เคยไป? สมองกับความรู้สึกมันขัดแย้งกัน โดยเฉพาะหัวใจ

เคยคุยกับใครสักคนไหม แล้วคนๆนั้นก็เป็นคนแรกที่ทำให้เรารู้สึกดี ย้อนไปเมื่อปีก่อนเราได้รู้จักกับคนๆนึง และมีโอกาสได้คุยได้ทำความรู้จักกันในฐานะเพื่อน แต่ด้วยการที่คุยกันทุกวัน (ทุกวันจริงๆ เช้า กลางวัน เย็น) ความรู้สึกมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นความรักไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือป่าว เราไม่เคยมีแฟนก่อนแต่มีเขานี่แหละ ที่เข้ามาเป็นคนที่คุยกับเราคนแรก ไปดูหนัง ไปกินข้าว ไปเที่ยวด้วยกันสองคน ทุกอย่างสำหรับเราเขาคือคนแรก แต่ทุกอย่างก็ยังอยู่ในฐานะเพื่อน แต่ซึ่งการกระทำและคำพูดมันอาจจะเกินเพื่อนและไม่เคยมีใครพูดออกมา แต่พอมาวันนึงเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปจากที่คุยกันทุกวันก็เริ่มน้อยลง จนมันจบด้วยการที่เลิกคุยกันไป ซึ่งเราก็ได้รู้ความจริงอะไรหลายๆอย่าง มันทำให้เราเจ็บและเสียใจ เราพยายามแข็งใจไม่ให้กลับไปคุยกับเขา ช่วงแรกมันทรมานมากแต่ก็ผ่านไปด้วยดีและเราก็ทำใจได้แล้ว แต่แล้วจู่ๆเขาก็กลับมาหลังจากที่หายไปหลายเดือน กลับมาคุยกับเราในลักษณะของการถามไถ่ บอกคิดถึง เล่านู้นเล่านี่ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนแรกเราก็โกรธมากนะที่ทำเราเสียใจ ทักมาเราก็ตอบเหวี่ยงใส่ ไม่ตอบบ้าง อยู่ดีๆเราก็กลับไม่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ไม่โกรธ แต่ดันอยากกลับไปคุยกับเขาซะงั้น แต่เราอยากกลับไปคุยแบบเพื่อนนะ ไม่ได้อยากกลับไปอยู่ ณ จุดๆเดิมที่เราเจ็บ สมองเรามันวิเคราะห์บอกว่าอย่าเลย รู้ทั้งรู้ว่าถ้ากลับไปคุยมันจะจบยังไง กว่าจะผ่านมันมาได้ก็ต้องใช้เวลาตั้งนาน แต่ทำไมความรู้สึกเรามันก็ขัดกับสมองมาก มันอยากที่จะคุย อยากที่จะทักทาย ทั้งๆที่เราเคยตั้งใจว่าจะไม่กลับไปอีกแล้ว ไม่กลับไปทรมานอีกแล้ว เรารู้สึกกลัวความรู้สึกตัวเองจัง กลัวว่าจะยั้งใจไม่ได้อย่างที่ตั้งใจไว้

เพื่อนเคยเป็นกันบ้างไหม มาแชร์ให้เราฟังบ้างสิ ว่าเราควรทำไงดี