ทีแรกผมก็ลุ้นว่าหนังจะสนุกรึเปล่า ถึงจะมีตรา GTH การันตีก็เหอะ เพราะบางครั้ง หนังหลายเรื่อง (ค่ายอื่น) คิดว่าสนุก แต่พอซื้อแผ่นมาดูจริง ๆ ปรากฏว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย
แต่เมย์ไหน ไฟแรงเฟร่อก็ไม่ได้ทำให้ผมผิดหวัง คือในเรื่องจะเป็นช่วงชีวิตของมัธยม ซึ่งผมชอบชีวิตช่วงมัธยมของตัวเอง และหนังที่เล่าเรื่องราวชีวิตช่วงมัธยม โดยเฉพาะมัธยมปลายมาก ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ผมเพิ่งเรียนจบ เพิ่งทำงานได้ไม่นาน
จุดที่ผมชอบมากเลยคือ
-ตัวละคร "ป๋อง" เหมือนผมตอนมัธยมมาก หมายถึงนิสัยการชอบเขียนการ์ตูน วาดการ์ตูน ผมก็ชอบทำแบบนี้แหละ คือเวลาแอบชอบใคร มักจะเอามาเขียนการ์ตูน จินตนาการไปเรื่อย ถึงขั้นได้แต่งงานมีครอบครัวกันเลย ผมจะไม่ได้เขียนแนวเป็นไดอารี่อะไรแบบป๋องในเรื่อง (พอดีผมไม่ได้ดูฮอร์โมน แต่ดูแล้วผมรู้สึกว่าตัวป๋องนี่บุคลิก หน้าตาจะคล้าย ๆ กับคุ้งในซักซี้ด)
-ส่วนที่เป็นการ์ตูน ภาพสวยมาก แต่ไม่แน่ใจว่าใช่คนไทยทำรึเปล่า คือที่ผมพูดแบบนี้เพราะถ้าสมมติผมชมไปว่า ภาพสวย ฝีมือคนไทยก็ทำได้ น่าจะทำการ์ตูนแบบจริง ๆ จัง ๆ เลย ก็อาจมีพวกเบรคบรรยากาศมาบอกว่า "นั่นจ้างฝรั่ง จ้างญี่ปุ่นทำครับ" "ไม่เห็นสวยเลย ของฝรั่ง ของญี่ปุ่นดีกว่าเยอะ" อะไรประมาณนี้ก็ได้ ซึ่งผมไม่ชอบ
-จิกกัดพวกเด็กเรียน เด็กเนิร์ด สำหรับห้อง 2/1 เพราะผมก็เคยมีเพื่อนเป็นเด็กเรียน เรียนมาก ๆ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเด็ก 2/1 ในเรื่องที่ไม่เอาอะไรเลย เรียนอย่างเดียว คือเพื่อนคนนั้นเขาจะเคร่งเครียดกับการเรียนมาก แม้แต่เวลาคิดโจทย์คณิตศาสตร์ ถึงแม้เขาจะคิดไม่อออก คิดจนหัวแทบระเบิด เขาก็ยังไม่ยอมที่จะลอก (กุญแจ) อยู่ดี แล้วช่วง ม.3 ที่จะเรียนจบ มีเพื่อนให้เขาเขียนเฟรนด์ชิพมากมาย เขาก็บอกผมว่า ทำการบ้านยังไม่เหนื่อยเท่าเขียนเฟรนด์ชิพเลย แต่ความขยันของเขามันก็ส่งผลให้เขาได้เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำของไทย
-อย่างที่บอกไปข้างต้น เรื่องทำให้ผมนึกถึงชีวิตสมัยมัธยม และมหา'ลัยหน่อย ๆ โดยเฉพาะกีฬาสี คือจำได้เลยว่าตอน ม.1 ผมต้องขึ้นอัฒจันทร์เชียร์ แล้วพวกพี่ ม.ปลายที่คุมนี่จะโหด และจริงจังกับการซ้อมมาก คือไม่เข้าใจทำไมต้องจริงจังขนาดนั้น ผลคะแนนกีฬาสีมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับผลการเรียนเสียหน่อย แล้วก็ช่วงที่ขึ้นมหา'ลัยปี 1 ใหม่ ๆ ที่มีการแข่งขันบูม รุ่นพี่ก็จะจริงจังกับการซ้อมแบบนี้เหมือนกัน
ผมเพิ่งได้ดูเมย์ไหน ไฟแรงเฟร่อ (ทางดีวีดี) เมื่อคืน
แต่เมย์ไหน ไฟแรงเฟร่อก็ไม่ได้ทำให้ผมผิดหวัง คือในเรื่องจะเป็นช่วงชีวิตของมัธยม ซึ่งผมชอบชีวิตช่วงมัธยมของตัวเอง และหนังที่เล่าเรื่องราวชีวิตช่วงมัธยม โดยเฉพาะมัธยมปลายมาก ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ผมเพิ่งเรียนจบ เพิ่งทำงานได้ไม่นาน
จุดที่ผมชอบมากเลยคือ
-ตัวละคร "ป๋อง" เหมือนผมตอนมัธยมมาก หมายถึงนิสัยการชอบเขียนการ์ตูน วาดการ์ตูน ผมก็ชอบทำแบบนี้แหละ คือเวลาแอบชอบใคร มักจะเอามาเขียนการ์ตูน จินตนาการไปเรื่อย ถึงขั้นได้แต่งงานมีครอบครัวกันเลย ผมจะไม่ได้เขียนแนวเป็นไดอารี่อะไรแบบป๋องในเรื่อง (พอดีผมไม่ได้ดูฮอร์โมน แต่ดูแล้วผมรู้สึกว่าตัวป๋องนี่บุคลิก หน้าตาจะคล้าย ๆ กับคุ้งในซักซี้ด)
-ส่วนที่เป็นการ์ตูน ภาพสวยมาก แต่ไม่แน่ใจว่าใช่คนไทยทำรึเปล่า คือที่ผมพูดแบบนี้เพราะถ้าสมมติผมชมไปว่า ภาพสวย ฝีมือคนไทยก็ทำได้ น่าจะทำการ์ตูนแบบจริง ๆ จัง ๆ เลย ก็อาจมีพวกเบรคบรรยากาศมาบอกว่า "นั่นจ้างฝรั่ง จ้างญี่ปุ่นทำครับ" "ไม่เห็นสวยเลย ของฝรั่ง ของญี่ปุ่นดีกว่าเยอะ" อะไรประมาณนี้ก็ได้ ซึ่งผมไม่ชอบ
-จิกกัดพวกเด็กเรียน เด็กเนิร์ด สำหรับห้อง 2/1 เพราะผมก็เคยมีเพื่อนเป็นเด็กเรียน เรียนมาก ๆ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเด็ก 2/1 ในเรื่องที่ไม่เอาอะไรเลย เรียนอย่างเดียว คือเพื่อนคนนั้นเขาจะเคร่งเครียดกับการเรียนมาก แม้แต่เวลาคิดโจทย์คณิตศาสตร์ ถึงแม้เขาจะคิดไม่อออก คิดจนหัวแทบระเบิด เขาก็ยังไม่ยอมที่จะลอก (กุญแจ) อยู่ดี แล้วช่วง ม.3 ที่จะเรียนจบ มีเพื่อนให้เขาเขียนเฟรนด์ชิพมากมาย เขาก็บอกผมว่า ทำการบ้านยังไม่เหนื่อยเท่าเขียนเฟรนด์ชิพเลย แต่ความขยันของเขามันก็ส่งผลให้เขาได้เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำของไทย
-อย่างที่บอกไปข้างต้น เรื่องทำให้ผมนึกถึงชีวิตสมัยมัธยม และมหา'ลัยหน่อย ๆ โดยเฉพาะกีฬาสี คือจำได้เลยว่าตอน ม.1 ผมต้องขึ้นอัฒจันทร์เชียร์ แล้วพวกพี่ ม.ปลายที่คุมนี่จะโหด และจริงจังกับการซ้อมมาก คือไม่เข้าใจทำไมต้องจริงจังขนาดนั้น ผลคะแนนกีฬาสีมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับผลการเรียนเสียหน่อย แล้วก็ช่วงที่ขึ้นมหา'ลัยปี 1 ใหม่ ๆ ที่มีการแข่งขันบูม รุ่นพี่ก็จะจริงจังกับการซ้อมแบบนี้เหมือนกัน