นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดตรงไหนของอภัยด้วยคะ
เราของแทนตัวเองว่า เรา นะคะ เริ่มเลยแล้วกัน เราเป็นทอม เราเป็นคนเหนือ เราคบกับแฟนเก่ามาได้เกือบ 4 ปี ตลอดเวลาที่เราคบกับเขาเรามีความสุขมาก มีทั้งสุขและทุกข์ที่ผ่านมาด้วยกัน 2ปีแรกทุกอย่างดีหมด จนเราทำผิดกับเขา (ขอไม่เล่านะคะว่าเรื่องอะไรเดี๋ยวจะยาวเกินไป แต่ไม่ใช่เรื่องนอกใจ) จนเราเลิกกันมาได้สักพัก เราไปอยู่ต่างจังหวัดกับเพื่อนได้สักพัก เราถึงได้กลับมาเหนือ แต่เราก็ไม่ได้กลับมาคบกัน ก็ไปๆมาๆ คบๆเลิกๆ ตัดกันไม่ขาด จนกระทั่งปีสุดท้ายเขาได้ย้ายไปเรียนที่กทม. เราเลยห่างกัน คงเป็นเพราะระยะทางด้วยรึป่าว ระหว่างที่เขาไปเรียนกทม.ปีแรก เราก็ไปๆมาๆหาเขาที่กทม.แต่ไม่บ่อยมากเพราะเราก็ต้องเรียน จนมีคนเข้ามาหาเขาตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ อาจะเป็นเพราะว่าเขาคงเหงา อยากหาสิ่งมาเติมเต็ม พอเขาคุยกันได้สักพักเราก็จับได้ เราเสียใจมาก พอเวลาผ่านไป เราก็ลองกลับมาคบกันอีกครั้งแล้วนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจบกันจริงๆ คืนนั้นเป็นคืนวันเคาท์ดาวปี2558 เราไปสวดมนต์ข้ามปีกัน ในตอนที่เรานั่งสวดมนต์ไปมันมีอะไรมาดลใจให้เราคิดเรื่องของเขากับคนใหม่ คิดวนไปวนมา คิดซ้ำๆ อยู่แบบนั้น จนเราไม่มาสมาธิ คืนนั้นระหว่างกลับหอ เราก็นิ่งไป เขาถามอะไรเราก็ไม่อยากตอบ จนเราทะเลาะกันแล้วเลิกกันในที่สุด แล้วเขาก็ไปคบกับคนๆนั้น.. คนๆนั้นเขาดีนะ เติมเต็มในสิ่งที่เราให้เขาไม่ได้ ให้ในสิ่งที่เราให้ไม่ได้ คนๆนั้นดูแลเขาได้มากกว่าเรา เรารักเขามาก แต่เราก็ต้องยอม มันจริงนะแก้วที่มันราวไปแล้วต่อยังไงก็ไม่เหมือนเดิม เจ็บนะที่ต้องทนเห็นคนที่เรารักไปรักคนอื่น.. พอเวลาผ่านมาถึงวันนี้ถึงเราจะมีคนใหม่ แต่เราไม่เคยลืมเขาได้เลย ไม่มีวันไหนที่เราไม่คิดถึงเขา เรารู้ตัวนะว่าเราผิดที่คบคนใหม่แต่ไม่ลืมคนเก่า มีหลายคนเคยบอกว่าถ้าลองคบคนใหม่อาจจะลืมคนเก่าได้ก็ได้ แต่เราพิสูทธิ์แล้วว่ามันไม่จริง คนใหม่เขาดีกับเรามาก เราไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใคร ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ข้างในลึกๆ
- ผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
ผิดมั้ยที่ยังรักแฟนเก่า !! ถึงจะคบคนใหม่แล้ว !!
เราของแทนตัวเองว่า เรา นะคะ เริ่มเลยแล้วกัน เราเป็นทอม เราเป็นคนเหนือ เราคบกับแฟนเก่ามาได้เกือบ 4 ปี ตลอดเวลาที่เราคบกับเขาเรามีความสุขมาก มีทั้งสุขและทุกข์ที่ผ่านมาด้วยกัน 2ปีแรกทุกอย่างดีหมด จนเราทำผิดกับเขา (ขอไม่เล่านะคะว่าเรื่องอะไรเดี๋ยวจะยาวเกินไป แต่ไม่ใช่เรื่องนอกใจ) จนเราเลิกกันมาได้สักพัก เราไปอยู่ต่างจังหวัดกับเพื่อนได้สักพัก เราถึงได้กลับมาเหนือ แต่เราก็ไม่ได้กลับมาคบกัน ก็ไปๆมาๆ คบๆเลิกๆ ตัดกันไม่ขาด จนกระทั่งปีสุดท้ายเขาได้ย้ายไปเรียนที่กทม. เราเลยห่างกัน คงเป็นเพราะระยะทางด้วยรึป่าว ระหว่างที่เขาไปเรียนกทม.ปีแรก เราก็ไปๆมาๆหาเขาที่กทม.แต่ไม่บ่อยมากเพราะเราก็ต้องเรียน จนมีคนเข้ามาหาเขาตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ อาจะเป็นเพราะว่าเขาคงเหงา อยากหาสิ่งมาเติมเต็ม พอเขาคุยกันได้สักพักเราก็จับได้ เราเสียใจมาก พอเวลาผ่านไป เราก็ลองกลับมาคบกันอีกครั้งแล้วนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจบกันจริงๆ คืนนั้นเป็นคืนวันเคาท์ดาวปี2558 เราไปสวดมนต์ข้ามปีกัน ในตอนที่เรานั่งสวดมนต์ไปมันมีอะไรมาดลใจให้เราคิดเรื่องของเขากับคนใหม่ คิดวนไปวนมา คิดซ้ำๆ อยู่แบบนั้น จนเราไม่มาสมาธิ คืนนั้นระหว่างกลับหอ เราก็นิ่งไป เขาถามอะไรเราก็ไม่อยากตอบ จนเราทะเลาะกันแล้วเลิกกันในที่สุด แล้วเขาก็ไปคบกับคนๆนั้น.. คนๆนั้นเขาดีนะ เติมเต็มในสิ่งที่เราให้เขาไม่ได้ ให้ในสิ่งที่เราให้ไม่ได้ คนๆนั้นดูแลเขาได้มากกว่าเรา เรารักเขามาก แต่เราก็ต้องยอม มันจริงนะแก้วที่มันราวไปแล้วต่อยังไงก็ไม่เหมือนเดิม เจ็บนะที่ต้องทนเห็นคนที่เรารักไปรักคนอื่น.. พอเวลาผ่านมาถึงวันนี้ถึงเราจะมีคนใหม่ แต่เราไม่เคยลืมเขาได้เลย ไม่มีวันไหนที่เราไม่คิดถึงเขา เรารู้ตัวนะว่าเราผิดที่คบคนใหม่แต่ไม่ลืมคนเก่า มีหลายคนเคยบอกว่าถ้าลองคบคนใหม่อาจจะลืมคนเก่าได้ก็ได้ แต่เราพิสูทธิ์แล้วว่ามันไม่จริง คนใหม่เขาดีกับเรามาก เราไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใคร ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ข้างในลึกๆ
- ผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ