เรื่องมันมีอยุ่ว่า เรา(ผ ญ) คบกับ แฟนคนนึง เรากับแฟนเป็นแบบว่ารักแรกพบ ใช้เวลาไม่กี่เดือนก็ตกลงคบกัน จนคบกันได้ถึงปัจจุบันนี้ก็จะ 3 ปีล่ะค่ะ มีแพลนจะแต่งงานกัน แต่พอดีเราตั้งท้องก่อน แต่พ่อแม่ทั้ง 2 ฝ่ายก็รับรู้และยินดีกับเราทั้งคู่และส่วนเรา2คนเองก็ดีใจมาก (ต้องบอกว่าเรา2คนอยู่เมืองนอก เลยทำให้การอยู่ด้วยกันหรือท้องก่อนแต่งไม่มีปัญหา เพราะตอนแรกกะว่าจะไม่แต่งกันด้วยค่ะ)
ในระยะที่เรา2คนคบกันมา เราไม่เคยห่างกันสักวันเลยค่ะ แต่เราก็ไม่เบื่อกันน่ะค่ะ ชอบกันแบบนี้
ขอเล่าเกี่ยวกับนิสัยของแต่ล่ะคนน่ะค่ะ
ฝ่ายชาย : เขาเป็นคนนิสัยดีมาก รักพวกพ้อง รักพี่น้อง คือรักทุกคนเลยแหละ ใครเคยไม่ดีกับเขา เขาก็ให้อภัยตลอด คุยเก่ง เขาเทคแคร์เราดีมาาาาก แบบว่า เขาช่วยเราทั้งเรื่องเงิน งานบ้าน เข้าครัว ทุกอย่างค่ะ และไม่เจ้าชู้ แต่ ข้อเสียคือ เขาจะเป็นคนเงียบ มีปัญหาเขาจะไม่พูดเลย เวลาทะเลาะกันเขาก็จะเงียบ ขี้น้อยใจ ใช้เงินเก่งมาาาก และอีกอย่างเขาจะมีนิสัยคล้ายผู้หญิงบ้างเพราะโตมากับแม่ (พ่อแม่เลิกกัน)
เรา : เราเป็นคนง่ายๆ easy มากกก รักพวกพ้องและครอบครัวเหมือนกัน เป็นคนใจดี ใครให้ช่วยไรเราไปหมด เราชอบลุย เป็นคนที่อดทนและมีความรับผิดชอบสูง และเวลามีเรื่องก็จะคุยๆๆๆๆ และเป็นคนมีเหตุผล แต่ข้อเสียคือ อารมณ์ร้อนเร็ว แต่ถ้าจะให้ใจเย็นก็จะชาไปเลย หงุดหงิดง่าย อารมณ์เปลี่ยนแปลงเร็ว และอีกอย่างเราจะนิสัยเหมือนผู้ชายเพราะโตมากับพ่อ (พ่อแม่เลิกกัน)
และแล้วช่วงที่เรา2คนลำบากที่สุดก็มาถึง คือเขาลาออกจากที่ทำงาน เพราะเพื่อนที่ทำงานชอบแกล้งเขาและใส่ร้ายประจำ ส่วนเราก็ทำงานปกติเงินเดือนดี ตอนแรกเลยคิดว่าไม่น่ามีปัญหา เพราะเงินเดือนเรามีพอจ่ายสำหรับ 2 คน เวลาผ่านไป 2 เดือนหลังจากที่ตกงาน เขาก็ยังไม่ได้งาน และเขาก็จะเงียบมากขึ้น บางวันเราทำงานเลิกเย็นกลับมาเขาก็นอน พอเรานอนเขาก็ตื่น คือเราไม่ได้คุยกันเลย แต่เราจะบอกเสมอว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกหรืออยากเล่าอะไรก็ให้พูดออกมาเลย แต่เขาก็เหมือนเดิม
จนมาวันนึงเราได้จดหมายเรื่องบิลค่าบ้านว่า ยังไม่ได้จ่ายตั้ง2เดือน (ปกติเราจ่ายกันคนล่ะครึ่ง เราก็จ่ายให้เขาประจำ ไม่เคยขาด เราก็ถามตลอดว่ามีจ่ายไหม เขาก็บอกว่ามี) เราก็ถามเขาว่าทำไมไม่จ่าย เขาก็บอกว่าไม่มีเงิน เราเลยทะเลาะกัน และเราก็บอกว่า งั้นเอาเงินที่เราให้ไปครึ่งนึงมา แล้วเราจะจ่ายให้หมดเลย แต่เขาก็บอกเราไปว่าเขาใช้หมดแล้ว....
เรื่องก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รายจ่ายเราเพิ่มมากขึ้นเยอะ และหลังๆเราก็จับได้ว่าเขาทั้งติดเหล้าและดูดบุหรี่ แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยมาก จนเราคิดว่ายิ่งอยู่ด้วยกัน หนี้สินมันยิ่งเพิ่มมากขึ้น แล้วเราก็กำลังท้อง เรามองไม่เห็นอนาคตที่ดีสำหรับลูกแล้ว เลยอยากจะขอเลิก แล้วก็บอกเขาไปตามนั้น แต่เขาก็ขอโอกาสที่จะปรับตัว เราก็ใจอ่อนไป
1 เดือนผ่านมา เขาได้งาน เราก็คิดว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้น แต่เราสังเกตุว่า ทำไมเขายังไม่เลิกดื่มและดูด จนเราจับได้ เลยทะเลาะกันอีกครั้ง เราก็ขอเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้เขาก็ร้องห่มร้องไห้ หาวิธีจะฆ่าตัวตาย แต่ยังดีที่เราหักห้ามเขาได้ก่อน (เขาจะพูดแค่ว่าไม่มีใครแล้วๆๆๆๆๆๆ) และก็ให้โอกาสเขาไปแก้ตัวอีกครั้ง
1 เดือนผ่านไปอีก เราก็จับได้คาตาเลยว่า เขาหอบ Wodka 40 ดีกรี ไปดื่มที่ทำงานทุกวัน จากที่ปกติดื่มแค่เบียร์ก็มาดื่มแรงขึ้น ครั้งนี้เราบอกไปเลยว่าติดเหล้า เราจะส่งเขาไปบำบัด (เราพูดเสียงเรียบและเย็นชามาก) เขาคงรับไม่ได้ เขาก็เงียบแล้วเก็บตัวเองอยู่ในห้องจนเราได้กลิ่นควัน และเห็นควันออกมากจากห้องเยอะมาก (เขาล็อคห้องไว้) เราเลยโทรหาศูนย์ดับเพลิง ไม่ถึง10นาทีเขาก็ส่งตัวแฟนเราเข้า ICU และปั๊มหัวใจกันอยู่หลายครั้ง จนเขารอดชีวิตออกมาได้.....เราก็โทรหาแม่เขาและพี่สาวเขา เขาก็มาดูแลแฟนตลอดเวลาที่เขาอยู่โรงบาล เรารู้สึกว่า ในวันนั้นเราไม่ได้ร้องไห้เลย ไม่ได้รู้สึกอะไรสักอย่างเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม......
พอเขากลับจากโรงบาลพร้อมแม่เขา เราก็ออกจากบ้านบ้านพอดีเพราะมีธุระ แต่วันนั้นเราได้เจอกับน้องสาวเลยค้างคืนที่นั่น 1 วัน เราก็คิดว่า ถ้าแฟนได้อยู่กับแม่เขา อาจจะช่วยให้เขาคิดอะไรได้บ้าง ในคืนนั้นเราปิดโทรศัพย์ไว้ และบอกกับแม่แฟนว่าตอนเช้าจะโทรหาอีกที เพราะแบตหมด แล้วเราก็นอนหลับยาวถึงเช้าเลย เพราะเราคงเหนื่อยมากกับทุกอย่างและตั้งท้องด้วย
ตื่นเช้ามา เราก็เปิดโทรศัพย์ ก็เห็นว่าแฟนโทรหลายครั้งมาก และส่งข้อความมาทุกชม. ว่าคิดถึงเรา นอนไม่หลับนู่นนี่ แต่เราก็ไม่ตอบอะไร เพราะกะจะไปคุยที่บ้าน และเราก็เดินทางกลับบ้าน
พอมาถึงบ้าน แม่กับพี่สาวก็ขอตัวกลับกันเพราะเขาก็ต่างมีนัด แล้วก็เหลือเรากับแฟน 2 คน แล้วเราก็เริ่มถามเขาไปว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ เขาก็บอกว่า ถ้าเขาไม่มีเราเขาก็ไม่มีใคร เขารักเรามาก เขาไม่เราแล้วเขาอยู่ไม่ได้ เราก็ถามต่อว่า แล้วแม่กับพี่สาวล่ะ ลืมเขาหรอ เขาก็บอกว่า เขาไม่ได้สนิทกับทั้งคู่ เขาไม่ได้สำคัญต่อเขามากเหมือนเรา.......คุยไปคุยมา เขาบอกว่าจะยอมไปบำบัดเพื่อเราและลูก เราเลยให้โอกาสเขาไปอีกครั้ง
ความรู้สึกเราตอนนี้มันเหมือนว่าเราทิ้งเขาไม่ได้ เราต้องช่วยให้เขาผ่านพ้นกับเรื่องนี้ ไม่แน่ถ้าเราคลอดออกมาแล้วเจอหน้าลูก ทุกอย่างคงจะดีขี้น เรา2คนก็ยังรักกันเหมือนเดิม ไม่น้อยลงเลยสักวัน
แต่เราอยากจะรู้ว่า มีด้วยหรอที่แฟนจะสำคัญกว่าพ่อแม่ตัวเอง??? เพราะวันที่แม่และเขาอยู่ด้วยกัน แฟนเราไม่ยอมและไม่อยากคุยกับแม่ตัวเองเลย ถามหาแต่เรา จนแม่เขาต้องโทรมาขอให้เราถามเขาว่าทำไมเขาคิดว่าแม่ไม่สำคัญกับเขาเลย .......... แฟนเราได้แต่บอกว่า แม่เขาไม่เคยเลี้ยงเขามาเลย ชอบทิ้งให้เขาโดนพ่อเลี้ยงทุบตีจนเขาต้องออกจากบ้านตั้งแต่ 16-17 ปี
Ps เรา2คน จะ 30 ทั้งคู่แล้วค่ะ ไม่ใช่คู่รักวัยรุ่นใสๆแล้ว
เหตุผลที่ฆ่าตัวตายเพราะอ่อนแอต่อโลกเกินไปหรืออยู่คนเดียวไม่ได้
ในระยะที่เรา2คนคบกันมา เราไม่เคยห่างกันสักวันเลยค่ะ แต่เราก็ไม่เบื่อกันน่ะค่ะ ชอบกันแบบนี้
ขอเล่าเกี่ยวกับนิสัยของแต่ล่ะคนน่ะค่ะ
ฝ่ายชาย : เขาเป็นคนนิสัยดีมาก รักพวกพ้อง รักพี่น้อง คือรักทุกคนเลยแหละ ใครเคยไม่ดีกับเขา เขาก็ให้อภัยตลอด คุยเก่ง เขาเทคแคร์เราดีมาาาาก แบบว่า เขาช่วยเราทั้งเรื่องเงิน งานบ้าน เข้าครัว ทุกอย่างค่ะ และไม่เจ้าชู้ แต่ ข้อเสียคือ เขาจะเป็นคนเงียบ มีปัญหาเขาจะไม่พูดเลย เวลาทะเลาะกันเขาก็จะเงียบ ขี้น้อยใจ ใช้เงินเก่งมาาาก และอีกอย่างเขาจะมีนิสัยคล้ายผู้หญิงบ้างเพราะโตมากับแม่ (พ่อแม่เลิกกัน)
เรา : เราเป็นคนง่ายๆ easy มากกก รักพวกพ้องและครอบครัวเหมือนกัน เป็นคนใจดี ใครให้ช่วยไรเราไปหมด เราชอบลุย เป็นคนที่อดทนและมีความรับผิดชอบสูง และเวลามีเรื่องก็จะคุยๆๆๆๆ และเป็นคนมีเหตุผล แต่ข้อเสียคือ อารมณ์ร้อนเร็ว แต่ถ้าจะให้ใจเย็นก็จะชาไปเลย หงุดหงิดง่าย อารมณ์เปลี่ยนแปลงเร็ว และอีกอย่างเราจะนิสัยเหมือนผู้ชายเพราะโตมากับพ่อ (พ่อแม่เลิกกัน)
และแล้วช่วงที่เรา2คนลำบากที่สุดก็มาถึง คือเขาลาออกจากที่ทำงาน เพราะเพื่อนที่ทำงานชอบแกล้งเขาและใส่ร้ายประจำ ส่วนเราก็ทำงานปกติเงินเดือนดี ตอนแรกเลยคิดว่าไม่น่ามีปัญหา เพราะเงินเดือนเรามีพอจ่ายสำหรับ 2 คน เวลาผ่านไป 2 เดือนหลังจากที่ตกงาน เขาก็ยังไม่ได้งาน และเขาก็จะเงียบมากขึ้น บางวันเราทำงานเลิกเย็นกลับมาเขาก็นอน พอเรานอนเขาก็ตื่น คือเราไม่ได้คุยกันเลย แต่เราจะบอกเสมอว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกหรืออยากเล่าอะไรก็ให้พูดออกมาเลย แต่เขาก็เหมือนเดิม
จนมาวันนึงเราได้จดหมายเรื่องบิลค่าบ้านว่า ยังไม่ได้จ่ายตั้ง2เดือน (ปกติเราจ่ายกันคนล่ะครึ่ง เราก็จ่ายให้เขาประจำ ไม่เคยขาด เราก็ถามตลอดว่ามีจ่ายไหม เขาก็บอกว่ามี) เราก็ถามเขาว่าทำไมไม่จ่าย เขาก็บอกว่าไม่มีเงิน เราเลยทะเลาะกัน และเราก็บอกว่า งั้นเอาเงินที่เราให้ไปครึ่งนึงมา แล้วเราจะจ่ายให้หมดเลย แต่เขาก็บอกเราไปว่าเขาใช้หมดแล้ว....
เรื่องก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รายจ่ายเราเพิ่มมากขึ้นเยอะ และหลังๆเราก็จับได้ว่าเขาทั้งติดเหล้าและดูดบุหรี่ แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยมาก จนเราคิดว่ายิ่งอยู่ด้วยกัน หนี้สินมันยิ่งเพิ่มมากขึ้น แล้วเราก็กำลังท้อง เรามองไม่เห็นอนาคตที่ดีสำหรับลูกแล้ว เลยอยากจะขอเลิก แล้วก็บอกเขาไปตามนั้น แต่เขาก็ขอโอกาสที่จะปรับตัว เราก็ใจอ่อนไป
1 เดือนผ่านมา เขาได้งาน เราก็คิดว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้น แต่เราสังเกตุว่า ทำไมเขายังไม่เลิกดื่มและดูด จนเราจับได้ เลยทะเลาะกันอีกครั้ง เราก็ขอเลิกอีกครั้ง ครั้งนี้เขาก็ร้องห่มร้องไห้ หาวิธีจะฆ่าตัวตาย แต่ยังดีที่เราหักห้ามเขาได้ก่อน (เขาจะพูดแค่ว่าไม่มีใครแล้วๆๆๆๆๆๆ) และก็ให้โอกาสเขาไปแก้ตัวอีกครั้ง
1 เดือนผ่านไปอีก เราก็จับได้คาตาเลยว่า เขาหอบ Wodka 40 ดีกรี ไปดื่มที่ทำงานทุกวัน จากที่ปกติดื่มแค่เบียร์ก็มาดื่มแรงขึ้น ครั้งนี้เราบอกไปเลยว่าติดเหล้า เราจะส่งเขาไปบำบัด (เราพูดเสียงเรียบและเย็นชามาก) เขาคงรับไม่ได้ เขาก็เงียบแล้วเก็บตัวเองอยู่ในห้องจนเราได้กลิ่นควัน และเห็นควันออกมากจากห้องเยอะมาก (เขาล็อคห้องไว้) เราเลยโทรหาศูนย์ดับเพลิง ไม่ถึง10นาทีเขาก็ส่งตัวแฟนเราเข้า ICU และปั๊มหัวใจกันอยู่หลายครั้ง จนเขารอดชีวิตออกมาได้.....เราก็โทรหาแม่เขาและพี่สาวเขา เขาก็มาดูแลแฟนตลอดเวลาที่เขาอยู่โรงบาล เรารู้สึกว่า ในวันนั้นเราไม่ได้ร้องไห้เลย ไม่ได้รู้สึกอะไรสักอย่างเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม......
พอเขากลับจากโรงบาลพร้อมแม่เขา เราก็ออกจากบ้านบ้านพอดีเพราะมีธุระ แต่วันนั้นเราได้เจอกับน้องสาวเลยค้างคืนที่นั่น 1 วัน เราก็คิดว่า ถ้าแฟนได้อยู่กับแม่เขา อาจจะช่วยให้เขาคิดอะไรได้บ้าง ในคืนนั้นเราปิดโทรศัพย์ไว้ และบอกกับแม่แฟนว่าตอนเช้าจะโทรหาอีกที เพราะแบตหมด แล้วเราก็นอนหลับยาวถึงเช้าเลย เพราะเราคงเหนื่อยมากกับทุกอย่างและตั้งท้องด้วย
ตื่นเช้ามา เราก็เปิดโทรศัพย์ ก็เห็นว่าแฟนโทรหลายครั้งมาก และส่งข้อความมาทุกชม. ว่าคิดถึงเรา นอนไม่หลับนู่นนี่ แต่เราก็ไม่ตอบอะไร เพราะกะจะไปคุยที่บ้าน และเราก็เดินทางกลับบ้าน
พอมาถึงบ้าน แม่กับพี่สาวก็ขอตัวกลับกันเพราะเขาก็ต่างมีนัด แล้วก็เหลือเรากับแฟน 2 คน แล้วเราก็เริ่มถามเขาไปว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ เขาก็บอกว่า ถ้าเขาไม่มีเราเขาก็ไม่มีใคร เขารักเรามาก เขาไม่เราแล้วเขาอยู่ไม่ได้ เราก็ถามต่อว่า แล้วแม่กับพี่สาวล่ะ ลืมเขาหรอ เขาก็บอกว่า เขาไม่ได้สนิทกับทั้งคู่ เขาไม่ได้สำคัญต่อเขามากเหมือนเรา.......คุยไปคุยมา เขาบอกว่าจะยอมไปบำบัดเพื่อเราและลูก เราเลยให้โอกาสเขาไปอีกครั้ง
ความรู้สึกเราตอนนี้มันเหมือนว่าเราทิ้งเขาไม่ได้ เราต้องช่วยให้เขาผ่านพ้นกับเรื่องนี้ ไม่แน่ถ้าเราคลอดออกมาแล้วเจอหน้าลูก ทุกอย่างคงจะดีขี้น เรา2คนก็ยังรักกันเหมือนเดิม ไม่น้อยลงเลยสักวัน
แต่เราอยากจะรู้ว่า มีด้วยหรอที่แฟนจะสำคัญกว่าพ่อแม่ตัวเอง??? เพราะวันที่แม่และเขาอยู่ด้วยกัน แฟนเราไม่ยอมและไม่อยากคุยกับแม่ตัวเองเลย ถามหาแต่เรา จนแม่เขาต้องโทรมาขอให้เราถามเขาว่าทำไมเขาคิดว่าแม่ไม่สำคัญกับเขาเลย .......... แฟนเราได้แต่บอกว่า แม่เขาไม่เคยเลี้ยงเขามาเลย ชอบทิ้งให้เขาโดนพ่อเลี้ยงทุบตีจนเขาต้องออกจากบ้านตั้งแต่ 16-17 ปี
Ps เรา2คน จะ 30 ทั้งคู่แล้วค่ะ ไม่ใช่คู่รักวัยรุ่นใสๆแล้ว