อัดอั้นมา2ปี ขอระบายหน่อย

เคยรู้สึกหมดอาลัยตายอยากในชีวิตกันบ้างไหม??
เบื่อกับทุกสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ในขณะนี้
อายุ 21 ปี. แต่กลายเป็นคนทำลายชีวิตของตัวเองพังทลายหมดทุกอย่าง
อยากจะตัดปัญหาด้วยการทำอะไรสักอย่างนึง
"แต่ก็กลัวเจ็บ และ เวรกรรม"
ทุกวันนี้อยู่ไปเหมือนตายทั้งเป็น
ปลงกับทุกๆอย่างในชีวิต พยามคิดว่าความตายมันคือเรื่องปกติ แค่รอเวลา
เป็นคนที่ชอบคิดเล็กคิดน้อยแล้วเก็บไว้
ยิ่งคำพูดที่มันบั่นทอนจิตใจ ใครบ้างที่ฟังแล้วจะแฮปปี้
มีเรื่องอะไรมักเก็บไว้คนเดียว.
เขาว่ากันว่า "สามี-ภรรยา" ต้องคอยให้คำปรึกษากัน
แต่สำหรับเรา อย่าหวังเลยกำลังใจ ถูกมองว่าเป็นเรื่อง "ปัญญาอ่อน" ทั้งหมด
คิดอะไรไม่ออก. ได้แต่เก็บไว้คนเดียว ไม่มีใครเลยที่จะรับฟังเราได้
อาจเพราะเราไม่อยากเอาปัญหาไปทิ้งไว้ในหัวใคร
เคยป่ะล่ะ??  "กลางคืนมืดๆในห้องร้องไห้คนเดียว จนลูกตื่นมาเรียกแม่ๆๆๆแล้วร้องตาม"
รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลก. ตั้งแต่ไม่ได้ทำงาน
ไม่มีสังคม ไม่มีใครข้างๆ
"แม้แต่สิ่งบางสิ่งที่ทำขึ้นมายังไม่รู้สึกผูกพันหรือเห็นคุณค่ามันเลย"
  🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
ไม่ได้เรียกร้องความสนใจอะไร หรือจากใครทั้งนั้น!!
แค่อยากรู้ว่าที่ตัวเองเป็นแบบนี้. มันเป็นเพราะตัวเราเองทั้งหมดใช่ไหม??
"ถ้าไม่มียายอยู่ตอนนี้ เราคงทำอะไรลงไปที่ทำร้ายจิตใจเขา"
แบบนี้เขาเรียกภาวะเครียดหรือบ้า
อยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆ สบายๆ ก็เป็นแบบนี้หรอ??

****ใครอ่านอยู่จะว่าเราบ้า. ก็แล้วแต่น้าาา แค่อยากระบายสิ่งที่เป็น ณ ตอนนี้ออกมาก็แค่นั้น****
ไม่มีใครฟังก็ขอระบายผ่านตัวหนังสือก็พอ
  😱😱😱😱😱
อยากนอนคืนนี้แล้วพรุ่งนี้หายไปเลย.....