ก่อนอื่นเลยต้องขอเกริ่นๆก่อนแต่อาจจะเกริ่นยาวไปหน่อยนะ 55555 จะเกริ่นเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆที่สร้างทั้งรอยยิ้ม และน้ำตาให้กับผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งอย่างเรา...
**เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยมีความรู้สึกดีๆแบบเชิงเป็นความรักให้ใครมาก่อน ตั้งแต่เด็กจนถึงอายุ 16 เรารู้ตัวเองมาตลอดว่าเราไม่เคยรักใครแบบจริงๆจังๆเลย จะมีก็แต่แค่แอบๆชมว่าคนนั้นน่ารักบ้าง คนนี้หล่อบ้าง แต่ไม่เคยมีใครทำให้เรารู้สึกอยากรักแบบจริงจังได้เลยซักคน จนมาถึงช่วง ม.4 เทอม 1 ที่เราได้มีโอกาสรู้จักกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึง เขาเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่เพิ่งจบจากโรงเรียนประถมใกล้ๆกับโรงเรียนเรา เขาอายุน้อยกว่าเรา 3 ปี ซึ่งเพื่อนเราต่างก็บอกว่าเรากับเขาดูยังไงก็ไม่เหมาะสมกัน เขาเข้ามาเป็นน้องม.1 โรงเรียนเดียวกับเรา ซึ่งครั้งแรกที่เราได้เห็นได้เจอเขา ความรู้สึกเรามันไม่ได้เฉยๆเหมือนก่อนหน้านี้ มันไม่ได้มีแค่ความรู้สึกที่ว่าเขาแค่น่ารักเหมือนคนอื่นๆ เรารู้สึกได้ว่าหัวใจเรามันไม่ปกติเวลาที่ได้เจอเขา เราจะใจสั่นทุกครั้งเวลาที่เจอเขา ไม่ว่าจะเจอในระยะใกล้หรือไกล และพอรู้ตัวเองว่าเราอาจตกหลุมรักเด็กคนนี้ขึ้นมาซะแล้ว เพื่อนเราก็เห็นใจเลยพยายามช่วยทำให้เขารู้ตัวว่าเราชอบ และมันก็สำเร็จ เขารู้ แต่!!! มันก็ยังเป็นเรื่องน่าเศร้านิดๆสำหรับเราอยู่ดีแหละ เพราะเขารู้ แต่เขาก็ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบเราตอบ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรกับความรู้สึกเราเลยนะ เพราะเราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว เขาจะรักเราหรือเปล่า มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับเราเลย คือตอนนั้นเราแค่คิดว่าถ้าเขาชอบเราตอบมันก็ถือว่าได้กำไร แต่ถ้าคำตอบของเขาคือไม่ ก็ถือว่าได้เท่าทุน เพราะอย่างน้อยเขาก็ได้รับรู้ว่าเรารู้สึกยังไง...ซึ่งนั่นคือจุดประสงค์ที่แท้จริงที่เราต้องการ
.
..
...
....
.....
****** จบแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมาต่อ******
อยากฝากกระทู้นี้ถึงคนคนหนึ่งที่เราเองก็ไม่รู้ว่าเค้าจะมีโอกาสได้เห็นมันมั้ย??
**เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยมีความรู้สึกดีๆแบบเชิงเป็นความรักให้ใครมาก่อน ตั้งแต่เด็กจนถึงอายุ 16 เรารู้ตัวเองมาตลอดว่าเราไม่เคยรักใครแบบจริงๆจังๆเลย จะมีก็แต่แค่แอบๆชมว่าคนนั้นน่ารักบ้าง คนนี้หล่อบ้าง แต่ไม่เคยมีใครทำให้เรารู้สึกอยากรักแบบจริงจังได้เลยซักคน จนมาถึงช่วง ม.4 เทอม 1 ที่เราได้มีโอกาสรู้จักกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึง เขาเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่เพิ่งจบจากโรงเรียนประถมใกล้ๆกับโรงเรียนเรา เขาอายุน้อยกว่าเรา 3 ปี ซึ่งเพื่อนเราต่างก็บอกว่าเรากับเขาดูยังไงก็ไม่เหมาะสมกัน เขาเข้ามาเป็นน้องม.1 โรงเรียนเดียวกับเรา ซึ่งครั้งแรกที่เราได้เห็นได้เจอเขา ความรู้สึกเรามันไม่ได้เฉยๆเหมือนก่อนหน้านี้ มันไม่ได้มีแค่ความรู้สึกที่ว่าเขาแค่น่ารักเหมือนคนอื่นๆ เรารู้สึกได้ว่าหัวใจเรามันไม่ปกติเวลาที่ได้เจอเขา เราจะใจสั่นทุกครั้งเวลาที่เจอเขา ไม่ว่าจะเจอในระยะใกล้หรือไกล และพอรู้ตัวเองว่าเราอาจตกหลุมรักเด็กคนนี้ขึ้นมาซะแล้ว เพื่อนเราก็เห็นใจเลยพยายามช่วยทำให้เขารู้ตัวว่าเราชอบ และมันก็สำเร็จ เขารู้ แต่!!! มันก็ยังเป็นเรื่องน่าเศร้านิดๆสำหรับเราอยู่ดีแหละ เพราะเขารู้ แต่เขาก็ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบเราตอบ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรกับความรู้สึกเราเลยนะ เพราะเราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว เขาจะรักเราหรือเปล่า มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับเราเลย คือตอนนั้นเราแค่คิดว่าถ้าเขาชอบเราตอบมันก็ถือว่าได้กำไร แต่ถ้าคำตอบของเขาคือไม่ ก็ถือว่าได้เท่าทุน เพราะอย่างน้อยเขาก็ได้รับรู้ว่าเรารู้สึกยังไง...ซึ่งนั่นคือจุดประสงค์ที่แท้จริงที่เราต้องการ
.
..
...
....
.....
****** จบแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมาต่อ******