บ่นแม่นิดนึง

คือแบบว่าพวกคุณเคยเป็นกันป่ะอารมณ์แบบว่าแม่บ่นทุกอย่างไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม คือแบบบางทีมันอึดอัดเว้ยอยากให้แม่เข้าใจบางทีบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วยนะ แล้วอีกเรื่องคือทำไมเราไม่สามารถชนะแม่ได้เลยคือเราไม่ได้อยากเอาชนะแม่นะแต่แบบคือแม่ทำผิดอะเข้าใจปะ พอแกทำผิดปุ๊บแกจะทำเป็นเรื่องตลกทันทีแต่บางทีเราไม่ขำด้วยเว้ย แล้วพอเราพยายามจะอธิบายอะไรบางอย่างที่แกบอกว่าเราทำผิดแกก็จะหยุดทุกอย่างด้วยคำว่า"เถียง" เอ้า!แล้วจะบอกให้ผมอธิบายเพื่อ? อยากให้แม่เข้าใจผมนิดนึงบางทีมันอึดอัดเว้ย เพราะอย่างงี้แหละผมเลยไม่กล้าปรึกษาอะไรกับแม่เลยพูดไปก็โดนด่าบ้างบอกไร้สาระมั้งบางทีผมเลยให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าแม่เพราะเพื่อนยังสามารถให้ผมพูดได้ทุกอย่างยังปลอบมากกว่าซ้ำเติมซะอีก ไหนจะเรื่องชอบเอาเรื่องน่าอายของเราไปเล่าให้คนอื่นฟังไปทั่ว คือเราไม่ตลกนะที่เราเล่าให้แม่ฟังเพราะอยากได้คำช่วยเหลือเว้ยไม่ใช่ให้ไปเล่าให้ใครฟัง นี่ก็อีกสาเหตุนึงที่เราไม่กล้าปรึกษาอะไรแม่เลย เฮ้ออ... คือไม่ได้โกรธหรือเกลียดแม่นะครับแต่แค่อยากระบายอะไรในใจเด็กคนนึงว่าเรารู้สึกยังไงบ้างกับการกระทำของแม่ต่างๆ ก็ประมาณนี้ฮะอยากให้แม่เห็นนะเผื่อแม่จะเปลี่ยนอะไรบ้างแล้วเราก็จะเปลี่ยนพฤติกรรมของเราที่แม่ไม่ชอบเหมือนกัน ส่วนคุณแม่คนไหนไม่ชอบการกระทำของลูกแบบก็มาตั้งกระทู้นะครับผมรออ่านแน่นอน ฮ่าๆ

ปล.รักแม่เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือโล้งอก