มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างที่ว่าเมื่อก่อนเคยชอบคนๆนึงมากๆรักมากยอมทุกอย่าง ไม่ว่าเค้าจะหน้าตายังไงนิสัยยังไงก็รับได้หมด ส่วนเรื่องอะไรที่คิดว่ารับไม่ได้แน่ๆแต่สุดท้ายก็ยอมรับเค้าเสมอ แต่พอรู้ว่าจะต้องเสียเค้าไปก็ทำใจไม่ได้ ร้องไห้ฟูมฟาย วันทั้งวันคิดอยู่แต่เรื่องนั้นถึงแม้จะพยายามลืมแล้วไม่คิดถึงเค้าแล้วแต่มันก็จะโผล่เข้ามาในหัวทุกชั่วโมง คิดอยุ่ในใจว่าชาตินนี้ก็คงลืมเค้าไม่ได้ ชาตินี้ก็คงเปิดใจให้ใครอีกไม่ได้แน่ๆ!!!
แต่พอเวลาผ่านไปนานๆ วันนึงจุดๆที่ลืมเค้าได้แล้วไม่ได้อาลัยอาวรณ์กับเค้าอีกแล้ว กลับมานึกดูอีกทีกลับรู้สึกว่าเรารับเค้าไปได้ยังไง นิสัยอย่างนั้น เราชอบเค้าไปได้ยังไง เราทุ่มเทกับเค้าขนาดนั้นได้ยังไง เราโง่ขนาดนั้นเลยหรอในตอนนั้น เฮ้อออออออ
ความรักนี่บางทีก็น่าหลงไหล บางทีก็น่ากลัว
ปล.วันนี้พร้อมเริ่มใหม่กับทุกสิ่งในปี2016
Happy New Year 2016
มีใครเคยเป็นแบบเราบ้าง? ความรักมันทำให้คนตาบอดได้จริงๆเหรอ?
แต่พอเวลาผ่านไปนานๆ วันนึงจุดๆที่ลืมเค้าได้แล้วไม่ได้อาลัยอาวรณ์กับเค้าอีกแล้ว กลับมานึกดูอีกทีกลับรู้สึกว่าเรารับเค้าไปได้ยังไง นิสัยอย่างนั้น เราชอบเค้าไปได้ยังไง เราทุ่มเทกับเค้าขนาดนั้นได้ยังไง เราโง่ขนาดนั้นเลยหรอในตอนนั้น เฮ้อออออออ
ความรักนี่บางทีก็น่าหลงไหล บางทีก็น่ากลัว
ปล.วันนี้พร้อมเริ่มใหม่กับทุกสิ่งในปี2016
Happy New Year 2016