ควรจะทำไงดีครับ??

กระทู้คำถาม

ชอบรุ่นพี่ม.3 เคยบอกเขาไปแล้ว ก็ได้คำตอบที่รู้ดีกลับมา แต่ไม่ละเลิกก็ยังชอบเขาเรื่อยมาเลยไปขอคำปรึกษาเพื่อนที่เป็นนักกีฬาและดูจะพอรู้เรื่องพวกนี้เลยถามประมาณว่า ทำไงเขาถึงจะปลื้ม? ประมาณนี้
เพื่อนก็บอกให้ไปทำหน้าให้ดูสดใสกว่านี้หน่อยเพราะผมหน้ามันนิ่ง......โอเคร ก็พยายามยิ้ม พยายามเล่นมุขมากขึ้น จนถึงวันเกิดพี่เขาในเดือนพ.ย.ก็ซื้อกระเป๋าดินสอ Harry Potter(เขาชอบ harry potter) และโอริโอ้ (เขาชอบกิน) เพื่อนคนนั้นก็ซื้อเค้กให้ ผมก็เฉยๆไม่ได้คิดไร จนกระทั่ง......หลักจากนั้นเป็นต้นมาเพื่อนคนนั้นจะไปหน้าห้องพี่เขา(ห้องอยู่ใกล้ๆกัน)ทุกๆตอนพักเที่ยงของทุกวัน แรกๆไม่คิดไรนะ ไปๆมาๆเห็นเขาเริ่มคุยกะพี่เขา (คุยกันจนคิดซะว่าเป็นเพื่อนสนิทคนนึง)ผมก็พยายามคุยกับเขามากขึ้น แต่มันไม่ใช่ มันคนละแบบกัน ไม่ใช่ในแบบที่ผมต้องเป็นฝ่ายเปิดก่อนถึงจะได้คุยพอคุยเสร็จก็ไปต่อไม่ได้ ไม่เหมือนเพื่อนที่แบบ เออ มีเรื่องคุยตลอดเวลา ไม่ใช่ฝ่ายหนึ่งต้องเปิดถามตลอดไรประมาณนี้ แล้วมีวันนึงคุยกับเพื่อนอยู่เรื่องพี่เขา คุยไปมามันพูดประโยคนี้ให้ผมฟัง "แต่กูทำเขายิ้มได้ตอนคุยจริงๆวะ".......ผมพยายามเฉยๆไปจนรู้ว่าเพื่อนก็คุยกับพี่เขาในแชทด้วยเลยไปขอดูแชทเพื่อนกับพี่เขา สรุป.....ต่างกับของผม ลักษณะเหมือนที่กล่าวมาเลยมันคนละแบบกัน วันนั้นในหัวมันคิดถึงประโยคนั้น + ภาพที่เห็นตลอดมา(ไปหน้าห้องทุกวัน,ชวนคุย เล่นไรด้วยกัน) ผมก็.......โอเคร พี่เขา happy ก็ควร happy ที่เขายิ้มได้ แต่มีวันนึงหลังเรียนเสร็จ ทุกคนขึ้นห้องเพราะยังไม่ถึงเวลากลับบ้าน พอถึงเวลาผมก็นั่งอ่านนิยาวที่ซื้อมาสักพักเห็นเพื่อนคนนั้นยังไม่กลับ ไม่รู้เพราะไรแต่มันกลับพร้อมกับเวลาที่พี่เขากลับบ้าน......ผมพยายามไม่คิดมาก มีสมาธิกับนิยายที่อ่าน(The Martian นี่มันสนุกจริงๆ) ผ่านไปซักพักก็กลับบ้าน เดินกลับเพราะบ้านอยู่ใกล้แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะ ชายหญิงที่เดินหน้าอยู่หน้าผมคือเพื่อนคนนั้นกับพี่เขาเอง(รู้สึกเหมือนตกบันไดซ้ำแล้วซ้ำอีก) ผมก็เดินกลับบ้านพูดในหัวว่า"ไม่เป็นไร ๆๆแค่เดินบังเอิญผิดเวลา พี่เขาก็เรียนพิเศษที่เดียวกันกับมัน แค่นั้น ไม่เป็นไรๆ"และเย็นวันนั้นแหละไม่มีใครอยู่บ้านจัดเลย ร้องไห้ออกมาร้องไปเรื่อยๆ(บอกเลยว่านี่เป็นการร้องไห้ที่หนักสุดเท่าที่ร้องมา)ตั้งแต่นั้นผมเลยบอกกับตัวเองว่า"กู ต้อง ตัดใจ ให้ได้"ผมก็เลยไปบอกเพื่อนว่า"เอ่อ กูท้อแล้ววะ" เพื่อนถาม"เพราะกูเปล่าเนี่ย" ผมก็ตอบกลับไป "ไม่ใช่หรอก กูแค่ท้อ" เรื่องราวผ่านไปจนจะถึงปีใหม่มีเพื่อนผญ.คนนึงซึ่งสนิทกับเพื่อนนักกีฬาคนนั้นมันบอกว่ามันถามเพื่อนคนนั้นแล้วนะว่ารู้สึกไงกับพี่เขา ทันเอาแชทที่ถามให้ดู
เพื่อนนักกีฬา"ไม่แน่ มันไม่ชัดเจนวะ คือมันไม่เหมือนความรู้สึกที่มีต่อคนที่ชอบ"
เพื่อนผญ."ของเพื่อนนะเว้ย"
เพื่อนผญ."กูผิดหวังในตัวเองวะ"
นี่แหละเท่าที่จำได้ เพื่อนผญ.มันบอกว่ามีเพื่อนแบบนี้ไม่ควรมีนะ เป็นกูกูเลิก ผมจะเก็บเรื่องเพื่อนไว้ก่อนเพราะไม่อยากให้มันพังลงคือทุกวันนี้คุยกับเพื่อนนักกีฬาไม่ค่อยเหมือนเดิมแล้วไง มันแปลกๆ + ผมคิดว่าทะเลาะกันเพราะผญ.เป็นเหตุผลที่ไม่เข้าท่าซะเลย โอเครเก็บเรื่องเพื่อนไว้ก่อนต่อกับเรื่องพี่เขา
วันพุธที่ 30 ธันวาคม 2558 คือวันที่ผมจะเอาของให้พี่เขาแล้วพอ เลิก!! พยายามตัดใจ ของที่ให้
1.สมุดบันทึกทำเอง ปกโดเรมอน
2.หินอคิลิคสีฟ้าใส (เขาชอบสีฟ้า)
3.โอริโอ้
ผมเดินเอาไปให้ของในถุงพลาสติกพร้อมกับใบเขียรข้อความที่ว่า
"HNY นะพี่ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ ดูแลตัวเองด้วย"แค่นี้ ผมเดินโง่ๆไปพร้อมกับถุงแล้วยื่นให้เขาโดยไม่พูดไรจากนั้นก็เดินออกมา โทรศัพท์สั่นขึ้น 1 ข้อความ messenger "ขอบคุณน้าาาาาาา😁" ผมก็ดีใจนะแต่คือผมจะเลิกแล้วไง......(ผมขอโทษนะพี่)เย็นวันนั้ส
นผมพึ่งคิดได้ เราควรจะบอกพี้เขามั้ยวะ ว่ายังชอบอยู่ (แต่ผมว่าเขาคงรู้แหละ) ถ้าบอกไปแล้วจะเป็นไงต่อหละ?? ผมเลยยังไม่ได้บอกพี้เขาจนถึงตอนนี้.....สรุปเลยละกันผมอยากจะขอคำปรึกษาว่า
1.ควรจะบอกดีมั้ย
2.แล้วจะทำไงต่อ
3.ผมควรเคลียกับเพื่อนคนนั้นมั้ย(ลืมบอกไปว่าผมไม่มีไรดีสู้มันเลย กีฬาไม่ใช่เพราะมันเป็นนักบาสระดับ pro กีตาร์ไม่เล่น เล่นแต่กลอง หน้าตา.....)
ปล.ผมเคยสัญญาพี่ไว้ "ว่าจะคอยเคียงข้างพี่เสมอถ้าพี่ไม่สบายใจ"