สวัสดีค่ะ แนะนำตัวก่อนนะคะเราชื่อ”เอ๋”เป็นสาวไทยที่เคยประกาศก้าวว่าชั้นจะโสดและไม่ขอมีแฟนเกาหลีเด็ดขาด
แต่ปัจจุบันพลาดท่าเสียทีให้หนุ่มเกาหลีไปเรียบร้อยแล้ว เห็นช่วงนี้กระแสคนอวดโอปป้ากำลังมาพร้อมกับ
ที่เราทำกรุ๊ปอาหารเกาหลีในเฟสบุ๊คจึงมีเมมเบอร์หลายๆคนหลังไมค์มาถามว่าเจอโอปป้าได้อย่างไร
โอเค...คุณขอมาเราจัดให้ค่ะ

เรื่องราวอาจจะไร้สาระไปบาง....โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงค่ะ ^^

**เพิ่มเติมค่ะ ......มีคนถามว่าทำไมเกลียดผู้ชายเกาหลีแล้วถึงคุยกะเขา นัดเจอเขา เราลืมบอกรายละเอียดไปว่า
ก่อนหน้านี้เราทำงานวงการทัวร์ที่เกี่ยวกับเกาหลีซะเยอะ ก็จะได้ยินพี่ๆและอีกๆคนเล่าเรื่องสาวไทยไปแต่งงานกับผชเกาหลี
แล้วเจออะไรมาบ้าง ทั้งพ่อแม่สามีไม่รับ ไล่ให้ไปทำแท้ง คลอดลูกมาเป็นผญก็โดนไล่ออกจากบ้าน สามีติดเหล้า บล้าๆๆๆ
เลยทำให้เราฝั่งใจว่าไม่อยากได้ผชเกาหลีมาเป็นแฟนแน่นอน แต่เราก็มีเพื่อนเกาหลีหลายคนนะเพราะเราเรียนภาษาเกาหลี
เคยไปเรียนแลกเปลี่ยนสั้นๆที่นั้น และที่ท้ายสุดคือเราเป็นติ่งคยูฮยอนSuper Juniorค่ะ
เราไม่ได้มีทัศนคติแย่ๆกับประเทศนี้และคนประเทศนี้ แต่แค่ขยาดกับกิติศัพท์ที่ได้ยินมาจนเคยบอกพี่ที่ทำงานว่า
"หนูจะไม่เอาผชเกาหลีเป็นแฟนเด็ดขาด เดี๋ยวโดนมันซ้อมเอาแล้วยิ่งเจอแม่สามีแบบนั้นประสาทกินแน่ๆ"
เลยเป็นที่มาว่าเกลียดผชเกาหลีในเชิงนั้นค่ะ^^

หรือ ติดตามเราได้ที่ http://www.facebook.com/anfamilywife



จุดเริ่มต้นมาจากที่เราเบื่อๆเลยเข้าไปเล่นเวบ interpals หรือ เวบที่เอาไว้คุยฝึกภาษา เพราะเราเองก็เรียนภาษาเกาหลีอยู่
โดยที่เราสามารถตั้งค่าหาเพื่อนที่เราอยากคุยได้ว่าจากประเทศไหน ใช้ภาษาอะไร
ซึ่งเวบนี้เราเล่นมานานหลายปีและเคยนัดเจอผู้ชายเกาหลีที่มาเที่ยวเมืองไทยพาเขาเที่ยวในกรุง.......สาวไทยใจจริงๆชั้น
โดยเจ้าเวบนี้เราสามารถเห็นคนที่เข้ามาส่องโปรไฟล์เราได้ทันทีและเราสามารถกลับไปส่องของเขาได้ด้วย

จนวันนึงตานี้นางมาส่องโปรไฟล์เรา....เรารีบกดไปส่องโปรไฟล์นางกลับในทันทีแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะเห็นลงว่าเป็นคนเกาหลีที่อยู่ประเทศไทย
ซึ่งในเคสแบบนี้มี%ที่เป็นพวกหลอกลวงซะเยอะ ฉะนั้น.....กดปิดโปรไฟล์นางแบบไม่ต้องคิดเลย ฮ่าๆ
แต่แล้ววันต่อมานางก็มาคอมเม้นในหน้าโปรไฟล์เราว่า............” Hi nice to meet you. Thank for visiting my page”



เฮ้ย!!เดี๋ยวชั้นไปส่องเพจแกก่อนตั้งแต่เมื่อไรมาขี้ตู่หาว่าชั้นไปกดส่องก่อนเรอะ!? .....แต่ก็ได้แต่กรนด่าในใจ
แต่เราต้องรักษาภาพพจน์สาวไทยตอบกลับไปว่า “Nice to meet you too” แล้วเราก็Sign outออกจากเวบไป
จนวัน2วันต่อมาได้เข้าไปเช็คข้อความในเวบก็เจอตานี้Inboxมาหา......
กระเหรี่ยงเกาหลี : ขอโทษมากๆเลยที่ตอบช้า .....หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีและสามารถช่วยเรื่องภาษากันได้ Have a good day”

เราก็ส่งข้อความตอบกลับไปตามปกติก็มีคุยเรื่องทั่วไป นางก็บอกว่านางอยากเรียนภาษาไทย
เราก็เป็นสาวไทยใจงามเสนอตัวช่วยสอนภาษาไทยให้ เท่านั้นแหละนางก็ชวนคุยไปเรื่อยๆจนเราแปลกใจว่าเออตานี้ช่างคุยดีแหะ
เพราะปกติแล้วน้อยคนมากที่เจอในเวบนี้แล้วจะชวนคุยได้เรื่อยเปื่อยขนาดนี้แถมส่งมาตลอดเหมือนกับคุยLineกัน
ทั้งๆที่มันเป็นแค่PMไว้ส่งข้อความหากันซึ่งมันจะไม่เตือนแต่นางก็ขยันส่งมาทั้งตื่นเช้าและก่อนนอน

และด้วยความที่นางช่างคุยนางก็เล่าเรื่องตัวเองให้ฟังว่าตอนนี้ทำงานอยู่ที่ไทยแต่เหงามากอยู่แต่ในห้องไม่รู้จะไปไหนดีแถมไม่รู้ภาษาไทยอีก
ด้วยวิญญาณเจ้าบ้านที่ดีจึงเสนอตัวช่วยแนะนำที่เที่ยวเลยได้ตามว่านางอยู่ที่ไหน
ก็ได้ความว่านางทำงานและอยู่แถวลำลูกกา
อะไรมันจะพอดีขนาดนั้น.....อาทิตย์ถัดไปเรามีซ้อมรับปริญญาที่ม.กรุงเทพ รังสิต ก็ไม่รู้อะไรดลใจในตอนนั้นชวนนางมางานซ้อมรับปริญญาจ้า!!!!

แต่ก็ไม่คิดว่านางจะมาจริงๆหรอกนะเพราะเหมือนชวนไปงั้นๆคนไม่รู้จักกันเขาจะมาทำไม
แต่นางก็บอกว่าถ้าว่างจะไปแต่ตอนนี้ยังไม่ปากเพราะนางยังไม่รู้ตารางงานของอาทิตย์หน้า
สาวไทยใจกล้าอีกแล้วเลยให้เบอร์โทรศัพท์นางไปแบบไม่คิดอะไรและให้นางแอดLineมาหา

****** คำเตือน : โปรดอย่าใส่ใจกลับสกิลภาษาอังกฤษของดิชั้น.....ขอบคุณค่ะ *******



หลังจากนั้นเราก็ย้ายมาคุยกันในLineสักทีซึ่งก็ทำให้คุยกันง่ายขึ้นและมากขึ้นเช่นกันเพราะไม่ต้องไปนั่งกดF5ในหน้าเวบแล้ว ....ก็คุยกันเรื่อยๆตามปกติ