ทำไงดีมีพ่อเป็นบ้า

ทำยังไงดี พ่อเป็นบ้า เพราะเสพยาบ้า และมีอารมณ์ขี้หงุดหงิดรุนแรงทำร้ายร่างกายคนอื่น ทั้งยังเห็นภาพหลอนใส่ร้ายคนอื่นไปทั่ว แม่ก็หย่ากับพ่อเพราะเหตุนี้ แกหลอนว่ามีคนมาเล่นชู้กับแม่ก็เลยทำร้ายร่างกาย  พวกคุณปู่คุณย่าก็เลยพาแกไปบำบัด คุณหมอก็บอกให้ลูกดูแลและเอาใจใส่เขาจะได้หาย เป็นไงล่ะ สุดท้ายก็กลับมาเสพอีกทีอยู่ดีเป็นแบบนี้ไปเรื่อยหลายปี ทั้งส่งไปบำบัด ส่งเข้าเรือนจำ แป๊ปๆก็ออกมาบอกอาการดีขึ้น สุดท้ายก็วนเข้าไปที่เดิม จนมาปีนี้พ่อก็เสพยาอีก แม่ก็ไปมีชู้จริงๆอีก พ่อจับได้ ชายชู้เลยโดนฟันไปครึ่งหน้า แม่ก็โดนด้วย (เราไม่รู้ว่าแม่เล่นชู้มานานแค่ไหน แต่เรามั่นใจว่าเป็นหลังจากที่พ่อเสพยาแน่นอน) และเหมือนไม่ใครหรืออะไรช่วยได้เลย ปู่ย่าก็เห็นว่าเป็นลูกเลยใจดีด้วยหน่อย ชายชู้คนนั้นก็ไม่เอาเรื่อง พ่อก็เลยรอยนวลไปแบบนั้น ทั้งๆที่คนที่ช่วยแม่คือเรา คนที่รีบวิ่งไปแจ้งข่าวคือเรา คนที่คิดมากจนนอนไม่หลับคือเรา ตอนเช้าคนที่มาเช็ดคราบเลือดที่หยดอยู่เต็มบ้านคือเรา เป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายมากที่สุดเลยช่วงนั้น ขอบอกไว้ก่อนนะว่า เราเป็นคนที่ไม่ชอบพวกสก๊อยหรือเด็กแว๊น หรือวัยรุ่นสมัยนี้ที่มีนิสัยอุบาทแบบนี้ (ทั้งๆที่เราก็เป็นวัยรุ่น) เราพร่ำพูดเรื่องนี้ให้แม่ได้ยินบ่อยๆเพื่อบอกว่าเราไม่ชอบจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงเลย พอรู้เรื่องแม่เล่นชู้จริงรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง ทั้งสะอิดสะเอียนและขยะแขยงแม่ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร และจากเรื่องนี้พ่อกับแม่เลยหย่าขาดกัน เราเลือกที่จะอยู่กับพ่อเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง พ่อไม่ได้ดูแลเราดีหรอกแต่ปู่กลับย่าต่างหากที่มีเงินมีทองเลี้ยงดูเราได้แบบสบายๆ ในขณะที่ฝั่งแม่นั้นไม่ได้ร่ำรวยอะไรออกจะมีหนี้สินติดตัวด้วยซ้ำ เราไม่อยากไปเป็นภาระของทางนั้น อีกทั้งเราไม่อยากให้ทางนั้นมาถ่วงอนาคตเราด้วย คือเราเป็นคนที่เรียนเก่งเอาการนะ ไม่ได้เก่งเฉพาะเรียนด้วย ทั้งกิจกรรม และการเข้าสังคมก็ดีมาก แล้วปีใหม่นี้ก็จะขึ้นรับรางวัลนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนด้วย ดูไม่เหมือนคนที่ต้องประสบปัญหาครอบครัวแบบนี้ด้วยซ้ำ แล้วเราก็ไม่ได้เสแสร้งด้วย แต่ไม่ปฏิเสธว่าบิดบังเรื่องนี้กับที่โรงเรียน แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเรื่องครอบครัวแตกแยกไม่อบอุ่น จนกลายเป็นเหมือนเด็กที่ขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่หรอกนะ อาจจะเพราะความสัมพันธ์แบบพ่อแม่ลูกอะไรนั่นเราได้ตัดมันทิ้งไปแล้วมั้ง เพราะมันเป็นอะไรที่เน่ามาก ตอนนี้ที่เราตัดสินใจมาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังคงเป็นเพราะเราเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยมาก จนบางทีความคิดแปลกๆก็แว็บเข้ามาในหัว ฆ่าทิ้งเลยดีมั๊ย? เรื่องมันจะได้จบๆสักที ที่เราห่วงอยู่ตอนนี้คืออนาคตของเราล้วนๆ ฟังดูเหมือนเห็นแก่ตัว แต่เราว่าใครๆก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ แต่เรื่องฆ่านี่มันออกจะเกินไปหน่อย จะส่งไปบำบัดเดี๋ยวกลับมาก็เป็นแบบเดิมอยู่ดี ตำรวจก็แทบจะช่วยอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ เฮ้อ เหนื่อยจริงๆ ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยน้า ไม่เข้าใจเลย อะไรที่พึ่งได้ตอนนี้เราก็อยากจะพึ่งมันให้หมดเลย ถ้ามีคนคอยรับฟังด้วยก็คงช่วยให้สงบขึ้นบ้างล่ะมั้งนะ