สวัสดีครับ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์หลอนที่เจอมากับตัวเองสมัยอยู่ ม.3 ครับ
เป็นประสบการณ์เจอ(ผี)มากับตัวครั้งแรก
ตอนนี้เล่นในโทรศัพท์ พิมตกหล่นยังไง ขออภัยไว้ที่นี้ด้วยนะครับ
เข้าเรื่องดีกว่า
ในวันนั้น ผมกับเพื่อนรวมกัน 4 คน ต้องทำงานกลุ่มที่โรงเรียน บนอาคารเรียนชั้น 6 ของตึกเรียน 6 ชั้น ครับ
ทำงานมานานพอสมควร จนประมาน 4 โมงเย็น ผมบอกว่าเบื่อ เลยจะหาอะไรทำกัน เพื่อนเลยชวนไปเตะบอลครับ พวกผมก็ลงมาเตะบอลกัน แล้วเจอแก๊งเพื่อนกำลังเล่นกับรุ่นพี่ชมรมฟุตบอลในโรงเรียน เลยไปขอแจมด้วย จนเพลินครับ เล่นกันจน 5 โมงกว่าๆ เลยแยกย้ายกัน เพื่อน 2 คน ขอกลับบ้านก่อนเพราะต้องกล้บบ้านก่อน 6 โมงเย็น ส่วนผม กลับตอนไหนก็ได้ครับ บ้านอยู่ใกล้โรงเรียน เพื่อนอีกคน บอกพ่อมันว่า จะทำงานกลุ่ม กลับดึก เดี๋ยวให้พ่อมารับตอนเย็นๆครับ
เลยเหลือกัน 2 คนครับ ก็กลับไปที่ อาคารเรียน 6ชั้น ก็เดินขึ้นไปปกติครับ
บอกก่อนเลยนะครับ ตัวอาคารมี บรรไดอยู่ตรงกลางตึก และ ฝั่งขวาสุดของตึก มีแค่ 2ที่ ระหว่างทาง ก็เป็นห้องเรียน ติดๆกันครับ มีลิฟท์ นะครับ แต่เห็นว่าอาจารย์ไม่ให้ใช้ เลยขึ้นบรรไดกัน
ตอนขึ้นนี่ปกติมากครับ 5 โมงเกือบจะ 6 โมง ฟ้าเริ่มมืด คิดกันอยู่ว่าจะทำงานต่อมั้ย เพราะใกล้จะเสร็จแล้ว อีกไม่กี่อย่าง เลยทำต่อครับ สุดท้ายทำเสร็จเกือบ 1 ทุ่มครับ ลุงภารโรงขึ้นมาบอกพอดี ว่าจะปิดตึกแล้ว รีบๆลงไป พวกผมเลย เก็บๆงานแล้วลงไปครับ เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละครับ . . .
จากชั้น 6 มาชั้น 5 ไม่มีไรครับปกติดี ผมกับเพื่อนก็คุยกันเรื่องบอล เรื่องงานไปเรื่อยครับ
พอถึงชั้น 5 จะลงไปชั้น 4 ตรงนั้นไฟเสียครับ มองไม่ค่อยเห็น พวกผมก็ลงปกติครับ แต่พอจะถึงชั้น 4 ก็ได้ยินเสียงผิวปากครับ เป็นเสียงคล้ายๆเพลงไม่มีจังหวะครับ มั่วไปหมดจับทำนองไม่ได้ เสียงดังมาจากฝั่งขวาของตึก (ฝั่งบรรไดอีกด้านของตึก) เริ่มใกล้เข้ามาๆ ตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงลุงภารโรง ผมเลยผิวปากสวนครับ อารมณ์ดีจัด เพื่อนผมก็ไม่ว่าไร ชวนคุยต่อ เสียงก็เริ่มใกล้เข้ามา จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าบรรได ของชั้น 5 ตอนนั้นพวกผม อยู่ชั้น 4 แล้วครับ เสียงผิวปากก็หายไป
พอกำลังจะลงชั้น 3 ด้วยเวลาห่างกันไม่ถึงนาที ผมก็ได้ยินเสียงเดิมครับมาจ ผิวปากเหมือนเดิม เสียงเดิม ไดนามิกเดิม ทำนองเดิมเป๊ะๆ แต่รอบนี้ มาจากฝั่งซ้าย ชั้น 4ของตึก ซึ่งไม่มีทางขึ้นลงนอกจากบรรไดที่พวกผมยืนอยู่ ผมก็เริ่มเอะใจ ไม่น่าปกติแล้ว ปกติ 1 ทุ่ม ไม่น่าจะมีใคร เพราะห้องพักครู อยู่ชั้นล่างสุด ทั้งหมดเลย
ผมกับเพื่อน มองหน้ากัน แต่ไม่พูดอะไรครับ เดินลงต่อ จนมาถึงครึ่งทาง ระหว่างชั้น 3 กับ 2
ผมก็ได้ยินเสียงรองเท้ามาจากชั้น 3 ฝั่งซ้ายของตึกครับ ตร่อก แต่ก ตร่อก แต่ก ๆ. . . . . เสียงดังมาก เหมือนไม่ไช่เสียงเดินจากที่ไกลๆ แต่รู้ได้ว่ามาจากตรงนั้น แต่เสียงนี่ก้องเต็มหัวเลยครับ (จังหวะนั้นคิดในใจ กรูโดนแล๊วว) ผมพยามตั้งสติอย่างมากที่สุด หันไปมองหน้าเพื่อน จะถามว่า
ได้ยินมั้ย แต่เพื่อนผมงี้ตัวสั่นเลยครับ ผมเห็นแบบนั้นเลย ใจดีสู้เสือครับ ต่อหน้าคนที่กลัวกว่าต้องห้ามกลัวเด็ดขาด ผมเลยบอกไป
ไม่ต้องกลัว กรูก็คิดเหมือน
B1 ! ผมยิงไป 1 มุข เพื่อนผมแอบขำออกมา ผมเลยเดินต่อครับ จังหวะก้าวเท้าลงขั้นบรรได เสียงเท้าก็หยุดลงพร้อมๆกันครับ ผมเลยหยุดตาม แล้วพยามฟังเสียง . . .
แค่นั้นแหละครับท่านผู้ชม
เสียงรองเท้าก็ รัวขึ้น ๆ จากเดิน เหมือนกลายเป็นวิ่ง ต่อก ๆๆ ๆ ๆ ผมประคองสติพูดอย่างเบาที่สุด ว่า "ห้ามวิ่งนะเว้ย!" จังหวะนั้น ไม่รู้เกิดไรขึ้น เพื่อนผมวิ่ง กระโดดลงบรรได ไร้สติ เหมือนจะร้อง แต่ก็ไร้เสียง ทั้งมันทั้งผม สติแตก ผมกลัวสุดๆ จนมาถึง ระหว่างชั้น 2 กับ 1 ผมวิ่งตามมากระชากแขนมัน ฟึ่บ! แต่ภาพที่ผมเห็นคือ
มันหายไป ครับ . . . . . .
ผมช๊อคมาก ตกใจ อึ้ง งง ผมช๊อคได้แปปนึง เหมือนพึ่งผ่านสงครามระเบิด พอตั้งสติได้ ก็ได้ยินเสียงเพื่อนผมเรียกผมแบบสติรวนๆ "
เป็นHEREอะไร วิ่งทำ5อะไร ทำกรูตกใจไปด้วยนะเนี่ย "
ภาพที่ผมเห็นคือ มันบีบแขนผมแน่นเลยครับ ผมช๊อคมาก ผมพยามตั้งสติ ฟังเสียงเท้า แต่ก็ไม่ได้ยินแล้วครับ ผมเลยต่อยๆ เดินต่อ ลงมาจนถึงชั้นแรก เดินมาหน้าอาคาร หายใจ ฮึบ! หันกลับไปมอง ผ่าง! สิ่งที่ผมเห็น คือ เป็นเงาคน รูปร่างปกติ นั่งอยู่ตรงขั้นบรรได ผมยาวปิดหน้า ไส่ชุดกางเกง คล้ายๆ ภารโรง ผมเห็นแบบนั้น เลยรีบหันกลับมาแล้ว เดินไป หน้าโรงเรียนอย่างไวเลยครับ
ผมถามเพื่อนว่า เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น
มันก็บอกว่า เมื่อกี้ตอนจะลงชั้น 2 มันเห็นผมมองหน้ามัน สักแปป ผมก็วิ่งพรวด เกือบจะถึง ชั้น 1 แล้วผมก็หยุดแล้วทำหน้าตกใจมาก
แน่นอนสิครับ เจอไปแบบนั้น ทั้งผมทั้งเพื่อน ช๊อคเละเทะเลยครับวันนั้น
หลังจากนั้นกลับบ้าน ผมนี่ช๊อคไปทั้งคืนเลยครับ นอนไม่หลับ ตั้งสติไม่ได้เลย
เช้ามาเลยไปตักบาตรทำบุญไปให้เค้า หวังว่าเค้าคงได้รับนะครับ.
ผมก็ไม่ได้ไปสืบประวัติต่อนะครับ ปกติเจอไรแบบนี้อยากลืมไห้ไวเลยยิ่งดีด้วยซ้ำ
ประสบการณ์นี้ จำไปอีกนาน ._.
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบครับ ^^
ประสบการณ์หลอน ก่อนกลับบ้าน
เป็นประสบการณ์เจอ(ผี)มากับตัวครั้งแรก
ตอนนี้เล่นในโทรศัพท์ พิมตกหล่นยังไง ขออภัยไว้ที่นี้ด้วยนะครับ
เข้าเรื่องดีกว่า
ในวันนั้น ผมกับเพื่อนรวมกัน 4 คน ต้องทำงานกลุ่มที่โรงเรียน บนอาคารเรียนชั้น 6 ของตึกเรียน 6 ชั้น ครับ
ทำงานมานานพอสมควร จนประมาน 4 โมงเย็น ผมบอกว่าเบื่อ เลยจะหาอะไรทำกัน เพื่อนเลยชวนไปเตะบอลครับ พวกผมก็ลงมาเตะบอลกัน แล้วเจอแก๊งเพื่อนกำลังเล่นกับรุ่นพี่ชมรมฟุตบอลในโรงเรียน เลยไปขอแจมด้วย จนเพลินครับ เล่นกันจน 5 โมงกว่าๆ เลยแยกย้ายกัน เพื่อน 2 คน ขอกลับบ้านก่อนเพราะต้องกล้บบ้านก่อน 6 โมงเย็น ส่วนผม กลับตอนไหนก็ได้ครับ บ้านอยู่ใกล้โรงเรียน เพื่อนอีกคน บอกพ่อมันว่า จะทำงานกลุ่ม กลับดึก เดี๋ยวให้พ่อมารับตอนเย็นๆครับ
เลยเหลือกัน 2 คนครับ ก็กลับไปที่ อาคารเรียน 6ชั้น ก็เดินขึ้นไปปกติครับ
บอกก่อนเลยนะครับ ตัวอาคารมี บรรไดอยู่ตรงกลางตึก และ ฝั่งขวาสุดของตึก มีแค่ 2ที่ ระหว่างทาง ก็เป็นห้องเรียน ติดๆกันครับ มีลิฟท์ นะครับ แต่เห็นว่าอาจารย์ไม่ให้ใช้ เลยขึ้นบรรไดกัน
ตอนขึ้นนี่ปกติมากครับ 5 โมงเกือบจะ 6 โมง ฟ้าเริ่มมืด คิดกันอยู่ว่าจะทำงานต่อมั้ย เพราะใกล้จะเสร็จแล้ว อีกไม่กี่อย่าง เลยทำต่อครับ สุดท้ายทำเสร็จเกือบ 1 ทุ่มครับ ลุงภารโรงขึ้นมาบอกพอดี ว่าจะปิดตึกแล้ว รีบๆลงไป พวกผมเลย เก็บๆงานแล้วลงไปครับ เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละครับ . . .
จากชั้น 6 มาชั้น 5 ไม่มีไรครับปกติดี ผมกับเพื่อนก็คุยกันเรื่องบอล เรื่องงานไปเรื่อยครับ
พอถึงชั้น 5 จะลงไปชั้น 4 ตรงนั้นไฟเสียครับ มองไม่ค่อยเห็น พวกผมก็ลงปกติครับ แต่พอจะถึงชั้น 4 ก็ได้ยินเสียงผิวปากครับ เป็นเสียงคล้ายๆเพลงไม่มีจังหวะครับ มั่วไปหมดจับทำนองไม่ได้ เสียงดังมาจากฝั่งขวาของตึก (ฝั่งบรรไดอีกด้านของตึก) เริ่มใกล้เข้ามาๆ ตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงลุงภารโรง ผมเลยผิวปากสวนครับ อารมณ์ดีจัด เพื่อนผมก็ไม่ว่าไร ชวนคุยต่อ เสียงก็เริ่มใกล้เข้ามา จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าบรรได ของชั้น 5 ตอนนั้นพวกผม อยู่ชั้น 4 แล้วครับ เสียงผิวปากก็หายไป
พอกำลังจะลงชั้น 3 ด้วยเวลาห่างกันไม่ถึงนาที ผมก็ได้ยินเสียงเดิมครับมาจ ผิวปากเหมือนเดิม เสียงเดิม ไดนามิกเดิม ทำนองเดิมเป๊ะๆ แต่รอบนี้ มาจากฝั่งซ้าย ชั้น 4ของตึก ซึ่งไม่มีทางขึ้นลงนอกจากบรรไดที่พวกผมยืนอยู่ ผมก็เริ่มเอะใจ ไม่น่าปกติแล้ว ปกติ 1 ทุ่ม ไม่น่าจะมีใคร เพราะห้องพักครู อยู่ชั้นล่างสุด ทั้งหมดเลย
ผมกับเพื่อน มองหน้ากัน แต่ไม่พูดอะไรครับ เดินลงต่อ จนมาถึงครึ่งทาง ระหว่างชั้น 3 กับ 2
ผมก็ได้ยินเสียงรองเท้ามาจากชั้น 3 ฝั่งซ้ายของตึกครับ ตร่อก แต่ก ตร่อก แต่ก ๆ. . . . . เสียงดังมาก เหมือนไม่ไช่เสียงเดินจากที่ไกลๆ แต่รู้ได้ว่ามาจากตรงนั้น แต่เสียงนี่ก้องเต็มหัวเลยครับ (จังหวะนั้นคิดในใจ กรูโดนแล๊วว) ผมพยามตั้งสติอย่างมากที่สุด หันไปมองหน้าเพื่อน จะถามว่า
แค่นั้นแหละครับท่านผู้ชม
เสียงรองเท้าก็ รัวขึ้น ๆ จากเดิน เหมือนกลายเป็นวิ่ง ต่อก ๆๆ ๆ ๆ ผมประคองสติพูดอย่างเบาที่สุด ว่า "ห้ามวิ่งนะเว้ย!" จังหวะนั้น ไม่รู้เกิดไรขึ้น เพื่อนผมวิ่ง กระโดดลงบรรได ไร้สติ เหมือนจะร้อง แต่ก็ไร้เสียง ทั้งมันทั้งผม สติแตก ผมกลัวสุดๆ จนมาถึง ระหว่างชั้น 2 กับ 1 ผมวิ่งตามมากระชากแขนมัน ฟึ่บ! แต่ภาพที่ผมเห็นคือ
มันหายไป ครับ . . . . . .
ผมช๊อคมาก ตกใจ อึ้ง งง ผมช๊อคได้แปปนึง เหมือนพึ่งผ่านสงครามระเบิด พอตั้งสติได้ ก็ได้ยินเสียงเพื่อนผมเรียกผมแบบสติรวนๆ "
ภาพที่ผมเห็นคือ มันบีบแขนผมแน่นเลยครับ ผมช๊อคมาก ผมพยามตั้งสติ ฟังเสียงเท้า แต่ก็ไม่ได้ยินแล้วครับ ผมเลยต่อยๆ เดินต่อ ลงมาจนถึงชั้นแรก เดินมาหน้าอาคาร หายใจ ฮึบ! หันกลับไปมอง ผ่าง! สิ่งที่ผมเห็น คือ เป็นเงาคน รูปร่างปกติ นั่งอยู่ตรงขั้นบรรได ผมยาวปิดหน้า ไส่ชุดกางเกง คล้ายๆ ภารโรง ผมเห็นแบบนั้น เลยรีบหันกลับมาแล้ว เดินไป หน้าโรงเรียนอย่างไวเลยครับ
ผมถามเพื่อนว่า เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น
มันก็บอกว่า เมื่อกี้ตอนจะลงชั้น 2 มันเห็นผมมองหน้ามัน สักแปป ผมก็วิ่งพรวด เกือบจะถึง ชั้น 1 แล้วผมก็หยุดแล้วทำหน้าตกใจมาก
แน่นอนสิครับ เจอไปแบบนั้น ทั้งผมทั้งเพื่อน ช๊อคเละเทะเลยครับวันนั้น
หลังจากนั้นกลับบ้าน ผมนี่ช๊อคไปทั้งคืนเลยครับ นอนไม่หลับ ตั้งสติไม่ได้เลย
เช้ามาเลยไปตักบาตรทำบุญไปให้เค้า หวังว่าเค้าคงได้รับนะครับ.
ผมก็ไม่ได้ไปสืบประวัติต่อนะครับ ปกติเจอไรแบบนี้อยากลืมไห้ไวเลยยิ่งดีด้วยซ้ำ
ประสบการณ์นี้ จำไปอีกนาน ._.
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบครับ ^^