ไม่เสียใจน้ะ

เราชอบคนๆนึงซึ่งเราคุยกับเค้านานแล้วสัก  3 4 เดือนละ เค้าเปนคนน่ารัก คุยด้วยแล้วรู้สึกดี แต่ติดที่เค้าเปนผญ เราเลยไม่กล้าบอกว่าเราชอบเค้า เราคุยกันจนกลายเปนชีวิตประจำวันกันไปละ 555  ที่คุยกันทุกวันไม่ได้จะจีบเค้า เราไม่กล้าขนาดนั้น แต่เชื่อปะช่วงปีใหม่อ้ะ เราไม่รุคิดอะไรอยุ เราก้อดันไปบอกเค้าว่า เปนเฟนเค้ามั้ย แล้วเค้าก้อถามว่า เอาจริงดิ คืนนั้นเราคุยกันจนแบบต่างคนต่างเปิดใจ รุปะ เค้าบอกเราว่า เค้าตอบตกลงคบกะเราตั้งแต่เราถามแล้วว รู้มั้ยเราดีใจมากเลยยย แบบสันยากะตัวเองเรยว่าจะดูแแลเค้าให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้หลุดมือเด็ดขาด เค้าบอกข้อเสียของเค้าทุกอย่าง เราก้อพยายามยอมรับให้ได้ถึงแม้บ้างข้อเราอาจจะไม่โอเคก้อตาม  แต่แล้วความเศร้าก้อซ่อนอยุในความสุข คืนวันปีใหม่เราบอกเค้าว่าคิดให้ดีๆน้ะ กับคำตอบเราอ้ะ เค้าบอกว่าให้เจอกันก่อนค่อยบอก โอเค เราก้อบอกได้ แต่พอเจอกันเค้ากลับไม่ให้คำตอบเรา  พอมาวันนี้เราถามเค้าเค้าก้อให้คำตอบเรามา ทำเอาน้ำตาไหลแบบไม่ตั้งจัวเราอ้าา เจ้บจนจุกอ้ะ แบบไปไม่ถูกเรย ไม่รุดิ พุดไม่ออก ไม่อยากเจอใครเรย แบบทรุดเลยอ้ะ ทำไมคำตอบวันนั้นกะวันนี้มันไม่เหมือนกันหละ เค้าบอกว่าเค้าชอบเราแต่เค้ารักเราไม่ได้ อืม!!! เราก้อพอเข้าใจแล้ววว มันอาจจะดูผิดธรรมชาติไง เราเปนผญ คนที่เราชอบก้อเปน ผญ เสียใจไหม?บอกเรยว่าไม่อย่างน้อยเราก้อได้บอกให้เค้ารุว่าเราชอบน้ะ ดีกว่าเค้ามารุทีหลังแต่เค้าไม่สามารถคบกะเราได้ ถึงตอนนี้เราไม่ได้คบ แต่เราก้อคุยกันแบบพี่น้อง เราไม่รุจะฝืนได้นานแค่ไหนนนนนนนนนน  ยังไงเราก้ออยุข้างๆ เทอน้ะ รักเหมือนเดิมน้ะคะ ยังรออยุที่เดิม