ตอนนี้อายุ 30 ไม่มีภาระละครับ พ่อแม่ไม่อยู่แล้วแต่ตอบแทนพระคุณไปหมดถือว่าหมดห่วง ตั้งแต่ตอนเริ่มทำธุรกิจใหม่ๆก็มีเงินแค่เก้าพัน ส่งให้ที่บ้านหกพัน จนตอนนี้ไม่มีภาระเรื่องเงินแล้ว
ส่วนพวกเรื่องทางโลกก็ลองมาหมดแล้ว ปลงแล้ว มันเบื่อ ของฟู่ฟ่าหรูหราที่คนอื่นอยากมีก็ลองมาหมดแล้ว มันเบื่อ พวกทำบุญทำทานก็ลองให้มาทุกอย่าง วัด บ้านเด็ก มูลนิธิ แต่โดยส่วนตัวเคยเจอเบื้องหลังเลยไม่มีความสุขกับการให้แบบนี้
ตอนนี้เบื่อโลกมาก เหมือนปีใหม่มันวนมาอีกรอบ ก็คิดนะปีนี้พยายามตั้งเป้าอะไร มันก็ไม่มี มองไปที่ญาติ (ผมลูกคนเดียว) ถึงแม้เค้าจะไม่มีตัง เป็นมนุษย์เงินเดือน แต่พอไปอยู่ด้วยซักพัก ไม่กี่วัน สัมผัสถึงความสุขเค้าได้ เป็นความสุขแบบมีจุดประสงค์แห่งการอยุ่ต่อ (คือมีลูกน่ะแหละ)
ส่วนผมมีเงิน แต่ไม่มีเป้าหมาย พวกเซ็กส์อะไรก็ให้ความสุขชั่วครั้งชั่วคราว แล้วผมเป็นเกย์แบบ nich market คือ เป็นซับของเกย์อีกทีนึงที่ชอบไม่เหมือนคนอื่น เอาง่ายๆชอบผุ้ชายไม่พอ ยังมีอย่างอื่นเข้ามาอีกมันถึงจะถึงจุดสุดยอด.. ขอไม่บอกละกัน
พออายุ 30 เริ่มเบื่อโลกจัง เหมือนเรามีหมดทุกอย่างแล้ว ไม่มีอะไรท้าทายแล้ว มันพอ มันหมดแล้ว โลกน่าเบื่อ ก็หันมาติดเหล้าติดเซ็กส์ มันก็มีความสุข รู้สึกชีวิตก็มีแค่นี้ เข้าบริษัท เลิกงาน ปี้ เที่ยว เหมือนมันมีแค่นี้ น่าเบื่อ แต่ให้มีลูกแบบทำกิฟ อุ้มบุญ ไรพวกนี้ก็ไม่เอา ให้เอาผู้หญิง ก็เคย แต่มันไม่ชอบ เหมือนฝืน ถามว่ารักได้ไหม ก็รักได้เหมือนเพื่อน แต่ไม่ใจเต้นตึกตักเหมือนเห็นผู้ชายด้วยกัน แล้วเวลารักผุ้ชายด้วยกันก็เป็นทุกข์ ผมหน้าตาดี หุ่นดี มีเงิน ถ้าเป็นชายแท้ก็มีลูกเป็นขโยงไปแล้ว แต่เป็นแบบนี้เหมือนมีกรรม มีทุกข์เพราะความรักทุกครั้ง ชอบใครแล้วต้องเจ็บปวด โดนทิ้งเสมอ แล้วเอาคนที่รักเราผมก็ไม่เอา จะชอบไปรักคนที่เค้าไม่รักเราเสมอ เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เหมือนมีกรรมเยอะ
ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยแบบเกิดมาผมไม่เคยเจอคนสวยขนาดนี้แล้ว สวยต้องมอง ต้องจ้อง (ถึงจะไม่ชอบแบบมีเซ็กส์ก็ตาม) รู้จักกันตั้งแต่เรียนมัธยม เค้าเป็นดรัมเมเยอร์ ผมเป็นเชียร์ลีดเดอร์ เราเรียนเก่ง อยู่ห้องเดียวกัน สวยหล่อเพอเฟคทั้งคู่ แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จด้านความรักเลย เค้าชอบทอม ผมชอบตุ๊ด ตั้งแต่รู้จักรสนิยมกันเราก็สนิทแบบเพื่อนซี้กัน แต่พอมาวัยนี้คุยๆกันต่างคนก้ไม่เคยมีใครจริงใจด้วยทุกครั้ง ต้องมีเรื่องให้หึงหวง ปวดใจ ทรมานใจ ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่น แม้จะขี้เหร่ เรียนไม่เก่ง ไม่รวย ดูเหมือนไม่มีความสุข แต่ชีวิตเค้าอยู่ต่อได้แบบสบายๆ ผมละอิจฉาจัง
ตอนนี้ไปงานเลี้ยงรุ่นมา โดนทักว่าให้มีลูกซักคนชีวิตอาจมีอะไรดี มีคนยอมมีลูกด้วย แต่ผมว่ามันไม่ใช่ชีวิตแบบมีความสุขจิงๆจังๆ มองไปมันยิ่งน่าเบื่อ ยิ่งมีลูกกับคนไม่ได้รักด้วยมันยิ่งไปกันใหญ่
ช่วยบอกผมที มันมีเหตุผลอะไรควรให้อยู่ตอ่
เป็นเกย์ครับ อยากตายจัง ช่วยบอกจุดประสงค์ของการดำรงชีวิตอยู่ต่อไปทีครับ
* กระทู้นี้สามารถใช้งานได้เฉพาะผู้ที่มี Link นี้เท่านั้นค่ะส่วนพวกเรื่องทางโลกก็ลองมาหมดแล้ว ปลงแล้ว มันเบื่อ ของฟู่ฟ่าหรูหราที่คนอื่นอยากมีก็ลองมาหมดแล้ว มันเบื่อ พวกทำบุญทำทานก็ลองให้มาทุกอย่าง วัด บ้านเด็ก มูลนิธิ แต่โดยส่วนตัวเคยเจอเบื้องหลังเลยไม่มีความสุขกับการให้แบบนี้
ตอนนี้เบื่อโลกมาก เหมือนปีใหม่มันวนมาอีกรอบ ก็คิดนะปีนี้พยายามตั้งเป้าอะไร มันก็ไม่มี มองไปที่ญาติ (ผมลูกคนเดียว) ถึงแม้เค้าจะไม่มีตัง เป็นมนุษย์เงินเดือน แต่พอไปอยู่ด้วยซักพัก ไม่กี่วัน สัมผัสถึงความสุขเค้าได้ เป็นความสุขแบบมีจุดประสงค์แห่งการอยุ่ต่อ (คือมีลูกน่ะแหละ)
ส่วนผมมีเงิน แต่ไม่มีเป้าหมาย พวกเซ็กส์อะไรก็ให้ความสุขชั่วครั้งชั่วคราว แล้วผมเป็นเกย์แบบ nich market คือ เป็นซับของเกย์อีกทีนึงที่ชอบไม่เหมือนคนอื่น เอาง่ายๆชอบผุ้ชายไม่พอ ยังมีอย่างอื่นเข้ามาอีกมันถึงจะถึงจุดสุดยอด.. ขอไม่บอกละกัน
พออายุ 30 เริ่มเบื่อโลกจัง เหมือนเรามีหมดทุกอย่างแล้ว ไม่มีอะไรท้าทายแล้ว มันพอ มันหมดแล้ว โลกน่าเบื่อ ก็หันมาติดเหล้าติดเซ็กส์ มันก็มีความสุข รู้สึกชีวิตก็มีแค่นี้ เข้าบริษัท เลิกงาน ปี้ เที่ยว เหมือนมันมีแค่นี้ น่าเบื่อ แต่ให้มีลูกแบบทำกิฟ อุ้มบุญ ไรพวกนี้ก็ไม่เอา ให้เอาผู้หญิง ก็เคย แต่มันไม่ชอบ เหมือนฝืน ถามว่ารักได้ไหม ก็รักได้เหมือนเพื่อน แต่ไม่ใจเต้นตึกตักเหมือนเห็นผู้ชายด้วยกัน แล้วเวลารักผุ้ชายด้วยกันก็เป็นทุกข์ ผมหน้าตาดี หุ่นดี มีเงิน ถ้าเป็นชายแท้ก็มีลูกเป็นขโยงไปแล้ว แต่เป็นแบบนี้เหมือนมีกรรม มีทุกข์เพราะความรักทุกครั้ง ชอบใครแล้วต้องเจ็บปวด โดนทิ้งเสมอ แล้วเอาคนที่รักเราผมก็ไม่เอา จะชอบไปรักคนที่เค้าไม่รักเราเสมอ เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เหมือนมีกรรมเยอะ
ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยแบบเกิดมาผมไม่เคยเจอคนสวยขนาดนี้แล้ว สวยต้องมอง ต้องจ้อง (ถึงจะไม่ชอบแบบมีเซ็กส์ก็ตาม) รู้จักกันตั้งแต่เรียนมัธยม เค้าเป็นดรัมเมเยอร์ ผมเป็นเชียร์ลีดเดอร์ เราเรียนเก่ง อยู่ห้องเดียวกัน สวยหล่อเพอเฟคทั้งคู่ แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จด้านความรักเลย เค้าชอบทอม ผมชอบตุ๊ด ตั้งแต่รู้จักรสนิยมกันเราก็สนิทแบบเพื่อนซี้กัน แต่พอมาวัยนี้คุยๆกันต่างคนก้ไม่เคยมีใครจริงใจด้วยทุกครั้ง ต้องมีเรื่องให้หึงหวง ปวดใจ ทรมานใจ ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่น แม้จะขี้เหร่ เรียนไม่เก่ง ไม่รวย ดูเหมือนไม่มีความสุข แต่ชีวิตเค้าอยู่ต่อได้แบบสบายๆ ผมละอิจฉาจัง
ตอนนี้ไปงานเลี้ยงรุ่นมา โดนทักว่าให้มีลูกซักคนชีวิตอาจมีอะไรดี มีคนยอมมีลูกด้วย แต่ผมว่ามันไม่ใช่ชีวิตแบบมีความสุขจิงๆจังๆ มองไปมันยิ่งน่าเบื่อ ยิ่งมีลูกกับคนไม่ได้รักด้วยมันยิ่งไปกันใหญ่
ช่วยบอกผมที มันมีเหตุผลอะไรควรให้อยู่ตอ่