สวัดดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน(นี่เป็นกระทู้แรกเลย)
อยากมาแชร์ความรู้สึกว่าเคยมีใครเป็นแบบเรามั้ย?
เราขอเล่าเป็นเรื่องเลยนะคือมันยากจะอธิบายแต่ไม่รู้จะทำไงให้เขาได้รับรู้ว่าเรายังคิดถึงและอยากคุยกับอยู่....เข้าเรื่องเลยนะบ่นยาวและ
.....สมัยเรียนอยู่ม.3ทุกคนส่วนมากก็จะมีความรักหรือคนคุยเราเป็นคนนึงที่มีแฟนแต่แอบไปคุยกับคนอื่นซึ่งมีอยู่ช่วงนึงเราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึงชื่อสมมุติและกันนะชื่อB
ตอนนั้นก็คุยกันในM(พศ.ไหนจำไม่ได้แต่นานอยู่นะเล่นMอ่ะ)เราก็คุยกับBตามปกติไม่ได้คิดอะไรไม่มีความรู้สึกรักหรือชอบแม้แต่นิดเดียวแค่คุยกันเหมือนพี่น้องคุยกันไปคุยกันมาBก็หายไปไม่ได้คุยกันอีก จนมาวันนึงเราจะจบม.3เราก็เลิกกับแฟนและก็มีแฟนใหม่ ตอนนั้นอยู่ปวช.ปี1มันเหมือนบังเอิญมากเราเล่นfacebookอยู่เราไปเจอfacebook รุ่นน้องคนที่เคยคุยเขาคือBที่หายไปอย่างไร้เหตุผลเราก็ไม่รอช้ารีบแอดเพื่อนไปBก็รับเราเป็นเพื่อนเราก็ทักไป
เรา:จำพี่ได้มั้ย
B: จำได้ดิพี่......ใช่มั้ย
เรา:ใช่ .B เป็นไงบ้างไม่เจอกันนานเลย
B: ก็สบายดีค่ะ
(ต่างคนต่างมีแฟนแล้วเราก็เลยไม่อยากถามอะไรมากกลัวมีปัญหาเลยถามแค่สบายดีมั้ยเหมือนคนทั่วไปถามกัน)
ตอนที่เจอBอีกทีกลับรู้สึกว่าเราเริ่มแอบชอบเขาแล้วคืองงมากคุยกันไม่เท่าไหร่แต่กลับเริ่มรู้สึกดีกับเขาคิดถึงเขาตลอดทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วเราพยายามทักไปคุยชวนไปนู้นไปนี้แต่Bกลับบอกว่าไม่อยากไปกลัวมีปัญหากับแฟนพี่ ก็รู้ตัวเองว่ากำลังทำผิดกับแฟนแต่ความรู้สึกตอนนั้นคือคิดแต่เรื่องBอย่างเดียว แต่เหมือนBไม่เหมือนแต่ก่อนที่คุยกันเราสับสนกับตัวเองว่าชอบเขาไปตอนไหนรู้สึกดีตอนไหนแต่คือเราคิดถึงเขาตลอดเวลาทั้งๆที่จะควรคิดถึงแฟนเรา
ณ ปัจจุบันก็อยากทักไปหานะแต่พยายามซื่อสัตย์กับคนที่รักแต่เหมือนเรายังคิดถึงBตลอดแอบไปส่องfaceเขาตลอดเกลียดความรู้สึกตัวเอง
.....สุดท้านี้อยากให้Bเข้ามาอ่านพี่ยังคิดถึงและรู้สึกดีนะแต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกันเพราะพี่ไม่อยากคิดแค่ฝ่ายเดียว
อยากรู้ว่าBรู้สึกเหมือนพี่รึเปล่าอยากถามว่ารู้สึกดีบ้างมั้ยเวลาที่คุยกัน(ของขวัญที่ให้ไปจะเก็บไว้อยู่รึเปล่า)มีความสุขมากนะที่ได้เจอกันถึงจะแค่เวลาสั้นๆ
เรื่องราวเหล่านี้เราขอเรียกว่า..ความทรงจำที่ดี..
ความทรงจำดีๆ
อยากมาแชร์ความรู้สึกว่าเคยมีใครเป็นแบบเรามั้ย?
เราขอเล่าเป็นเรื่องเลยนะคือมันยากจะอธิบายแต่ไม่รู้จะทำไงให้เขาได้รับรู้ว่าเรายังคิดถึงและอยากคุยกับอยู่....เข้าเรื่องเลยนะบ่นยาวและ
.....สมัยเรียนอยู่ม.3ทุกคนส่วนมากก็จะมีความรักหรือคนคุยเราเป็นคนนึงที่มีแฟนแต่แอบไปคุยกับคนอื่นซึ่งมีอยู่ช่วงนึงเราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึงชื่อสมมุติและกันนะชื่อB
ตอนนั้นก็คุยกันในM(พศ.ไหนจำไม่ได้แต่นานอยู่นะเล่นMอ่ะ)เราก็คุยกับBตามปกติไม่ได้คิดอะไรไม่มีความรู้สึกรักหรือชอบแม้แต่นิดเดียวแค่คุยกันเหมือนพี่น้องคุยกันไปคุยกันมาBก็หายไปไม่ได้คุยกันอีก จนมาวันนึงเราจะจบม.3เราก็เลิกกับแฟนและก็มีแฟนใหม่ ตอนนั้นอยู่ปวช.ปี1มันเหมือนบังเอิญมากเราเล่นfacebookอยู่เราไปเจอfacebook รุ่นน้องคนที่เคยคุยเขาคือBที่หายไปอย่างไร้เหตุผลเราก็ไม่รอช้ารีบแอดเพื่อนไปBก็รับเราเป็นเพื่อนเราก็ทักไป
เรา:จำพี่ได้มั้ย
B: จำได้ดิพี่......ใช่มั้ย
เรา:ใช่ .B เป็นไงบ้างไม่เจอกันนานเลย
B: ก็สบายดีค่ะ
(ต่างคนต่างมีแฟนแล้วเราก็เลยไม่อยากถามอะไรมากกลัวมีปัญหาเลยถามแค่สบายดีมั้ยเหมือนคนทั่วไปถามกัน)
ตอนที่เจอBอีกทีกลับรู้สึกว่าเราเริ่มแอบชอบเขาแล้วคืองงมากคุยกันไม่เท่าไหร่แต่กลับเริ่มรู้สึกดีกับเขาคิดถึงเขาตลอดทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วเราพยายามทักไปคุยชวนไปนู้นไปนี้แต่Bกลับบอกว่าไม่อยากไปกลัวมีปัญหากับแฟนพี่ ก็รู้ตัวเองว่ากำลังทำผิดกับแฟนแต่ความรู้สึกตอนนั้นคือคิดแต่เรื่องBอย่างเดียว แต่เหมือนBไม่เหมือนแต่ก่อนที่คุยกันเราสับสนกับตัวเองว่าชอบเขาไปตอนไหนรู้สึกดีตอนไหนแต่คือเราคิดถึงเขาตลอดเวลาทั้งๆที่จะควรคิดถึงแฟนเรา
ณ ปัจจุบันก็อยากทักไปหานะแต่พยายามซื่อสัตย์กับคนที่รักแต่เหมือนเรายังคิดถึงBตลอดแอบไปส่องfaceเขาตลอดเกลียดความรู้สึกตัวเอง
.....สุดท้านี้อยากให้Bเข้ามาอ่านพี่ยังคิดถึงและรู้สึกดีนะแต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะรักกันเพราะพี่ไม่อยากคิดแค่ฝ่ายเดียว
อยากรู้ว่าBรู้สึกเหมือนพี่รึเปล่าอยากถามว่ารู้สึกดีบ้างมั้ยเวลาที่คุยกัน(ของขวัญที่ให้ไปจะเก็บไว้อยู่รึเปล่า)มีความสุขมากนะที่ได้เจอกันถึงจะแค่เวลาสั้นๆ
เรื่องราวเหล่านี้เราขอเรียกว่า..ความทรงจำที่ดี..