จากการได้รับโอกาศเป็นบัดดี้ของน้าในกลุ่ม
ทำให้ได้ได้ร่วมสนุกับทาง LEO ขึ้นเครื่องบิน ไปปั่นจักรยานที่ ดอยช้าง จ.เชียงราย หลังจากรู้ว่าได้ไปแน่ มีการเตรียมตัวพอสมควร ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน กลัวเมารถ ตื่นเต้นถึงขนาด เป็นหวัดก่อนการเดินทางกันเลยทีเดียว โดยจะส่งรถจักรยานไปกับรถบรรทุก่อน
วันเดินทาง ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ไปถึง จ.เชียงราย ด้วยอากาศที่สนามบิน 15 องศา
น้อง Staff ก็พาพวกเราทานข้าวกันและออกเดินทางตามโปรแกรมที่ได้วางไว้ โดยที่แรกที่แวะคือ พิพิธภัณฑ์บ้านดำ รู้สึกดี อากาศเย็น ๆ นักท่องเทียวไม่จอแจมาก
ช่วงเย็น
มีจุดพีคที่พวกเราได้ปั่นจักรยานในไร่สิงห์ปาร์คบรรยากาศดีมาก ๆ ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาศอย่างนี้ด้วยซ้ำ และทางสิงห์ยังใจดี ให้เล่นเครื่องเล่นโดยไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ เลย
ตกเย็นเข้าพักที่โรงแรมมีสระว่ายน้ำ ( แน่นอน ไม่มีใครเล่น มันหนาว )
รุ่งเช้า พวกเราเตรียมตัว วันนี้ต้องปั่นจักรยานขึ้นดอยช้างกันแล้วอากาศหนาวมาก
โดยเริ่มปล่อยตัวจากไรสิงห์ปาร์ค 10 km แรก เป็นทางราบปรกติ
แต่พอเริ่มเลี้ยวขวาเข้าเส้นทางขึ้นดอยเท่านั้น ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปทางเริ่มชัน แต่เตรียมตัวจัดเฟืองหลัง 40 มาแล้ว ก็เลยสบายหน่อย เกาะกลุ่มแรก ๆ ขึ้นไปได้
.
ยิ่งสูง อากาศยิ่งเย็นลง จาก 15 เป็น 14 และ 13 ซึ่ง สวนทางกลับองศาของถนน ยิ้งสูงก็ยิ่งชันขึ้นเรื่อย ๆ มีป้ายเขียนว่า 8% คอยบอกความชัน ( อันนี้มารู้ทีหลังว่าเค้าทำป้าย 8% มาสิบกว่าอันเลยใชัมันทุกเนิน ทั้ง ๆที่บางเนิน ชัน 20% )
ปั่นขึ้นดอยมาได้ระยะหนึ่งถึงจุดพักแรก เป็นฝายน้ำพวกเราต้องปั่นลุยน้ำที่สูงประมาณ 1 คืบ และน้ำไหลแรงพอสมควร นักปั่นบางท่านเท้าจุ่มน้ำที่เย็น
เฉียบ ( แน่นอนไม่ต้องเดา หลายท่าน ขาซ้ายจุ่มน้ำ )
เลยจากนี้ไปก็นรกของจริง เนิน ยาว ๆ ๆ ๆ และโค้ง พอพ้นโค้งก็ขึ้นไปอีก ถึงขนาดที่ว่า ถ้าปลดคลีทแล้วจะต้อง
ให้เพื่อนจับยานไว้ให้เพื่อใส่คลีทแล้วช่วยดันส่งให้ ( ขอบคุณมากคับ )
ผ่านไป30 km บนดอย หมอกลงหนาต้องเปิดไฟหลังอากาศเย็นเฉียบหายใจเป็นควันออกมา ถ้าหยุดปั่นก็มีควันออกตามตัวรู้สึกดีในจุดนี้เพื่อน ๆหลายคน
ใช้ท่าไม้ตาย เข็นกันบ้างแล้ว
และจุดที่พีคที่สุดคือตอนปั่นผ่านป่าสน สองข้างทางเป็นไม้ใหญ่ และมีหมอกปกคลุมมันเหมือนเราหลุดมาในหนังหรือเป็นเส้น
ทางในฝันเลยทีเดียว
แต่สุดท้ายก็แพ้ภัยตัวเองเฟือง 40 ไม่อาจช่วยได้ HR ขึ้นเกิน 175 เนื่องจากความชัน เข็นสิครับ จนอีก 2 km จะถึงยอดดอย ทีมงานรวบให้ขึ้นรถ เนื่องจากเดวจะติดขบวน
.
ขึ้นไปบนดอย นรกสุด ๆ คิดถึงแดดบ้านเราเลยคือตัวเปียกเหงื่อ แต่ลมพัดแรงหมอกลงมันหนาวมากแต่ก็เอาวะ ไหลลงดอยละกันโอกาศอย่างนี้ไม่บ่อยนัก ทางลงชันมาก ๆ ๆ เบรคจนล้อหลังลอยจากพื้นปวดมือไปหมดจนมาถึงจุดพักที่ร้านกาแฟดอยช้างอร่อยมาาก
หลังจากนี้ไปไม่มีอะไรมาก เป็นทางดิ่งบ้าง ขึ้นบ้างไปอีกประมาณ 60 km อุณภูมด้านล่าง 20 องศาไปตลอดจนถึงไร่สิงห์ปาร์คแวะถ่ายรูปข้างทางเรื่อย ๆ
และไปทานข้าวที่ร้านอาหาร ภูภิรม กันในไร่เลย
วันรุ่งขึ้น พวกเราขึ้นไปทำบุญบริจาคสิ่งของให้นักเรียนบนดอยกัน โดยทีมงานต้องเปลี่ยนจากรถทัวร์เป็นรถตู้ คน 50 คน รถตู้ 10 คัน เฉลี่ย คันละ 5 คนด้วยกลัวลูกทีมอึดอัดเมารถ ขอบอกว่า สบายมากกกกก นอนเหยียดกันเลยทีเดียว
แต่ staff ก็มีการแจกยาแก้เมาและถุงอ๊วกไว้ให้ด้วย
สุดท้าย ขอบคุณ เพจ
https://www.facebook.com/LeoTshirt/?fref=ts ที่เปิดโอกาศให้ร่วมกิจกรรมดี ๆ
รวมทั้งทีมงาน ADAY ทุกคนน่ารักมาก ๆ
*** รีวิวปั่นวัดใจ เส้นทางในฝัน พิชิตดอยช้าง กับ เสือยืด The T Shirt Project*****
ทำให้ได้ได้ร่วมสนุกับทาง LEO ขึ้นเครื่องบิน ไปปั่นจักรยานที่ ดอยช้าง จ.เชียงราย หลังจากรู้ว่าได้ไปแน่ มีการเตรียมตัวพอสมควร ไม่เคยขึ้นเครื่องบิน กลัวเมารถ ตื่นเต้นถึงขนาด เป็นหวัดก่อนการเดินทางกันเลยทีเดียว โดยจะส่งรถจักรยานไปกับรถบรรทุก่อน
วันเดินทาง ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ไปถึง จ.เชียงราย ด้วยอากาศที่สนามบิน 15 องศา
น้อง Staff ก็พาพวกเราทานข้าวกันและออกเดินทางตามโปรแกรมที่ได้วางไว้ โดยที่แรกที่แวะคือ พิพิธภัณฑ์บ้านดำ รู้สึกดี อากาศเย็น ๆ นักท่องเทียวไม่จอแจมาก
ช่วงเย็น
มีจุดพีคที่พวกเราได้ปั่นจักรยานในไร่สิงห์ปาร์คบรรยากาศดีมาก ๆ ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาศอย่างนี้ด้วยซ้ำ และทางสิงห์ยังใจดี ให้เล่นเครื่องเล่นโดยไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ เลย
ตกเย็นเข้าพักที่โรงแรมมีสระว่ายน้ำ ( แน่นอน ไม่มีใครเล่น มันหนาว )
รุ่งเช้า พวกเราเตรียมตัว วันนี้ต้องปั่นจักรยานขึ้นดอยช้างกันแล้วอากาศหนาวมาก
โดยเริ่มปล่อยตัวจากไรสิงห์ปาร์ค 10 km แรก เป็นทางราบปรกติ
แต่พอเริ่มเลี้ยวขวาเข้าเส้นทางขึ้นดอยเท่านั้น ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปทางเริ่มชัน แต่เตรียมตัวจัดเฟืองหลัง 40 มาแล้ว ก็เลยสบายหน่อย เกาะกลุ่มแรก ๆ ขึ้นไปได้
.
ยิ่งสูง อากาศยิ่งเย็นลง จาก 15 เป็น 14 และ 13 ซึ่ง สวนทางกลับองศาของถนน ยิ้งสูงก็ยิ่งชันขึ้นเรื่อย ๆ มีป้ายเขียนว่า 8% คอยบอกความชัน ( อันนี้มารู้ทีหลังว่าเค้าทำป้าย 8% มาสิบกว่าอันเลยใชัมันทุกเนิน ทั้ง ๆที่บางเนิน ชัน 20% )
ปั่นขึ้นดอยมาได้ระยะหนึ่งถึงจุดพักแรก เป็นฝายน้ำพวกเราต้องปั่นลุยน้ำที่สูงประมาณ 1 คืบ และน้ำไหลแรงพอสมควร นักปั่นบางท่านเท้าจุ่มน้ำที่เย็น
เฉียบ ( แน่นอนไม่ต้องเดา หลายท่าน ขาซ้ายจุ่มน้ำ )
เลยจากนี้ไปก็นรกของจริง เนิน ยาว ๆ ๆ ๆ และโค้ง พอพ้นโค้งก็ขึ้นไปอีก ถึงขนาดที่ว่า ถ้าปลดคลีทแล้วจะต้อง
ให้เพื่อนจับยานไว้ให้เพื่อใส่คลีทแล้วช่วยดันส่งให้ ( ขอบคุณมากคับ )
ผ่านไป30 km บนดอย หมอกลงหนาต้องเปิดไฟหลังอากาศเย็นเฉียบหายใจเป็นควันออกมา ถ้าหยุดปั่นก็มีควันออกตามตัวรู้สึกดีในจุดนี้เพื่อน ๆหลายคน
ใช้ท่าไม้ตาย เข็นกันบ้างแล้ว
และจุดที่พีคที่สุดคือตอนปั่นผ่านป่าสน สองข้างทางเป็นไม้ใหญ่ และมีหมอกปกคลุมมันเหมือนเราหลุดมาในหนังหรือเป็นเส้น
ทางในฝันเลยทีเดียว
แต่สุดท้ายก็แพ้ภัยตัวเองเฟือง 40 ไม่อาจช่วยได้ HR ขึ้นเกิน 175 เนื่องจากความชัน เข็นสิครับ จนอีก 2 km จะถึงยอดดอย ทีมงานรวบให้ขึ้นรถ เนื่องจากเดวจะติดขบวน
.
ขึ้นไปบนดอย นรกสุด ๆ คิดถึงแดดบ้านเราเลยคือตัวเปียกเหงื่อ แต่ลมพัดแรงหมอกลงมันหนาวมากแต่ก็เอาวะ ไหลลงดอยละกันโอกาศอย่างนี้ไม่บ่อยนัก ทางลงชันมาก ๆ ๆ เบรคจนล้อหลังลอยจากพื้นปวดมือไปหมดจนมาถึงจุดพักที่ร้านกาแฟดอยช้างอร่อยมาาก
หลังจากนี้ไปไม่มีอะไรมาก เป็นทางดิ่งบ้าง ขึ้นบ้างไปอีกประมาณ 60 km อุณภูมด้านล่าง 20 องศาไปตลอดจนถึงไร่สิงห์ปาร์คแวะถ่ายรูปข้างทางเรื่อย ๆ
และไปทานข้าวที่ร้านอาหาร ภูภิรม กันในไร่เลย
วันรุ่งขึ้น พวกเราขึ้นไปทำบุญบริจาคสิ่งของให้นักเรียนบนดอยกัน โดยทีมงานต้องเปลี่ยนจากรถทัวร์เป็นรถตู้ คน 50 คน รถตู้ 10 คัน เฉลี่ย คันละ 5 คนด้วยกลัวลูกทีมอึดอัดเมารถ ขอบอกว่า สบายมากกกกก นอนเหยียดกันเลยทีเดียว
แต่ staff ก็มีการแจกยาแก้เมาและถุงอ๊วกไว้ให้ด้วย
สุดท้าย ขอบคุณ เพจ https://www.facebook.com/LeoTshirt/?fref=ts ที่เปิดโอกาศให้ร่วมกิจกรรมดี ๆ
รวมทั้งทีมงาน ADAY ทุกคนน่ารักมาก ๆ