เมื่อเราไม่ใช่พิมพ์นิยม

พาตัวเองเข้ามาในโลกโซเชียลทีไร
ก็ต้องผงะกับความสวยสาวของคนอื่นที่ได้พบเห็น

เราอายุ 27 แล้วค่ะ พบเจอกับหนทางตัวเองแล้ว
ว่าจะไม่พัฒนาความสวยของตัวเอง
หน้าตาของเราเข้าขั้นขี้เหร่ ไม่เป็นที่น่าประทับใจเวลามอง
รูปร่างก็งั้นๆ นึกสภาพแบล็คร็อคชูตเตอร์นะคะ
พอใจในตัวเองพอสมควรถึงได้มีความคิดไม่อยากพัฒนา

พอเห็นสาวสวยๆ ก็นึกอยากจะสวยตามบ้าง
พอปิดคอมปุ๊ป อ้าว ตื่น ไม่อยากสวยซะแล้ว
ความสวยนี่มันล่อตาล่อใจให้ชวนมองไปชั่วขณะนึง

แฟนเราเคยบ่นๆ ว่าคนนู้นคนนี้คนนั้นสวย
เขาคงอยากให้เราดูแลตัวเอง
แต่มันก็ไม่ใช่ความชอบส่วนตัวเลย
เห็นทีเราคงต้องหยุดความรักของตัวเองเอาไว้แค่นี้
เมื่อเราให้ในสิ่งที่เขาต้องการไม่ได้ และทำหน้าที่แฟนได้ไม่ดี
เรายอมรับว่าเราบกพร่องต่อหน้าที่

วัย 27 ของเราไม่ได้มองหาสามีที่ร่วมหลับนอนอีกต่อไปแล้ว
แต่ดันไปมองหาสามีที่เป็นเพื่อนคุยซะมากกว่า

สงสัยว่าเราคงต้องหาเพื่อนมากกว่าที่จะมองหาสามีจริงๆ

ขอบคุณค่ะ