ตอนแรกที่เจอกันวันที่ 8 ผมก็คิดว่าคุ้นๆตาอยู่ แต่คิดว่าไม่น่าจะบังเอิญขนาดนั้น พอลงมาจากภูกระดึง กะนั่งรอรถหน้าร้านเจ๊กิมอยู่สองสามชั่วโมง
ผมก็ยังไม่แน่ใจจริงๆครับ เพราะไม่พบเจอกันมา 14 ปีตั้งแต่ตอนที่เรียนพิเศษแถวงามวงศ์วาน และก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะจำผมได้มั้ย ผมเลยไม่กล้าทักไป เพราะตอนนั้น เธอมัดผมมาตลอด เรารู้จักกันแค่ชื่อเล่นเอง ไม่มีเบอร์โทร ไม่มีข้อมูลอะไรเลยตลอด 14 ปีผ่านมา

ปล.ใครรู้จักรบกวนข้อความหลังไมค์ด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆครับ

---

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันนั้นเธอใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์สีดำ ปล่อยผมยาว มียางมัดผมสีม่วง กระเป๋าเป้ใบโต ถุงนอน และกล้อง เธอชื่อ พ. เราชื่อ จ.