ผมมีเรื่องกลุ้มใจระหว่างผมกับพวกรุ่นพี่ที่ไม่เข้าใจเหตุผลผมบ้างเลย

ตอนนี้ผมอยู่ ม.6 ครับ
ผมมีเรื่องอยากระบายมากๆครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า...
.....
สมัยผมอยู่ ม.5 ผมชอบไปคุยสนิทกับรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งแล้ว
มีความสุขมากเหมือนพวกเขาเป็น "เพื่อน" ผม
ตอนนั้นผมไม่มีเพื่อนในห้องที่สนิทและรักผมอย่างจริงใจเลย แต่เพราะพวกเขาผมถึงอยากเป็นเพื่อน
กับพวกเขาด้วย ฮึกๆๆ (มันร้องไห้อย่างบอกไม่ถูก)
ต่อเลยนะครับ...
แต่ก่อนหน้านั้นผมเคยคุยกับรุ่นพี่คนนึงในกลุ่มนี้
ซึ่งผมขอเรียกนามสมมติว่า "พี่ชาย" นะครับ
ผมกับพี่ชายตอนนั้นคุยกันถูกคอ แต่ก็มีเกร็งบ้าง
จนวันหนึ่งผิดใจจนไม่ยอมคุยกัน และวันที่พวกพี่ชายเขาจบ ม.6 ผมได้ทำสิ่งที่โง่เขลาด้วยการแกล้งเป็นลมเพื่ออยากรู้ว่าเขาโกรธผมจริงๆหรือเปล่า ผมน้อยใจที่พวกเขาไม่รักผมอีกแล้ว
ทุกวันผมต้องฝันร้ายเห็นพี่ชายหลอนในหัว
....
จนผมขึ้น ม.6 ผมก็ไม่ได้บอกความในใจว่า
อยากเป็นเพื่อนกับพวกเขาเพราะผมไม่มีใครอีกแล้ว เพื่อนในห้องก็เกลียดผม เพื่อนต่างห้องก็ไม่ได้สนิท
....
สิ่งที่ผมน้อยใจมากคือ
วันที่พวกพี่ชายรวมตัวกันมาเยี่ยม รร. ไม่มีใครสักคนคิดถึงผมเลย ไม่ชวนผมพูดอะไรสนุกๆเลย
ผมก็อยากเป็นส่วนหนึ่งของพวกเค้าบ้าง
ถ้าจะสนิทกับเพื่อนมหาลัยนี่ผมไม่ว่าเลย
แต่เพื่อนพี่ชาย ม.ปลายที่สนิทแล้วนี่ทำไมผมคนนึงถึงไม่มีสิทธิ
...
ผมอยากรู้ว่าทำไมผมเป็นเพื่อนสนิทกับรุ่นพี่ไม่ได้
ทั้งที่ผมสนิทกับพวกเขาและรู้นิสัยกันดี
(แต่ไม่รู้นิสัยของผมเลยสักคน)