ขอความคิดเห็นของคนไม่มีเพื่อนหน่อยสิ

จะเรียกว่าผมไม่มีเพื่อน มันก็ไม่เชิงนะ ตอนนี้ผมอยู่ ม.2 ชีวิตที่โรงเรียน แต่ก่อนผมก็เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปนั่นแหละ แต่ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมา รู้สึกเหมือนผมไม่ไช่ผมเหมือนแต่ก่อน ผมทำตัวเหมือนเด็กเก็บกด ไม่ค่อยพูดคุยกับใคร ส่วนหนึ่งก็มาจากเพื่อนคนหนึ่ง ผมกับมันรู้จักกันมานานมากแล้ว แต่มันมีนิสัยชอบขโมย ขโมยของที่ผมหวงมากมากี่อย่างแล้วก็ไม่รู้ ผมเลยตัดขาดจากมันไปเลย ผมเลยกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนเหมือนเดี๋ยวนี้แหละ อีกส่วนหนึ่งก็น่าจะมาจาก
โลกโซเชียล ในชีวิตจริงผมก็เป็นคนหนึ่ง ในโซเชียล ผมก็เป็นอีกคนหนึ่ง โดยเฉพาะในพันทิป ช่วงนี้ชาวพันทิปชอบว่าผมว่าเป็นนักเลงคีย์บอร์ด ผมอยากลืมมันนะ แต่มันก็ลืมเหตุการณ์นั้นไม่ลง ผมเลยจำมันไว่เป็นบทเรียน ว่าโพสต์อะไรควรคิดเสียก่อน เพราะมันแก้ไขอะไรไม่ได้ ผมกับเพื่อนในห้องเรียนมีรสนิยมที่ต่างกันอย่างแรง ทั้งแนวเกมส์ แนวเพลง แล้วผมก็ดันเป็นเด็กติดซีรี่ย์อีก ผมเลยกลายเป็นคนที่เพื่อนๆไม่ค่อยสนใจ ทำไรมันก็ไม่เห็นหัวผม ขนาดงานกลุ่ม
มันยังให้ผมทำคนเดียวเลย ผมเจอจนผมคิดว่าคนในโลกโซเชียลเข้าใจผมมากกว่าคนในโลกจริงๆซะอีก ขนาดแม่ผมยังไม่ค่อยสนใจผมเลย เพราะงั้นผมก็เลยหนีปัญหาโดยการไม่ยุ่งกับใคร แล้วมาเป็นตัวของตัวเองในโลกโซเชียลซะดีกว่า แต่พออยู่ไปเรื่อยๆ ผมก็ค้นพบว่า โลกโซเชียลไม่ช่วยทำให้ผมหายเหงาเลย เผลอๆอาจจะเหงากว่าเดิมอีก ผมก็เลยหาไรทำโดยการผันตัวเองเป็นแอดมินเพจ มันก็ช่วยได้บ้างนิดนึง แต่ตอนนี้การบ้านเยอะมาก เลยไม่ค่อยมีเวลา
แต่ตอนนี้การบ้านน้อยลงเยอะแล้ว ผมเลยเขียนนิยายลงบล็อกเพื่อคลายเคลียด อยู่ที่บ้าน วันๆผมก็อยู่แต่หน้าคอม ไม่ก็หน้าทีวี แม่ชวนไปใหนก็ไม่ไป
ผมไม่รู้ว่านี่ผมติดโซเชียลมากไปรึเปล่า แต่ผมว่า การที่ไม่มีเพื่อน มันก็ไม่ได้แย่เสมอไปนะ บางทีมันก็รู้สึกสงบดี ปีสองปีนี้ ผมไม่เคยกินข้าวร่วมกันกับคนอื่นเลย แม้แต่ที่บ้าน ตอนนี้ผมนี่โครตเหงาเลย แม่ก็ไม่คุยด้วย เพื่อนก็ไม่เห็นหัว จะไปเล่นบาสก็ไม่มีใครเล่นด้วย ผมเลยอยากถามพวกคนที่ไม่มีเพื่อนหน่อย ว่าพวกคุณอยู่กันได้ไง รับมือยังไง แล้วแก้เหงายังไง ช่วยแชร์กันหน่อยนะครับ
ปล.ถ้าให้ทำงานบ้าน ผมขอบายนะครับ