สวัสดีครับ...... ผมมีประสบการณ์เกี่ยวกับสวนน้ำจะเล่าให้อ่านครับ...
เมื่อวันเสาร์ที่ 2 มกราคม 2559 ที่ผ่านมา ผมและแฟนมีโอกาสได้ไปเที่ยวสวนน้ำ ในพัทยามาครับ ต้องชื่นชมนะครับว่าสวนน้ำแห่งนี้ทำได้ดีสมกับที่ซื้อลิขสิทธิ์มาในราคาสูง เรื่องความสวยงาม หรือ เรื่องของราคา ผมขออนุญาตไม่กล่าวถึงแล้วกันครับ เพราะมีหลายๆท่านได้ทำรีวิวไว้เยอะมากแล้ว
แต่ประเด็นที่จะเล่ามันเริ่มต้นตรงนี้ครับ.... ผมกับแฟนได้ต่อแถวรอเล่นเครื่องเล่นที่ยาวที่สุดในสวนน้ำ และ มีความหวาดเสียวน้อยที่สุดในสวนน้ำเช่นเดียวกัน (เจ้าหน้าที่ได้บอกเอาไว้) หลังจากต่อแถวประมาณ 30 นาทีก็ถึงคิวของเราทั้งคู่ ผมรับห่วงยางจากเจ้าหน้าที่ พร้อมกับเดินออกจากจุดรับห่วงยางเพื่อขึ้นบันไดไปยังจุดเล่นเครื่องเล่นดังกล่าว (หิ้วห่วงยางขึ้นหอคอยไปด้วย) เมื่อไปถึงด้านบนของหอคอย(จุดปล่อยห่วงยาง) ก็รอคิวอีกประมาณ 10 นาที เราก็ยืนต่อแถวกันอย่างเป็นระเบียบ และเมื่อถึงคิวของเราทั้งคู่ เจ้าหน้าที่ก็จับห่วงยางของเรา และ เอาห่วงยางดังกล่าวไปเตรียมในท่อปล่อย จากนั้นเรียกให้เราทั้ง 2 คนประจำที่ ในห่วงยาง (เครื่องเล่นชนิดนี้ ต้องใช้ผู้เล่น 2 คนพร้อมกันครับ ) ระหว่างนั้น เจ้าหน้าที่ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย และเมื่อถึงเวลา เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยห่วงยางไปตามปกติของเขา แต่ความผิดปกติเริ่มเกิดขึ้นเมื่อห่วงยางเดินทางไปได้ประมาณ 10% ของความยาวเครื่องเล่น กล่าวคือ เมื่อห่วงยางที่มีเรามทั้ง 2 คนนั่ง มาถึงกล่องน้ำวน กล่องที่ 1 ความเร็วของห่วงยางลดลง และ อัตราการเร่งทุกอย่างลดลงอย่างน่าตกใจ และห่วงยางเริ่มไม่เคลื่อนที่ การแก้ปัญหาดังกล่าวคือผมได้พยายามใช้มือดันพื้นเพื่อให้ห่วงยางพาเราทั้งคู่ไปต่อให้ได้ ห่วงยางพาเราออกจากกล่องที่ 1 ได้ แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไป
ตามปกติ เพราะมันอืดจนสังเกตได้ และเมื่อมาถึงทางลาดขึ้น ห่วงยางก็ไม่ทะยานขึ้นไปตามทางลาดอย่างที่ควรจะเป็น แต่กลับติดค้างอยู่อย่างนั้น และด้วยในรางของเครื่องเล่น จะมีเครื่องปล่อยน้ำที่มีแรงดันสูงอยู่ เครื่องก็พยายามดันห่วงยางไปเรื่อยๆ แต่ก้ไม่ขยับ จนห่วงยางติดอยู่อย่างนั้น เราทั้งคู่จึงพยายามแก้ปัญหา โดยการบอกกันให้ตั้งสติแต่ก็ยอมรับครับ ว่าตกใจมาก มองไปรอบๆ ก้ไม่เห็นใครสักคน แต่ก้พยายามตะโกนแข่งกับเสียงน้ำของเครื่องเล่น และเอามือค่อยๆ จับราวด้านข้างเพื่อให้เครื่องเล่นไปต่อ แต่ก็ไร้การตอบสนองใดๆ ลองยกก้นขึ้นจากห่วงยาว ( ตอนนั้นแรงดันน้ำพยายามดันก้นจนรู้สึกเจ็บ และเหมือนถูกดูดจากเครื่องแรงดันน้ำ ขณะนั่งพิมพ์ยังรู้สึกระบมอยู่เลยครับ) อยากลงจากห่วงยาง แต่ก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่าจะลื่นไหม หรือ จะเกิดอะไรขึ้นไหมถ้าลงจากห่วงยาง จึงนั่งกันอยู่อย่างนั้น พร้อมยกก้นขึ้น (มันวางก้อนลงไม่ได้จริงๆครับ แรงดันน้ำทั้งดันทั้งดูด) จากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินเสียงนกหวีดจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่บนหอคอย (เกือบ 2 นาทีเลยนะครับ กว่าเขาจะหาเราเจอ) และมีเจ้าหน้าที่ขึ้นบันไดมาช่วยเหลือเราทั้งคู่ เจ้าหน้าที่ให้เราทั้งคู่ลงจากห่วงยางและลงไปข้างล่างโดยใช้บันไดลิงของเครื่องเล่น ซึ่งเราก็ได้ทำการขอบคุณเจ้าหน้าที่ ที่ได้ทำการช่วยเหลือเราทั้งคู่ จากนั้นมันอดไม่ได้จริงๆที่จะสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงถามเจ้าหน้าที่ไปว่า ทำไมถึงติด น้ำหนักไม่ได้มาตรฐาน มากไป หรือ เบา ไป รึเปล่าครับ เจ้าหน้าที่ได้ตอบกลับมาว่า “น้ำนักไม่เกินครับ 2 คนรวมกันอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานของเครื่องเล่นอยู่แล้ว” จากนั้นเจ้าหน้าที่คนที่ 2 เข้ามาจับห่วงยางและพูดขึ้นมาว่า “ห่วงยางลมอ่อน และมีรอยรั่ว ทำให้น้ำเข้าไปในห่วงยาง.....ต้องขอโทษลุกค้าด้วยนะครับ ยังไง
ลูกค้าต่อแถวเล่นใหม่ได้นะครับ” ผมตอบเจ้าหน้าที่ไปว่า “ไม่ละครับ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับ” ยอมรับครับว่า ขณะนั้น ผมและแฟนยังตกใจและตัวสั่นกันทั้งคู่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุมสติยากมากๆครับ เข้าใจคำว่า “ใครไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้ขึ้นมาทันทีเลย” อย่างไรก็แล้วแต่ จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โชคดีมากๆที่ไม่มีความเสียหายทางร่างกายมากมายอะไร นอกจากอาการระบมมที่ก้นด้านซ้าย และ ตกใจ อยากให้เรื่องราวนี้เป็นอุทาหรณ์ครับว่า ไม่ว่าจะได้มาตรฐานระดับโลก หรือ ระดับไหนก็แล้วแต่ เราก็คงจะไว้วางใจอะไรได้ยาก เข้าใจในความเหนื่อยล้าของเจ้าหน้าที่เพราะต้องบริการลูกค้าตลอดวัน แต่ก็ควรตรวจเช็คอุปกรณ์ทุกครั้งด้วยความเคร่งครัดก่อนที่จะส่งให้ถึงมือลูกค้า หรือ มีคำแนะนำในการตรวจเช็คอุปกรณ์ควบคู่ไปกับวิธีการเล่นเครื่องเล่นด้วย เพราะ หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น ก็ยากที่จะประมาณมูลค่าความเสียหาย ทั้งเงินทอง และ ชื่อเสียงของสวนน้ำได้
ปล.รูปภาพได้มาจากในในอินเตอร์เนต ซึ่งบริเวณที่ห่วงยางไปติดพอดี
หมายเหตุ : เรื่องนี้ เขียนขึ้นจากความจริงทั้งหมด ไม่มีการเสริมแต่งใดๆ และไม่มีจุดประสงค์โจมตีสวนน้ำแห่งนี้ แต่ต้องการให้เป็นอุทาหรณ์แด่คนทั่วไปในเรื่องความปลอดภัยของการใช้บริการสวนน้ำครับ
นาทีระทึก บนสไลเดอร์สวนน้ำ
เมื่อวันเสาร์ที่ 2 มกราคม 2559 ที่ผ่านมา ผมและแฟนมีโอกาสได้ไปเที่ยวสวนน้ำ ในพัทยามาครับ ต้องชื่นชมนะครับว่าสวนน้ำแห่งนี้ทำได้ดีสมกับที่ซื้อลิขสิทธิ์มาในราคาสูง เรื่องความสวยงาม หรือ เรื่องของราคา ผมขออนุญาตไม่กล่าวถึงแล้วกันครับ เพราะมีหลายๆท่านได้ทำรีวิวไว้เยอะมากแล้ว
แต่ประเด็นที่จะเล่ามันเริ่มต้นตรงนี้ครับ.... ผมกับแฟนได้ต่อแถวรอเล่นเครื่องเล่นที่ยาวที่สุดในสวนน้ำ และ มีความหวาดเสียวน้อยที่สุดในสวนน้ำเช่นเดียวกัน (เจ้าหน้าที่ได้บอกเอาไว้) หลังจากต่อแถวประมาณ 30 นาทีก็ถึงคิวของเราทั้งคู่ ผมรับห่วงยางจากเจ้าหน้าที่ พร้อมกับเดินออกจากจุดรับห่วงยางเพื่อขึ้นบันไดไปยังจุดเล่นเครื่องเล่นดังกล่าว (หิ้วห่วงยางขึ้นหอคอยไปด้วย) เมื่อไปถึงด้านบนของหอคอย(จุดปล่อยห่วงยาง) ก็รอคิวอีกประมาณ 10 นาที เราก็ยืนต่อแถวกันอย่างเป็นระเบียบ และเมื่อถึงคิวของเราทั้งคู่ เจ้าหน้าที่ก็จับห่วงยางของเรา และ เอาห่วงยางดังกล่าวไปเตรียมในท่อปล่อย จากนั้นเรียกให้เราทั้ง 2 คนประจำที่ ในห่วงยาง (เครื่องเล่นชนิดนี้ ต้องใช้ผู้เล่น 2 คนพร้อมกันครับ ) ระหว่างนั้น เจ้าหน้าที่ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย และเมื่อถึงเวลา เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยห่วงยางไปตามปกติของเขา แต่ความผิดปกติเริ่มเกิดขึ้นเมื่อห่วงยางเดินทางไปได้ประมาณ 10% ของความยาวเครื่องเล่น กล่าวคือ เมื่อห่วงยางที่มีเรามทั้ง 2 คนนั่ง มาถึงกล่องน้ำวน กล่องที่ 1 ความเร็วของห่วงยางลดลง และ อัตราการเร่งทุกอย่างลดลงอย่างน่าตกใจ และห่วงยางเริ่มไม่เคลื่อนที่ การแก้ปัญหาดังกล่าวคือผมได้พยายามใช้มือดันพื้นเพื่อให้ห่วงยางพาเราทั้งคู่ไปต่อให้ได้ ห่วงยางพาเราออกจากกล่องที่ 1 ได้ แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไป
ตามปกติ เพราะมันอืดจนสังเกตได้ และเมื่อมาถึงทางลาดขึ้น ห่วงยางก็ไม่ทะยานขึ้นไปตามทางลาดอย่างที่ควรจะเป็น แต่กลับติดค้างอยู่อย่างนั้น และด้วยในรางของเครื่องเล่น จะมีเครื่องปล่อยน้ำที่มีแรงดันสูงอยู่ เครื่องก็พยายามดันห่วงยางไปเรื่อยๆ แต่ก้ไม่ขยับ จนห่วงยางติดอยู่อย่างนั้น เราทั้งคู่จึงพยายามแก้ปัญหา โดยการบอกกันให้ตั้งสติแต่ก็ยอมรับครับ ว่าตกใจมาก มองไปรอบๆ ก้ไม่เห็นใครสักคน แต่ก้พยายามตะโกนแข่งกับเสียงน้ำของเครื่องเล่น และเอามือค่อยๆ จับราวด้านข้างเพื่อให้เครื่องเล่นไปต่อ แต่ก็ไร้การตอบสนองใดๆ ลองยกก้นขึ้นจากห่วงยาว ( ตอนนั้นแรงดันน้ำพยายามดันก้นจนรู้สึกเจ็บ และเหมือนถูกดูดจากเครื่องแรงดันน้ำ ขณะนั่งพิมพ์ยังรู้สึกระบมอยู่เลยครับ) อยากลงจากห่วงยาง แต่ก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่าจะลื่นไหม หรือ จะเกิดอะไรขึ้นไหมถ้าลงจากห่วงยาง จึงนั่งกันอยู่อย่างนั้น พร้อมยกก้นขึ้น (มันวางก้อนลงไม่ได้จริงๆครับ แรงดันน้ำทั้งดันทั้งดูด) จากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินเสียงนกหวีดจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่บนหอคอย (เกือบ 2 นาทีเลยนะครับ กว่าเขาจะหาเราเจอ) และมีเจ้าหน้าที่ขึ้นบันไดมาช่วยเหลือเราทั้งคู่ เจ้าหน้าที่ให้เราทั้งคู่ลงจากห่วงยางและลงไปข้างล่างโดยใช้บันไดลิงของเครื่องเล่น ซึ่งเราก็ได้ทำการขอบคุณเจ้าหน้าที่ ที่ได้ทำการช่วยเหลือเราทั้งคู่ จากนั้นมันอดไม่ได้จริงๆที่จะสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงถามเจ้าหน้าที่ไปว่า ทำไมถึงติด น้ำหนักไม่ได้มาตรฐาน มากไป หรือ เบา ไป รึเปล่าครับ เจ้าหน้าที่ได้ตอบกลับมาว่า “น้ำนักไม่เกินครับ 2 คนรวมกันอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานของเครื่องเล่นอยู่แล้ว” จากนั้นเจ้าหน้าที่คนที่ 2 เข้ามาจับห่วงยางและพูดขึ้นมาว่า “ห่วงยางลมอ่อน และมีรอยรั่ว ทำให้น้ำเข้าไปในห่วงยาง.....ต้องขอโทษลุกค้าด้วยนะครับ ยังไง
ลูกค้าต่อแถวเล่นใหม่ได้นะครับ” ผมตอบเจ้าหน้าที่ไปว่า “ไม่ละครับ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับ” ยอมรับครับว่า ขณะนั้น ผมและแฟนยังตกใจและตัวสั่นกันทั้งคู่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุมสติยากมากๆครับ เข้าใจคำว่า “ใครไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้ขึ้นมาทันทีเลย” อย่างไรก็แล้วแต่ จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โชคดีมากๆที่ไม่มีความเสียหายทางร่างกายมากมายอะไร นอกจากอาการระบมมที่ก้นด้านซ้าย และ ตกใจ อยากให้เรื่องราวนี้เป็นอุทาหรณ์ครับว่า ไม่ว่าจะได้มาตรฐานระดับโลก หรือ ระดับไหนก็แล้วแต่ เราก็คงจะไว้วางใจอะไรได้ยาก เข้าใจในความเหนื่อยล้าของเจ้าหน้าที่เพราะต้องบริการลูกค้าตลอดวัน แต่ก็ควรตรวจเช็คอุปกรณ์ทุกครั้งด้วยความเคร่งครัดก่อนที่จะส่งให้ถึงมือลูกค้า หรือ มีคำแนะนำในการตรวจเช็คอุปกรณ์ควบคู่ไปกับวิธีการเล่นเครื่องเล่นด้วย เพราะ หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น ก็ยากที่จะประมาณมูลค่าความเสียหาย ทั้งเงินทอง และ ชื่อเสียงของสวนน้ำได้
ปล.รูปภาพได้มาจากในในอินเตอร์เนต ซึ่งบริเวณที่ห่วงยางไปติดพอดี
หมายเหตุ : เรื่องนี้ เขียนขึ้นจากความจริงทั้งหมด ไม่มีการเสริมแต่งใดๆ และไม่มีจุดประสงค์โจมตีสวนน้ำแห่งนี้ แต่ต้องการให้เป็นอุทาหรณ์แด่คนทั่วไปในเรื่องความปลอดภัยของการใช้บริการสวนน้ำครับ