เกิ่นเรื่องเลยล่ะกัน...
N คบกับหนุ่มม้งชื่อ P รู้จักกันมานานแล้วประมาณ 9 ปี ในระหว่างนั้นเรายังไม่ได้ตกลงคบกัน P กับ N เพิ่งมาตกลงคบกันเมื่อ ปีที่ 8 P ตอนนั้น P ก็ไปเรียนที่ประเทศออสเตรเลีย N ก็เรียน ป.ตรี ทำงานที่ประเทศไทย N เป็นคนรักใครแล้วรักจริง NรักP มาก... พอ P เรียนจบกลับมาที่ไทย N ให้ P โทรหาถ้าลงถึงสนามบินดอนเมืองแล้ว P ก็บ่ายเบี่ยงบอกว่า "หาซื้อซิมไม่ได้..." อะเราก็เข้าใจ โอเคหาซื้อซิมไม่ได้ก็ไม่เป็นไร....ยังคุยกันผ่าน Line , Facebook ได้ พอPกลับถึงบ้านก็ส่งข้อความผ่าน fb มาที่บ้าน จ.น่านไม่มีครื่น....เน็ตก็ใช้เน็ตกล่อง เราก็เชื่อ...เพราะเราเชื่อใจไง เมื่อวันพ่อ 58 ที่ผ่านมาเราจะกลับบ้านเค้าก็บอกว่าจะกลับด้วย...จะพาพ่อแม่ไปขอ..เลย เราก็นัดกันว่าให้มาเจอกันที่เราอยู่เดี๋ยวเรากลับพร้อมกัน P ก็ตกลง พอถึงวันนัด P บอกเราว่ายายเสียมาไม่ได้ ประมาณ 4 โมงเย็น อะเราก็เข้าใจเราเลยบอกว่างั้นเราไม่กลับบ้านล่ะ เราจะไปงานศพยายPที่ จ.น่านแทนล่ะกัน P ก็บอกว่าเราคงไปไม่ทัน ศพจะฝังพรุ้งนี้บ่าย เราก็บอกว่าอะยังไงเราก็จะไป ให้หาคนมารับด้วย P กะบอกว่าจะให้น้องมารับ เดี๋ยวหาเบอร์น้องก่อน....สักพักหนึ่ง P กะบอกว่าหาน้องไม่พบ อะเรากะโอเค...ตอนนั้นดีน่ะที่เราไม่จองตั๋วรถก่อน พอสักระยะหนึ่ง ส่งข้อความมาบอเราว่าอยู่ อยุธยาฯแล้ว...เฮ้ย.....ไห้บอกว่ายายเสีย...P บอกว่าล้อเล่น...ล้อเล่ยว่ายายเสียนี้น่ะ....เรากะบอกให้ P แวะข้างทางหาซื้อซิมโทรหาเราหน่อย..พยายามแคปหน้าจอหาเส้นทางให้.... ก็ยังบ่ายเบี่ยงตามเคย....บอกว่าหลงทาง ตอนนี้ขับรถมาถึงป้าย ยินดีต้อนรับสู่ประตูอยุธยานี้เหละ หลงทาง...เราก็พยายามติดต่อเค้า...ลองดูสิจะแถไปได้สักกี่น้ำ....เราเริ่มถอดใจล่ะ เรากลับบ้าน ตจว. คนเดียวกะได้...พอตอนเรากำลังเตรียมตัวเค้าก็ส่งข้อความมาบอกว่าตอนนี้อยู่หมอชิต ช่องจอดรถที่ 35 ภาคเหนือ ข้างๆร้านอาหาร จะจอดรถรอที่นี้จนถึง 3 ทุ่ม อะเราก็ตั้งใจว่าจะกลับบ้านรถตู้ล่องล่ะ พอส่งข้อความมาว่าจะรอ ที่หมอชิต กับพ่อแม่และน้องๆ เราก็เกรงใจสิพ่ิแม่มาด้วย...เอาว่ะกลับรถทัวก็ได้ว่ะถ้าไปแล้วไม่เจอ...แหม๋...ป้ายทะเบียนรถกะไม่บอกรถสีอะไรกะไม่บอก มีรถเป็นร้อยๆคัน เจอกันมันกะนานมาแล้ว คุยกันแค่ในโทรศัพท์ จากการคุยกันเห็นใสๆซื่อๆ ไปสิคราป.ไปแล้วกะไม่เจอ ดีน่ะบอกพ่อแม่ไว้ว่ากลับคนเดียว เรากะปล่อยๆไป...พอเรากลับมาทำงานต่อ
ชาวม้งมีประเพณีการคุมถุงชนด้วยหรอ????
N คบกับหนุ่มม้งชื่อ P รู้จักกันมานานแล้วประมาณ 9 ปี ในระหว่างนั้นเรายังไม่ได้ตกลงคบกัน P กับ N เพิ่งมาตกลงคบกันเมื่อ ปีที่ 8 P ตอนนั้น P ก็ไปเรียนที่ประเทศออสเตรเลีย N ก็เรียน ป.ตรี ทำงานที่ประเทศไทย N เป็นคนรักใครแล้วรักจริง NรักP มาก... พอ P เรียนจบกลับมาที่ไทย N ให้ P โทรหาถ้าลงถึงสนามบินดอนเมืองแล้ว P ก็บ่ายเบี่ยงบอกว่า "หาซื้อซิมไม่ได้..." อะเราก็เข้าใจ โอเคหาซื้อซิมไม่ได้ก็ไม่เป็นไร....ยังคุยกันผ่าน Line , Facebook ได้ พอPกลับถึงบ้านก็ส่งข้อความผ่าน fb มาที่บ้าน จ.น่านไม่มีครื่น....เน็ตก็ใช้เน็ตกล่อง เราก็เชื่อ...เพราะเราเชื่อใจไง เมื่อวันพ่อ 58 ที่ผ่านมาเราจะกลับบ้านเค้าก็บอกว่าจะกลับด้วย...จะพาพ่อแม่ไปขอ..เลย เราก็นัดกันว่าให้มาเจอกันที่เราอยู่เดี๋ยวเรากลับพร้อมกัน P ก็ตกลง พอถึงวันนัด P บอกเราว่ายายเสียมาไม่ได้ ประมาณ 4 โมงเย็น อะเราก็เข้าใจเราเลยบอกว่างั้นเราไม่กลับบ้านล่ะ เราจะไปงานศพยายPที่ จ.น่านแทนล่ะกัน P ก็บอกว่าเราคงไปไม่ทัน ศพจะฝังพรุ้งนี้บ่าย เราก็บอกว่าอะยังไงเราก็จะไป ให้หาคนมารับด้วย P กะบอกว่าจะให้น้องมารับ เดี๋ยวหาเบอร์น้องก่อน....สักพักหนึ่ง P กะบอกว่าหาน้องไม่พบ อะเรากะโอเค...ตอนนั้นดีน่ะที่เราไม่จองตั๋วรถก่อน พอสักระยะหนึ่ง ส่งข้อความมาบอเราว่าอยู่ อยุธยาฯแล้ว...เฮ้ย.....ไห้บอกว่ายายเสีย...P บอกว่าล้อเล่น...ล้อเล่ยว่ายายเสียนี้น่ะ....เรากะบอกให้ P แวะข้างทางหาซื้อซิมโทรหาเราหน่อย..พยายามแคปหน้าจอหาเส้นทางให้.... ก็ยังบ่ายเบี่ยงตามเคย....บอกว่าหลงทาง ตอนนี้ขับรถมาถึงป้าย ยินดีต้อนรับสู่ประตูอยุธยานี้เหละ หลงทาง...เราก็พยายามติดต่อเค้า...ลองดูสิจะแถไปได้สักกี่น้ำ....เราเริ่มถอดใจล่ะ เรากลับบ้าน ตจว. คนเดียวกะได้...พอตอนเรากำลังเตรียมตัวเค้าก็ส่งข้อความมาบอกว่าตอนนี้อยู่หมอชิต ช่องจอดรถที่ 35 ภาคเหนือ ข้างๆร้านอาหาร จะจอดรถรอที่นี้จนถึง 3 ทุ่ม อะเราก็ตั้งใจว่าจะกลับบ้านรถตู้ล่องล่ะ พอส่งข้อความมาว่าจะรอ ที่หมอชิต กับพ่อแม่และน้องๆ เราก็เกรงใจสิพ่ิแม่มาด้วย...เอาว่ะกลับรถทัวก็ได้ว่ะถ้าไปแล้วไม่เจอ...แหม๋...ป้ายทะเบียนรถกะไม่บอกรถสีอะไรกะไม่บอก มีรถเป็นร้อยๆคัน เจอกันมันกะนานมาแล้ว คุยกันแค่ในโทรศัพท์ จากการคุยกันเห็นใสๆซื่อๆ ไปสิคราป.ไปแล้วกะไม่เจอ ดีน่ะบอกพ่อแม่ไว้ว่ากลับคนเดียว เรากะปล่อยๆไป...พอเรากลับมาทำงานต่อ