หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
สารเศร้า...
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
๐..บางบทในบทกวีมีสารเศร้า
ไหวสะท้านแผ่วเบาบนรู้สึก
พาจิตสู่ห้วงภวังค์,เวิ้งสำนึก
คราผู้อ่านตรองตรึก,ยิ่งย้ำคิด ฯ
๐..เมื่อกวีหว่านถ้อยถูกรอยแผล
สะกิดจี้ดวงแดสะท้อนจิต
บทกวีบทนั้นก็สัมฤทธิ์
ประทับติดห้วงใจไม่รู้คลาย ฯะ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
…หมายให้รื่น จึ่งเพลง ขึ้นครวญหา…
ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ ฝากลมพา เพลงนี้ ไปถึงเธอ ร่วมละเมอ มัวไหว ในห้วงฝัน อยากให้เรา รับฟัง มันด้วยกัน อยู่ทุกเมื่อ เชื่อวัน นิรันดร์ไป บรรจงสู่ มุมภวังค์ ดังตั้งจิต นำชีวิต ของเรา ให้ลอย
ดุหยง
--- ภวังค์ ----
๐...ภวังค์ขณะลำยานเคลื่อนผ่านตึก พิจารณาตรองตรึกอย่างถ้วนถี่ นิ่งผ่อนลมออกเข้าเพ่งพอดี ปล่อยมโนล่องลี้ลิ่วลอยลม ฯ ๐...พลันห้วงคิดผุดภาพใจซาบซ่าน คำนึงหน้าโฉมสคราญเกล้ามวยผม สองเนตรวาววับพริ้มยิ้มชวนช
วัคคุวัท
วิหคฤๅหน่ายฟ้า ลืมฝัน
๐ วิหคฤๅหน่ายฟ้า ลืมฝัน มัจฉะฤๅหน่ายอรร- ณพกว้าง เถาะฤๅหน่ายพิศจันทร์ เพ็ญแจ่ม กวีก็ห่อนเริดร้าง เรขแต้มจินตนา ฯ ๐ ควรฤๅปรามาสขึ้ง ความคิด ใครนา ปวงปราชญ์แลโกวิท ตรึกถ้อย กวีหากคับแคบจิต บ่ใช่ กวีเนอ
วัคคุวัท
🌧️ วันฝนพรำ
ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด
กิรติ
👻 นิราศภูตผีแห่งราตรีไทย
ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั
กิรติ
#}|~<,?>$^ ๏ มั่ว ๏ %*€$<?!=¥€
๏ มั่ว ๏ ***** ๏ กลืนอักษรขย้อนศิลป์ดมกลิ่นศาสตร์ จนเกรี้ยวกราดฉันทลักษณ์หลักโวหาร ให้อบอวลมวลสมุทรสุดประมาณ ครึกโครมสรวงห้วงพิศาลฐานเทวา ๏ เสียงอึกทึกกึกก้องผองคำศัพท์ คมความนับเอนกอนันต์ เสกสรรค์หา
ฮกกงจื้อ
>>> เกี่ยวเสี้ยวจันทร์ <<<
เกี่ยวเสี้ยวจันทร์ผันสู่เรือล่องนที อาบกวีคืนนี้มีมนตร์ขลัง ดารดาษดาวพรายคลายภวังค์ ถ่ายพลังสังสรรค์ฟ้าคราราตรี อลังการมวลม่านสะเก็ดดาว ระยิบพราวพร่างพิศรัศมี ดั่งฉลุผืนฟ้าดารณี ด้วยวิถีลีลาจักรวาล
รัชต์สารินท์
⚓ กาพย์ยาณี ๑๑ — ชีวิตขาวทะเล
กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย
กิรติ
ต่อกลอนเล่นๆกันค่ะ😄
สายลมหนาว พัดพาคุณ มาหาฉัน พัดผ่านวัน ผ่านปี จนสนิทสนม แต่ไม่นาน ลมฝน ก็แผ่วพรม ก่อนพัดคุณ และฉัน แยกจากกัน
สมาชิกหมายเลข 9009261
O น้ำปลายฝน .. O
0 น้ำปลายฝนกรากเชี่ยวเป็นเกลียวระลอก กระเพื่อมผิวพลิ้วกระฉอกคล้ายบอกว่า เข้มดินโคลนขุ่นข้นที่ปนมา บ่งร่องรอยอันยากยาที่ป่าบน 0 จะกี่รอบเดือนปีในที่นั้น แม่น้ำพร้องจำนรรจ์หมื่นพันหน ยังไม่อาจผ่านนัยสู่
สดายุ...
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
สารเศร้า...
ไหวสะท้านแผ่วเบาบนรู้สึก
พาจิตสู่ห้วงภวังค์,เวิ้งสำนึก
คราผู้อ่านตรองตรึก,ยิ่งย้ำคิด ฯ
๐..เมื่อกวีหว่านถ้อยถูกรอยแผล
สะกิดจี้ดวงแดสะท้อนจิต
บทกวีบทนั้นก็สัมฤทธิ์
ประทับติดห้วงใจไม่รู้คลาย ฯะ