ควรพอแค่นี้หรือไปต่อ.....มันก็ยังเป็นคำถามที่ตรงตัวอยู่เนาะ
......เข้าเรื่องเลยแล้วกันเนาะ
คือที่ถามว่าควรพอ...หรือไปต่อดี....เรื่องมีอยู่ว่า
เราซึ่งเป็นทอม คบกับแฟนคนนี้มาได้สักพักแล้วประมาณ1ปีกว่า
ก่อนคบกันเราและเธอต่างคนก็ต่างมีแฟนอยู่แล้ว คุยไปคุยมาก็รู้สึกดีด้วยกันทั้งคู่เราเลยยอมเลิกกับแฟนคนเก่าเพราะช่วงนั้นเรารู้สึกว่าเหมือนเราจะหลงเขาละมั้ง คงใช่อ่ะ
ก่อนคับกับเทอชอบบอกว่าเทอรวยโปรไฟว์ทุกอย่างดีหมด
เราก็ไม่ได้อะไรนะเพราะเราบคนไม่ใช่ที่เงินทองหรือฐานะ
ตอนแรกๆเทอจะพาเราเที่ยวกินตลอด อย่างว่าเนาะช่วงโปรครบกันใหม่ๆ ....ที่ว่ากินเที่ยวนี้ก็คือ ทะเล สถานที่ต่างๆ
...เวลาผ่านมาสักพักเราจับได้ว่าเทอยังไม่ได้เลิกกับแฟนเทอเลย
จุกสิคะ พูดไรไม่ออก บอกไม่ถูก ได้แต่ร้องไห้ ส่วนตัวเทอนะหรอ
แถไปเลื่อยๆว่าเลิกกันแล้วบ้างอะไรบ้าง เราจับได้ทุกครั้ง และทุกครั้งก็ทำไรไม่ได้ ได้แต่ร้องให้เสียใจอยู่คนเดียว จนเวลาล่วงเลยเป็นเวลา8เดือน เทอกับแฟนเทอก็ยังไม่ได้เลิกกัน แล้วเราละควรทำไงดี
..... เราได้แต่หาหนทางให้เทอกับแฟนเทออยู่ให้ไกลกันที่สุด บอกก่อนนะว่าเทอกับแฟนเทอแค่ห่างกันแล้วบอกกับเราว่าเลิกกันแล้วเทอ ออกมาเช่าหออยู่กับเรา ทั้งที่เทอกับแฟนเทอยังไม่ได้เลิกกันเลย
เช้ามารับไปทำงานเย็นมาส่ง ประมาณนี้
ว่าต่อนะ เราอยากให้สองคนนี้ออกห่างกันไม่ติดต่อไม่ให้เจอหน้ากัน พอดีช่วงจังหวะนั้น ย่าป่วยหนักไม่สบาย เรามาอยู่ กทม.
ส่วนย่าอยู่ ตจว. เราต้องคอยไปดูแลคุณย่าอยู่บ่อยๆ
อาทิตย์หนึ่งก็ปาไป3-4วันละ ไปกลับ-ไปกลับ อยู่แบบนี้3 อาทิตย์
อาการย่าเริ่มหนักขึ้น เราเรยบอกแฟนเราว่า ลางานมาปล่อยขนาดนี้ออกเลยดีกว่าเนาะที่เราชวนแบบนี้ก็เพราะว่างานมีรองรับอยู่ คือช่วยทำธุระกิจกับอา แฟนเราก็ยังรังเลอยู่นะว่าจะเอาไง จนในที่สุด เรามัดมือชกให้เทอลาออกจากที่ทำงานเก่าเทอ
เพื่อที่จะไปช่วยกันทำธุระกิจอยู่กับอา จังหวะนั้นย่าอาการแย่มาก
คงทนคว่มเจ็บปวดไม่ไหวด้วยแหละท่านก็ได้ไปแบบสงบ
ได้อยู่จัดการทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อยก็พากันไปค่ะ ซื้อตัวรถไปกันแบบกะทันหันมาก หอที่อยู่ก็ไม่ทำเรื่องคืน เก็บเสื้อผ้าไปเลื่อยเรื่องห้องค่อยมาเคลีย์ที่หลัง
คือเราใจร้อนมากอยากให้เทอไปจากผู้ชายคนนี้เต็มทน
สุดท้ายก็ต้องไปเพราะว่าเงินที่เก็บมาก็เริ่มหมดลงทุกวัน
ขอข้ามบางตอนนะค่ะคือมันยาวมาก..........
และแล้วเราก็ได้ไปอยู่ที่ใหม่อยู่กับอาที่ภาคใต้
อยู่ได้7-8เดือนเทอก็ดันมีปัญหากับอาเราอีก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อาเรารักเทอมากไงเป็นแบบนี้ไปแล้ว .....วันที่เกิดเรื่องเทอร้องไห้เสียใจมากแล้วเทอก็บอกว่าไม่อยู่แล้วจะกลับบ้าน เราก็เป็นคนกลางเนาะ เอาก็เอาในเมื่อเทออยู่ไปแล้วไม่สบายใจก็ไม่ต้องอยู่ รีบขนเสื้อผ้ากับค่ะ ไม่ได้ดูด้วยว่าเงินจะมีอยู่เท่าไร ไปไม่บอกไม่กล่าวลาอาสักคำ ทุกคนงงมาก
หลังจากนั้นก็ไม่มีงานทำล่องลอยทั้งคู่เงินเก็บก็จะหมด
แฟนเราอ่ะอยากมีร้านเป็นของตัวเองก็หาที่เช่าทำเล
หาหลายที่มากแต่ก็ยังไม่มีที่ถูกใจ จนตัดสินใจกลับมาอยู่ กทม.ก่อน ( อ่อ ลืมบอกไป ก่อนจะมา กทม. ได้พักอยู่บ้านญาติที่ภูเก็ต)ทีมา. กทม.เพราะมันเริ่มหมดมาหาที่ทำเลก่อน ค่อยว่ากัน เพราะอยู่ตรงนั้นก็เกรงใจญาติเพร่ะบ้านเล็กอยู่กันหลายคน
แล้วก็มาอยู่กรุงเทพจนได้ มาอยู่ในที่นี้คือมาอยู่กับน้องแฟนก่อนเพื่อหาอะไรทำไปพรางๆก่อนได้ที่ แล้วตอนนี้เวลาผ่านไปเกือบ1เดือนแล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย สั่งเสื้อมาขายบ้าง เอาสบู่มาขาย เครื่องสำอาง เครสโทรศัพย์ .....สรุปเอามากองไว้ใหห้องเต็มไปหมดขายไม่ได้เลยแล้วเงินทร่ลงทุนไปละกีเหมื่อนแล้วไม่ได้คืนสักบาท
พอตอนนี้ก็คือจะไปเช่าร้านที่ภูเก็ต แล้วถามว่าตอนนี้เหลือเงินเก็บอยู่เท่าไร......?10000กับท้อง1เส้น เพราะส้อยอีกสองเส้นถูกจำนำไปหมดแล้ว
.
เรื่องมาเกิดขึ้นวันนี้ที่เราจะไม่ทนและเราไม่ไหว....คือเราตรวจเจอโรครูมมาตอย แล้วเราต้องรักษาอย่างต่อเนื่อง แล้วด้วยช่วงนี้ไม่มีเงินเราว่าจะเอาสร้อยเราไปจำนำเพื่อนำเงินส่วนนี้ไปหาหมอ
แต่คำตอบที่เราได้ยินจากปากเทอ คือ หาหมอสำคัญมากเลยหรอ เอาร้านก่อนได้ป่ะ......คือ ชีวิตเราไม่สำคัญเลยใช่ไหม
เราก็ได้แต่นิ่งจุก พูดไรไม่ออก บอกเลยว่าน้ำตาไหลตลอด
ทำไรไม่ถูก ได้แต่รับความเจ็บปวดกับโรคที่เป็นเพราะมันเลยกำหนดหมอนัดมาแล้ว และมไม่มียากินแล้วด้วยเราถึงอยากไปหาหมอ
และแล้วก็เกิดการทะเลาะกันขึ้น สิ่งที่เราโดนคือ ทั้งตบ ทั้งตีถีบจนจมูกเราเขียว ตบหูเรา อันนี้คือมันเป็นรอบที่5 แล้วที่เขาทุบตีเราแบบไม่ยั้ง ไอที่เขาทุบตีเรา ..เราไม่ค่อยโกรธเท่าการด่าและดูถูกพ่อแม่เราเรย มันเจ็บมากอ่ะ
.........ตอนนี้เราได้แต่นอนร้องไห้รอแม่มารับ เพราะเราไปไหนไม่ได้เลยเขาบอกว่าให้เราไปแต่ตัว ไม่ต้องเอาอะไรไปเรย เราเลยบอกเทอ
ไปว่างั้นขอทองเราจะเอาไปจำแล้วขอ5000พอ แล้วเทอก็ไม่ยอมให้เรา บอกว่าของทั้งหมดของกูเงินของกู อ้าวแล้วที่เงินเก็บตอนทำงานมาละไม่ได้ใช้สักบาท ขนาดแม่โทมาขอยังไม่ให้ แล้วไงละสรุปเราไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท เงินเก็บที่ผ่านมาคือเงินเทแหมด
แล้วเราก็คือมีแต่ตัวและเสื้อผ้าใช่ไหม
เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความจิงแบะพึ่งเกิดขึ้น
......เราอยากขอคำปรึกษาว่าควรทำไงต่อดี มันสุดแล้วเกิดความอดทนของเราแล้ว ทอมตัวเล็กต้องโดนทุบตีตลอดที่คบกัน (เราน้ำหนัก35เองนะถึงกล้าพูดว่าตัวเล็ก
อยากขอคำปรึกษาและคำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนในพันทิพค่ะ
เหนื่อยเกินที่จะรับมันไหวแล้ว
'😢😢
ควรพอแค่นี้...หรือไปต่อ รักของทอมอ่อนแอ
......เข้าเรื่องเลยแล้วกันเนาะ
คือที่ถามว่าควรพอ...หรือไปต่อดี....เรื่องมีอยู่ว่า
เราซึ่งเป็นทอม คบกับแฟนคนนี้มาได้สักพักแล้วประมาณ1ปีกว่า
ก่อนคบกันเราและเธอต่างคนก็ต่างมีแฟนอยู่แล้ว คุยไปคุยมาก็รู้สึกดีด้วยกันทั้งคู่เราเลยยอมเลิกกับแฟนคนเก่าเพราะช่วงนั้นเรารู้สึกว่าเหมือนเราจะหลงเขาละมั้ง คงใช่อ่ะ
ก่อนคับกับเทอชอบบอกว่าเทอรวยโปรไฟว์ทุกอย่างดีหมด
เราก็ไม่ได้อะไรนะเพราะเราบคนไม่ใช่ที่เงินทองหรือฐานะ
ตอนแรกๆเทอจะพาเราเที่ยวกินตลอด อย่างว่าเนาะช่วงโปรครบกันใหม่ๆ ....ที่ว่ากินเที่ยวนี้ก็คือ ทะเล สถานที่ต่างๆ
...เวลาผ่านมาสักพักเราจับได้ว่าเทอยังไม่ได้เลิกกับแฟนเทอเลย
จุกสิคะ พูดไรไม่ออก บอกไม่ถูก ได้แต่ร้องไห้ ส่วนตัวเทอนะหรอ
แถไปเลื่อยๆว่าเลิกกันแล้วบ้างอะไรบ้าง เราจับได้ทุกครั้ง และทุกครั้งก็ทำไรไม่ได้ ได้แต่ร้องให้เสียใจอยู่คนเดียว จนเวลาล่วงเลยเป็นเวลา8เดือน เทอกับแฟนเทอก็ยังไม่ได้เลิกกัน แล้วเราละควรทำไงดี
..... เราได้แต่หาหนทางให้เทอกับแฟนเทออยู่ให้ไกลกันที่สุด บอกก่อนนะว่าเทอกับแฟนเทอแค่ห่างกันแล้วบอกกับเราว่าเลิกกันแล้วเทอ ออกมาเช่าหออยู่กับเรา ทั้งที่เทอกับแฟนเทอยังไม่ได้เลิกกันเลย
เช้ามารับไปทำงานเย็นมาส่ง ประมาณนี้
ว่าต่อนะ เราอยากให้สองคนนี้ออกห่างกันไม่ติดต่อไม่ให้เจอหน้ากัน พอดีช่วงจังหวะนั้น ย่าป่วยหนักไม่สบาย เรามาอยู่ กทม.
ส่วนย่าอยู่ ตจว. เราต้องคอยไปดูแลคุณย่าอยู่บ่อยๆ
อาทิตย์หนึ่งก็ปาไป3-4วันละ ไปกลับ-ไปกลับ อยู่แบบนี้3 อาทิตย์
อาการย่าเริ่มหนักขึ้น เราเรยบอกแฟนเราว่า ลางานมาปล่อยขนาดนี้ออกเลยดีกว่าเนาะที่เราชวนแบบนี้ก็เพราะว่างานมีรองรับอยู่ คือช่วยทำธุระกิจกับอา แฟนเราก็ยังรังเลอยู่นะว่าจะเอาไง จนในที่สุด เรามัดมือชกให้เทอลาออกจากที่ทำงานเก่าเทอ
เพื่อที่จะไปช่วยกันทำธุระกิจอยู่กับอา จังหวะนั้นย่าอาการแย่มาก
คงทนคว่มเจ็บปวดไม่ไหวด้วยแหละท่านก็ได้ไปแบบสงบ
ได้อยู่จัดการทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อยก็พากันไปค่ะ ซื้อตัวรถไปกันแบบกะทันหันมาก หอที่อยู่ก็ไม่ทำเรื่องคืน เก็บเสื้อผ้าไปเลื่อยเรื่องห้องค่อยมาเคลีย์ที่หลัง
คือเราใจร้อนมากอยากให้เทอไปจากผู้ชายคนนี้เต็มทน
สุดท้ายก็ต้องไปเพราะว่าเงินที่เก็บมาก็เริ่มหมดลงทุกวัน
ขอข้ามบางตอนนะค่ะคือมันยาวมาก..........
และแล้วเราก็ได้ไปอยู่ที่ใหม่อยู่กับอาที่ภาคใต้
อยู่ได้7-8เดือนเทอก็ดันมีปัญหากับอาเราอีก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อาเรารักเทอมากไงเป็นแบบนี้ไปแล้ว .....วันที่เกิดเรื่องเทอร้องไห้เสียใจมากแล้วเทอก็บอกว่าไม่อยู่แล้วจะกลับบ้าน เราก็เป็นคนกลางเนาะ เอาก็เอาในเมื่อเทออยู่ไปแล้วไม่สบายใจก็ไม่ต้องอยู่ รีบขนเสื้อผ้ากับค่ะ ไม่ได้ดูด้วยว่าเงินจะมีอยู่เท่าไร ไปไม่บอกไม่กล่าวลาอาสักคำ ทุกคนงงมาก
หลังจากนั้นก็ไม่มีงานทำล่องลอยทั้งคู่เงินเก็บก็จะหมด
แฟนเราอ่ะอยากมีร้านเป็นของตัวเองก็หาที่เช่าทำเล
หาหลายที่มากแต่ก็ยังไม่มีที่ถูกใจ จนตัดสินใจกลับมาอยู่ กทม.ก่อน ( อ่อ ลืมบอกไป ก่อนจะมา กทม. ได้พักอยู่บ้านญาติที่ภูเก็ต)ทีมา. กทม.เพราะมันเริ่มหมดมาหาที่ทำเลก่อน ค่อยว่ากัน เพราะอยู่ตรงนั้นก็เกรงใจญาติเพร่ะบ้านเล็กอยู่กันหลายคน
แล้วก็มาอยู่กรุงเทพจนได้ มาอยู่ในที่นี้คือมาอยู่กับน้องแฟนก่อนเพื่อหาอะไรทำไปพรางๆก่อนได้ที่ แล้วตอนนี้เวลาผ่านไปเกือบ1เดือนแล้วยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย สั่งเสื้อมาขายบ้าง เอาสบู่มาขาย เครื่องสำอาง เครสโทรศัพย์ .....สรุปเอามากองไว้ใหห้องเต็มไปหมดขายไม่ได้เลยแล้วเงินทร่ลงทุนไปละกีเหมื่อนแล้วไม่ได้คืนสักบาท
พอตอนนี้ก็คือจะไปเช่าร้านที่ภูเก็ต แล้วถามว่าตอนนี้เหลือเงินเก็บอยู่เท่าไร......?10000กับท้อง1เส้น เพราะส้อยอีกสองเส้นถูกจำนำไปหมดแล้ว
.
เรื่องมาเกิดขึ้นวันนี้ที่เราจะไม่ทนและเราไม่ไหว....คือเราตรวจเจอโรครูมมาตอย แล้วเราต้องรักษาอย่างต่อเนื่อง แล้วด้วยช่วงนี้ไม่มีเงินเราว่าจะเอาสร้อยเราไปจำนำเพื่อนำเงินส่วนนี้ไปหาหมอ
แต่คำตอบที่เราได้ยินจากปากเทอ คือ หาหมอสำคัญมากเลยหรอ เอาร้านก่อนได้ป่ะ......คือ ชีวิตเราไม่สำคัญเลยใช่ไหม
เราก็ได้แต่นิ่งจุก พูดไรไม่ออก บอกเลยว่าน้ำตาไหลตลอด
ทำไรไม่ถูก ได้แต่รับความเจ็บปวดกับโรคที่เป็นเพราะมันเลยกำหนดหมอนัดมาแล้ว และมไม่มียากินแล้วด้วยเราถึงอยากไปหาหมอ
และแล้วก็เกิดการทะเลาะกันขึ้น สิ่งที่เราโดนคือ ทั้งตบ ทั้งตีถีบจนจมูกเราเขียว ตบหูเรา อันนี้คือมันเป็นรอบที่5 แล้วที่เขาทุบตีเราแบบไม่ยั้ง ไอที่เขาทุบตีเรา ..เราไม่ค่อยโกรธเท่าการด่าและดูถูกพ่อแม่เราเรย มันเจ็บมากอ่ะ
.........ตอนนี้เราได้แต่นอนร้องไห้รอแม่มารับ เพราะเราไปไหนไม่ได้เลยเขาบอกว่าให้เราไปแต่ตัว ไม่ต้องเอาอะไรไปเรย เราเลยบอกเทอ
ไปว่างั้นขอทองเราจะเอาไปจำแล้วขอ5000พอ แล้วเทอก็ไม่ยอมให้เรา บอกว่าของทั้งหมดของกูเงินของกู อ้าวแล้วที่เงินเก็บตอนทำงานมาละไม่ได้ใช้สักบาท ขนาดแม่โทมาขอยังไม่ให้ แล้วไงละสรุปเราไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท เงินเก็บที่ผ่านมาคือเงินเทแหมด
แล้วเราก็คือมีแต่ตัวและเสื้อผ้าใช่ไหม
เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความจิงแบะพึ่งเกิดขึ้น
......เราอยากขอคำปรึกษาว่าควรทำไงต่อดี มันสุดแล้วเกิดความอดทนของเราแล้ว ทอมตัวเล็กต้องโดนทุบตีตลอดที่คบกัน (เราน้ำหนัก35เองนะถึงกล้าพูดว่าตัวเล็ก
อยากขอคำปรึกษาและคำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนในพันทิพค่ะ
เหนื่อยเกินที่จะรับมันไหวแล้ว
'😢😢