เริ่มเลยละกันนะคะ เหตุการณ์เพิ่งเกิดสดๆร้อนๆเลยค่ะ
เนื่องจากวันนี้เป็นวันพระใหญ่ ดิฉันก็เลยไปทำบุญแถวๆในเมือง (บ้านดิฉันอยู่ชานเมือง)
เพราะกะว่าตอนกลางคืนจะไปดูไฟแถวสยามต่อด้วย
ทีนี้ดิฉันเดินเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก(ก.ไก่พันตัว)
ประกอบกับว่ามันก็เริ่มดึกแล้ว ดิฉันลงจากแอร์พอร์ตลิ้งก็ 4 ทุ่ม 20 แล้ว
ก็เลยตัดสินใจว่าจะนั่งมอเตอร์ไซต์วินกลับ
ออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คนที่อคติอะไรกับมอเตอร์ไซเลย
ปกติก็นั่งจากแถวนี้ประจำ เพราะมีบ้านญาติอยู่แถวนี้ แต่นั่งปากซอยค่ะ
ทีนี้เมื่อยมากก็เลยขี้เกียจเดิน ก็เลยขึ้นมอเตอร์ไซตรงนั้นเลย
ที่ลงจากบันไดแอร์พอร์ตลิ้งมาก็เจอเลย
(แอร์พอร์ตลิ้งที่ข้างล่างมีรางรถไฟ ไม่แน่ใจว่าระบุสถานที่ได้มั้ย
ถ้าได้ช่วยบอกทีนะคะเดี๋ยวดิฉันแก้ไขให้)
สอบถามราคาเสร็จก็ขึ้นเลยค่ะ
ปรากฏว่าพี่แกขับเร็วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แซงซ้าย ทะลุขวา ปาดหน้า สารพัดสิ่งจริงๆค่ะ
ประหนึ่งว่าดิฉันกำลังอยู่ในหนังฟาส 8 เวอร์ชั่นมอเตอร์ไซ
คือดิฉันนึกว่ากำลังซ้อนเด็กแว้นซ์ที่กำลังแข่งกันอยู่อะไรแบบนั้นอะค่ะ
แล้วหมวกกันน้อคอะไรก็ไม่มีให้ดิฉันใส่
สารภาพตรงๆว่าปกติเขาไม่มีให้ใส่ดิฉันก็ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไรเท่าไหร่
แต่สำหรับครั้งนี้ไม่ไหวจริงๆค่ะ
ใจนี่คิดไปถึงว่าถ้าเกิดอุบัติเหตุ ดิฉันจะป้องกันสมองก่อน ตามด้วยหน้า เดี๋ยวจะหมดสวย
จากที่ไม่สวยอยู่แล้วก็ขอเท่าที่เป็นอยู่ก็พอ
ถ้าจะพิการก็ขอเป็นขาละกัน อย่างน้อยก็ยังได้วาดรูปที่ชอบได้
คือคิดไปไกลมากกกกกกก สารพัดสิ่งจริงๆ
แอบคิดในใจด้วยว่า เห้ย ชีวิตกูราคาแค่ไม่ถึงร้อยเองหรอวะ
นั่งไปซักพักใจก็ยังไม่สงบ ชะโงกหน้าไปดูไมล์ความเร็วนิดๆ ปรากฏว่า พังจ้า
เข็มไม่กระดิกเลย นอนตายอยู่ที่เลข 0
จะบอกพี่คะเบาๆหน่อยก็ไม่กล้า กลัวจะแบบแกล้งบิดเร็วกว่าเดิม
หรือทิ้งเราไว้กลางทางอะไรแบบนี้ อันนี้เรายอมรับว่าเราผิดที่ไม่กล้าพูดตรงๆ
ก็เลยได้แต่นั่งท่องนะโมมาจนถึง
ที่แย่กว่าคือ วันนี้หมู่บ้านเราไฟทางดับค่ะ ดับทั้งซอยเลย
ก็เลยมองไม่เห็นทะเบียน ข้างหลังเสื้อวินก็ไม่มีรายละเอียดคนขับมีแค่ชื่อเขตกับวิน
อยากฝากพี่วินมอไซนิดนึงว่าแบบ ช่วยคัดกรองรถ คัดกรองคนขับหน่อยก็ดีค่ะ
ไม่ต้องถึงกับเลิศเลอเพอร์เฟคอะไรขนาดนั้น แต่บิดแรงแซงทุกคันทะลุทุกรูก็ไม่ไหวค่ะ
บนรถไม่ได้มีแค่ชีวิตคุณคนเดียว คุณมีคนที่อยู่ข้างหลัง ลูกค้าคุณเค้าก็มีเหมือนกันค่ะ
แล้วก็คนที่ใช้มอเตอร์ไซวินเป็นประจำก็ระมัดระวังกันด้วยนะคะ ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงเถอะค่ะ
[เตือนภัย] ขอความกรุณาเด็กแว้นซ์อย่ามาขับมอเตอร์ไซวินเลยค่ะ
เนื่องจากวันนี้เป็นวันพระใหญ่ ดิฉันก็เลยไปทำบุญแถวๆในเมือง (บ้านดิฉันอยู่ชานเมือง)
เพราะกะว่าตอนกลางคืนจะไปดูไฟแถวสยามต่อด้วย
ทีนี้ดิฉันเดินเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก(ก.ไก่พันตัว)
ประกอบกับว่ามันก็เริ่มดึกแล้ว ดิฉันลงจากแอร์พอร์ตลิ้งก็ 4 ทุ่ม 20 แล้ว
ก็เลยตัดสินใจว่าจะนั่งมอเตอร์ไซต์วินกลับ
ออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คนที่อคติอะไรกับมอเตอร์ไซเลย
ปกติก็นั่งจากแถวนี้ประจำ เพราะมีบ้านญาติอยู่แถวนี้ แต่นั่งปากซอยค่ะ
ทีนี้เมื่อยมากก็เลยขี้เกียจเดิน ก็เลยขึ้นมอเตอร์ไซตรงนั้นเลย
ที่ลงจากบันไดแอร์พอร์ตลิ้งมาก็เจอเลย
(แอร์พอร์ตลิ้งที่ข้างล่างมีรางรถไฟ ไม่แน่ใจว่าระบุสถานที่ได้มั้ย
ถ้าได้ช่วยบอกทีนะคะเดี๋ยวดิฉันแก้ไขให้)
สอบถามราคาเสร็จก็ขึ้นเลยค่ะ
ปรากฏว่าพี่แกขับเร็วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แซงซ้าย ทะลุขวา ปาดหน้า สารพัดสิ่งจริงๆค่ะ
ประหนึ่งว่าดิฉันกำลังอยู่ในหนังฟาส 8 เวอร์ชั่นมอเตอร์ไซ
คือดิฉันนึกว่ากำลังซ้อนเด็กแว้นซ์ที่กำลังแข่งกันอยู่อะไรแบบนั้นอะค่ะ
แล้วหมวกกันน้อคอะไรก็ไม่มีให้ดิฉันใส่
สารภาพตรงๆว่าปกติเขาไม่มีให้ใส่ดิฉันก็ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไรเท่าไหร่
แต่สำหรับครั้งนี้ไม่ไหวจริงๆค่ะ
ใจนี่คิดไปถึงว่าถ้าเกิดอุบัติเหตุ ดิฉันจะป้องกันสมองก่อน ตามด้วยหน้า เดี๋ยวจะหมดสวย
จากที่ไม่สวยอยู่แล้วก็ขอเท่าที่เป็นอยู่ก็พอ
ถ้าจะพิการก็ขอเป็นขาละกัน อย่างน้อยก็ยังได้วาดรูปที่ชอบได้
คือคิดไปไกลมากกกกกกก สารพัดสิ่งจริงๆ
แอบคิดในใจด้วยว่า เห้ย ชีวิตกูราคาแค่ไม่ถึงร้อยเองหรอวะ
นั่งไปซักพักใจก็ยังไม่สงบ ชะโงกหน้าไปดูไมล์ความเร็วนิดๆ ปรากฏว่า พังจ้า
เข็มไม่กระดิกเลย นอนตายอยู่ที่เลข 0
จะบอกพี่คะเบาๆหน่อยก็ไม่กล้า กลัวจะแบบแกล้งบิดเร็วกว่าเดิม
หรือทิ้งเราไว้กลางทางอะไรแบบนี้ อันนี้เรายอมรับว่าเราผิดที่ไม่กล้าพูดตรงๆ
ก็เลยได้แต่นั่งท่องนะโมมาจนถึง
ที่แย่กว่าคือ วันนี้หมู่บ้านเราไฟทางดับค่ะ ดับทั้งซอยเลย
ก็เลยมองไม่เห็นทะเบียน ข้างหลังเสื้อวินก็ไม่มีรายละเอียดคนขับมีแค่ชื่อเขตกับวิน
อยากฝากพี่วินมอไซนิดนึงว่าแบบ ช่วยคัดกรองรถ คัดกรองคนขับหน่อยก็ดีค่ะ
ไม่ต้องถึงกับเลิศเลอเพอร์เฟคอะไรขนาดนั้น แต่บิดแรงแซงทุกคันทะลุทุกรูก็ไม่ไหวค่ะ
บนรถไม่ได้มีแค่ชีวิตคุณคนเดียว คุณมีคนที่อยู่ข้างหลัง ลูกค้าคุณเค้าก็มีเหมือนกันค่ะ
แล้วก็คนที่ใช้มอเตอร์ไซวินเป็นประจำก็ระมัดระวังกันด้วยนะคะ ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงเถอะค่ะ