เป็นแฟนกันแต่ไม่ค่อยคุยกัน ไม่โทรหากัน ไม่ค่อยเอาใจใส่ ไม่ค่อยมาเจอกัน มีแฟนก็เหมือนไม่มี เหมือนเป็นแฟนกันแค่ในนาม
อืม ผู้หญิงส่วนใหญ่ เค้าให้คำนิยามไว้ราวๆ นี้อ่ะมั้ง และนั่นแหละ ครับคือปัญหาของผม
ลองเปิดใจคุยๆ กับใคร ส่วนใหญ่ความสัมพันธ์ก็ล่มลงด้วยเรื่องเดิมๆ ทุกที จบตรงที่ถูกอีกฝ่ายบอกว่า ไม่เอาใจใส่ ไม่ค่อยสนใจ
คงเพราะอยู่คนเดียวมานานเกินไป นิสัยโลกส่วนตัวสูงมันเลยติดอยู่ในสายเลือดจนแก้ไม่หายไปแล้ว พยายามปรับหลายครั้งแต่ก็ทำไม่สำเร็จ
เลยอยากถามว่า มีผู้หญิงคนไหนรับเงื่อนไขแบบนี้ได้บ้าง
1. ไม่จำเป็นต้องคุยกันบ่อยๆ วันนึงคุยกันบ้างนิดนึงก็พอ ถ้าจะเอาแบบโทรคุยเช้า สาย บ่าย เย็น ถือสายนอนคุยห้ามวางจนหลับคาที่ เรื่องพรรค์นั้น ผมทำให้ไม่ได้หรอกนะ
2. ไม่ต้องเจอกันบ่อย สัปดาห์นึง เจอกันครั้งสองครั้งก็พอแล้ว หรือถ้าวันไหนไม่สะดวกก็คุยกันด้วยเหตุผลได้ แต่ถ้าจะมาหาผมถึงที่เองก็ไม่ว่านะ
3. ถ้าผมเงียบไป คุณต้องทักมาก่อน อย่าเงียบตาม เพราะผมชอบหายไปเป็นพักๆ ครับ อาการหลักของคนโลกส่วนตัวสูง การทักมาจะเป็นสัญญาณเตือนบอกให้รู้ว่า ฉันคิดถึงคุณอยู่นะ กำลังทำอะไรอยู่
4. สามารถแชร์ค่าใช้จ่ายต่างๆ ในการเดทได้ ค่าตั๋วหนัง ค่าอาหาร โดยไม่มาคิดเล็กคิดน้อย แอบมาตั้งกระทู้ขอความเห็นในพันทิป แต่ไม่ต้องถึงขนาดหารกันเป๊ะๆ นับเป็นบาทเป็นสตางค์หรอก
5. ผมเป็นคนชอบดูหนัง เดินห้าง และชอบไปเดินเที่ยวงานอีเว้นท์ต่างๆ งานหนังสือ งานเกม คุณต้องไปกับผมได้นะ
6. ไม่ใช่คนชอบเที่ยว ชอบอยู่บ้านมากกว่า ไม่ชอบไปไหนไกลๆ ชอบเที่ยวอยู่แค่ใน กทม. หรือ ตจว ใกล้ๆ ถ้าแบบไกลๆ ปีนึงไปครั้งนึงก็พอได้มั้ง
7. ส่วนสเปคผู้หญิงที่ชอบก็ตามพิมพ์นิยมทั่วไปน่ะแหละ ไม่อ้วน ไม่อวบ หน้าตาพอดูได้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน
พออ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนอาจจะคิดในใจว่า แบบนี้เป็นเพื่อนก็ได้นี่ เหมือนหาเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวเฉยๆ มากกว่า อืมมม ไงดีละ มันก็ใช่อยู่หรอกนะ แต่ผมก็อยากจะมีแฟนแบบนั้นแหละ ในลักษณะที่เป็นแบบกึ่งเพื่อนกึ่งแฟน มีช่องว่างระยะห่างในความเป็นส่วนตัวบ้างอ่ะ แบบไม่ต้องคุยเยอะ ไม่ต้องเจอกันบ่อย แต่ก็เข้าใจกัน ยังมีอยู่มั้ยผู้หญิงแบบนี้
อยากเป็นแฟนกันแค่ในนาม มีผู้หญิงคนไหนยอมรับเงื่อนไขแบบนี้ได้บ้าง
อืม ผู้หญิงส่วนใหญ่ เค้าให้คำนิยามไว้ราวๆ นี้อ่ะมั้ง และนั่นแหละ ครับคือปัญหาของผม
ลองเปิดใจคุยๆ กับใคร ส่วนใหญ่ความสัมพันธ์ก็ล่มลงด้วยเรื่องเดิมๆ ทุกที จบตรงที่ถูกอีกฝ่ายบอกว่า ไม่เอาใจใส่ ไม่ค่อยสนใจ
คงเพราะอยู่คนเดียวมานานเกินไป นิสัยโลกส่วนตัวสูงมันเลยติดอยู่ในสายเลือดจนแก้ไม่หายไปแล้ว พยายามปรับหลายครั้งแต่ก็ทำไม่สำเร็จ
เลยอยากถามว่า มีผู้หญิงคนไหนรับเงื่อนไขแบบนี้ได้บ้าง
1. ไม่จำเป็นต้องคุยกันบ่อยๆ วันนึงคุยกันบ้างนิดนึงก็พอ ถ้าจะเอาแบบโทรคุยเช้า สาย บ่าย เย็น ถือสายนอนคุยห้ามวางจนหลับคาที่ เรื่องพรรค์นั้น ผมทำให้ไม่ได้หรอกนะ
2. ไม่ต้องเจอกันบ่อย สัปดาห์นึง เจอกันครั้งสองครั้งก็พอแล้ว หรือถ้าวันไหนไม่สะดวกก็คุยกันด้วยเหตุผลได้ แต่ถ้าจะมาหาผมถึงที่เองก็ไม่ว่านะ
3. ถ้าผมเงียบไป คุณต้องทักมาก่อน อย่าเงียบตาม เพราะผมชอบหายไปเป็นพักๆ ครับ อาการหลักของคนโลกส่วนตัวสูง การทักมาจะเป็นสัญญาณเตือนบอกให้รู้ว่า ฉันคิดถึงคุณอยู่นะ กำลังทำอะไรอยู่
4. สามารถแชร์ค่าใช้จ่ายต่างๆ ในการเดทได้ ค่าตั๋วหนัง ค่าอาหาร โดยไม่มาคิดเล็กคิดน้อย แอบมาตั้งกระทู้ขอความเห็นในพันทิป แต่ไม่ต้องถึงขนาดหารกันเป๊ะๆ นับเป็นบาทเป็นสตางค์หรอก
5. ผมเป็นคนชอบดูหนัง เดินห้าง และชอบไปเดินเที่ยวงานอีเว้นท์ต่างๆ งานหนังสือ งานเกม คุณต้องไปกับผมได้นะ
6. ไม่ใช่คนชอบเที่ยว ชอบอยู่บ้านมากกว่า ไม่ชอบไปไหนไกลๆ ชอบเที่ยวอยู่แค่ใน กทม. หรือ ตจว ใกล้ๆ ถ้าแบบไกลๆ ปีนึงไปครั้งนึงก็พอได้มั้ง
7. ส่วนสเปคผู้หญิงที่ชอบก็ตามพิมพ์นิยมทั่วไปน่ะแหละ ไม่อ้วน ไม่อวบ หน้าตาพอดูได้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน
พออ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนอาจจะคิดในใจว่า แบบนี้เป็นเพื่อนก็ได้นี่ เหมือนหาเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวเฉยๆ มากกว่า อืมมม ไงดีละ มันก็ใช่อยู่หรอกนะ แต่ผมก็อยากจะมีแฟนแบบนั้นแหละ ในลักษณะที่เป็นแบบกึ่งเพื่อนกึ่งแฟน มีช่องว่างระยะห่างในความเป็นส่วนตัวบ้างอ่ะ แบบไม่ต้องคุยเยอะ ไม่ต้องเจอกันบ่อย แต่ก็เข้าใจกัน ยังมีอยู่มั้ยผู้หญิงแบบนี้