เราอาจจะมีระบบประสาทการบันยายที่ห่วย เเต่ก็จะพยายามเขียนให้ดีที่สุดค่ะ
เริ่มเรื่องก่อนนะค่ะ ช่วงเย็นวันนี้เราได้ออกไปเดินเล่นในหมู่บ้าน ทำตามคำเเนะนำหมอค่ะ ว่าควรจะออกกำลังกายเล็กๆน้อยบ้าง เพื่อเป็นกระษัยเเก่เลือดลมของร่างกาย เเต่เราจะไม่ค่อยได้ออกไปคุยกับใครเพราะร่างกายช่วงนี้ไม่เเข็งเเรง คนในหมู่บ้านเราเขาก็นึกว่าเราไปทำงานอยู่ที่อื่น 555 ... ไอ้เราก็สงสัยว่าเเม่ไม่พูดถึงเรากับใครมั้งเลยรึ ....
เเล้วหมู่บ้านเรามันเป็นหมู่บ้านท่องเที่ยว ร้านขายของก็จะเยอะหน่อย เดินผ่านร้านไหนเขาก็เรียก ตอบคำถามเดิมๆประมาณ 5 รอบได้ "นางไปอยู่ไหนมา" (คนในหมู่บ้านเราจะเรียกเราว่า นาง.. บางคนก็เรียกก็เรียกชื่อ) เราก็ตอบไปว่าอยู่บ้านนี่เเละ จนร้านสุดท้าย "นางไปอยู่ไหนมา" .... อีกเเละ ... "มันก็บอกอยู่ว่าอยู่บ้าน จะถามอะไรกันหนักหนา" เสียงของเเม่ค้าร้านข้างๆ ..... "ก็กูไม่ได้ยิน" เเกก็สวนไป กกลายเป็นการโต้เถียงกันพักหนึง เราได้ของเต็มมือเเล้ว ก็เลยหนีไปจากตรงนั้น ..คือ เราเห็นมานานเเละกะไอ้การเถียงกันระหว่างป้าๆที่ขายของในหมู่บ้านเนี่ย เดี๋ยวเดินกลับมาพวกเเกก็จะดีกันเหมือนเดิม...
หมู่บ้านของเรานั้น นอกจากเเหล่งท่องเที่ยวเเล้ว เราก็มีที่โปรดที่หนึ่ง คือตรงทางเข้าหมู่บ้าน มันเป็นทางถนนราดยางยางประมาณกิโลกว่าๆ (มั้ง) ยาวมาก ทั้งสองฝั่งจะเป็นผืนนากว้างๆ อากาศดีสุด ยิ่งช่วงที่ดอกคูณบานนะ ยิ่งน่าเดินเพราะเขาปลูกประดับไว้สองข้างทางเลย เหลืองสวย ฟิล ....
ยืมภาพเขามา
จะมีคนในหมู่บ้านออกมาเดินเล่นไม่กี่คน เราก็เดินไปกินไปมีความสุขกับชีวิตมาก เราก็เดินของเราไปเลื่อยจนไปเจอพวกนักศึกษา ที่อยู่ ม เดียวกับเรา เขาเจอเราก็สวัสดีทักทายกัน ถามคำถามเดิม "พี่ไปอยู่ไหนค่ะเดี๋ยวนี้" ... อีกเเละ ... คิดเเค่ในใจ ก็คุยกันไป ว่าเราก็อยู่บ้านนี่เเละ พักรักษาตัว หายเเล้วเดี๋ยวกลับไปเรียน ในขณะที่เดินคุณกัน กลุ่มเด็กเเสบเเห่งหมู่บ้านก็ขับจักยานผ่าน เป็นเด็กเพิ่งอายุได้ 9 -10 ขวบกันอยู่เลย ขี่จักยานมาผิดเลน รุ่นน้องเราก็ตะโกนบอก ตืนไปสุภาพมากนะ "นาย ขับมาทางนี้ หย่าไปขับทางนั้น" หนูน้อยก็หันมาเลย "E เชี่ย" ...... โอโห เด็กหนอเด็ก ยังไม่ทันโตเลย ... เราบ่นเรื่องเด็กน้อยมาตลอดทาง จนเเยกกับมาบ้าน ก็มาเจอเด็กน้อยกลุ่มนี่อีก
... คราวนี้ พวกหนูๆเขามาขี่จักยานเล่นกวนหน้าบ้านผู้ใหญ่ คือตรงนี้เเละค่ะที่เป็นที่ขายของของคนในหมู่บ้าน ยายของเด็กกลุ่มนี้ ( พวกนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันทั้งกลุ่ม ) ก็ตะโกนด่า บอกให้ไปเล่นกันที่โรงเรียน เพราะโรงเรียนในหมู่บ้านนั้น จะเปิดสาธารนะให้คนเข้ามาออกกำลัง ไอ้เด็กพวกนี้ก็กะโกนด่าใหญ่ ( E หน้าส้น ... E หา ... มาหมดเลย ยืนด่ากันอยู่ตรงนั้นเเละ กับยาย ยายก็ยืนด่าจนเหนื่อย ป้าเเม่ค้าก็หัวเลาะมั่ง เข้ามาพูดมั่ง ก็สงบศึกไม่ได้จนเเม่พวกหนู ๆนั้นออกมาจากบ้าน ( คงมีคนไปเรียก) พร้อมกับไม่เรียว เเต่ก็ไล่ตีไม่ทันหรอกค่ะ ขีจักยานหนีไปหมด .....
ก็นะ ในหมู่บ้านดีดีก็มีกลุ่มคนไม่ดีปนๆอยู่มั่ง เราก็ได้เเต่เรี่ยงๆเอา นึกถึงเมื่อก่อนตอนเราได้คุมเด็กในหมู่บ้านเเล้วก็มีความสุขดีกว่านี้ เเล้วก็นึกหวันใจว่าถ้าไอ้เด็นกลุ่นนี้มันได้คุมกลุ่มวัยรุ่นในหมู่บ้าน มันจะเป็นยังไงน่อออ ..... คิดเเล้วก็เอบเพลียในใจ ....
วิเคราะห์เล็ก ๆ กันคนรอบ ๆ บ้าน
เริ่มเรื่องก่อนนะค่ะ ช่วงเย็นวันนี้เราได้ออกไปเดินเล่นในหมู่บ้าน ทำตามคำเเนะนำหมอค่ะ ว่าควรจะออกกำลังกายเล็กๆน้อยบ้าง เพื่อเป็นกระษัยเเก่เลือดลมของร่างกาย เเต่เราจะไม่ค่อยได้ออกไปคุยกับใครเพราะร่างกายช่วงนี้ไม่เเข็งเเรง คนในหมู่บ้านเราเขาก็นึกว่าเราไปทำงานอยู่ที่อื่น 555 ... ไอ้เราก็สงสัยว่าเเม่ไม่พูดถึงเรากับใครมั้งเลยรึ ....
เเล้วหมู่บ้านเรามันเป็นหมู่บ้านท่องเที่ยว ร้านขายของก็จะเยอะหน่อย เดินผ่านร้านไหนเขาก็เรียก ตอบคำถามเดิมๆประมาณ 5 รอบได้ "นางไปอยู่ไหนมา" (คนในหมู่บ้านเราจะเรียกเราว่า นาง.. บางคนก็เรียกก็เรียกชื่อ) เราก็ตอบไปว่าอยู่บ้านนี่เเละ จนร้านสุดท้าย "นางไปอยู่ไหนมา" .... อีกเเละ ... "มันก็บอกอยู่ว่าอยู่บ้าน จะถามอะไรกันหนักหนา" เสียงของเเม่ค้าร้านข้างๆ ..... "ก็กูไม่ได้ยิน" เเกก็สวนไป กกลายเป็นการโต้เถียงกันพักหนึง เราได้ของเต็มมือเเล้ว ก็เลยหนีไปจากตรงนั้น ..คือ เราเห็นมานานเเละกะไอ้การเถียงกันระหว่างป้าๆที่ขายของในหมู่บ้านเนี่ย เดี๋ยวเดินกลับมาพวกเเกก็จะดีกันเหมือนเดิม...
หมู่บ้านของเรานั้น นอกจากเเหล่งท่องเที่ยวเเล้ว เราก็มีที่โปรดที่หนึ่ง คือตรงทางเข้าหมู่บ้าน มันเป็นทางถนนราดยางยางประมาณกิโลกว่าๆ (มั้ง) ยาวมาก ทั้งสองฝั่งจะเป็นผืนนากว้างๆ อากาศดีสุด ยิ่งช่วงที่ดอกคูณบานนะ ยิ่งน่าเดินเพราะเขาปลูกประดับไว้สองข้างทางเลย เหลืองสวย ฟิล ....
จะมีคนในหมู่บ้านออกมาเดินเล่นไม่กี่คน เราก็เดินไปกินไปมีความสุขกับชีวิตมาก เราก็เดินของเราไปเลื่อยจนไปเจอพวกนักศึกษา ที่อยู่ ม เดียวกับเรา เขาเจอเราก็สวัสดีทักทายกัน ถามคำถามเดิม "พี่ไปอยู่ไหนค่ะเดี๋ยวนี้" ... อีกเเละ ... คิดเเค่ในใจ ก็คุยกันไป ว่าเราก็อยู่บ้านนี่เเละ พักรักษาตัว หายเเล้วเดี๋ยวกลับไปเรียน ในขณะที่เดินคุณกัน กลุ่มเด็กเเสบเเห่งหมู่บ้านก็ขับจักยานผ่าน เป็นเด็กเพิ่งอายุได้ 9 -10 ขวบกันอยู่เลย ขี่จักยานมาผิดเลน รุ่นน้องเราก็ตะโกนบอก ตืนไปสุภาพมากนะ "นาย ขับมาทางนี้ หย่าไปขับทางนั้น" หนูน้อยก็หันมาเลย "E เชี่ย" ...... โอโห เด็กหนอเด็ก ยังไม่ทันโตเลย ... เราบ่นเรื่องเด็กน้อยมาตลอดทาง จนเเยกกับมาบ้าน ก็มาเจอเด็กน้อยกลุ่มนี่อีก
... คราวนี้ พวกหนูๆเขามาขี่จักยานเล่นกวนหน้าบ้านผู้ใหญ่ คือตรงนี้เเละค่ะที่เป็นที่ขายของของคนในหมู่บ้าน ยายของเด็กกลุ่มนี้ ( พวกนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันทั้งกลุ่ม ) ก็ตะโกนด่า บอกให้ไปเล่นกันที่โรงเรียน เพราะโรงเรียนในหมู่บ้านนั้น จะเปิดสาธารนะให้คนเข้ามาออกกำลัง ไอ้เด็กพวกนี้ก็กะโกนด่าใหญ่ ( E หน้าส้น ... E หา ... มาหมดเลย ยืนด่ากันอยู่ตรงนั้นเเละ กับยาย ยายก็ยืนด่าจนเหนื่อย ป้าเเม่ค้าก็หัวเลาะมั่ง เข้ามาพูดมั่ง ก็สงบศึกไม่ได้จนเเม่พวกหนู ๆนั้นออกมาจากบ้าน ( คงมีคนไปเรียก) พร้อมกับไม่เรียว เเต่ก็ไล่ตีไม่ทันหรอกค่ะ ขีจักยานหนีไปหมด .....
ก็นะ ในหมู่บ้านดีดีก็มีกลุ่มคนไม่ดีปนๆอยู่มั่ง เราก็ได้เเต่เรี่ยงๆเอา นึกถึงเมื่อก่อนตอนเราได้คุมเด็กในหมู่บ้านเเล้วก็มีความสุขดีกว่านี้ เเล้วก็นึกหวันใจว่าถ้าไอ้เด็นกลุ่นนี้มันได้คุมกลุ่มวัยรุ่นในหมู่บ้าน มันจะเป็นยังไงน่อออ ..... คิดเเล้วก็เอบเพลียในใจ ....