สุดท้ายก็อดไม่ได้จริงๆที่ต้องมาตั้งสักกระทู้นึงหลังละครจบ ทั้งๆที่รู้สึกนอยด์หน่อยๆแต่อยากจะมาตั้งกระทู้แชร์กันสักเรื่อง
เพราะละครดีๆแบบนี้ มีสาระแฝงอยู่ในทุกตอนเสมอ ไม่อยากให้ทุกคนไปโฟกัสจุดอื่น (บอกตัวเองให้ได้ก่อนเหอะ T__T)
เอาล่ะ มาว่ากันที่กระทู้นี้ดีกว่า
ธีมหลักของตอนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน "คิมจองฮวัน" นั่นเอง
คิมจองฮวันเหมือนฟอเรสท์ กัมป์ตรงไหน ... ถ้าตามความเห็นผม ทั้งจองฮวันและกัมป์ "ชอบทำเพื่อคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ"
ในขณะที่คนอื่นๆไปรบเพื่อต้องการจะเป็นฮีโร่ อยากมีเกียรติ มีชื่อเสียง แต่กัมป์ ไปรบเพราะอยากช่วยเพื่อนในสมรภูมิที่บาดเจ็บ
เมื่อเพื่อนของกัมป์ที่ชื่อบั๊บบาตาย กัมป์สานฝันให้เพื่อนที่บอกว่าอยากทำประมงกุ้ง โดยออกมาทำประมงกุ้งตามความฝันของเพื่อน
กัมป์มีเพื่อนสาวคนหนึ่งชื่อเจนนี่ กัมป์คอยทำเพื่อเธอทุกอย่างโดยไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเธอ
จนวันหนึ่งกัมป์บอกเธอว่า "เราแต่งงานกันนะ" ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นเจนนี่ก็ยังทิ้งกัมป์ไป เพราะอยากเดินทางรอบโลก
กัมป์ไม่ห้ามเธอ แต่ปล่อยเธอไปตามที่ใจเธอปราถนา
เช่นเดียวกันกับคิมจองฮวัน ในขณะที่ความฝันของพี่จองบงคือการอยากเป็นนักบินรบแต่เป็นไม่ได้เพราะโรคหัวใจ
จองฮวันก็มีความฝันว่าอยากจะเป็นนักบินรบ ส่วนหนึ่งก็เพื่อเติมเต็มความฝันของพี่ชายตัวเอง
จองฮวันเองก็มีผู้หญิงคนสนิทที่ชื่อด็อกซอน เขาคอยทำเพื่อเธอทุกอย่าง ไม่เคยเรียกร้องอะไร
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาสารภาพกับเธอว่า "ฉันรักเธอ" แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าในใจเธอ ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว
จองฮวันจึงไม่ห้าม ไม่รั้ง แต่เลือกที่จะปล่อยเธอไป ตามใจที่เธอปราถนาเช่นกัน
ประโยคที่เป็นเมนหลักของเรื่องฟอเรสต์ กัมป์ก็คือ ตอนที่กัมป์พูดกับเจนนี่
"I don't know if Momma was right or if it's Lieutenant Dan. I don't know if we each have a destiny,
or if we're all just floating around accidental-like on a breeze, but I think maybe it's both.
Maybe both is happening at the same time."
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้“ผมไม่รู้ว่าคุณแม่พุดถูก หรือผู้หมวดแดนพูดถูก ไม่รู้ว่าคนเราต้องลิขิตชีวิตตัวเองมั้ย หรือว่าแค่ปล่อยให้ล่องลอยไปตามโชคชะตาเหมือนสายลม
แต่ผมว่าน่าจะถูกทั้งคู่ มันอาจเป็นได้ทั้งสองอย่างพร้อมๆกัน”
"ชีวิตคนเราย่อมประกอบไปด้วยโชคชะตาลิขิตและตัวเองลิขิต ซึ่งเราไม่มีทางรู้ว่าจะต้องพบเจอกับอะไร
สิ่งที่เราควรทำคือ ทำสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าให้ดีที่สุด ไม่ควรคาดหวังไว้ล่วงหน้าว่ามันจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ควรนิ่งเฉยรอคอยอะไรบางอย่างโดยที่เราไม่ทำอะไรเลย"
"อีกชื่อเรียกหนึ่งของโชคชะตา...ก็คือเวลา"
ซึ่งในบางครั้งความพยายามที่ตัวเองต้องการลิขิต มันก็ไม่อาจปฏิเสธโชคชะตาลิขิตได้เช่นกัน
มีคำพูดหนึ่ง ที่จองฮวันพูดตอนอยู่ในรถ เป็นประโยคที่คล้ายกับที่แม่ของฟอเรสท์ กัมป์พูดกับกัมป์ก่อนจะป่วยตาย
"Life was like a box of chocolate. You never know what you're gonna get"
"ชีวิตก็เหมือนกับกล่องช็อคโกแล็ต คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าจะได้เจอกับอะไร”
ในชีวิตเราทุกคนก็มีกล่องช็อคโกแลตเป็นของตัวเอง เราเปิดกล่องช็อคโกแล็ตของเราออก เราอาจเจอกับรสชาติหอมหวาน
แต่บางครั้งเราก็เจอกับรสขม เพราะช็อคโกแลตหนึ่งกล่องมันอาจมีหลายไส้หลายรสชาติก็ได้
ถึงแม้เราจะพอเดาได้ว่ารสชาติของชีวิตจะมีทั้งสุขและทุกข์ ทว่ากับรูปร่างหน้าตาและเหตุผลที่ทำให้มันมีรสชาติเช่นนั้น
เราไม่มีทางเดาออกได้เลย
ขอบคุณข้อมูลจาก
http://pantip.com/topic/31870824
http://pantip.com/topic/30688657 
[REPLY 1988] Goodbye my First Lve "จองฮวันกับฟอเรสท์ กัมป์ ความเหมือนที่ไม่แตกต่าง"
เพราะละครดีๆแบบนี้ มีสาระแฝงอยู่ในทุกตอนเสมอ ไม่อยากให้ทุกคนไปโฟกัสจุดอื่น (บอกตัวเองให้ได้ก่อนเหอะ T__T)
เอาล่ะ มาว่ากันที่กระทู้นี้ดีกว่า
ธีมหลักของตอนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน "คิมจองฮวัน" นั่นเอง
คิมจองฮวันเหมือนฟอเรสท์ กัมป์ตรงไหน ... ถ้าตามความเห็นผม ทั้งจองฮวันและกัมป์ "ชอบทำเพื่อคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ"
ในขณะที่คนอื่นๆไปรบเพื่อต้องการจะเป็นฮีโร่ อยากมีเกียรติ มีชื่อเสียง แต่กัมป์ ไปรบเพราะอยากช่วยเพื่อนในสมรภูมิที่บาดเจ็บ
เมื่อเพื่อนของกัมป์ที่ชื่อบั๊บบาตาย กัมป์สานฝันให้เพื่อนที่บอกว่าอยากทำประมงกุ้ง โดยออกมาทำประมงกุ้งตามความฝันของเพื่อน
กัมป์มีเพื่อนสาวคนหนึ่งชื่อเจนนี่ กัมป์คอยทำเพื่อเธอทุกอย่างโดยไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเธอ
จนวันหนึ่งกัมป์บอกเธอว่า "เราแต่งงานกันนะ" ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นเจนนี่ก็ยังทิ้งกัมป์ไป เพราะอยากเดินทางรอบโลก
กัมป์ไม่ห้ามเธอ แต่ปล่อยเธอไปตามที่ใจเธอปราถนา
เช่นเดียวกันกับคิมจองฮวัน ในขณะที่ความฝันของพี่จองบงคือการอยากเป็นนักบินรบแต่เป็นไม่ได้เพราะโรคหัวใจ
จองฮวันก็มีความฝันว่าอยากจะเป็นนักบินรบ ส่วนหนึ่งก็เพื่อเติมเต็มความฝันของพี่ชายตัวเอง
จองฮวันเองก็มีผู้หญิงคนสนิทที่ชื่อด็อกซอน เขาคอยทำเพื่อเธอทุกอย่าง ไม่เคยเรียกร้องอะไร
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาสารภาพกับเธอว่า "ฉันรักเธอ" แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าในใจเธอ ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว
จองฮวันจึงไม่ห้าม ไม่รั้ง แต่เลือกที่จะปล่อยเธอไป ตามใจที่เธอปราถนาเช่นกัน
ประโยคที่เป็นเมนหลักของเรื่องฟอเรสต์ กัมป์ก็คือ ตอนที่กัมป์พูดกับเจนนี่
"I don't know if Momma was right or if it's Lieutenant Dan. I don't know if we each have a destiny,
or if we're all just floating around accidental-like on a breeze, but I think maybe it's both.
Maybe both is happening at the same time."
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"ชีวิตคนเราย่อมประกอบไปด้วยโชคชะตาลิขิตและตัวเองลิขิต ซึ่งเราไม่มีทางรู้ว่าจะต้องพบเจอกับอะไร
สิ่งที่เราควรทำคือ ทำสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าให้ดีที่สุด ไม่ควรคาดหวังไว้ล่วงหน้าว่ามันจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ควรนิ่งเฉยรอคอยอะไรบางอย่างโดยที่เราไม่ทำอะไรเลย"
"อีกชื่อเรียกหนึ่งของโชคชะตา...ก็คือเวลา"
ซึ่งในบางครั้งความพยายามที่ตัวเองต้องการลิขิต มันก็ไม่อาจปฏิเสธโชคชะตาลิขิตได้เช่นกัน
มีคำพูดหนึ่ง ที่จองฮวันพูดตอนอยู่ในรถ เป็นประโยคที่คล้ายกับที่แม่ของฟอเรสท์ กัมป์พูดกับกัมป์ก่อนจะป่วยตาย
"Life was like a box of chocolate. You never know what you're gonna get"
"ชีวิตก็เหมือนกับกล่องช็อคโกแล็ต คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าจะได้เจอกับอะไร”
ในชีวิตเราทุกคนก็มีกล่องช็อคโกแลตเป็นของตัวเอง เราเปิดกล่องช็อคโกแล็ตของเราออก เราอาจเจอกับรสชาติหอมหวาน
แต่บางครั้งเราก็เจอกับรสขม เพราะช็อคโกแลตหนึ่งกล่องมันอาจมีหลายไส้หลายรสชาติก็ได้
ถึงแม้เราจะพอเดาได้ว่ารสชาติของชีวิตจะมีทั้งสุขและทุกข์ ทว่ากับรูปร่างหน้าตาและเหตุผลที่ทำให้มันมีรสชาติเช่นนั้น
เราไม่มีทางเดาออกได้เลย
ขอบคุณข้อมูลจาก
http://pantip.com/topic/31870824
http://pantip.com/topic/30688657