สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกของเราเลยนะ ^^
เราเริ่มเลยละกันนะคะ คือ ตอนนี้เราอายุ 24 ละ ก้อไม่เด็กละเนอะ เราจบมาได้ประมาณ 2 ปี ตอนเราเรียนอยู่ เราคิดว่า พอเราเรียนจบ เราคงได้อิสระในการเลือกทางเดินของตัวเอง และหวังว่าที่บ้านเราคงเข้าใจ แต่เราคงคิดผิด ตอนเราเรียนจบมาใหม่ๆ เราหางานทำเหมือนคนทั่วๆ ไปอ่ะค่ะ แต่ใจเรา เราอยากทำสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เรารัก เราเคยคุยกะที่บ้าน ว่าเราอยากไปร้องเพลง อยากเล่นดนตรีตอนกลางคืนกับเพื่อนของเรา เพราะเราชอบ เราเคยทำตอนเราเรียน เราสนุกกับมัน แต่ที่บ้านเราเค้าคงเป็นห่วงเราอ่ะค่ะ ด้วยความที่เราเป็น ผู้หญิงด้วย แต่เราก้อพยายามทำให้เค้าเห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ แต่มันคงไม่พอ สุดท้ายเราก้อมาทำงาน แต่งานที่ทำก้อไม่ตรงสายที่เรียนมาหรอกค่ะ ตอนที่ทำงาน เพื่อนๆ เอย คนรู้จัก ก้อมักจะพูดกันว่าจบมาทั้งที ทำไมไม่ทำงานดีๆ หน่อย 555 เราเจอกับคำถามนี้อยู่ตลอดเลยค่ะ จนบางที เราเองก้อคิดว่า ที่บ้านเราเค้าจะอายรึป่าวที่เราทำงาน ไม่ได้โก้เก๋ ไม่ได้เป็นหน้าเป็นตา เราทำงานที่นี่เกือบปีอ่ะค่ะ จนเรามาคิดว่า เราอ่ะ อยากเดินตามในหลวง เศรษฐกิจพอเพียง แต่ติดตรงที่ว่าเราไม่มีที่จะมาทำแบบที่เราคิดไว้ แล้วด้วยงานที่ทำเราเองก้อไม่เหมาะกับมัน เพราะเราเป็นคนหัวอ่อนเกินไป เราเลยตัดสินใจลาออกจากงาน ที่บ้านเค้าก้อโอเคนะคะ บอกว่าไม่เป็นไรหางานใหม่ ระหว่างที่เราว่างงาน เราเองก้อหาผักมาปลูก เป็นผักสลัดค่ะ ตอนแรกแม่เช่าที่คนแถวบ้าน เอาไว้ปลูกผักทานเอง เราก้อเลยจะลองปลูกขายดู แบบ ออแกนิก ดีต่อสุขภาพ แต่ก้อโดนพ่อเราเบรค ประมาณว่าเราจะมาทำทำไม ประมาณว่า ทำไมไม่หางานทำ ใช้ความรู้ที่เรียนมา เราก้อเลยหยุดค่ะ เป็นจังหวะที่โดนยึดที่คืนด้วยแหละ เราเลยมาลองปลูกใส่กระมังแตกๆ ที่บ้าน ก้อได้ผลด้วยนะ ได้ผักสลัดไว้ทานเองเพียบเลย เราเลยคุยกะที่บ้านว่าเราไม่ทำงานแล้วได้มั้ย เราขอมาทำสวน ปลูกผักได้มั้ย เราอยากมีสวน อยากพึ่งพาตนเอง แม่เราก้อถามว่าเราจะไปเอาที่ ที่ไหนทำ เราไม่มีที่ เราก้อเลยบอกว่า ที่ของแฟนเราไง คือแฟนเราก้อชวนเราไปทำเหมือนกันค่ะ เหมือนช่วยกันทำ ช่วยกันสร้างไป แต่ก้อนะคะ ติดเรื่องศีลธรรมอีก เราเลยตื้อไปหมดเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเราไปทำไปสร้างทางของเรา เราไม่ได้คิดจะไปทำอะไรเสื่อมเสีย คือถ้ามันจะเสีย เราคงไม่มานั่งอยู่แบบนี้แล้วล่ะ แต่ที่บ้านเราเค้าไม่เข้าใจ เค้าอยากให้เราทำงาน ทำงานอะไรก้อได้ ที่ได้เป็นเงินเดือน มีโบนัส ตอนนี้เราเหมือนจะได้งานที่โลตัสน่ะค่ะ เป็น ผช.ผจก. สาขาเอ็กเพรส (ใจเราก้อไม่ได้อยากทำหรอกนะคะ แต่เราก้อเดินทางที่เราเลือกไม่ได้ และงานมันก้อหายาก) เราสัมภาษณ์มาแล้วรอบนึง เค้าบอกว่าเราได้เริ่มงานเดือน ม.ค. เราก้ออ่าา โล่งใจว่าเออเอาวะ ทำก้อทำ ได้ชัวแล้วแหละ รอทำสัญญา ปรากฏว่า เค้าโทรมาให้เราไปสัมภาษณ์อีกรอบนึง ต้องคัดกรองคน พอแบบนี้ เราเลยรู้สึกว่า เราไม่อยากทำ เราไม่อยากรอ ซึ่งมันมีสิ่งที่เราทำได้โดยที่ไม่ต้องรอ แต่มันไม่ผ่านที่บ้านเราไม่โอเค ตอนนี้เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อจะว่าเครียดก้อเครียดแหละค่ะ เพราะเรารู้สึกว่านี่เราโตขนาดนี้แล้วยังไม่ได้เลือกทางเดินของตัวเองเลย แล้วเราจะต้องรอไปอีกเมื่อไร ตอนเรายังมีแรง มันก้อยังทำได้ไม่ใช่เหรอคะ เรากลัวว่าถ้าเรามัวรอ มันจะสายเกินทำไหวค่ะ เราไม่รู้จะให้ที่บ้านเค้ายอมรับกับสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราอยากทำยังไงอ่ะค่ะ เราควรเดินทางที่เราเลือกมั้ย หรือเราควรเดินตามทางที่พ่อแม่เราอยากให้เราเป็นต่อไป เราเลยอยากปรึกษา เพื่อนๆ ในพันทิป เผื่อเราจะเจอทางออกบ้าง
ขอบคุณ ล่วงหน้านะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดหรือเราตั้งคำถามไม่ตรงกะเรื่อง เราขอโทษด้วยค่ะ
เราควรจะเลือกเดินทางของตัวเอง หรือ เดินตามทางที่พ่อแม่ขีดให้??
เราเริ่มเลยละกันนะคะ คือ ตอนนี้เราอายุ 24 ละ ก้อไม่เด็กละเนอะ เราจบมาได้ประมาณ 2 ปี ตอนเราเรียนอยู่ เราคิดว่า พอเราเรียนจบ เราคงได้อิสระในการเลือกทางเดินของตัวเอง และหวังว่าที่บ้านเราคงเข้าใจ แต่เราคงคิดผิด ตอนเราเรียนจบมาใหม่ๆ เราหางานทำเหมือนคนทั่วๆ ไปอ่ะค่ะ แต่ใจเรา เราอยากทำสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เรารัก เราเคยคุยกะที่บ้าน ว่าเราอยากไปร้องเพลง อยากเล่นดนตรีตอนกลางคืนกับเพื่อนของเรา เพราะเราชอบ เราเคยทำตอนเราเรียน เราสนุกกับมัน แต่ที่บ้านเราเค้าคงเป็นห่วงเราอ่ะค่ะ ด้วยความที่เราเป็น ผู้หญิงด้วย แต่เราก้อพยายามทำให้เค้าเห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ แต่มันคงไม่พอ สุดท้ายเราก้อมาทำงาน แต่งานที่ทำก้อไม่ตรงสายที่เรียนมาหรอกค่ะ ตอนที่ทำงาน เพื่อนๆ เอย คนรู้จัก ก้อมักจะพูดกันว่าจบมาทั้งที ทำไมไม่ทำงานดีๆ หน่อย 555 เราเจอกับคำถามนี้อยู่ตลอดเลยค่ะ จนบางที เราเองก้อคิดว่า ที่บ้านเราเค้าจะอายรึป่าวที่เราทำงาน ไม่ได้โก้เก๋ ไม่ได้เป็นหน้าเป็นตา เราทำงานที่นี่เกือบปีอ่ะค่ะ จนเรามาคิดว่า เราอ่ะ อยากเดินตามในหลวง เศรษฐกิจพอเพียง แต่ติดตรงที่ว่าเราไม่มีที่จะมาทำแบบที่เราคิดไว้ แล้วด้วยงานที่ทำเราเองก้อไม่เหมาะกับมัน เพราะเราเป็นคนหัวอ่อนเกินไป เราเลยตัดสินใจลาออกจากงาน ที่บ้านเค้าก้อโอเคนะคะ บอกว่าไม่เป็นไรหางานใหม่ ระหว่างที่เราว่างงาน เราเองก้อหาผักมาปลูก เป็นผักสลัดค่ะ ตอนแรกแม่เช่าที่คนแถวบ้าน เอาไว้ปลูกผักทานเอง เราก้อเลยจะลองปลูกขายดู แบบ ออแกนิก ดีต่อสุขภาพ แต่ก้อโดนพ่อเราเบรค ประมาณว่าเราจะมาทำทำไม ประมาณว่า ทำไมไม่หางานทำ ใช้ความรู้ที่เรียนมา เราก้อเลยหยุดค่ะ เป็นจังหวะที่โดนยึดที่คืนด้วยแหละ เราเลยมาลองปลูกใส่กระมังแตกๆ ที่บ้าน ก้อได้ผลด้วยนะ ได้ผักสลัดไว้ทานเองเพียบเลย เราเลยคุยกะที่บ้านว่าเราไม่ทำงานแล้วได้มั้ย เราขอมาทำสวน ปลูกผักได้มั้ย เราอยากมีสวน อยากพึ่งพาตนเอง แม่เราก้อถามว่าเราจะไปเอาที่ ที่ไหนทำ เราไม่มีที่ เราก้อเลยบอกว่า ที่ของแฟนเราไง คือแฟนเราก้อชวนเราไปทำเหมือนกันค่ะ เหมือนช่วยกันทำ ช่วยกันสร้างไป แต่ก้อนะคะ ติดเรื่องศีลธรรมอีก เราเลยตื้อไปหมดเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเราไปทำไปสร้างทางของเรา เราไม่ได้คิดจะไปทำอะไรเสื่อมเสีย คือถ้ามันจะเสีย เราคงไม่มานั่งอยู่แบบนี้แล้วล่ะ แต่ที่บ้านเราเค้าไม่เข้าใจ เค้าอยากให้เราทำงาน ทำงานอะไรก้อได้ ที่ได้เป็นเงินเดือน มีโบนัส ตอนนี้เราเหมือนจะได้งานที่โลตัสน่ะค่ะ เป็น ผช.ผจก. สาขาเอ็กเพรส (ใจเราก้อไม่ได้อยากทำหรอกนะคะ แต่เราก้อเดินทางที่เราเลือกไม่ได้ และงานมันก้อหายาก) เราสัมภาษณ์มาแล้วรอบนึง เค้าบอกว่าเราได้เริ่มงานเดือน ม.ค. เราก้ออ่าา โล่งใจว่าเออเอาวะ ทำก้อทำ ได้ชัวแล้วแหละ รอทำสัญญา ปรากฏว่า เค้าโทรมาให้เราไปสัมภาษณ์อีกรอบนึง ต้องคัดกรองคน พอแบบนี้ เราเลยรู้สึกว่า เราไม่อยากทำ เราไม่อยากรอ ซึ่งมันมีสิ่งที่เราทำได้โดยที่ไม่ต้องรอ แต่มันไม่ผ่านที่บ้านเราไม่โอเค ตอนนี้เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อจะว่าเครียดก้อเครียดแหละค่ะ เพราะเรารู้สึกว่านี่เราโตขนาดนี้แล้วยังไม่ได้เลือกทางเดินของตัวเองเลย แล้วเราจะต้องรอไปอีกเมื่อไร ตอนเรายังมีแรง มันก้อยังทำได้ไม่ใช่เหรอคะ เรากลัวว่าถ้าเรามัวรอ มันจะสายเกินทำไหวค่ะ เราไม่รู้จะให้ที่บ้านเค้ายอมรับกับสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราอยากทำยังไงอ่ะค่ะ เราควรเดินทางที่เราเลือกมั้ย หรือเราควรเดินตามทางที่พ่อแม่เราอยากให้เราเป็นต่อไป เราเลยอยากปรึกษา เพื่อนๆ ในพันทิป เผื่อเราจะเจอทางออกบ้าง
ขอบคุณ ล่วงหน้านะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดหรือเราตั้งคำถามไม่ตรงกะเรื่อง เราขอโทษด้วยค่ะ