เข้าใจแล้วคำพูดที่ว่า "ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร" " ความรักก้เหมือนนิยายน้ำเน่า" "รักกันแต่มันก้มีเหตุผลที่คบกันไม่ได้"

ก็รู้ว่ามันตั้งเป็นคำถามไม่ได้ เลยขอระบายแทนละกันนะ เราคบผู้ชายคน1 เขาเป็นคนหน้าตาดี ข้อดีก็มี ข้อเสียก็มี แต่ส่วนใหญ่เขาเลือกจะใช้ข้อเสียกับเรามากกว่า(นิสัยเ_ี้ยๆ) จนแมร่งรู้สึกว่าอยากจะไปให้พ้นๆ แต่ก้ทำไม่ได้สักที จนเพื่อนเราเอือมสุดๆอะ เพื่อนเราเลยแนะนำให้ลองคุยกับคนอื่นดู เราก้ไม่สนใจนะ(ก็ยังโง่เลือกจะเจ็บอะ) วัน1ก็มีเบอแปลกโทรเข้ามา แล้วบอกว่าเคยเจอเรา เลยขอเบอมาจากเพื่อนเราคน1(ไอ้เพื่อนชั้ว)จากนั่นมาแมร่งก็โคตรจะตื้อ เราบอกมีแฟนแล้ว ยังตอบกลับมาอีกว่า *เด๋วจะทำให้เลิกกันเอง* ได้ยินประโยคนั่นก็ช็อคไปพักนึง จากนั่นเขาก้เริ่มเวียนมาให้เจอหน้าบ่อยๆ และด้วยเหตุที่เขาตื้อเขาเอาใจใส่ ผิดกับแฟนตัวเองที่ไม่เคยคิดจะโทรหา(ไม่เคยโทรมาเลยค่ะขอย้ำๆๆๆๆๆ) เลยมีใจให้อีกคนเฉยเลยอะ(จะด่าว่าเลวก้ได้นะ) สักพักเลยตัดสินใจบอกเลิกแฟนค่ะ พอบอกไปแล้วก็เกิดปัญหาขึ้น แฟนเราร้องไห้คร่ำครวญว่าไม่อยากเลิก จะเอาใจใส่เรามากกว่านี้ จะเปลี่ยนทุกอย่างที่เราไม่ชอบ (ให้ตายซิ ตอนเราร้องไห้จะเป็นจะตายให้หันมามองเราบ้างกลับบอกว่าไร้สาระ พอเราจะไปจริงๆแล้วนี้คือไร) แต่ก้ตัดสินใจจะเลิกเด็ดขาด กลับบอกว่า *ลองเลิกดูดิจะตายให้ดู* อึ้งซิพูดไม่ออก คิดได้แค่ว่า ถ้าแฟนเราตายจริง ความผิดนี้เรารับมาเต็มๆ อยากร้องไห้ ตอนนี้เราหมดรักแฟนเราแล้วนะ เรารักอีกคนนึงรักสุดๆเลย สุดท้ายก้เลือกที่จะไม่เลิก แล้วโทรไปบอกคนที่เรารักว่า *ไม่ต้องโทรมาอีกน่ะ* จากนั่นเขาก้ร้องไห้ เราก้ร้องไห้ ให้ตายเหอะทรมานสุดๆ เสียงร้องไห้ของคนรักนี้มันทำให้เจ็บปวดดีเนาะ เอาเถอะถ้าระบายจนหมดเปลือกจะพันล้านตัวอักษรก้คงไม่พอ (เจ็บปวดชะมัด)
#เรื่องจริงที่แมร่งโคตรน้ำเน่าเลย
#ขออภัยหากอ่านไม่รู้เรื่องหรือใช้คำไม่เหมาะสม