เข้าเรื่องเลยดีกว่า"
สมัยเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนนั้น ผมเรียนอยู่ ม. 1 ต้องนั่งรถเมล์ไปเรียนในตัวจังหวัด แล้วมีอยู่วันหนึงผมตื่นเช้า...เลยไปทันรถเมล์เที่ยวแรก 6.00 น.วันนั้นบนรถเมล์มีคนประมาณ 5_6 คน สายตาผมก็เหลือกไปเห็น..เด็กผู้หญิงคนหนึง"อายุราวๆกับเรา ...สิ่งแรกที่คิดในใจคือ...

สเปก"เลย (แต่ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด)ก็เลยได้แต่นั่งมอง" จน..เธอคนนั้น..ลงรถเมล์ไป พอเท่านั้นแหละเศร้าเลย...ในใจคิดว่าคงไม่เจออีกแล้ว (-แห้วอีกตามเคย) พอตอนเย็นเลิกเรียนก้ยืนโบก"รถเมล์ กับบ้าน พอถึงป้ายที่ เขาลงรถ"ไปตอนเช้า ผมเหลือกสายตามองซ้าย_มองขวา ไปทั่วป้ายรถเมล์ ปรากฏว่าไม่เจอ"นักเรียน ร.ร อื่นก้เยอะ ที่ต่อแถวขึ้นรถเมล์" พอผมหันหน้ากับ..เท่านั้นแหละ ตกใจ? (มานั่งข้างตู"ตั่งแต่ตอนใหนวะ) ตอนแรกก้แอบดีใจ"แต่มองอีกที่

ก้เหลือที่นั่งข้างตู"ที่เดียวนี้หว่า ใจจริงก้อยากจะขอเบอร์ แต่ความไม่กล้า+ไม่มีโทรศัพ ก้เลยไม่รู้ จะขอไปทำอะไร ได้แต่นั่งเงียบๆจนถึงบ้าน
แล้วมีอยู่วันหนึง" เธอหันไปคุยกับเด็ก ผญ คนหนึ่ง ไม่รู้ถูกคออะไรกัน ขอเฟสกัน"
เท่านั้นแหละ" ผมนี่เอียงคอ..เต็มที่ ผมนี่เดินยิ้มกับบ้าน....ในหัวคิด แต่ คอม เฟส คอมฯ
แล้วผมแอด เขาเป็นเพื่อน
แอบชอบผู้หญิง...คนหนึ่ง" ที่เคยนั่งรถเมย สายเดียวกันตอนเด็กๆ
สมัยเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนนั้น ผมเรียนอยู่ ม. 1 ต้องนั่งรถเมล์ไปเรียนในตัวจังหวัด แล้วมีอยู่วันหนึงผมตื่นเช้า...เลยไปทันรถเมล์เที่ยวแรก 6.00 น.วันนั้นบนรถเมล์มีคนประมาณ 5_6 คน สายตาผมก็เหลือกไปเห็น..เด็กผู้หญิงคนหนึง"อายุราวๆกับเรา ...สิ่งแรกที่คิดในใจคือ...
แล้วมีอยู่วันหนึง" เธอหันไปคุยกับเด็ก ผญ คนหนึ่ง ไม่รู้ถูกคออะไรกัน ขอเฟสกัน"
เท่านั้นแหละ" ผมนี่เอียงคอ..เต็มที่ ผมนี่เดินยิ้มกับบ้าน....ในหัวคิด แต่ คอม เฟส คอมฯ
แล้วผมแอด เขาเป็นเพื่อน