ท้าวความไปเมื่อครั้งที่ผมยังเป็นเด็กน้อยอยู่ จำได้ว่าทางโมเดิร์นไนท์ทีวีได้ออกอากาศเรื่อง "อินุยาฉะ เทพอสูญจิ้งจอกเงิน" ตอนนั้นผมปฏิเสธเรื่องนี้สุดๆ เพราะด้วยวุฒิภาวะทำให้คิดว่ามันเป็นอนิเมะที่ไม่สนุกเอาซะเลย ตอนนั้นใจยังวนเวียนอยู่กับพวก โดราเอมอน โปเกมอน ครัชเกียร์ ดิจิมอน เบย์เบลด
...จนเวลาผ่านไปผมเติบโตขึ้นมา เมื่อสักสามปีที่แล้วผมหาอนิเมะดูในยูทูบ จนไปเจอคนที่อัพโหลดเรื่อง "อนุยาฉะ" ไว้ให้ดู ก่อนดูผมลองค้นก่อนว่ามันจบทุกภาครึเปล่า ก็พบว่าอัพจบทุกตอนและทุกภาค ผมจึงตัดสินใจดู ดูแล้วก็ดู ติดงอมแงม แล้วก็ดูจนจบ เรื่องนี้ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดและด่าตัวเองในใจถึงตอนเด็กที่ปฏิเสธมันไป ทั้งที่เนื้อเรื่องมันดีงามมากๆ ความรู้สึกต่อตัวละครและเนื้อเรื่องคือ...
ผมไม่เกลียดหรือหมั่นไส้หรืออคติกับ "คิเคียว" ผมชอบตัวละครนี้ ไม่มองว่าคิเคียวเป็นคู่แข่งกับ "คาโงเมะ" เลย มองแค่เป็นตัวละครนึงที่ในอดีตมีความสัมพันธ์และผูกพันธ์กับอินุยาฉะเท่านั้น ชอบคิเคียวแล้วรู้สึกสงสารตัวละครนี้ ว่า คิเคียวมีชะตาที่โชคร้ายมาก เธอทิ้งทุกอย่างหมดแล้วหยุดลงไว้ที่อินุยาฮะคนเดียว แต่โชคชะตาอินุยาฉะก็โชคร้ายเหมือนกันที่ ความรักระหว่างอินุยาฉะกับคิเคียวกำลังจะเป็นไปได้ดี แต่ก็ต้องมีสิ่งที่มาขัดขวางจนทำให้ทั้งคู่ต่างกันออกไป (อันนี้เศร้ามาก)
ตัวละครที่ผมเกลียดและไม่ชอบหน้ามันเลยคือ ไอ้ตัวเผ่าหมาป่าอะ จำชื่อมันไม่ได้ (สงสัยผมไม่อยากจำมั้ง) เป็นตัวละครที่เปิดตัวมาด้วยพฤติกรรมที่เลว ปล้นหรือทำลายหมู่บ้านเพื่อตามหาของบางอย่างๆ แถมหมาป่าของมันยังไปฆ่า "ริน" อีก แต่เป็นบุญของรินที่ได้ชายคนที่เฉยชากับชะตาชีวิตผู้อื่นและไม่เคยเหลียวแลใครอย่างท่าน "เซตโชมารุ" มาช่วยไว้ด้วยดาบฟื้นชีพวิญญาณ (ลืมชื่อดาบ แต่ประมาณนี้มั้ง) จนรินกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ภายหลังต่อจากนั้นเจ้าตัวหมาป่าได้เดินทางคู่กับอินุยาฉะ แล้วมาหลงรักคาโงเมะอีก (เผือกเลยมัน) แล้วกลายเป็นคนดีขึ้นมาซะงั้นด้วยเหตุผลนุ่นนี่นั่น อินุยาฉะก็ซื่อบื้อเกิน เสียดายโอกาศหลายครั้งที่กำลังจะได้กับคาโงเมะ (อินสุดๆ)
คิเคียว - ตัวละครที่ผมสงสารมากๆ ไม่น่าโชคร้ายเลย ตายไปแล้วยังถูกปลุกขึ้นมาพบกับโชคชะตาร้ายๆ อีกครั้ง
ไอ้ตัวหมาป่า - เกลียดมัน (แบร่ๆ)
อินุยาฉะ - ซื่อบื้อเกินไปเรื่องความรัก (เห็นใจคาโมเงะหน่อย) - (นายรักฉัน ฉันก็รักนาย อย่าปล่อยให้เจ้าหมาป่ามาขัดเวลาทอดรักของเราสิ)
คาโงเมะ - น่ารักมาก
เซตโชมารุ - เท่และเทพสุด ไม่ซื่อบื้อด้วย แสดงความรักต่อรินอย่างเปิดเผย ถึงจะไม่หวือหวาก็เถอะ แถมลึกๆ มีจิตใจอ่อนโยน ยิ่งอยู่กับรินแล้วแบบ...
(เอ้อ! เกือบลืมอีกคู่!) มิโรคุ&ซังโกะ นักบวชชีกอกับสาวนักฆ่าปีศาจที่มี กระดูกบิน เป็นอาวุธ มันต้องคู่นี้ที่ชัดเจนเรื่องความรักที่สุด
เรื่องนี้ดูจบรอบเดียวแล้วไม่พร้อมจะกลับไปดูอีกครั้ง เพราะมันเต็มอิ่มตราตรึงอยู่ในใจแล้ว โดยเฉพาะตอนจบ ตอนจบที่ผมค้างคานิดๆ ซึ่งไม่อยากคิดเองเออเอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนจบหลังจากที่เหตุการร้ายๆ จบลง คาโงเมะกับมาโลกปัจจุบัน ผมจำไม่ได้ว่ากี่ปีที่ห่างหายจากโลกในอดีต แต่แล้วโชคชะตาของคาโงเมะกับอินุยาฉะก็ทำให้ทั้งคู่ได้มีโอกาศเจอกัน คาโงเมะกับไปหาอนุยาฉะที่โลกในอดีต แล้วก็จบลง ผมดูแล้วใจมันโหวงๆ หน่วงๆ เหลือเกิน ไม่อยากคิดเองเออเอง อยากฟังความเห็นทุกคนว่า ตอนจบ คาโงเมะยังสามารถกลับมาหาแม่ น้องชาย และปู่ที่บ้านได้หรือเปล่า
ตอนจบ "อินุยาฉะ" ยังซึ้งและหน่วงตราตรึงอยู่ในใจจนทุกวันนี้ ใครช่วยอธิบายที...
...จนเวลาผ่านไปผมเติบโตขึ้นมา เมื่อสักสามปีที่แล้วผมหาอนิเมะดูในยูทูบ จนไปเจอคนที่อัพโหลดเรื่อง "อนุยาฉะ" ไว้ให้ดู ก่อนดูผมลองค้นก่อนว่ามันจบทุกภาครึเปล่า ก็พบว่าอัพจบทุกตอนและทุกภาค ผมจึงตัดสินใจดู ดูแล้วก็ดู ติดงอมแงม แล้วก็ดูจนจบ เรื่องนี้ทำให้ผมเปลี่ยนความคิดและด่าตัวเองในใจถึงตอนเด็กที่ปฏิเสธมันไป ทั้งที่เนื้อเรื่องมันดีงามมากๆ ความรู้สึกต่อตัวละครและเนื้อเรื่องคือ...
ผมไม่เกลียดหรือหมั่นไส้หรืออคติกับ "คิเคียว" ผมชอบตัวละครนี้ ไม่มองว่าคิเคียวเป็นคู่แข่งกับ "คาโงเมะ" เลย มองแค่เป็นตัวละครนึงที่ในอดีตมีความสัมพันธ์และผูกพันธ์กับอินุยาฉะเท่านั้น ชอบคิเคียวแล้วรู้สึกสงสารตัวละครนี้ ว่า คิเคียวมีชะตาที่โชคร้ายมาก เธอทิ้งทุกอย่างหมดแล้วหยุดลงไว้ที่อินุยาฮะคนเดียว แต่โชคชะตาอินุยาฉะก็โชคร้ายเหมือนกันที่ ความรักระหว่างอินุยาฉะกับคิเคียวกำลังจะเป็นไปได้ดี แต่ก็ต้องมีสิ่งที่มาขัดขวางจนทำให้ทั้งคู่ต่างกันออกไป (อันนี้เศร้ามาก)
ตัวละครที่ผมเกลียดและไม่ชอบหน้ามันเลยคือ ไอ้ตัวเผ่าหมาป่าอะ จำชื่อมันไม่ได้ (สงสัยผมไม่อยากจำมั้ง) เป็นตัวละครที่เปิดตัวมาด้วยพฤติกรรมที่เลว ปล้นหรือทำลายหมู่บ้านเพื่อตามหาของบางอย่างๆ แถมหมาป่าของมันยังไปฆ่า "ริน" อีก แต่เป็นบุญของรินที่ได้ชายคนที่เฉยชากับชะตาชีวิตผู้อื่นและไม่เคยเหลียวแลใครอย่างท่าน "เซตโชมารุ" มาช่วยไว้ด้วยดาบฟื้นชีพวิญญาณ (ลืมชื่อดาบ แต่ประมาณนี้มั้ง) จนรินกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ภายหลังต่อจากนั้นเจ้าตัวหมาป่าได้เดินทางคู่กับอินุยาฉะ แล้วมาหลงรักคาโงเมะอีก (เผือกเลยมัน) แล้วกลายเป็นคนดีขึ้นมาซะงั้นด้วยเหตุผลนุ่นนี่นั่น อินุยาฉะก็ซื่อบื้อเกิน เสียดายโอกาศหลายครั้งที่กำลังจะได้กับคาโงเมะ (อินสุดๆ)
คิเคียว - ตัวละครที่ผมสงสารมากๆ ไม่น่าโชคร้ายเลย ตายไปแล้วยังถูกปลุกขึ้นมาพบกับโชคชะตาร้ายๆ อีกครั้ง
ไอ้ตัวหมาป่า - เกลียดมัน (แบร่ๆ)
อินุยาฉะ - ซื่อบื้อเกินไปเรื่องความรัก (เห็นใจคาโมเงะหน่อย) - (นายรักฉัน ฉันก็รักนาย อย่าปล่อยให้เจ้าหมาป่ามาขัดเวลาทอดรักของเราสิ)
คาโงเมะ - น่ารักมาก
เซตโชมารุ - เท่และเทพสุด ไม่ซื่อบื้อด้วย แสดงความรักต่อรินอย่างเปิดเผย ถึงจะไม่หวือหวาก็เถอะ แถมลึกๆ มีจิตใจอ่อนโยน ยิ่งอยู่กับรินแล้วแบบ...
(เอ้อ! เกือบลืมอีกคู่!) มิโรคุ&ซังโกะ นักบวชชีกอกับสาวนักฆ่าปีศาจที่มี กระดูกบิน เป็นอาวุธ มันต้องคู่นี้ที่ชัดเจนเรื่องความรักที่สุด
เรื่องนี้ดูจบรอบเดียวแล้วไม่พร้อมจะกลับไปดูอีกครั้ง เพราะมันเต็มอิ่มตราตรึงอยู่ในใจแล้ว โดยเฉพาะตอนจบ ตอนจบที่ผมค้างคานิดๆ ซึ่งไม่อยากคิดเองเออเอง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้