เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับเพื่อนคนนึงเคยทะเลาะกันเมื่อนานแล้วแต่ก็ไม่ได้นานมากจนถึงขึ้นที่จะต้องลืมเรื่องราวทุกอย่างไป เมื่อก่อนคือสนิทกันมากๆๆ เชื่อใจไว้ใจทุกอย่าง แต่มามีปัญหาหากันคือ คนนอก (บุคคลที่สามไม่ขอพูดถึงเพราะคิดว่าจะเป็นการพาดพิง) เค้าได้ไปพูดกับเพื่อนคนนั้นของเราว่า เราพูดแบบนั้นน้ันแบบนี้ แล้วความจริงคือเราไม่ได้พูด แล้วสุดท้ายเพื่อนก็กลายเป็นโกรธเรา แล้วก็กลา่ยเป็นว่ากำลังจะทะเลาะกันทั้งๆที่เราไม่รู้เลยว่าจะทะเลาะกัน ก่อนที่จะทะเลาะคือเราก็ยังโทรหาปกติแต่รู้สึกแปลกใจที่เพื่อนไม่รับสายเลย แชทไปหาทางเฟสบุคก็ไม่ตอบเราก็เลยไม่ได้คิดอะไร ก็คิดแต่ว่าเพื่อนคงกำลังยุ่ง แล้วมีเพื่อนอีกคนโทรมาถามว่า เป็นอะไรทะเลาะกันเรื่องอะไร ตอนนั้นแหละเราถึงรู้ว่าทะเลาะ หลังจากที่รู้เราพยายามโทรหาที่จะขอเคลียร์เรื่องทั้งหมด เพื่อนก็ไม่รับ แชทไปก็ไม่ตอบ เราเลยตัดสินใจพิมเรื่องทั้งหมดที่เพื่อนเข้าใจผิดลงในแชทเฟสบุคแล้วส่งไป สักพักเพื่อนคนนั้นก็ตอบมาว่า "ไม่ต้องยุ่งกับกูอีก" ความรู้สึกตอนนั้นคือพูดไม่ออก เสียใจมาก คือเค้าไม่ยอมฟังเราเลยแต่กลับฟังคนอื่นที่เค้าพูดมากกว่าทั้งๆที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน แล้วเพื่อนคนนั้นก็ขึ้นสเตตัสเฟสบุคประมาณว่า ให้เราเลิกยุ่งกับเค้าให้ต่างคนต่างอยู่ หลังจากนั้นเพื่อนคนนั้นก็ลบเฟสบุคเราออก เราเลยยิ่งเสียใจยิ่งเสียความรู้สึกไป หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างหายไป แต่ก็มีโอกาสได้เจอกันผ่านๆบ้างแต่ก็เหมือนคนไม่รู้จักกัน คือรู้สึกเสียใจนะที่เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่ก็ได้แต่ทำใจแล้วก็ใช้ชีวิตเรื่อยมาๆ
................
จนกระทั่งเมื่อวันที่แล้วได้มีโอกาสไปเห็นรูปที่เพื่อนคนนั้นเค้าถ่ายลง แล้วแท็กเพื่อนในกลุ่มสมัยที่ยังเรียนด้วยกันตอนมัธยมแล้วแอบเห็นรูปที่เราถ่ายกับเพื่อนคู่กัน เราเลยรู้สึกอยากจะเคลียร์เรื่องราวที่ผ่านมาที่มันติดอยู่ในใจเรา แล้วเวลาตอนนั้นที่เราไม่โอกาสได้พูดออกไปให้เพื่อนคนนั้นฟังอีกครั้ง ที่อยากจะเคลียร์ครั้งนี้ ไม่ได้ขอให้เพื่อนมาเชื่อเรา ไม่ได้ขอให้กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง เราแค่อยากจะพูดสิ่งที่เราไม่โอกาสได้พูดในตอนนั้นให้เค้าฟัง เราจะได้รู้สึกไม่มีอะไรติดใจจริงๆ เราควรทำแบบนั้นดีมั้ยหรือเราจะปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปเลยเราจะทำไงดี ถ้าเป็นเพื่อนๆในพันทิปจะทำแบบไหนขอความเห็นหน่อยนะ

ปล. คือเรื่องที่ทะเลาะกันนี้เป็นที่เกิดขึ้นมาได้สองปีแล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องคือไม่มีโอกาสได้คุยได้ติดต่อกันอีกเลย แต่ก็ยังนึกถึงตลอดหรืออาจจะเรียกว่าคิดถึงก็ได้