สวัสดีค่ะ ขออนุญาตแนะนำตัวนะ ตอนนี้เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้ระยะหนึ่ง เราคบกันเหมือนเพื่อนก็คุยเล่นกันปกติ เราช่วยกันเรียน เราจะค่อนข้างเป็นห่วงเค้ามากเพราะเค้าเรียนสายอาชีพมา เรามักจะถามกันเสมอว่าเรียนไหวไหม? ถ้าเกรดไม่โอเคจะเอายังไง?
..จนวันที่เกรดออก มันก็เป็นตามที่เรากลัว คือมันไม่โอเค เค้าติดโปรสูง คือตอนนั้นเราก็ทำได้แค่อยู่ข้างกัน
แต่คำพูดของเค้ามันยังอยู่ในหัว คือเค้าบอกเราว่า "
ถ้ามันไม่โอเคเค้าเรียนไม่ไหว เค้าคงต้องไป และความสัมพันธ์เราคงต้องจบ"
คือตอนนั้นหน้าเราชามากได้แต่เอาเหตุผลของเราไปชน หลังจากนั้นเรายอมรับว่าเรื่องนี้อยู่ในหัวตลอด คิดตลอดเวลาจนเค้าบอกว่าอย่ากังวล ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แต่มันกลับไม่ทำให้เราโอเคขึ้น แต่ก็พยายามทำให้มันโอเคที่สุดทำมันให้เต็มที่ที่สุดแต่เราก็ไม่เข้าใจว่าเราจะร้องไห้ทำไม ต่อให้บทสนทนาจะตลกแค่ไหน น้ำตามันก็ไหลอยู่ดี คือยอมรับว่าคิดมาก เรื่องนี้มันอยู่ในหัวตลอด บางทีเราก็คิดว่าควรจะออกมาตั้งแต่ตอนนี้ไหมถ้ายังไงมันก็ต้องจบ "
คบเพื่อรอวันเลิก" งั้นหรอ? มันตื้อ มันอึดอัดไปหมด เราควรทำยังไงดี?
บทสนทนาไม่ได้เศร้า แต่ทำไมน้ำตาไหล :(
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้ระยะหนึ่ง เราคบกันเหมือนเพื่อนก็คุยเล่นกันปกติ เราช่วยกันเรียน เราจะค่อนข้างเป็นห่วงเค้ามากเพราะเค้าเรียนสายอาชีพมา เรามักจะถามกันเสมอว่าเรียนไหวไหม? ถ้าเกรดไม่โอเคจะเอายังไง?
..จนวันที่เกรดออก มันก็เป็นตามที่เรากลัว คือมันไม่โอเค เค้าติดโปรสูง คือตอนนั้นเราก็ทำได้แค่อยู่ข้างกัน
แต่คำพูดของเค้ามันยังอยู่ในหัว คือเค้าบอกเราว่า "ถ้ามันไม่โอเคเค้าเรียนไม่ไหว เค้าคงต้องไป และความสัมพันธ์เราคงต้องจบ"
คือตอนนั้นหน้าเราชามากได้แต่เอาเหตุผลของเราไปชน หลังจากนั้นเรายอมรับว่าเรื่องนี้อยู่ในหัวตลอด คิดตลอดเวลาจนเค้าบอกว่าอย่ากังวล ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด แต่มันกลับไม่ทำให้เราโอเคขึ้น แต่ก็พยายามทำให้มันโอเคที่สุดทำมันให้เต็มที่ที่สุดแต่เราก็ไม่เข้าใจว่าเราจะร้องไห้ทำไม ต่อให้บทสนทนาจะตลกแค่ไหน น้ำตามันก็ไหลอยู่ดี คือยอมรับว่าคิดมาก เรื่องนี้มันอยู่ในหัวตลอด บางทีเราก็คิดว่าควรจะออกมาตั้งแต่ตอนนี้ไหมถ้ายังไงมันก็ต้องจบ "คบเพื่อรอวันเลิก" งั้นหรอ? มันตื้อ มันอึดอัดไปหมด เราควรทำยังไงดี?