สำหรับคนที่ปีนป่ายไม่ถึงฝันสักที มีวิธีให้กำลังใจตัวเองระหว่างทางอย่างไรบ้างคะ

สวัดดีครับผมอยากจะขอความเห็นว่าผมควรล้มเลิกความฝันของผมหรือเปล่าคือผมกำลังฝึกซ้อมกีฬาหนึงอยู่ทุกวันๆผมจะต้องกลับบ้านสายตลอดและแม่ของผมก็ชอบพูดว่าจะซ้อมไปทำเพื่ออะไรยังไงก็แพ้เขาอยู่ดีทั้งที่แม่ของผมไม

เรากับแฟนเก่าเลิกกันไปนานแล้ว ต่างคนต่างไปมีครอบครัวใหม่ ที่ดีแล้วแต่ทำไมเราเวลาป่าย หรือเวลาเป็นอะไร ต้องฝันถึงเขาตลอด ไม่เข้าใจเพราะอะไร ทำไมใครพอรู้บ้าง

วันนี้วันพระ สละกิจ เชิญชวนมิตร อุทิศใจไปถือศีล เมื่อตายไป มีกุศล พ้นป่ายปีน เพราะมีศีล หนุนนำ ธรรมคุ้มครอง เราพ้องเพื่อน หันหน้า เข้าหาวัด แล้วฝึกหัด จัดใจ ให้คลายหมอง เอาชนะจิตตน พ้นครรลอง ไม่ใฝ่ปอง

ขอวิธีอยู่กับคนที่เป็นจิตเวชแบบมีความสุขสำหรับคนขี้น้อยใจหน่อยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเราพูดดีกับเขา แต่เขาด่าเราแขวะเรา อยากแต่จะด่าเรา บ้างทีทำร้ายร่างกาย (ถีบเรา ถ้าที่ทำล่าสุดก็กระชากทองเราขาดเราเอ

ด้วยความที่แอบชอบเค้าข้างเดียวมาโดยตลอด ชอบใครเค้าก็เมิน ถูกปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะความที่หน้าปลวกเกินเยียวยา อาการโคม่า บัดนี้ จขกท ล้มเลิกความตั้งใจที่จะตามหาคนที่ใช่!! หันกลับมารักตัวเอง

*** ฉันเฝ้าก่อ สะพานไม้ไผ่ทอดสูงขึ้นไปในสายรุ้งงาม....ปีนป่ายฝันไฝ่ ตั้งใจหมายข้าม วูบ..แห่งพยายาม สายลมก็หอบรุ้งไป ไม่เป็นไรหรอกที่รัก ใจฉันจักเฝ้ารอรุ้งใหม่ละอองฝันโปรยปรายครั้งใด รุ้งงามหวนให้