เพิ่งมาเริ่มต้นอ่านหงสาจอมราชันย์จนถึงตอนจบศึกกัวต๋อ แล้วมีข้อสงสัยหลายอย่างเกี่ยวกับศิษย์พี่ใหญ่แห่งแปดพิศดารอย่างอ้วนปึง (เป็นตัวละครแต่งเติมในสามก๊ก เป็นลูกลับของอ้วนเสี้ยว)

ช่วงก่อนจะเริ่มเปิดศึกกัน (จำไม่ได้ว่าเล่มที่เท่าไร) อ้วนเสี้ยวพูดกับอาจารย์สุมาเต๊กโชว่า อ้วนปึงนั้นฉลาดมากสามารถศึกษาเล่าเรียนวิชาร้อยสำนักได้อย่างสบาย แล้วเหตุที่สุมาเต๊กโชฝึกลูกศิษย์อีก 7 คน คือ ซุนฮก กาเซี่ยง กุยแก จิวยี่ บังทอง จูกัดเหลียง และพิศดารแปดที่ยังไม่เปิดเผยตัว (หรือเปิดเผยไปแล้วไม่ทราบ) เพื่อมารับมือกับความเก่งกาจของอ้วนปึง

ตอนเปิดตัวอ้วนปึงช่วงศึกตั๋งโต๊ะและศึกสิบแปดหัวเมืองพันธมิตร พี่แกไม่ได้แสดงความสามารถออกมาอย่างเต็มที่เท่าไร (ไม่ประทับใจ) จากนั้นก็หายตัวไปนานจนถึงศึกกองซุนจ้าน อาจารย์เฉินเหมาอัพเกรดให้อ้วนปึงเก่งกาจขึ้นผิดกลับศึกที่ผ่านมา แล้วช่วงแรกของศึกกัวต๋อก็สามารถต้อนให้สามพิศดารฝั่งโจโฉต้องถอนตัวออกจากศึกไปชั่วคราวได้ แต่ตอนจบพี่แกดันโดนอุบายของกุยแกจนต้องพ่ายแพ้ไปในที่สุด

ซึ่งผมกลับชอบตัวละครศิษย์พิศดารที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์สามก๊กมากกว่า จากอ่านสามก๊กฉบับพงศาวดารกับวรรณกรรมแล้วมาอ่านหงสาฯ ยิ่งชอบตัวละครทุกตัวมากขึ้น แต่ละคนความคิดไปไกลมากจนผู้อ่านอย่างเราคาดไม่ถึง (แม้จะรู้ผลลัพธ์ของเหตุการณ์แล้ว แต่การวางรายละเอียดความคิดเชิงลึกให้ตัวละครของอาจารย์เฉิน ทำให้ส่วนนี้เป็นจุดเด่นของการ์ตูน)

ถ้าให้ผมเปรียบแปดพิศดารเป็นคนในยุคนี้น่ะ
อ้วนปึง -> เด็กเรียนเก่งเกรด 4 ทุกวิชา
ศิษย์เจ็ดคนที่เหลือ -> เด็กโอลิมปิกวิชาการเหรียญทอง

อ้วนปึงเก่งกาจรอบด้านแต่ไม่ได้เชี่ยวชาญด้านใดเป็นพิเศษเหมือนศิษย์น้องพิศดาร

แล้วผู้อ่านท่านใดมีความคิดเห็นแลกเปลี่ยนบ้างครับ