เมื่อนิพพานเป็นอย่างนี้ ยังไม่เรียกว่าเป็นอัตตาอีกหรือ ?

ในพระไตรปิฏกสาธยายความดีของนิพพานไว้เยอะมาก ๆ  ดังนี้.

นิพพานเที่ยง ๑ เป็นสุข ๑ไม่เป็นโรค ๑ ไม่เป็นดังหัวฝี ๑ ไม่เป็นดังลูกศร ๑ ไม่เป็นความลำบาก ๑ ไม่มีอาพาธ ๑
ไม่เป็นอย่างอื่น ๑ ไม่เป็นของชำรุด ๑ ไม่เป็นเสนียด ๑ เไม่ป็นอุบาทว์ ๑ ไม่เป็นภัย ๑
ไม่เป็นอุปสรรค ๑ ไม่เป็นความหวั่นไหว ๑ ไม่เป็นของผุพัง ๑เป็นยั่งยืน ๑
เป็นของมีอะไรต้านทาน ๑ เป็นของมีอะไรป้องกัน ๑ เป็นที่พึ่ง ๑ ไม่เป็นโทษ ๑
เป็นของไม่มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีสาระ ๑ ไม่เป็น
มูลแห่งความลำบาก ๑ ไม่เป็นดังเพชฌฆาต ๑ ไม่เป็นความเสื่อมไป ๑ เป็นของ
ไม่มีอาสวะ ๑ ไม่เป็นของอันปัจจัยปรุงแต่ง ๑ ไม่เป็นเหยื่อแห่งมาร ๑ ไม่เป็นของมีความ
เกิดเป็นธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความแก่เป็นธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความป่วยไข้
เป็นธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความตายเป็นธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความเศร้าโศกเป็น
ธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความร่ำไรเป็นธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความคับแค้นใจเป็น
ธรรมดา ๑ ไม่เป็นของมีความเศร้าหมองเป็นธรรมดา ๑


เห็นมั้ยว่านิพพานมันดีไปหมด  แบบนี้จะไม่ว่ามันเป็นอัตตาได้ไง ๆ ๆ ๆ  

ไม่เกี่ยวกับคำว่าใครจะยึด หรือไม่ยึด ว่าเป็นของเราหรือไม่ เพราะ
นั่นมันคนละประเด็น ใช้สมองให้เมันคัมหน่อยเน้อ...

หุ หุ หุ