ผมทำถูกแล้วใช่ไหมที่ปล่อยเขาไป

ก็คือมีคนมาคุยด้วย เขาเป็นไบ แต่ผมบอกคุยไปก่อน แต่เขาชอบให้ผมแสดงออกให้เห็น ชอบถามว่าผมชอบเขาไหม รู้สึกยังไง
แต่นิสัยผมคือนิ่งๆเงียบๆ โลกส่วนตัวสูงมากๆ ดูเฉยชา (คือผมอายอะ ไม่ชอบแสดงออกแบบนี้)

ผมก็บอกไปว่าผมรู้สึกดีนะที่เขาคุยกับผม(เพราะไม่มีคนมาคุยด้วยเลย เนื่องจากนิสัยข้างต้น) แต่ผมไม่ได้ชอบเขามากขนาดนั้น
ผมไม่แน่ใจว่าผมจะคบกับใครได้เพราะนิสัยผมไม่ค่อยดี ไม่อยากให้ใครมาทน
ซึ่งแรกๆผมก็บอกเขาแบบนี้นะ ยังบอกอีกด้วยว่าเราคุยกันไปเรื่อยๆนะ ไม่ต้องอะไรมาก ให้ลองคุยกันก่อนถ้าไม่โอเคก็ไม่เป็นไร
แล้วก็นัดเจอกัน เขาก็ดูเขินๆแต่ปากบอกว่าไม่นะ แล้วเขาก็บอกว่าผมขาว หน้าตาดี พูดชมต่างๆนานา พอมืดๆวันนั้น เขาก็บอกว่าเขาชอบผมนะ แต่ผมดูดีเกินไป ไม่เหมาะกับเขาแน่ๆเลย ผมก็ต้องบอกอีกว่าก็คุยไปเรื่อยๆ ให้มันชัดเจนกว่านี้แล้วค่อยว่ากัน

พอมาวันนี้ผมทักไปเพราะเขาเงียบไปทั้งหลายวัน เขาก็บอกว่าจะลองหายไปดู อยากรู้ว่าผมรู้สึกยังไง ชอบเขาไหม(ถามอีกแล้วไง)
ผมก็บอกว่าผมก็เหงา เพราะปกติเขาจะทักมาคุยตลอด แล้วก็บอกไปว่าก็ชอบนะแต่ไม่ได้มากขนาดนั้นและยังไม่แน่ใจ (ผมไม่แน่ใจเลย คือเขาไม่ใช่สเป็คเลยธรรมดา ไม่หล่อแต่ก็ไม่ขี้เหล่แต่นิสัยขี้เล่น นิสัยดีเลยอยากคุยไปเรื่อยๆ ผมไม่ชอบให้มันรวดเร็ว) ผมก็พูดไปทั้งหมดเลยว่ารู้สึกยังไงทั้งที่คุยกันไม่กี่อาทิตย์เอง ผมอยากคุยไปนานๆศึกษาดูก่อน  ผมเลยพิมพ์ข้อเสียของผมไปหมดเลยดูซิว่าจะทนได้ไหม ตอนแรกเขาก็บอกว่าผมชัดเจนดี (แต่ยังไม่จบ) ผมก็พิมพ์ข้อเสียหมดเลย(ใส่ไปให้มันดูอยากรู้ว่าเขาจะทนไหม สรุปก็คือบอกว่าถ้างั้นเขาไม่เอาดีกว่าอะไรอย่างนี้ 555 (เขาบอกเขาขี้เล่นผมจริงจัง เข้ากันไม่ได้หรอก)

ผมก็ไม่อยากยื้อนะ แต่ก็รู้สึกแย่นิดนึงเหมือนทำโอกาสหลุดมือเพราะนิสัยตัวเองด้วย แต่ผมคงทำถูกแหละ เพราะดูเหมือนนิสัยแบบนี้คงไม่มีคนชอบหรอก ซักวันหรือเร็ววันถ้าคบกันไป อาจจะมีปัญหากันก็ได้ และผมก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจขนาดนั้นเพราะผมก็เฉยชาใส่เขาจริงๆ เหมือนที่เขาพูดมานั่นแหละ

แต่สิ่งนึงที่เขาบอกผมคืออกหักมาตลอด แต่กำแพงที่ผมสร้างคงสูงไป เพราะเขาบอกผมว่าท้อบ่อยๆ(ยังไม่ถึง 1 เดือนเลย)