ก่อนอื่นก็สวัสดีนะ
เข้าเรื่องเลยละกัน คือ ผมเคยมีแฟนมา 1 คน คบได้ไม่นานก็เลิกรากันไป. ผมเสียใจมากจนไม่กล้าเปิดใจคบใครเลย(รักครั้งแรกหัวใจก็แตกสลาย 5555.) เวลาก็ผ่านมาจนผมเข้ามหาลัยระหว่างนี้ก็มีคนเข้ามาคุยเยอะนะแต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะยังกลัวว่าจะเกิดเรื่องเดิมๆซ้ำอีก พอเรียนมหาลัยมาก็เริ่มที่จะปรับตัวเข้าสังคมนะ พร้อมจะเจออะไรใหม่ๆ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ระหว่างเรียนผมก็ไปสนิทกับเพื่อนคนนึง หน้าตาน่ารัก เขานิสัยดีมาก ช่วยเหลือผมทุกอย่าง เราก็คุยกันอยู่พักนึง สนิทกันมากๆ จนผมเริ่มมีความรู้สึกว่า ผมชอบเค้าเข้าแล้วทั้งๆที่ไม่ได้ชอบใครเลยตั้งแต่อกหักจากแฟนคนแรกผมก็คิดว่าได้เวลาที่ผมจะเปิดใจรับใครซักคนเข้ามาแล้ว เราก็คุยกันนานพอสมควร พอเพื่อนๆเริ่มรู้สึกว่าผมชอบเขา ก็แกล้งแซวผมเรื่อย อยู่มาวันนึง ก็คุยกันไปเรื่อยนี้แหละ แล้วเขาก็เหมือนจะรู้แล้วว่าผมชอบเพราะเพื่อนๆเขาคงไปเม้ามอยกัน เขาก็ทำเป็นแกล้งถามนู้นนี่นั่นไล่ต้อนผมไปเรื่อยๆ จนผมบอกรักเขาไป เราก็คบกันได้ ประมาณครึ่งเดือน ผมเริ่มรู้สึกว่าตอนที่ผมคุยกับเขาก่อนที่จะคบกัน ทำให้ผมมีความสุขมากกว่าตอนได้คบกันจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้ได้ ผมก็เลยบอกเหตุผลเขาไปว่าผมคุยกับเขาแบบเมื่อก่อนทำให้ผมมีความสุขกว่าตอนนี้.
ผมคิดว่าหรือบางทีมันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบที่ผมรู้สึกชอบเขา เขาก็เสียใจแต่ไม่ได้ว่าอะไรตอนนี้ยังคุยกันเหมือนเดิม แต่เขาก็ค่อยๆห่างๆกันไปเขาบอกถ้าพร้อมจะกลับมาเป็นเพื่อนคนเดิม แต่ผมยังรู้สึกผิดอยู่ที่ มันคงเป็นอารมณ์ชั่ววูบของผมที่ทำให้ผมไม่ทันได้คิดทำให้เขาเสียใจ ทำให้คำว่าเพื่อนมันเริ่มห่างหาย
ที่ผมตัดสินใจบอกเขาไปแบบนี้ผมทำถูกไหม? ดีแล้วใช่ไหมถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ ผมก็หาคำตอบไม่ได้ คือตอนนี้เขาห่างๆ ผมก็เหงาๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำไรก็เบื่อไปหมด
ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ
เคยรู้สึกผิดเพาะเหตุผลแบบนี้ไหม ?
เข้าเรื่องเลยละกัน คือ ผมเคยมีแฟนมา 1 คน คบได้ไม่นานก็เลิกรากันไป. ผมเสียใจมากจนไม่กล้าเปิดใจคบใครเลย(รักครั้งแรกหัวใจก็แตกสลาย 5555.) เวลาก็ผ่านมาจนผมเข้ามหาลัยระหว่างนี้ก็มีคนเข้ามาคุยเยอะนะแต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะยังกลัวว่าจะเกิดเรื่องเดิมๆซ้ำอีก พอเรียนมหาลัยมาก็เริ่มที่จะปรับตัวเข้าสังคมนะ พร้อมจะเจออะไรใหม่ๆ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ระหว่างเรียนผมก็ไปสนิทกับเพื่อนคนนึง หน้าตาน่ารัก เขานิสัยดีมาก ช่วยเหลือผมทุกอย่าง เราก็คุยกันอยู่พักนึง สนิทกันมากๆ จนผมเริ่มมีความรู้สึกว่า ผมชอบเค้าเข้าแล้วทั้งๆที่ไม่ได้ชอบใครเลยตั้งแต่อกหักจากแฟนคนแรกผมก็คิดว่าได้เวลาที่ผมจะเปิดใจรับใครซักคนเข้ามาแล้ว เราก็คุยกันนานพอสมควร พอเพื่อนๆเริ่มรู้สึกว่าผมชอบเขา ก็แกล้งแซวผมเรื่อย อยู่มาวันนึง ก็คุยกันไปเรื่อยนี้แหละ แล้วเขาก็เหมือนจะรู้แล้วว่าผมชอบเพราะเพื่อนๆเขาคงไปเม้ามอยกัน เขาก็ทำเป็นแกล้งถามนู้นนี่นั่นไล่ต้อนผมไปเรื่อยๆ จนผมบอกรักเขาไป เราก็คบกันได้ ประมาณครึ่งเดือน ผมเริ่มรู้สึกว่าตอนที่ผมคุยกับเขาก่อนที่จะคบกัน ทำให้ผมมีความสุขมากกว่าตอนได้คบกันจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้ได้ ผมก็เลยบอกเหตุผลเขาไปว่าผมคุยกับเขาแบบเมื่อก่อนทำให้ผมมีความสุขกว่าตอนนี้.
ผมคิดว่าหรือบางทีมันอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบที่ผมรู้สึกชอบเขา เขาก็เสียใจแต่ไม่ได้ว่าอะไรตอนนี้ยังคุยกันเหมือนเดิม แต่เขาก็ค่อยๆห่างๆกันไปเขาบอกถ้าพร้อมจะกลับมาเป็นเพื่อนคนเดิม แต่ผมยังรู้สึกผิดอยู่ที่ มันคงเป็นอารมณ์ชั่ววูบของผมที่ทำให้ผมไม่ทันได้คิดทำให้เขาเสียใจ ทำให้คำว่าเพื่อนมันเริ่มห่างหาย
ที่ผมตัดสินใจบอกเขาไปแบบนี้ผมทำถูกไหม? ดีแล้วใช่ไหมถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ ผมก็หาคำตอบไม่ได้ คือตอนนี้เขาห่างๆ ผมก็เหงาๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำไรก็เบื่อไปหมด
ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ