สวัสดีคะเพื่อนๆในพันทิพทุกคน คือนี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยนะ ช่วงเวลาที่ผ่านมาสักประมาณนึงเนี้ยมีเรื่องอึดอัดใจมากๆเลยคะเลยอยากจะมาตั้งกระทู้เผื่อว่าจะมีเพื่อนๆเข้ามาอ่านและแนะนำความคิดเห็นดีๆ......เข้าเรื่องเลยนะ
คือเราอ่ะมีแฟนคนนึงเราเคยเรียนด้วยกันสมัยมัธยมแต่ตอนนั้นเราก็ย้ายโรงเรียนมาก่อนและพอเรียนมหาลัยปี 2 และคือจากที่ไม่ได้ติดต่อกันนานมันทักเฟสเรามาและมาระบายปรับทุกกับเราว่าเพิ่งเลิกกับแฟนคือตอนนั้นมันอกหักมาเราก็ปลอบใจตลอดจนเราได้คบกันทุกอย่างปกติดีแต่เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมาก แฟนเรามีเพื่อนสนิทคนนึง จริงๆเราก็รู้จักแหละก็เพื่อนกันที่เคยเรียนห้องเดียวกัน มันสนิทกับแฟนเรามากเป็นคนที่แฟนเราบอกว่าไว้ใจมากที่สุดและและเราก็ไว้ใจมันเช่นกัน ทุกครั้งที่เราทะเลาะกับแฟนคือมันจะคอยพูดให้ดีกันตลอดและเราจะได้พูดคุยกันบ่อยเพราะมันอยู่กับแฟนเราเสมอพอสนิทกันมากขึ้นเวลาทะเลาะกับแฟนเราก็มักจะโทรไประบายกับมันบ่อยๆร้องไห้กับมัน เอาจริงๆแล้วมันเป็นผู้ชายที่ปลอบผู้หญิงไม่เก่งเลยแต่เรารู้สึกว่าคุยกับมันเราสบายใจมากนะเราเห็นมันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยดีกว่าเพื่อนผู้หญิงที่เราคบซะอีก ทุกอย่างก็เป็นแบบนี้เสมอ....แต่เวลาผ่านไปมันเริ่มโทรมาหาเราบ่อยคุยเล่นกันเสมอไม่เหมือนเมื่อก่อนที่จะคุยกันเฉพาะเรื่องแฟนแต่ด้วยความที่สนิทกันแล้วอ่ะก็คุยกันเป็นเพื่อนปกติได้นะแต่ทุอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปแต่เราอ่ะไม่ได้สงสัยอะไรนะแต่พ่อเราอ่ะคือเรามีอะไรจะบอกพ่อตลอดพูดคุยกันบ่อยพ่อก็เลยบอกว่าฮืมมันชอบเราแน่ไม่น่าโทรมาแบบเพื่อนและเราก็ยังไม่เชื่อน่ะพ่อก็บอกลองถามมันไปตรงๆเลยเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะคิดว่าพ่อคิดมากแน่เราเลยลองถามมันไปเล่นๆว่า “ชอบกูเหรอโทรมาบ่อยนะ” ด้วยความที่มันเป็นคนที่ค่อนข้างตรงๆนะ มันตอบเราว่า “อืมเพิ่งรู้เหรอ” เราก็เฮ้ยจริงเหรอตอนนั้นเริ่มรู้สึกแปลกๆและแต่มันก็บอกเราว่า “แต่ไม่ต้องห่วงนะกูรู้จุดยืนของตัวเองดี” เราก็ไม่ได้อะไรยังเหมือนเดิมกับมันเสมอถึงมันจะบอกว่าชอบเรา.....ทุกอย่างก็ปกติดีเรายังเห็นมันเป็นเพื่อนเสมอถึงแม้บทสนทนาของมันจะเริ่มเปลี่ยนไปแต่เราก็บอกมันเสมอว่า ..”ยังไงก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูนะ” เราก็วางตัวปกตินะแต่แฟนเรามันเริ่มรู้สึกอ่ะมันเริ่มกันๆเราออกจากเพื่อนมันแต่เราก็ไม่ได้คิดไรเพราะแฟนเรามันขี้หึงแบบไม่มีเหตุผลบ่อยอยู่แล้ว......แต่มีอยู่ครั้งนึงแฟนเรามันเครียดมากเรื่องทางบ้านและอารมณ์ไม่ดีเลยมันเห็นเพื่อนมันคุยอยู่กับเราคือมันเข้ามาเลยถามว่า ...”ชอบแฟนกูใช่ป่ะ” และเพื่อนมันตอบว่า “เออ” แฟนเราอ่ะต่อยเพื่อนมันเลยและมันโกรธกันแบบไม่คุยกันเลยแล้วสั่งห้ามไม่ให้เราคุยกับเพื่อนมันอีกแต่แฟนอ่ะมันรักเพื่อคนนี้มากมันก็แบบว่าพยายามเกลียดเพื่อนมันแต่มันก็บอกว่าขาดเพื่อนมันไปโคตรแปลกเลยมันถามเราว่า ..”รักพี่มั๊ย...อย่ารักคนอื่นได้มั๊ยถึงคนนั้นจะดีกว่าพี่ก็ตาม” เรารักแฟนเรามากนะถึงมันจะชอบทำให้เราร้องไห้เสียใจบ่อยๆเราก็บอกมันไปว่า “เค้ารักพี่นะรักมากด้วยไม่เคยคิดว่าจะรักใครด้วย” ก็คุยกันและมันก็บอกเพื่อนมันว่า “กูรักมากนะเพื่อนกูรู้ว่าเราสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน....อยากได้อะไรจากชีวิตกูอ่ะเอาได้เลยแต่กูขออย่างเดียว...แฟนกูอ่ะกูรักมันมากนะมันมีคนเดียวในโลกกูขออย่าเอามันไปจากชีวิตกู”เพื่อนมันก็รับปากนะ...แฟนเราก็คุยกับเพื่อนคือยอมให้เราคุยกับเพื่อนมันได้แต่คือไม่มากเหมือนเดิม....เวลาก็ผ่านไปแรกๆคือมันก็คุยกับเราแบบมีระยะห่างนะแต่ผ่านไปมันก็เริ่มบอกรักเราบ่อยพูดว่าห่วงเราคือแบบไม่เหมือนเพื่อนกันและ เราก็เฉยๆนะ และระยะหลังๆมาแฟนเรามันเริ่มคิดมากอีกและคือเริ่มรู้สึกไม่ดีอีกก็ทะเลาะกันอีกจน เพื่อนแฟนเราเนี้ยมันตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงคนนึงโดยบอกเราว่า “สบายใจได้แล้วนะ” และก็บอกลาเราอ่ะบอกให้เราดูแลตัวเองดีๆ.........คือตอนนี้ที่เราอึดอัดนะมันรู้สึกแปลกๆอ่ะเราก็บอกไม่ถูกเรารู้ว่าเรายินดีนะกับเรื่องที่เค้าแต่งงานแต่เรารู้สึกเหมือนมันไม่มีความสุขเราห่วงมันแปลกๆแอบรู้สึกแปลกเวลาที่มันอยู่กับแฟนมันสรุปเรากำลังรู้สึกอะไรมันบอกไม่ถูกอ่ะมันเริ่มแย่ขึ้นทุกวันเลยความรูสึกแบบนี้คือร้องไห้เลยนะบางครั้ง.......ยังไงก็ขอบคุณเพื่อนๆนะที่อ่านจบและแสดงความคิดเห็นขอบคุณมากนะขอบคุณจริงๆคะ
เคยรู้สึกดีๆกับใครสักคนทั้งที่มีแฟนอยู่เเล้วมั๊ย???????????
คือเราอ่ะมีแฟนคนนึงเราเคยเรียนด้วยกันสมัยมัธยมแต่ตอนนั้นเราก็ย้ายโรงเรียนมาก่อนและพอเรียนมหาลัยปี 2 และคือจากที่ไม่ได้ติดต่อกันนานมันทักเฟสเรามาและมาระบายปรับทุกกับเราว่าเพิ่งเลิกกับแฟนคือตอนนั้นมันอกหักมาเราก็ปลอบใจตลอดจนเราได้คบกันทุกอย่างปกติดีแต่เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมาก แฟนเรามีเพื่อนสนิทคนนึง จริงๆเราก็รู้จักแหละก็เพื่อนกันที่เคยเรียนห้องเดียวกัน มันสนิทกับแฟนเรามากเป็นคนที่แฟนเราบอกว่าไว้ใจมากที่สุดและและเราก็ไว้ใจมันเช่นกัน ทุกครั้งที่เราทะเลาะกับแฟนคือมันจะคอยพูดให้ดีกันตลอดและเราจะได้พูดคุยกันบ่อยเพราะมันอยู่กับแฟนเราเสมอพอสนิทกันมากขึ้นเวลาทะเลาะกับแฟนเราก็มักจะโทรไประบายกับมันบ่อยๆร้องไห้กับมัน เอาจริงๆแล้วมันเป็นผู้ชายที่ปลอบผู้หญิงไม่เก่งเลยแต่เรารู้สึกว่าคุยกับมันเราสบายใจมากนะเราเห็นมันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยดีกว่าเพื่อนผู้หญิงที่เราคบซะอีก ทุกอย่างก็เป็นแบบนี้เสมอ....แต่เวลาผ่านไปมันเริ่มโทรมาหาเราบ่อยคุยเล่นกันเสมอไม่เหมือนเมื่อก่อนที่จะคุยกันเฉพาะเรื่องแฟนแต่ด้วยความที่สนิทกันแล้วอ่ะก็คุยกันเป็นเพื่อนปกติได้นะแต่ทุอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปแต่เราอ่ะไม่ได้สงสัยอะไรนะแต่พ่อเราอ่ะคือเรามีอะไรจะบอกพ่อตลอดพูดคุยกันบ่อยพ่อก็เลยบอกว่าฮืมมันชอบเราแน่ไม่น่าโทรมาแบบเพื่อนและเราก็ยังไม่เชื่อน่ะพ่อก็บอกลองถามมันไปตรงๆเลยเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะคิดว่าพ่อคิดมากแน่เราเลยลองถามมันไปเล่นๆว่า “ชอบกูเหรอโทรมาบ่อยนะ” ด้วยความที่มันเป็นคนที่ค่อนข้างตรงๆนะ มันตอบเราว่า “อืมเพิ่งรู้เหรอ” เราก็เฮ้ยจริงเหรอตอนนั้นเริ่มรู้สึกแปลกๆและแต่มันก็บอกเราว่า “แต่ไม่ต้องห่วงนะกูรู้จุดยืนของตัวเองดี” เราก็ไม่ได้อะไรยังเหมือนเดิมกับมันเสมอถึงมันจะบอกว่าชอบเรา.....ทุกอย่างก็ปกติดีเรายังเห็นมันเป็นเพื่อนเสมอถึงแม้บทสนทนาของมันจะเริ่มเปลี่ยนไปแต่เราก็บอกมันเสมอว่า ..”ยังไงก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูนะ” เราก็วางตัวปกตินะแต่แฟนเรามันเริ่มรู้สึกอ่ะมันเริ่มกันๆเราออกจากเพื่อนมันแต่เราก็ไม่ได้คิดไรเพราะแฟนเรามันขี้หึงแบบไม่มีเหตุผลบ่อยอยู่แล้ว......แต่มีอยู่ครั้งนึงแฟนเรามันเครียดมากเรื่องทางบ้านและอารมณ์ไม่ดีเลยมันเห็นเพื่อนมันคุยอยู่กับเราคือมันเข้ามาเลยถามว่า ...”ชอบแฟนกูใช่ป่ะ” และเพื่อนมันตอบว่า “เออ” แฟนเราอ่ะต่อยเพื่อนมันเลยและมันโกรธกันแบบไม่คุยกันเลยแล้วสั่งห้ามไม่ให้เราคุยกับเพื่อนมันอีกแต่แฟนอ่ะมันรักเพื่อคนนี้มากมันก็แบบว่าพยายามเกลียดเพื่อนมันแต่มันก็บอกว่าขาดเพื่อนมันไปโคตรแปลกเลยมันถามเราว่า ..”รักพี่มั๊ย...อย่ารักคนอื่นได้มั๊ยถึงคนนั้นจะดีกว่าพี่ก็ตาม” เรารักแฟนเรามากนะถึงมันจะชอบทำให้เราร้องไห้เสียใจบ่อยๆเราก็บอกมันไปว่า “เค้ารักพี่นะรักมากด้วยไม่เคยคิดว่าจะรักใครด้วย” ก็คุยกันและมันก็บอกเพื่อนมันว่า “กูรักมากนะเพื่อนกูรู้ว่าเราสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน....อยากได้อะไรจากชีวิตกูอ่ะเอาได้เลยแต่กูขออย่างเดียว...แฟนกูอ่ะกูรักมันมากนะมันมีคนเดียวในโลกกูขออย่าเอามันไปจากชีวิตกู”เพื่อนมันก็รับปากนะ...แฟนเราก็คุยกับเพื่อนคือยอมให้เราคุยกับเพื่อนมันได้แต่คือไม่มากเหมือนเดิม....เวลาก็ผ่านไปแรกๆคือมันก็คุยกับเราแบบมีระยะห่างนะแต่ผ่านไปมันก็เริ่มบอกรักเราบ่อยพูดว่าห่วงเราคือแบบไม่เหมือนเพื่อนกันและ เราก็เฉยๆนะ และระยะหลังๆมาแฟนเรามันเริ่มคิดมากอีกและคือเริ่มรู้สึกไม่ดีอีกก็ทะเลาะกันอีกจน เพื่อนแฟนเราเนี้ยมันตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงคนนึงโดยบอกเราว่า “สบายใจได้แล้วนะ” และก็บอกลาเราอ่ะบอกให้เราดูแลตัวเองดีๆ.........คือตอนนี้ที่เราอึดอัดนะมันรู้สึกแปลกๆอ่ะเราก็บอกไม่ถูกเรารู้ว่าเรายินดีนะกับเรื่องที่เค้าแต่งงานแต่เรารู้สึกเหมือนมันไม่มีความสุขเราห่วงมันแปลกๆแอบรู้สึกแปลกเวลาที่มันอยู่กับแฟนมันสรุปเรากำลังรู้สึกอะไรมันบอกไม่ถูกอ่ะมันเริ่มแย่ขึ้นทุกวันเลยความรูสึกแบบนี้คือร้องไห้เลยนะบางครั้ง.......ยังไงก็ขอบคุณเพื่อนๆนะที่อ่านจบและแสดงความคิดเห็นขอบคุณมากนะขอบคุณจริงๆคะ