สวัสดีค่ะ อันนี้เรายืมล๊อกอินเพื่อนมาตั้งกระทู้ค่ะ (กระทู้ซ้ำขอโทษด้วยค่ะ คือเราเล่นไม่เป็นค่ะ เราอยากย้ายกระทู้เรามาห้องนี้)
จริงแล้วอยากตั้งกระทู้มานาน เพราะจะได้เก็บเป็นความลับ ว่าเราเป็นใคร ในที่สุดการสมัคร พันทิปก็ยุ่งยากไปเราเลยขอล๊อกอินเพื่อนใช้ค่ะ
เข้าเรื่องเลยเมือปี2003เราทำงานโรงแรมในจังหวัดเชียงใหม่ เราได้เจอฝรั่งคนหนึ่ง มาจากสวีเดน ทำงานค้าขายระหว่างไทย-เวียดนาม สมัยนั้นจะติดต่อกันทาง อีเมล์บวกกับเราไม่มีโทรศัพท์ใช้ และไม่ค่อยกล้าคุ่ย เท่าไหร่ เพราะไม่ อยากเสียงตกงาน เราก็จะได้คุ่ยพี่Pตอนเขามาพักที่โรงแรม เขาจะมาพัก2-3เดือนครั้งหนึ่งเราก็สนิดกันเรือยมา
มีวันหนึ่งเขาบอกว่า เขาไม่ได้พักที่เชียงใหม่ต้องรีบกลับ กรุงเทพ ให้เราออกไปเจอที่ร้านอาหารอืตาลิใกล้ๆ ที่ทำงานเรา ตอนนั้นเรา กำลังหมักผม ไข่กับเบียร์ เราก็ออกไปแบบนั้นเลย จะสระก็ไม่ทันเพราะเขาจะกลับอีกไม่กี้ชั่วโมง พี่Pเขามากับเพื่อนชื่อพี่M (นามสมมุด) เราจะเรียกเขาว่าพี่ เพราะเราคุ่ยกัน ภาษาไทยและพี่เขาก็แก่กว่าเรา เราอายุ19 ตอนนั้น และรู้แต่ว่าพี่mเป็นคนเดนมาร์ก อายุ30ต้นๆ ส่วนพี่พีจะอ่อนกว่าพี่Mนิดหน่อย
พี่พีก็แนะนำเรารู้จักพี่M เราก็ไม่สนใจ เพราะพี่M ไม่ใช่สเปคเรา เพราะจริงๆแล้วเราชอบพี่pมากกว่า ทั้งหล่อทั้งเด็กกว่าพี่M และพูดจาหวานเรียกเราน้องๆตลอดเวลาคุ่ยกัน พี่mก็เรียกเราน้องเหมือนกัน แต่เราเห็นว่าพี่พีหล่อกว่าเยอะ แค่ชอบเฉยๆไม่ได้คิดอะไร หลังจากนั้นพี่pเขาหายไปใหนไม่รู้ มีแต่พี่M มาเชียงใหม่ เราก็ยังเจอกันเหมือนเดิม เราจะหาห้องพักให้เขาและนัดกันทานข้าว ก็สนิดกันเรื่อยมา และเจอกันเรือยมา บวกกับเราได้ย้ายงาน แล้วไม่เสียงตกงาน
สักปี2006 หลังจากเราได้ย้ายงาน จากโรงแรม ไปทำงานเคชเชียร์ ร้านอาหาร แต่เราก็ยังทำงาน2กะ ปีนี้รู้สึกจะสนิดกับพี่mมากขี้น ตอนนี้เราก็มีมือถือแล้วแหละ แน่นอนว่าเราให้เบอร์ มีครั่งหนึ่ง เราโทรคุ่ยๆเขาและบอกทางเขาว่า เรากำลังออกมาเจอเขา เขาก็เดินมาเจอเรา พอเจอหน้าเราเขาก็เข้ามากอดและพูดว่าคิดถึงจังเลย
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคิดเราคบกันในฐานะเพื่อนกัน หรึอคนรู้จักกัน. พอเขาพูดแบบนี้ มีหวั่นไหวบ้างในใจ และเริ่มรู้สึกดีต่อเขา บางที่เราพาเขาไปทานข้าวและนั่งคุ่ยกันริมน้ำปิง และกอดจากลากัน แต่ครั้งนี้การกอด ของเขามีความรู้สึกว่า อบอุ่นจัง.
ใช่ความรักหรึอเปล่า
จริงแล้วอยากตั้งกระทู้มานาน เพราะจะได้เก็บเป็นความลับ ว่าเราเป็นใคร ในที่สุดการสมัคร พันทิปก็ยุ่งยากไปเราเลยขอล๊อกอินเพื่อนใช้ค่ะ
เข้าเรื่องเลยเมือปี2003เราทำงานโรงแรมในจังหวัดเชียงใหม่ เราได้เจอฝรั่งคนหนึ่ง มาจากสวีเดน ทำงานค้าขายระหว่างไทย-เวียดนาม สมัยนั้นจะติดต่อกันทาง อีเมล์บวกกับเราไม่มีโทรศัพท์ใช้ และไม่ค่อยกล้าคุ่ย เท่าไหร่ เพราะไม่ อยากเสียงตกงาน เราก็จะได้คุ่ยพี่Pตอนเขามาพักที่โรงแรม เขาจะมาพัก2-3เดือนครั้งหนึ่งเราก็สนิดกันเรือยมา
มีวันหนึ่งเขาบอกว่า เขาไม่ได้พักที่เชียงใหม่ต้องรีบกลับ กรุงเทพ ให้เราออกไปเจอที่ร้านอาหารอืตาลิใกล้ๆ ที่ทำงานเรา ตอนนั้นเรา กำลังหมักผม ไข่กับเบียร์ เราก็ออกไปแบบนั้นเลย จะสระก็ไม่ทันเพราะเขาจะกลับอีกไม่กี้ชั่วโมง พี่Pเขามากับเพื่อนชื่อพี่M (นามสมมุด) เราจะเรียกเขาว่าพี่ เพราะเราคุ่ยกัน ภาษาไทยและพี่เขาก็แก่กว่าเรา เราอายุ19 ตอนนั้น และรู้แต่ว่าพี่mเป็นคนเดนมาร์ก อายุ30ต้นๆ ส่วนพี่พีจะอ่อนกว่าพี่Mนิดหน่อย
พี่พีก็แนะนำเรารู้จักพี่M เราก็ไม่สนใจ เพราะพี่M ไม่ใช่สเปคเรา เพราะจริงๆแล้วเราชอบพี่pมากกว่า ทั้งหล่อทั้งเด็กกว่าพี่M และพูดจาหวานเรียกเราน้องๆตลอดเวลาคุ่ยกัน พี่mก็เรียกเราน้องเหมือนกัน แต่เราเห็นว่าพี่พีหล่อกว่าเยอะ แค่ชอบเฉยๆไม่ได้คิดอะไร หลังจากนั้นพี่pเขาหายไปใหนไม่รู้ มีแต่พี่M มาเชียงใหม่ เราก็ยังเจอกันเหมือนเดิม เราจะหาห้องพักให้เขาและนัดกันทานข้าว ก็สนิดกันเรื่อยมา และเจอกันเรือยมา บวกกับเราได้ย้ายงาน แล้วไม่เสียงตกงาน
สักปี2006 หลังจากเราได้ย้ายงาน จากโรงแรม ไปทำงานเคชเชียร์ ร้านอาหาร แต่เราก็ยังทำงาน2กะ ปีนี้รู้สึกจะสนิดกับพี่mมากขี้น ตอนนี้เราก็มีมือถือแล้วแหละ แน่นอนว่าเราให้เบอร์ มีครั่งหนึ่ง เราโทรคุ่ยๆเขาและบอกทางเขาว่า เรากำลังออกมาเจอเขา เขาก็เดินมาเจอเรา พอเจอหน้าเราเขาก็เข้ามากอดและพูดว่าคิดถึงจังเลย
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคิดเราคบกันในฐานะเพื่อนกัน หรึอคนรู้จักกัน. พอเขาพูดแบบนี้ มีหวั่นไหวบ้างในใจ และเริ่มรู้สึกดีต่อเขา บางที่เราพาเขาไปทานข้าวและนั่งคุ่ยกันริมน้ำปิง และกอดจากลากัน แต่ครั้งนี้การกอด ของเขามีความรู้สึกว่า อบอุ่นจัง.