ตอนนี้เราอายุ 20 ปีแล้ว คบกับแฟนมาตั้งแต่ ม.5 ตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่ 3 ปีกว่าแล้วแหละ พ่อแม่ทางเรากับพ่อแม่แฟนเราก้รู้ ไปไหนมาไหนด้วยกันก็บอกตรงๆ แต่พอมาอยู่มหาลัยเรากับแฟน อยู่คนละที่กัน แต่เราเจอกัรทุกอาทิตย์ ยิ่งเรามีเรียนน้อย ยิ่งอยู่หอแฟนบ่อยมากขึ้น จนยิ่งอยู่ไปยิ่งทะเลาะกัน เรื่องเงิน เรื่องกิน เรื่องทำความสะอาด แรกๆ เรามาจะทำให้ตลอดนานๆ ที มันเริ่มเยอะ จนเรารู้สึกว่าแฟนเราไม่ทำอะไรย เรียนเสร็จ เตะบอล กลับมา อาบน้ำนอน เราก้ได้แต่นอนเล่นอยู่หอ ดูทีวีไม่เคยไปไหน เหมือนเราไม่เคยออกไปโลกภายนอก แต่นานๆทีแฟนก้พาเราออกไปกินข้าวข้างนอก ไม่ก้ซื้อเข้ามาให้ ไปเดินตลาดด้วยกัน เราเคยทะเลาะเรื่องนี้หลายครั้งมาก คือเรื่องกลับดึก กินเหล้ากับเพื่อนข้างนอก กลับมาก้ทำห้องรก เช้ามาตท่นสาย รีบไปเรียนใช้เราทำนู้นนี้
แฟนชอบบ่นเราชอบกังวลในเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ยังไม่เกิดขึ้น เรารู้สึกว่ายิ่งพบแต่ความเข้ากันไม่ได้ แต่ก็ต้องคบต่อๆ ไป เวลาจะเลิกเราก็นึกถึงแม่ นึกถึงเรา กว่าเราจะมาถึงจุดที่แม่เชื่อใจแฟนเรา กว่าแม่จะให้โอกาสเรื่องนี้คือแต่ก่อนยากมากกกกกก
เวลาเรากลับบ้านแม่ก้อยากให้กลับพร้อมแฟนบ้าง ดีกว่าขึ้นรถตู้กลับ ตจว. เองคนเดียว บางทีแม่เราไม่ว่างไปส่งเราเข้าหอ หรือขนของ ก็จะวานแฟนเรานี่แหละ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นบาทีแฟนเราก้ทำตัวน่ารัก ไม่เห็รเหมือนอยู่กันสองคน แกล้งเหมือนเราไม่ใช่ ผญ เลย
ที่สำคัญเวลาทะเลาะเรื่องนี้แบบพูดจนเอือมระอาาา เรื่องเวลาที่ให้กันและกัน คือมันแทบจะไม่มีเลย เราคุยเรื่องนี้กันกี่ที แต่ก็ไม่เคยได้บทสรุปชัดเจนสักที จนมาถึงตอนนี้ เรารักแฟนเรามาก แต่เค้าเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้คบกันเรื่อยๆ บางทีก็เหนื่อยใจ แต่คิดไว้ว่าต้อไหว
หรือจริงๆ แล้วเราเห็นแต่ประโยชน์ของเค้ากัน ควรทำยังไงดี
ปล.จขกท อ่านจะเขียนงงๆ นะ เขียนเยอะด้วย แฮะ ๆ ขอโทษด้วยถ้าไม่รู้เรื่อง
ควรจะไปหรืออยู่ต่อ กับคนแบบนี้?
แฟนชอบบ่นเราชอบกังวลในเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ยังไม่เกิดขึ้น เรารู้สึกว่ายิ่งพบแต่ความเข้ากันไม่ได้ แต่ก็ต้องคบต่อๆ ไป เวลาจะเลิกเราก็นึกถึงแม่ นึกถึงเรา กว่าเราจะมาถึงจุดที่แม่เชื่อใจแฟนเรา กว่าแม่จะให้โอกาสเรื่องนี้คือแต่ก่อนยากมากกกกกก
เวลาเรากลับบ้านแม่ก้อยากให้กลับพร้อมแฟนบ้าง ดีกว่าขึ้นรถตู้กลับ ตจว. เองคนเดียว บางทีแม่เราไม่ว่างไปส่งเราเข้าหอ หรือขนของ ก็จะวานแฟนเรานี่แหละ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นบาทีแฟนเราก้ทำตัวน่ารัก ไม่เห็รเหมือนอยู่กันสองคน แกล้งเหมือนเราไม่ใช่ ผญ เลย
ที่สำคัญเวลาทะเลาะเรื่องนี้แบบพูดจนเอือมระอาาา เรื่องเวลาที่ให้กันและกัน คือมันแทบจะไม่มีเลย เราคุยเรื่องนี้กันกี่ที แต่ก็ไม่เคยได้บทสรุปชัดเจนสักที จนมาถึงตอนนี้ เรารักแฟนเรามาก แต่เค้าเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้คบกันเรื่อยๆ บางทีก็เหนื่อยใจ แต่คิดไว้ว่าต้อไหว
หรือจริงๆ แล้วเราเห็นแต่ประโยชน์ของเค้ากัน ควรทำยังไงดี
ปล.จขกท อ่านจะเขียนงงๆ นะ เขียนเยอะด้วย แฮะ ๆ ขอโทษด้วยถ้าไม่รู้เรื่อง