สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะเล่าให้ทุกคนฟังล้วนแต่เป็นเรื่องจริงทั้งหมดซึ่งอาจจะยาวสักหน่อยแต่ผมก็จำเป็นที่จะต้องเล่ารายละเอียดให้ทุกคนได้ฟังและเข้าใจ
ผมและเธอคบกันมา 6 ปีกว่าแล้วครับ เรา 2 คนอายุห่างกัน 6 ปีครับ
ในตอนนั้นผมอายุ 19 เธออายุ 25 ปีเธอจดทะเบียนสมรสอยู่กับคนเก่าและมีลูกกันแล้วครับ เรารู้จักกันทาง MSN เรา 2 คนคุยกันและตกลงคบกันและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันครับ
เธอมีความลับมากมายครับ ทั้งเรื่องทะเบียนสมรสและเรื่องลูกของเธอซึ่งเธอไม่เคยบอกผม
ผมถามเธอหลายครั้งแต่เธอเลือกที่จะปฎิเสธ และเมื่อเราคบกัน 1 ปีผมจึงรู้เรื่องทะเบียนสมรสของเธอครับที่ผมรู้เพราะแฟนเก่าของเธอตามมาขอคืนดีกับเธอและพูดกับผมว่าเขาและเธอเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกกฏหมายซึ่งตอนนั้นทำให้ผมเสียใจมากครับที่ผมไม่ได้รู้จากปากของเธอเอง เป็นรอยแผลที่บาดลึกลงในหัวใจแผลแรกของผมซึ่งต่อมาเธอสารภาพเรื่องทะเบียนสมรสและทำเรื่องหย่ากับสามีคนเก่าของเธอเพื่อผมและด้วยความที่ผมรักเขาผมจึงให้อภัยที่เขาปิดบังเรื่องทะเบียนสมรสกับผมครับ
3 ปีต่อมาความลับที่เธอปิดบังผมอยู่อีก 1 เรื่องก็คือเรื่องลูกของเธอได้เปิดเผยขึ้น โดยผมเป็นฝ่ายรู้เอาเองครับ เพราะว่าผมเห็นเอกสาร 1 ฉบับในซองจดหมายซึ่งเธอแอบเก็บเอาไว้ บังเอิญในวันนั้นผมหาของไม่เจอครับ ผมเลยค้นของทั่วบ้านและทำให้ผมได้รู้ความลับของเธอ ผมได้เปิดดูจดหมายฉบับนั้นซึ่งมีเอกสารอยู่ 2 แผ่นแผ่นแรกคือฟิล์มอัลตร้าซาวน์ และแผ่นที่ 2 คือเอกสารที่มีชื่อลูกของเธอ เมื่อผมได้เห็นผมรู้สึกเสียใจผมยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ผมรู้สึกว่าตัวเย็นชาเหมือนหยุดหายใจผมยืนอยู่ตรงนั้นประมาณ 10 นาทีได้ครับและผมก็ทรุดนั่งลง ผมร้องไห้ครับผมเสียใจที่สุดที่ผมเชื่อเธอมาตลอด ผมผิดหวังครับแต่ผมเลือกที่จะไม่บอกเธอว่าผมรู้ถึงความลับที่สำคัญที่สุดของเธอแต่วันหนึ่งเธอก็รู้ครับว่าผมได้รู้ความจริงอยู่แล้ว เธอร้องไห้เธอขอโทษ เธอขอเลิกกับผมแต่ผมให้อภัยครับผมเลือกที่จะให้อภัยเพราะผมรักเธอ และเรา 2 คนก็คบกันต่อไป
และอีก 1 ปัญหาที่สำคัญนั่นก็คือแฟนผมและแม่ผมเข้ากันไม่ได้ครับ เรื่องนี้ทำให้ผมลำบากใจมากเพราะผู้หญิงที่ผมรักทั้ง 2 คนไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้แฟนผมเธอไม่ยอมปรับตัวเข้าหาแม่ของผม ผมเลยแก้ปัญหาด้วยการแยกออกมาอยู่ข้างนอกกับเธอเพื่อปัญหานี้จะได้หมดไป
เรา 2 คนคบกันต่อไปและในระหว่างที่เราคบกันนั้นด้วยความที่เธอเป็นคนเอาแต่ใจเวลาเราทะเลาะกันเธอมักจะมีคำพูดที่แทงใจผมอยู่เสมอ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมร้องไห้ครับผมเจ็บ หลายครั้งที่เธอบอกเลิกผมหลายครั้งที่เธอเก็บเสื้อผ้าจะไปจากผมซึ่งผมรั้งเธอไว้ผมขาดเธอไปไม่ได้ แต่เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งครับมันทำให้หัวใจของผมบอบช้ำและชินชาขึ้นและทำให้ความรู้สึกดีดีของผมที่มีให้เธอค่อยค่อยเลือนหายไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว ผมกลายเป็นคนเย็นชาและไม่ร้องไห้อีกต่อไปเวลาที่เราทะเลาะกัน
แล้ววันนี้ก็มาถึงครับเรา 2 คนทะเลาะกันอีกครั้ง เธอต้องการจดทะเบียนสมรส ซึ่งผมไม่สามารถทำให้เธอได้เพราะผมกลัวว่าผมและเธอจะไปไม่รอดผม ต้องการเวลาอีกซักหน่อยเพื่อที่จะให้ผมมั่นใจว่าผมและเธอจะไม่เลิกกัน และก็เป็นเพราะความต้องการของเรา 2 คนไม่ตรงกันเลยทำให้เรา 2 คนตกลงที่จะเลิกกัน ซึ่งครั้งนี้แปลกครับผมรู้สึกเย็นชาเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรอีกต่อไป แต่หลังจากที่เรา 2 คนตกลงเลิกกันได้ไม่นานเธอแสดงสายตาคำพูดซึ่งสิ่งเหล่านั้นทำให้ผมรู้ว่าเธอไม่อยากเสียผมไป เธอขอให้เรา 2 คนคบกันอีกครั้งโดยที่เธอจะปรับปรุงตัวจะไม่ทำให้ผมเสียใจจะรอจนกว่าผมจะพร้อมที่จะจดทะเบียนสมรสกับเธอ แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกแปลกไปผมรู้สึกเปลี่ยนไปถ้าถามว่าผมยังรักเธอไหม รักครับรักมากผมคิดถึงกลิ่นของเธอคิดถึงเวลาที่เรากอดกันรักที่เราหอมกันเวลาที่เราไปเที่ยวกันทุกช่วงเวลาที่เรามีความสุขกัน ผมรู้สึกว่าผมยังรักเธออยู่แต่เหมือนความรู้สึกของผมบางอย่างมันเปลี่ยนไป พวกคุณว่าผมยังรักเขาอยู่ไหมล่ะเค้ารักผมไหมและผมควรจะทำยังไงต่อไป.
อย่างนี้เรียกว่าหมดรักไหมครับและผมควรจะทำยังไงต่อไป
ผมและเธอคบกันมา 6 ปีกว่าแล้วครับ เรา 2 คนอายุห่างกัน 6 ปีครับ
ในตอนนั้นผมอายุ 19 เธออายุ 25 ปีเธอจดทะเบียนสมรสอยู่กับคนเก่าและมีลูกกันแล้วครับ เรารู้จักกันทาง MSN เรา 2 คนคุยกันและตกลงคบกันและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันครับ
เธอมีความลับมากมายครับ ทั้งเรื่องทะเบียนสมรสและเรื่องลูกของเธอซึ่งเธอไม่เคยบอกผม
ผมถามเธอหลายครั้งแต่เธอเลือกที่จะปฎิเสธ และเมื่อเราคบกัน 1 ปีผมจึงรู้เรื่องทะเบียนสมรสของเธอครับที่ผมรู้เพราะแฟนเก่าของเธอตามมาขอคืนดีกับเธอและพูดกับผมว่าเขาและเธอเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกกฏหมายซึ่งตอนนั้นทำให้ผมเสียใจมากครับที่ผมไม่ได้รู้จากปากของเธอเอง เป็นรอยแผลที่บาดลึกลงในหัวใจแผลแรกของผมซึ่งต่อมาเธอสารภาพเรื่องทะเบียนสมรสและทำเรื่องหย่ากับสามีคนเก่าของเธอเพื่อผมและด้วยความที่ผมรักเขาผมจึงให้อภัยที่เขาปิดบังเรื่องทะเบียนสมรสกับผมครับ
3 ปีต่อมาความลับที่เธอปิดบังผมอยู่อีก 1 เรื่องก็คือเรื่องลูกของเธอได้เปิดเผยขึ้น โดยผมเป็นฝ่ายรู้เอาเองครับ เพราะว่าผมเห็นเอกสาร 1 ฉบับในซองจดหมายซึ่งเธอแอบเก็บเอาไว้ บังเอิญในวันนั้นผมหาของไม่เจอครับ ผมเลยค้นของทั่วบ้านและทำให้ผมได้รู้ความลับของเธอ ผมได้เปิดดูจดหมายฉบับนั้นซึ่งมีเอกสารอยู่ 2 แผ่นแผ่นแรกคือฟิล์มอัลตร้าซาวน์ และแผ่นที่ 2 คือเอกสารที่มีชื่อลูกของเธอ เมื่อผมได้เห็นผมรู้สึกเสียใจผมยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ผมรู้สึกว่าตัวเย็นชาเหมือนหยุดหายใจผมยืนอยู่ตรงนั้นประมาณ 10 นาทีได้ครับและผมก็ทรุดนั่งลง ผมร้องไห้ครับผมเสียใจที่สุดที่ผมเชื่อเธอมาตลอด ผมผิดหวังครับแต่ผมเลือกที่จะไม่บอกเธอว่าผมรู้ถึงความลับที่สำคัญที่สุดของเธอแต่วันหนึ่งเธอก็รู้ครับว่าผมได้รู้ความจริงอยู่แล้ว เธอร้องไห้เธอขอโทษ เธอขอเลิกกับผมแต่ผมให้อภัยครับผมเลือกที่จะให้อภัยเพราะผมรักเธอ และเรา 2 คนก็คบกันต่อไป
และอีก 1 ปัญหาที่สำคัญนั่นก็คือแฟนผมและแม่ผมเข้ากันไม่ได้ครับ เรื่องนี้ทำให้ผมลำบากใจมากเพราะผู้หญิงที่ผมรักทั้ง 2 คนไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้แฟนผมเธอไม่ยอมปรับตัวเข้าหาแม่ของผม ผมเลยแก้ปัญหาด้วยการแยกออกมาอยู่ข้างนอกกับเธอเพื่อปัญหานี้จะได้หมดไป
เรา 2 คนคบกันต่อไปและในระหว่างที่เราคบกันนั้นด้วยความที่เธอเป็นคนเอาแต่ใจเวลาเราทะเลาะกันเธอมักจะมีคำพูดที่แทงใจผมอยู่เสมอ ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมร้องไห้ครับผมเจ็บ หลายครั้งที่เธอบอกเลิกผมหลายครั้งที่เธอเก็บเสื้อผ้าจะไปจากผมซึ่งผมรั้งเธอไว้ผมขาดเธอไปไม่ได้ แต่เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งครับมันทำให้หัวใจของผมบอบช้ำและชินชาขึ้นและทำให้ความรู้สึกดีดีของผมที่มีให้เธอค่อยค่อยเลือนหายไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว ผมกลายเป็นคนเย็นชาและไม่ร้องไห้อีกต่อไปเวลาที่เราทะเลาะกัน
แล้ววันนี้ก็มาถึงครับเรา 2 คนทะเลาะกันอีกครั้ง เธอต้องการจดทะเบียนสมรส ซึ่งผมไม่สามารถทำให้เธอได้เพราะผมกลัวว่าผมและเธอจะไปไม่รอดผม ต้องการเวลาอีกซักหน่อยเพื่อที่จะให้ผมมั่นใจว่าผมและเธอจะไม่เลิกกัน และก็เป็นเพราะความต้องการของเรา 2 คนไม่ตรงกันเลยทำให้เรา 2 คนตกลงที่จะเลิกกัน ซึ่งครั้งนี้แปลกครับผมรู้สึกเย็นชาเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรอีกต่อไป แต่หลังจากที่เรา 2 คนตกลงเลิกกันได้ไม่นานเธอแสดงสายตาคำพูดซึ่งสิ่งเหล่านั้นทำให้ผมรู้ว่าเธอไม่อยากเสียผมไป เธอขอให้เรา 2 คนคบกันอีกครั้งโดยที่เธอจะปรับปรุงตัวจะไม่ทำให้ผมเสียใจจะรอจนกว่าผมจะพร้อมที่จะจดทะเบียนสมรสกับเธอ แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกแปลกไปผมรู้สึกเปลี่ยนไปถ้าถามว่าผมยังรักเธอไหม รักครับรักมากผมคิดถึงกลิ่นของเธอคิดถึงเวลาที่เรากอดกันรักที่เราหอมกันเวลาที่เราไปเที่ยวกันทุกช่วงเวลาที่เรามีความสุขกัน ผมรู้สึกว่าผมยังรักเธออยู่แต่เหมือนความรู้สึกของผมบางอย่างมันเปลี่ยนไป พวกคุณว่าผมยังรักเขาอยู่ไหมล่ะเค้ารักผมไหมและผมควรจะทำยังไงต่อไป.