เริ่มเลยค่ะ ไม่เยิ่นเย้อ ดราม่าเล็กน้อย ด่าได้แต่อย่าแรง
จขกท วัย30 ทำงานแล้ว มีแฟนเด็กกว่า 2 ปี คบกับเค้ามา 6 ปี ช่วงแรกๆที่คบกันก็ไม่มีปัญหาอะไร อยู่กันแบบเพื่อน เฮฮาตามประสา
จขกท เป็นคนขี้เหงามาก อยู่คนเดียวไม่ค่อยได้ เวลาเหงาๆก็ใช้เวลาอยู่กับเพื่อน
คบกันมาช่วงปีสุดท้ายมีความรู้สึกว่า ความรักมันเบาบางลง ด้วยความที่แฟนทำงานไม่เป็นเวลา ก็จะมีช่วงที่ไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนเดิมและอีกอย่างคือปัญหาการติดเพื่อนของแฟน เวลาอยู่กับเพื่อนโทรไปไม่รับสาย ไลน์ไม่อ่าน หรือปาร์ตี้จนถึงเช้า หรือขนาดเราขอให้อยู่กับเราวันนี้แต่เขาก็เลือกที่จะไม่อยู่กับเรา ความเอาใจใส่กันเริ่มน้อยลง ปัญหานี้มีประจำ แต่ปีสุดท้ายหนักเป็นพิเศษ แต่จขกทไม่เคยบ่นไม่เคยว่าเลย จนกระทั่งช่วงก่อนหน้านี้หนักๆเข้า ทนไม่ไหว เคยเอ่ยปากเตือนว่า ถ้ายังทำตัวแบบนี้อยู่ จะมีกิ๊กจริงๆแล้วนะ นี่คือคำเตือนครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย
ล่าสุดเรื่องเริ่มขึ้นเมื่อ จขกท ได้มีโอกาสเจอเด็กคนนึงในที่ทำงาน เด็กกว่ามากและพึ่งเลิกกับแฟน (จขกท ชอบคนที่เด็กกว่า และมีคนที่เด็กกว่ามาชอบตลอด)
เอาจริงๆคือเพื่อนยุให้ลองคุยดู คือเราเห็นว่าน้องเค้าน่ารักและเราต้องติดต่อเรื่องงานด้วย เลยแอบแอดเฟซไป เค้าก็รับแอดเรา
ป.ล. น้องเค้าไม่รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว และเราก็ไม่ได้บอก – ด่าได้แต่อย่าแรง
จขกท ทำทีคุยเรื่องงานก่อน แชทไปแชทมาก็ชวนคุยเรื่องอื่นแทน ช่วงแรกก็คุยกันตลอด ทักไปก็ตอบมารวดเร็วมาก เราติดแชทมาก
จนเราได้มีโอกาสเจอกันตัวจริงๆ นัดกันร้านแถวๆที่ทำงาน ไปเจอกัน 2 คน คือบอกตามตรงว่าตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเค้า
แล้วเค้าก็มา แล้วเราก็เจอกัน คือตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีก คือบอกเลยว่าเราก็เพ้อหนักมาก ความรู้สึกหวิวๆเหมือนผีเสื้อบินในท้องเกิดขึ้นอีกครั้ง
วันแรกเรา 2 คนก็ไปกินร้านนู้นนี้ กลับประมาณ ตี 2 เพราะอีกวันต้องทำงานทั้งคู่ บอกเลยรู้สึกดีมาก
ครั้งต่อมานัดเจอกันอีก คราวนี้เราสองคนเลยเถิดจนมีอะไรกัน
จขกท เริ่มหวั่นไหวและติดแชทมาก เริ่มทำตัวเฉยชากับแฟนแล้ว จนแฟนสงสัย
เวลาผ่านไปซักพัก จขกท กับเด็กยังคงแชทคุยกัน แต่ไม่ได้บ่อยเหมือนเดิม เราเจอกันไม่บ่อย แต่เลยเถิดเช่นกัน
จขกท เริ่มรู้สึกสำนึกผิดละตอนนี้ เริ่มเพ้อถึงเด็กมากขึ้น ทั้งที่ความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เค้าจะมาชอบและคบกับเรา มันแค่อารมณ์พาไปเฉยๆ
ซึ่งในตอนแรกเราก็ไม่คิดจะจริงจังอยู่แล้ว แต่กลับเลยเถิดไป
จขกท กำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อไปเพื่อไม่อยากให้มันบานปลายมากกว่านี้ ลึกๆก็รู้ว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกต้อง จึงเลือกที่จะพูดกับแฟนตรงๆว่า ที่ผ่านมามันเป็นยังไง ทำไมเราถึงถอยห่างจากเค้า เราขอเวลาทบทวนและเว้นวรรคความสัมพันธ์
ส่วนเด็กก็แชทกันน้อยลง ณ จุดนี้คือ จขกท ยอมรับผิดเต็มๆ ที่ให้คน 2 คนซึ่งไม่รู้อะไรเข้ามาพัวพันด้วย
คำถาม: 1. จขกท ทำถูกต้องไหม ที่เลิกกับแฟนและเลิกกับเด็กด้วย
2. อยากให้คนที่เคยมีประสบการณ์ให้คำแนะนำด้วยค่ะ
อีกครั้ง ด่าได้แต่อย่าแรง ช่วงนี้หัวใจไม่ค่อยแข็งแรง
ควรไปต่อหรือหยุดไว้แค่นี้ ที่ใคร?
จขกท วัย30 ทำงานแล้ว มีแฟนเด็กกว่า 2 ปี คบกับเค้ามา 6 ปี ช่วงแรกๆที่คบกันก็ไม่มีปัญหาอะไร อยู่กันแบบเพื่อน เฮฮาตามประสา
จขกท เป็นคนขี้เหงามาก อยู่คนเดียวไม่ค่อยได้ เวลาเหงาๆก็ใช้เวลาอยู่กับเพื่อน
คบกันมาช่วงปีสุดท้ายมีความรู้สึกว่า ความรักมันเบาบางลง ด้วยความที่แฟนทำงานไม่เป็นเวลา ก็จะมีช่วงที่ไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนเดิมและอีกอย่างคือปัญหาการติดเพื่อนของแฟน เวลาอยู่กับเพื่อนโทรไปไม่รับสาย ไลน์ไม่อ่าน หรือปาร์ตี้จนถึงเช้า หรือขนาดเราขอให้อยู่กับเราวันนี้แต่เขาก็เลือกที่จะไม่อยู่กับเรา ความเอาใจใส่กันเริ่มน้อยลง ปัญหานี้มีประจำ แต่ปีสุดท้ายหนักเป็นพิเศษ แต่จขกทไม่เคยบ่นไม่เคยว่าเลย จนกระทั่งช่วงก่อนหน้านี้หนักๆเข้า ทนไม่ไหว เคยเอ่ยปากเตือนว่า ถ้ายังทำตัวแบบนี้อยู่ จะมีกิ๊กจริงๆแล้วนะ นี่คือคำเตือนครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย
ล่าสุดเรื่องเริ่มขึ้นเมื่อ จขกท ได้มีโอกาสเจอเด็กคนนึงในที่ทำงาน เด็กกว่ามากและพึ่งเลิกกับแฟน (จขกท ชอบคนที่เด็กกว่า และมีคนที่เด็กกว่ามาชอบตลอด)
เอาจริงๆคือเพื่อนยุให้ลองคุยดู คือเราเห็นว่าน้องเค้าน่ารักและเราต้องติดต่อเรื่องงานด้วย เลยแอบแอดเฟซไป เค้าก็รับแอดเรา
ป.ล. น้องเค้าไม่รู้ว่าเรามีแฟนแล้ว และเราก็ไม่ได้บอก – ด่าได้แต่อย่าแรง
จขกท ทำทีคุยเรื่องงานก่อน แชทไปแชทมาก็ชวนคุยเรื่องอื่นแทน ช่วงแรกก็คุยกันตลอด ทักไปก็ตอบมารวดเร็วมาก เราติดแชทมาก
จนเราได้มีโอกาสเจอกันตัวจริงๆ นัดกันร้านแถวๆที่ทำงาน ไปเจอกัน 2 คน คือบอกตามตรงว่าตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเค้า
แล้วเค้าก็มา แล้วเราก็เจอกัน คือตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีก คือบอกเลยว่าเราก็เพ้อหนักมาก ความรู้สึกหวิวๆเหมือนผีเสื้อบินในท้องเกิดขึ้นอีกครั้ง
วันแรกเรา 2 คนก็ไปกินร้านนู้นนี้ กลับประมาณ ตี 2 เพราะอีกวันต้องทำงานทั้งคู่ บอกเลยรู้สึกดีมาก
ครั้งต่อมานัดเจอกันอีก คราวนี้เราสองคนเลยเถิดจนมีอะไรกัน
จขกท เริ่มหวั่นไหวและติดแชทมาก เริ่มทำตัวเฉยชากับแฟนแล้ว จนแฟนสงสัย
เวลาผ่านไปซักพัก จขกท กับเด็กยังคงแชทคุยกัน แต่ไม่ได้บ่อยเหมือนเดิม เราเจอกันไม่บ่อย แต่เลยเถิดเช่นกัน
จขกท เริ่มรู้สึกสำนึกผิดละตอนนี้ เริ่มเพ้อถึงเด็กมากขึ้น ทั้งที่ความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เค้าจะมาชอบและคบกับเรา มันแค่อารมณ์พาไปเฉยๆ
ซึ่งในตอนแรกเราก็ไม่คิดจะจริงจังอยู่แล้ว แต่กลับเลยเถิดไป
จขกท กำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อไปเพื่อไม่อยากให้มันบานปลายมากกว่านี้ ลึกๆก็รู้ว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกต้อง จึงเลือกที่จะพูดกับแฟนตรงๆว่า ที่ผ่านมามันเป็นยังไง ทำไมเราถึงถอยห่างจากเค้า เราขอเวลาทบทวนและเว้นวรรคความสัมพันธ์
ส่วนเด็กก็แชทกันน้อยลง ณ จุดนี้คือ จขกท ยอมรับผิดเต็มๆ ที่ให้คน 2 คนซึ่งไม่รู้อะไรเข้ามาพัวพันด้วย
คำถาม: 1. จขกท ทำถูกต้องไหม ที่เลิกกับแฟนและเลิกกับเด็กด้วย
2. อยากให้คนที่เคยมีประสบการณ์ให้คำแนะนำด้วยค่ะ
อีกครั้ง ด่าได้แต่อย่าแรง ช่วงนี้หัวใจไม่ค่อยแข็งแรง