โดยให้เหตุผลว่า เราใส่ขาสั้น ยุงกัดขาลายแล้ว (เขิน
ค่อยคุยกันต่อในไลน์นะ เราก็ตกลง แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
หลังจากวันนั้นที่เราได้เจอกัน เราก็คุยกันทุกวันเลย K ทำงานที่พระราม4 จขกท.ทำงานที่สุขุวิท71 ครับ
พอเลิกงาน เราสองคนจะถึงบ้านประมาณ สองทุ่มครับ (Kเลิกดึกกว่าแต่ขี่มอไซ จขกท.เลิกเร็วกว่าแต่ขับรถเก๋ง เลยถึงช้า แฮ่
หลังเลิกงานทุกวัน ผมจะขับรถไปเก็บที่บ้าน แล้วรอ K มารับ เพื่อไปกินข้าว หรือ นมปั่น เราจะทำแบบนี้กันเป็นประจำทุกวันครับ
โดยไปกันแค่สองคน (ถ้าเราบอกเขาว่าจะชวนเพื่อนเราไป เขาจะทำเสียงประชดเราว่า งั้นก็ไปกับเพื่อน T ละกันไม่ต้องไปกับเรา)
เราเลยไม่ได้ชวนเพื่อนไปซะที
"เที่ยวกันสองคนครั้งแรก"
รู้จักกันมาเดือนนึง K บอกจะชวนเราไปเที่ยว เสาร์นี้ (จำวันที่ไม่ได้) เราก็ถามว่าไปไหน K ยิ้มๆ แต่ไม่ตอบ
(โดยปกติแล้ว K จะเป็นคนที่เวลาจะพาเราไปไหน จะไม่ยอมบอกว่าพาไปที่ไหน ซึ่งจขกท.จะหัวเสียมาก เพราะไลฟ์สไตล์ K กับจขกท.ต่างกันมาก)
K ก็นัดเราไปเจอหน้าปากซอยหอเขา โดยบอกเราว่าวันนี้จะให้เราลองทำอะไรแบบเขาดูบ้าง K พาจขกท.ขึ้นรถเมล์จากลาดพร้าวไปลงอนุเสาวรีย์
เพื่อไปต่อรถเมล์ร้อนไปท่าเรือ (รถร้อนนนน) และก็ดันเลยป้าย เพราะมัวแต่เม้าท์ซะงั้น เลยต้องถามพี่กระเป๋าว่าจะไปท่าเรือที่ข้ามไปวัดระฆัง
ต้องนั่งสายอะไร พอรู้สาย K ก็พาเราข้ามถนนมาขึ้น วิ่งไปได้กิโลเดียว รถเสียยยยยยยย (เราก็ยิ่งอารมณ์เสีย แล้วก็เดินบ่นง๊องแง๊บๆ ตลอดทาง
K ก็ได้แต่ยิ้มแล้วหัวเราะ แหะๆ ตอบมาแทน) สุดท้ายข้ามเรือไปวัดระฆัง (โอ้แม่เจ้า พากูมาลำบากอีกล้าววว TT )
จขกท.ขอเกริ่นนิดนึง ว่า จขกท.เป็นคนจีนที่เกิดในประเทศไทย เวลาจะเข้าวัดก็จะเข้าแต่วัดจีน (ติดสอยห้อยตามที่บ้านไปด้วย)
นับตามเทศกาลจีน กล่าวคือ เข้าวัด แต่จะเข้าตามวันเทศกาลจีนซะส่วนมาก ถ้าไม่มีเหตุอะไร หรือไม่มีอะไรดลใจให้อยากไปจริงๆ
จะไม่คิดเข้าวัดเลยครับ กลับมาเข้าเรื่องต่อ จขกท.ถาม K ว่าแถวบ้านเราก็มีวัด ทำไมต้องมาไกลขนาดนี้ (นี่มันข้ามฝั่งเลยนะ
K ตอบว่า วัดระฆังเป็นวัดที่ K ชอบมามากๆ ตั้งแต่มาอยู่กทม.ก็มาแต่วัดนี้ เพราะรู้สึกดี ชอบ ( K เป็นคนจังหวัดน่าน) เลยอยากจะพาเรามาบ้าง
(เขิน
แต่หลังๆ บทอะไรก็ไม่รู้ ได้แต่นั่งประนมมือทำปากงึมงำๆ ตามเขาไป สักพัก K เริ่มเปลี่ยนท่ามานั่งขัดสมาธิ และหันมาบอก จขกท.ว่า เราจะนั่งสมาธินะ
(คือกูรู้ไง ว่าง่วง
ทำวัดเย็นที่นี่คือ สวดมนต์ครึ่งชม. และ นั่งสมาธิหลังสวดมนต์อีกครึ่งชั่วโมง พอถึงตอนที่ลูกวัดประกาศให้นั่งสมาธิ จขกท.ความเรียบร้อยแตกทันที
คิดในใจว่า จะออกละ พี่จะไม่ทน (เมื่อยมว้ากกก
K ก็เข้าทางในลึกมา จะเอานิ้วเขี่ย จะหยิก ก็ไม่กลับเข้าร่างละ เราเลยบอกไว้ในไลน์ และเดินออกไปข้างนอกทันที (ก่อนที่เขาจะประกาศอีกรอบ TT)
ผ่านไปรึ่งชั่วโมง จขกท.เดินกลับมาที่ทางออกศาลา และมองเข้าไปหา K ....หาไม่เจอ? เลยมองหารองเท้าของ K (แตะแอดด้าสีเหลือง) ....ไม่มี?
ตอนนั้นจิตตก กลัวโดนทิ้ง เพราะโทร K แล้วขึ้นว่า "ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้ Sorry บลาๆๆ" ตอนนั้นจะร้องไห้จริงๆ
ก่นด่า K ในใจเยอะมาก เพราะคิดว่าเขาพามาไกล แล้ววางยาเรา จขกท.เลยเดินมาที่ท่าเรือ เพราะได้ยินเขาตะโกนว่าเรือรอบสุดท้ายจะมาแล้ว
ระหว่างรอเรือ ก็ไปซื้อขนมปังมาให้อาหารปลาไปพลางๆ K ก็เดินทำหน้ากรุ้มกริ่มมาหาเรา แล้วก็มองหน้าเรา เราก็หันหน้าหนี (น้ำตาคลออยู่
K ถามจขกท.ว่า "เป็นไรอะ กลัวเราทิ้งหรอ โทรมาตั้งสิบกว่าสายแหน่ะ..." เราก็บอกว่า "เปล่า" K ก็สวนกลับมาว่า "ปากแข็งเน้อะ น่าจะทิ้งจริงๆ ซักที"
จขกท.ได้แต่ทำหน้าค้อนกลับไป พลางแบ่งขนมปังให้ K โยนให้ปลา K ก็พูดขึ้นมาว่า "ไม่ต้องกลัว เราไม่ทิ้ง T หรอก" ท่ามกลางอาทิตย์อัสดง
(ซึ้ง
ขึ้นรถปุ้บ หลับเป็นตายจ้า รู้ตัวอีกที ถึงละ 555 K ก็ขี่มอไซไปส่งเราที่บ้าน ให้เก็บของ แล้วก็พาออกไปกินข้าวเหมือนทุกวัน
"วันลอยกระทง"
ผมชวน K ไปลอยกระทงกับที่บ้านครับ จขกท.เลิกงาน 6 โมง นัดกันไปเจอบ้านผม และนั่งรถของที่บ้านไปครับ
เขาบอกคงไม่ทันเพราะเลิกงานประมาณสองทุ่ม และแจ๊คพ๊อตพอดี หัวหน้าดันมาสั่งงานตอนกำลังเก็บของกลับบ้าน
จึงทำให้เลิกงานสองทุ่มเหือนกับ K เลยครับ ผมขับรถกลับบ้านถึงบ้านประมาณ สามทุ่มนิดๆ K ก็มารอหน้าบ้านพอดี
เราเลยบอกว่าคงไปหาพ่อแม่ (ที่สวนลุม) ไม่ทันแล้ว เราไปลอยกันเองแล้วกัน จขกท.ก็ชวน K ไปลอยที่สวนรถไฟ (สวนวชิรเบญจทัศน์)
แต่ K ดันมาบอกตอนออกมาได้ครึ่งทางว่า สวนรถไฟปิด สามทุ่มนะ และก็บอกต่อว่า เอางี้ เดี๋ยวเราพาไปที่ที่นึงดีกว่า จขกท.ก็ถามว่าจะไปไหน
K ก็ยิ้มๆ และก็ถึงที่ที่ K อยากพามา "ม.เกษตร" ช่วงวันลอยกระทง ที่ม.เกษตรมีจัดงานลอยกระทงโดยนศ.ปี4 ครับ (เพิ่งรู้ตอนไปเดินนี่แหละ
ที่งาน คนจะค่อนข้างเยอะ K เลยบอกว่า "เดี๋ยว T เดินนำไปเลย K จะเกาะเอวอยู่ข้างหลัง จะได้ไม่หลงกัน" เราก็เออ ออ ตามเขาไป
เดี๋ยวจับเอวบ้าง จับมือบ้าง แล้วก็เดินเล่นกันไป ซื้อของกินกันไป ขากลับ จขกท.บอก K ว่า แวะรพ.เปาโลที่โชคชัย4 ให้ด้วยนะ ต้องไปล้างแผล
จขกท.โดยคัตเตอร์บาดที่โคนนิ้วชี้ซ้ายตรงเส้นข้อพับพอดี เย็บไปสามเข็ม จิร้องไห้ TT) ระหว่างทางไปรพ. K วิ่งมาทางลาดพร้าววังหิน
ฝนตกจย้าาา อยู่ดีๆ ก็ตก ตกหนักมาก K ยื่นเสื้อกันฝนมาให้เรา แล้วบอกให้เราใส่ซะ เราก็กางออกแล้วคลุมไว้บนหัวเราสองคน
K ก็ตะโกนแข่งกับฝนมาว่า "T!! ใส่เสื้อกันฝนซะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" จขกท.ตอบ "ก็มันมีตัวเดียวไม่ใช่หรอ ก็คลุมสองคนนี่แหละ"
K ก็เลยแวะใต้ต้นไม้ข้างทาง บอกให้เรายืนเฉยๆ และหยิบเสื้อกันฝนไปใส่ให้เรา (ตอนนั้นจขกท.เริ่มชอบ K สักพักแล้ว แต่ K ก็ชอบเน้นคำว่าเพื่อนกับเรา
เราเลยไม่แน่ใจว่าเราคิดเหมือนกันมั้ย เลยยังไม่ได้บอกอะไรออกไป) หลังจากนั้นก็ขี่มอไซไปรพ.กันต่อ เราก็บอก K ให้เอาหมวกกันน็อคมาใส่ จะได้ช่วยกันฝนได้บ้าง K ตอบก็ตอบกลับมาว่า "ฝนตกแล้วมันทำให้มองไม่เห็นทาง" ก็ยังดั้นด้นที่จะเอามือนึงขี่มือนึงบังฝน
พอถึงรพ. K ตัวเปียกมาก เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย จขกท.รู้สึกผิดมากอะ แต่ก็ได้แต่ตอบกลับไปว่า ขอบคุณมากนะ
หลังจากล้างแผลเสร็จ K ก็ขี่มอไซไปส่งจขกท.ที่บ้าน เราก็ได้แต่บอก K ว่าให้รีบกลับไปอาบน้ำนะ ตากฝนมาเดี๋ยวจะเป็นหวัด
(แต่เชื่อว่าถึกๆ อย่าง K มันไม่เป็นอะไรร้อกก
แล้วก็แยกย้ายกันไปนอน เหมือนเดิ๊มมม
เป็นแบบนี้เป็นประจำทุกวัน แต่สิ่งที่ K ทำในหลายๆ เรื่อง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรมาก มันมักทำให้ จขกท.คิดมากไปเกินกว่าคำว่า "เพื่อน"
เช่น...
- ไปกินข้าว ปากเราเลอะ K จะเป็นคนแรกในหมู่เพื่อนที่เห็นคราบนั้น และหยิบทิชชู่มาเช็ดให้เรา
- ทุกครั้งที่ฝนตก K เลือกที่จะหยิบเสื้อกันฝนของตัวเองที่มีตัวเดียว มาใส่ให้ จขกท.
- ทุกครั้งที่เราไปแฮ้งค์เอ้าท์กัน แล้วจขกท.เมา คนที่พาไปอ้วก เอาน้ำให้บ้วนปาก เอาทิชชู่เช็ดคราบอ้วกที่มุมปาก พาเรากลับบ้าน
สัญญากับแม่ว่าจะดูแลเราให้ ก็มีแต่ K คนเดียว ที่ไม่เคยลืมเรา (เพื่อนคนอื่นก็ทำ แต่มันไม่กล้าเช็ดอ้วกให้เราไง
- ร้องเพลงให้ฟังเป็นชั่วโมงๆ จนถึงเช้าทุกวัน (คือเสียงแม่มก็เพี้ยนอะ แต่เราชอบฟังนะ เพราะแต่ละเพลงเกี่ยวกับคู่เราหมดเลอ ><)
- ทุกครั้งที่เรานั่งข้างกันบนรถเมล์ แล้วจขกท.นั่งหลับ คนที่เอามือมานาบหัวเราให้หลับบนไหล่เขา ก็มีแต่ K
และก็เป็นคนที่ทุกครั้งที่ทำสิ่งเหล่านั้น จะต้องพูดว่า "เพื่อนกัน ก็ต้องทำให้กันดิ๊" .............เห้ยยยยย!!!! คื๊ออร้ะ????
เมื่อไม่นานนี้ก่อนวันปีใหม่ประมาณ 1 อาทิตย์กว่าๆ จขกท.ตัดสินใจบอกความรู้สึกทั้งหมดออกไป.... ซึ่งมันพลาดมากกกกก!!!!
เพราะหลังจากที่เราบอกไปช่วงแรกๆ K ตอบกลับมาว่า "เรายังรู้จักกันไม่เท่าไหร่เลย T ยังไม่เคยเห็นอีกด้านของ K ซึ่ง K ก็ยังไม่เคยเห็นอีกด้านของ T เหมือนกัน ถ้าเราอยากรู้จักกันให้มากกว่านี้ เราก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้" ......เราก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้.........เราก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้.......
(แอคโค่~~~) จขกท.แอบจุกครับ จุกจริงๆ เธอแค่มีความสุข แต่เธอไม่ได้รักกัน... จขกท.คิดว่า ที่ K ทำให้มันพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นจะทำให้กันนะ
ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอก ว่า K คิดอะไรอยู่...
จากวันที่เราได้คำตอบนั้น จนมาถึงวันนี้ วันที่จขกท.โพสขึ้นพันทิป K คนเดิมที่อบอุ่น ที่คอยดูแลเอาใจใส่เรา ได้ตายจากไปแล้ว....
K เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่ เราสารภาพได้แค่สองวัน เริ่มทำงานหนัก กลับดึก (จริงๆมันอยู่ห้องตั้งแต่ทุ่มนนึงละ กูมีเช็คจากเพื่อนมันมา
เริ่มไม่มีเวลามาหา อยากพักผ่อนหลังจากทำงานเหนื่อยๆ คือทุกอย่างเริ่มตรงกันข้ามกันแม่มทุกอย่าง เมื่อกี้ เราทักเขาไปในไลน์ ถ้าเป็นแต่ก่อนคือแย่งกันพูดแย่งกันพิมพ์ ตอบวิต่อวิ แต่ตอนนี้ทักตั้งแต่ 10.00 ตอนนี้ 16.52 ละ คุณยังไม่มาอ่านเลยครับ เห้อ
จขกท.แค่อยากระบายความรู้สึกเหล่านี้ออกมาเท่านั้น ปกติก็เป็นคนชอบอ่านกระทู้ในพันทิปอยู่แล้ว จึงสมัครเข้ามาเป็นผู้เล่าเรื่อง(ของตัวเอง)
ให้ผู้อื่นฟังบ้าง555
สวัสดีครับ และบ๊ายบาย K ที่รักกก