การท่องเที่ยวเส้นทางนี้ฮิตมายาวนาน ข้อมูลมีมากมายใครๆก็รีวิว เปิดไปทางไหนก็เจอ
ดังนั้นรีวิวนี้ก็อาจไม่ได้มีอะไรมาใหม่ๆมาให้ว้าวมากมายนัก ถือว่าเป็นการเพิ่มข้อมูลให้มากขึ้นและเอาภาพสวยๆมาแบ่งปัน
น่าจะมีประโยชน์หรือเป็นไอเดียให้กับเพื่อนๆที่ยังไม่เคยไปหรือช่วยย้อนความทรงจำดีๆ ให้กับคนที่เคยไปชื่นชมความสวยงาม
ของที่แห่งนี้มาแล้วให้คิดถึงมันอีกครั้งละกันนะคะ



ทริปนี้จริงๆเที่ยวกันเก้าวัน ขับรถจากกรุงเทพขึ้นเหนือมาเรื่อยๆ แต่รีวิวฉบับปาย ปางอุ๋งนี้ ขอเริ่มต้นจากเชียงใหม่เลยค่ะ
ช่วงแรกของทริปขอผ่านไป (ยาวเกิน เขียนไม่จบ) เริ่มจากเชียงใหม่....เราพักแถวถนนนิมมานต์ จากตรงนั้นขับโดยใช้เส้น 121
ถนนรอบเมืองเชียงใหม่ เพื่อไปเข้าเส้น 107 ผ่านอ.แม่ริม ขับต่อไปสักระยะจะมีป้ายบอกไปปาย จากนั้นก็เลี้ยวซ้ายเพื่อเข้าเส้น 1095
ไปปาย แม่ฮ่องสอน ระยะทางไปถึงปายประมาณ 132 กิโล เส้นทางเป็นโค้งซ้ายขวาตลอด ใครใคร่พกยาดม ยาอม มะขามเปรี้ยวๆไปเป็นตัวช่วยก็ไม่ว่ากัน   หรือถ้าคิดว่าเมารถแน่ๆ ก็กินยาแล้วหลับไปยาวๆจะดีกว่า โชคดีเราไม่เป็นไรไม่งั้นคงจะทรมานน่าดู วันที่ไปรถไม่เยอะขับสบาย ใช้เวลาขับรถสองชั่วโมงนิดๆ เส้นทางใช้ตามในรูปเลยค่ะ


เมื่อเริ่มเข้าใกล้ปาย ร้านกาแฟสารพัดสารพันก็เริ่มปรากฎให้เห็นเป็นระยะๆ จากนั้นสะพานประวัติศาสตร์ท่าปายสีเขียวก็มาถึง
แบบไม่ทันตั้งตัว ขับรถผ่านไปฟิ้ววว อ้าว!!! นี่มันสะพานนี่นา ใช่ไหมน้า คนขับก็ตกใจขับผ่านไปเฉยเลย ต้องจอดรถเลยสะพานไปหน่อย
แล้วเดินย้อนกลับมาเที่ยวสะพานกันค่ะ



สะพานประวัติศาสตร์ปาย หรือบางทีก็เรียก สะพานประวัติศาสตร์ท่าปาย อยู่ประมาณหลักกิโลเมตรที่ 88
สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเพราะอยู่ติดถนน สะพานนี้ถูกสร้างขึ้นในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยกองทหารประเทศญี่ปุ่น
เพื่อใช้ข้ามแม่น้ำปายและลำเลียงเสบียงและอาวุธเข้าไปยังประเทศพม่า แต่เดิมนั้นเป็นสะพานไม้ ภายหลังสงครามสิ้นสุด
ทหารญี่ปุ่นถอยทัพกลับได้เผาทำลายสะพานไม้ทิ้ง ชาวบ้านได้ช่วยกันสร้างขึ้นมาใหม่ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2516 เกิดอุทกภัยครั้งใหญ่
สะพานถูกน้ำพัดหายไป ทางอำเภอจึงได้ขอสะพานเหล็ก "นวรัฐ" เดิมของจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งขณะนั้นไม่ได้ใช้การแล้วมาใช้ทดแทน
ซึ่งก็คือ "สะพานประวัติศาสตร์ท่าปาย" ในปัจจุบัน
(ที่มา http://www.teeteawthai.com)




มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเยอะค่ะ ทั้งฝรั่ง เกาหลี ส่วนใหญ่จะขับมอเตอไซค์มาจากปาย ขับรถยนต์อาจต้องใช้ความระมัดระวังกันนิดนึงนะคะ
มอเตอร์ไซค์เยอะแล้วขับกันไม่ต่อยระวัง เราแวะเดินเที่ยว ถ่ายรูปกันประมาณครึ่งชั่วใมงแล้วไปต่อ ขับผ่านถนนเส้นเดิมนะคะตรงเข้าปาย
ประมาณสิบกิโลนิดก็ถีงตัวอ.ปายแล้วค่ะ แวะทานข้าวกลางวันให้เรียบร้อยแล้วไปเที่ยวหมู่บ้านสันติชลกัน



หมู่บ้านสันติชล ตั้งอยู่ตำบลเวียงใต้ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน อยู่ห่างจากตัวอำเภอปาย 4.5 กิโล
เป็นชุมชนท่องเที่ยวที่นำเสนอเอกลักษณ์ วัฒนธรรม ของชาวจีนยูนนาน บรรยากาศในหมู่บ้านจำลองเหมือนเราได้ก้าวเข้ามาสู่ประเทศจีน
เนื่องจากลักษณะของการตกแต่งสถานที่จะเป็นสไตล์จีนยูนานทั้งหมด มีสัญลักษณ์สำคัญของหมู่บ้าน คือมังกรเลื้อยพันเสาที่ตั้งอยู่บนก้อนหินขนาดใหญ่ ด้านหน้าก้อนหินมีอักษรภาษาจีน





เดินเข้าไปด้านในมีชิงช้าอันใหญ่อยู่ด้านหน้าซุ้มประตูเข้าไปร้านอาหาร ชิงช้านี้ป็นเครื่องเล่นของชาวจีนยูนนาน
ใช้เล่นเพื่อความสนุกสนานและสามัคคี



ภายในหมู่บ้านมีบ้านดินสีส้มสดใสตั้งเรียงราย เป็นร้านของต่างๆเช่น รองเท้า เสื้อผ้า ชา  ผลไม้ดองและอบแห้ง อาหารแปรรูป ของที่ระลึก








ถ้าเดินลึกเข้าไปอีก จะมีบ้านดินหลายๆหลังสร้างจำลองเป็นหมู่บ้านเล็กๆมีสนามหญ้าที่มีกังหันไม้และเกี้ยวจำลองอยู่ด้านหน้า
ไม่แน่ใจว่าส่วนนี้คือส่วนที่เปิดเป็นที่พักหรือเปล่านะคะ ส่วนด้านหลังจะมีกำแพงเมืองจีนจำลองด้วย แต่เราเดินเข้าไปไม่ถึงค่ะ
แดดแรงอากาศร้อนมากมาย มาที่นี่ต้องไม่พลาด ร้านขาหมูหมั่นโถวยูนนาน เป็นของขึ้นชื่อของสันติชลเลยค่ะ





บรรยากาศรวมๆของหมู่บ้านสันติชลสวยดี บ้านดินสีส้มสดตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าเข้มๆ แจ่มเลยค่ะ ด้านหลังมีแปลงดอกบัวตองเล็กๆด้วย







เดินตากแดดกันได้สักพักก็หมดแรง ร้อนมากค่ะ เข้าที่พักไปพักเอาแรงไว้เดินเที่ยวปายคืนนี้ดีกว่า
จากหมุ่บ้านสันติชลเราขับรถย้อนกลับไปเส้นทางเดียวกันกับตอนมาอีกสองสามกิโล วันนี้เราพักกันที่ มาริปาย
รีสอร์ทอยู่ห่างจากถนนคนเดินปายประมาณ 3 กิโล แต่จะมีรถรับส่งให้ ถ้ามาพักที่นี่ขี้เกียจไปวุ่นวายหาที่จอดรถเพื่อไปเที่ยวถนนคนเดิน
ก็ใช้บริการรถรับส่งของรีสอร์ทได้ สะดวกดี



ที่พักมาริปายน่ารักมากมายค่ะ ที่พักจะสร้างลดหลั่นกันไปบนเนิน สามารถมองเห็นวิวและบรรยากาศงามๆได้รอบ




เราพักบ้านรังนก ที่พักเล็กๆกระทัดรัด น่ารักๆ นั่งชมวิวหน้าบ้านตัวเองก็ฟินแล้ว ราคาคืนละ 2,200 บาท รวมอาหารเช้า
ถ้าจองผ่าน booking หรือ agoda จะได้ราคาถูกกว่านิดหน่อยแต่จะไม่รวมรถรับส่งถนนคนเดิน เราขี้เกียจขับรถไปหาที่จอดรถ
เลยเลือกจองตรงกับรีสอร์ทเพื่อใช้สิทธิรถรับส่ง
บ้านรังนกเป็นแบบนี้ค่ะ



เอาบรรยากาศรอบที่พักมาให้ชม







บ้านพักแบบอื่นๆ ก็น่ารัก




พอค่ำๆ รีสอร์ทเริ่มเปิดไฟก็สวยไปอีกแบบนะคะ





ส่วนล็อบบี้ไว้เช็คอินและทานอาหารเช้า ตกแต่งสวยงาม ถ่ายรูปเพลินเลย





พอสักหกโมงเย็น โปรแกรมตะลุยถนนนเดินก็เริ่มต้น รถของรีสอร์ทขับไปส่งใช้เวลาประมาณ5-10 นาที ก็ถึงด้านหน้าของถนนคนเดินค่ะ
นัดแนะจุดรับส่งกันเรียบร้อยก็พร้อมลุย จากถนนเงียบๆเหงาๆตอนกลางวัน พอแสงอาทิตย์ลับของฟ้า ความครึกครื้นก็เริ่มขึ้น




แสงไฟ ผู้คน ร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า ร้านของกิน ร้านของที่ระลึก เรียงรายเต็มถนน คนเดินกันขวักไขว่
จากอากาศร้อนแทบแย่ตอนกลางวันกลับหนาวเย็นได้อย่างไม่น่าเชื่อ 555 และเราก็ไม่ได้เตรียมอุปกรณ์กันหนาวใดๆมา แทบแย่ค่ะ
ลมพัดมาทีขนลุกเกรียวววว มาๆ ชมถนนคนเดินกัน (ร้านขายเสื้อเยอะที่สุด เลือกไม่ถูกเลย จะซื้อร้านไหนดี)







เดินไปเรื่อยๆ กินนู่นกินนี่อย่างนิดละหน่อย มาติดใจข้าวปุกงาดำ ซื้อกินไปสามรอบ ชอบมาก ข้าวปุกทำมาจากข้าวเหนียวดำนึ่ง
ผสมกับงาดำ คลี่ออกปิ้งไฟอ่อนๆ แล้วโรยน้ำตาล งาดำ นมข้น วางบนใบตอง หวานๆเหนียวๆหอมๆ อร่อยอ่ะ



ลองกินยำหมี่ยูนนานด้วยเพราะเห็นคนพื้นที่มาซื้อกันเยอะ ก็รสแปลกๆดี ใส่พริกเผาถั่วลสง บอกไม่ถูก ต้องลองเอง



นอกจากเดินชมตลาดแล้วเราก็เดินหาวันเดย์ทริปขึ้นไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ห้วยน้ำดังเช้าวันพรุ่งนี้ด้วยค่ะ
จริงๆเส้นทางจากที่พักไปห้วยน้ำดังประมาณ 30 กิโล สามารถขับรถไปเองก็ได้ แต่เราคุยกันแล้วว่าระยะที่มาเป็นโค้งเยอะ
ขับกลางคืนมันมืดและไม่คุ้นทาง คนขับก็เกร็งและเครียด ตัดความกังวลออกด้วยการซื้อวันเดย์ทริปไปเลยดีกว่า
เราไม่ได้จะไปเที่ยวไหนอยู่แล้ว ไปห้วยน้ำดังที่เดียวแล้วกลับเลย เดินถามหลายร้านโดยเราระบุว่าต้องการไปรถปิ๊กอัพ ไม่เอารถตู้
ต่อรองไปมาไปได้เจ้าที่โอเคสุด เป็นรถ 4W อยู่ที่คนละ 300 บาท แอบเสียดายอ่ะแพงเหมือนกัน แต่คนขับของเราดูล้าๆเลยตัดใจค่ะ
ทางทัวร์บอกว่าถ้าเป็นวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ จะหาง่ายกว่านี้เพราะคนไปกันเยอะ แต่เราไปวันธรรมดากลางสัปดาห์คนน้อย
ต้องหาคนหารให้ครบสี่คน ไม่งั้นก็ต้องไปกับทัวร์ที่เป็นรถตู้ ซึ่งเราพยายามเลี่ยงเพราะกลัวอึดอัดและเมารถ
นับว่ายังดีที่เจออีกสองคนไปเหมือนกัน ตกลงเรียบร้อยจ่ายเงินเต็มจำนวน ได้ใบเสร็จกลับมาไว้แสดงเช้าวันพรุ่งนี้กับคนขับ
นัดเจอกันตีห้าหน้ารีสอร์ท สบายใจละได้ไปห้วยน้ำดัง