ตอนนี้สับสนเรื่องความรักค่ะ อยากระบาย ไม่รู้จะหาทางออกอย่างไรดี???

วันนี้จะขออนุญาติเล่าเรื่องความรักของเราค่ะ
ตอนนี้มีผชอยู่ในใจเรา2คน คนแรกคือแฟนเก่า คนที่2คือแฟนปัจจุบัน
เริ่มต้นจากแฟนเก่าเรา เราคบกันมา3ปี(แต่คบๆเลิกๆบ่อย) เป้นแฟนที่เรารักมากที่สุดตั้งแต่ได้คบกันมา เรารู้จักกับแฟนเก่าเราตั้งแต่อยู่ม.5 ตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้วคนหนึ่ง แต่เราก็แอบปลื้มเขามาโดยตลอด(แต่แอบชอบในใจเพราะตอนนั้นมีแฟนอยู่แล้วตอนนั้นเขาก็มีแฟน) จนวันหนึ่งเราเริ่มทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้น และตัวพี่เขาก็พึ่งเลิกกับแฟน(เขาเป็นรุ่นพี่เรา1ปี) อีกทั้งตอนนั้นเพื่อนเราคบอยู่กับเพื่อนเขา ทำให้เรามีโอกาสใกล้ชิดกัน แล้ววันนึงเราจึงตัดสินใจเลิกกับเพื่อนเพื่อมาคบกับพี่เขา คบกันช่วง1-4เดือนแรกก็ปกติยังรักกันดี จนเวลาผ่านไปเราเริ่มรู้สึกว่าเขาติดเพื่อน มีเวลาคุยกันน้อยลง มีทะเลาะกันบ่อยขึ้น แต่เราไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าก็คงเป้นปกติของคนคบกัน จนกระทั้งเราไปบ้านเขาแล้วจังหวะที่เขาเดินไปเข้าห้องน้ำเราเห็นกระเป๋าเขาวางอยู่จึงหยิบดูกลับพบว่าเขาแอบพกโทรศัพท์อีกเครื่องไว้ในกระเป๋า แล้วเราเลือนดูเบอร์กับข้อความในเครื่อง เห็นเขาบอกคิดถึงผญคนอื่น วินาทีนั้นอึ้งจนบอกไม่ถุก ไม่เคยคิดว่าเขาจะใจร้ายขนาดนี้ เขาไม่ได้พูดแก้ตัวอะไร เพียงแต่บอกว่าเป็นเพื่อน(เท่าที่อ่านรู้สึกว่าผญคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว) แต่ใครจะไปเชื่อ ตอนนั้นเราอายุ18 กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นเราติดที่เพชรบุรี คิดในใจว่าถ้าเป็นอย่างนี้คบต่อไปคงแย่แน่ๆเลยตัดสินใจคุยกับเขาว่าจะเลือกใคร แต่เขาพูดว่าก็พยายามคุยให้น้อยลง เราเลยเถียงกลับไปว่าถ้าเลือกเราทำไมไม่เลิกคุยไปเลย ทะเลาะกันไปมาสรุปเราเลยตัดสินใจบอกเลิกเพราะอารมย์ (เราเลิกกันก่อนที่เราจะย้ายไปอยู่เพชรบุรี2วัน) วินาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุน เรากลายเป็นโรคเครียดกินอะไรก็อ้วก ผอม เราไปอยู่ที่เพชรบุรีเหมือนพาใจช้ำๆไปด้วยเหมือนคนไม่มีวิญญาณ เราไปอยู่หอในมหาลัย เราไม่รู้จักใคร เหงา แถมอกหักอีก แย่มาก แต่คืนที่เราย้ายไปเขาโทรกลับมาถามว่าเป็นยังไงบ้างอยู่ที่นั้นเป็นยังไงเรารู้สึกใจชื้นมาก แต่ผ่านไป2วันเพื่อนเราโทรมาหาบอกว่าพี่เขาตั้งสถานะคบกับผญคนหนึ่ง(เราบล๊อกเฟสเขาเพราะไม่อยากเห็นเขาคุยกับผญคนอื่น) แล้วที่ผ่านมาที่โทรมาคืออะไร เราทนไม่ได้จนต้องหนีรับน้อง(ที่นั้นรับน้องทุกวันหลังเลิกเรียน)กลับไปคุยกับเขา เราไปที่บ้านเขาพอเจอหน้าเขากถามว่ากินอะไรมายัง เหนื่อยไม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราโมโหเลยถามไปว่าผญในเฟสคืออะไร คำตอบที่ได้เหมือนเดิมคือเพื่อน เขาก็บอกว่ารักเราเหมือนเดิมรู้สึกกับเราเหมือนเดิมด้วยความที่เรารักเขามาก็ใจอ่อนให้ตลอด บ้างที่เห็นสายผญโทรเข้ามาบ้าง บ้างที่เขาก็หนีเราออกไปเที่ยวกับเพื่อนทิ้งเราไว้ที่ห้องคนเดียว ไม่เคยบอกว่าไปไหนทำอะไร ไม่เคยตั้งสถานะคบกัน ไม่มีรูปคู่ แม้แต่คนมาถามยังไม่บอกว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เรารักมาก คิดว่าวันหนึ่งเขาจะเห็นความดีเราบ้าง เราก็เป็นคนเอาแต่ใจคนหนึ่งนะไม่เคยยอมใคร แต่เรากลับฟังเขาคนเดียวเพราะเคยมีคนพูดกับเราว่า"ถ้ารักเขามากก็ต้องทนให้ได้" เราไปอยู่บ้านเขาเรารุ้หมดทุกอย่างนะว่าครอบครัวเขาเป็นยังไง บ้านเขาจะมีปัญหาทางพ่อซึ่งกินเหล้าแล้วโว้ยวาย ถึงขั้นคนในบ้านทนไม่ได้ต้องออกไปนอนกันที่อื่น แต่เราทนได้นะขอแค่ได้อยู่กับเขาลำบากก็อยู่ได้ อยุ่มาแบบนี้มาตลอดจนวันเกิดเขา เรากับพี่สาวเขาก็ซื้อเค้กจะให้วันเกิด ซึ่งเขาจัดวันเกิดที่ผับแห่งหนึ่งแต่เขาไม่ได้ชวนเรา(เพราะเราเป็นคนไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนเลยไม่เคยชวน)เราเลยขอเขาไปด้วยจนเขารำคาญอนุญาติ แล้วเขาพูดว่า"มาแล้วทนให้ได้นะอย่างอแง"เราเรื่องแอ๊ะใจแต่ไม่ได้ใส่ใจเราก็ชวนเพื่อนไปอีกคนหนึ่งเป็นทอม เมื่อเขาไปที่ผับเขาแทบไม่สนใจเราเลยเดินมาคุยด้วยไม่กี่ประโยคเองสักพักเห็นเขาคุยโทรศัพท์แล้วเดินออกไปข้างนอก ใจก็อยากถามนะว่าไปไหนแต่กลัวเขารำคาญ สักพักเขาเดินกลับเข้ามาพร้อมผญอีก2คน(ดูเป็นผญเที่ยวจัดแต่งตัวเปรี๊ยว สูบบุหรี่) ในใจเราเริ่มไม่ได้แล้วคิดว่าคงเป็นเพื่อนแต่มีโอบกัน รู้สึกปวดใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้วันเกิดเขาเรากินเหล้าจนเมาทนไม่ไหวจริงๆบาดตาบาดใจมากแล้วเค้กที่เราตั้งใจซื้อมากลับไม่ใช่เราที่เป็นคนให้ คนอื่นแย่งเอาไปให้ แย่มากๆวันนั้นเราเมาจริงๆกลับไม่ได้ต(ตอนแรกก็จะกลับบ้าน)แต่เขาก็ให้ไปนอนบ้านเขา เมื่อถึงบ้านเขานอนกอดเราแล้วพูดว่า"เห็นหรือยัง" "เห็นอะไรผญ2คนนั้นน่ะหรอ" "อืม ก็แค่คุยไม่ได้อะไรซะหน่อย" ตอนนั้นรู้สึกว่าทำไมคำพูดดูเห็นแก่ตัวจังแต่เพรานอนั้นเมาเลยหลับไป แต่เหตุการณ์วันนั้นทำให้เราเริ่มคิดถึงอนาคตของตัวเอง แต่พอเราจะไปเขาก็มาทำดีกับเราพอเรากลับมาเขาก็ทำนิสัยเดิมๆ แต่พอมีคนเขามาคุยเราก็เริ่มเปิดใจคุยบ้างมีคนดีๆเข้ามาก็เยอะแต่มันรู้สึกว่าไม่ใช่ เขาเคยเอาโทรศัพท์เราไปดูนะ เขาพูดว่า"ไม่คิดจะมีแฟนใหม่บ้างหรอ จะคุยกับใครก็คุยได้นะ เพราะพี่ก็คุยเหมือนกัน"แย่มากๆเราเริ่มคุยกับคนอื่นแบบจริงจังมากขึ่นเพราะคิดว่าถ้ามีคนดีๆเข้ามาเราคงลืมเขาไปเองแต่ปารากฎว่าไม่เลย ทำให้เราไม่กล้าตัดสินใจที่จะเลือกคนอื่นเพราะกลัวเสียเขาไป(ส่วนใหญ่เวลาคุยกับคนอื่นมักเจอแต่ ๆ) แต่ขอดีของเขาคือเขาจะค่อยดูอยู่ห่างว่าคนที่เราคุยเขาดีไม เราเป็นยังไง เขาจะคอยถามเพราเป็นคนซื่อบือ โดนหลอกง่าย ไว้ใจคนง่าย(นิสัยเขาเป็นคนเย็นชามาก เงียบๆ มีอะไรไม่พูด แต่จะคอยดูอย่างเดียว) เมื่อผ่านไป2ปีกว่า เราผ่านเรื่องต่างๆด้วยกันมามากเราพร้อมอยู่ข้าเขาตลอด ตอนที่เขาตกงานไม่มีเงิน หรือตอนที่เขาทะเลาะกับที่บ้าน เราไม่เคยกลัวลำบากเลย เราอยากอยู่ข้างๆเขา เวลาเขาไปทำงานกลับดึก(เขาไม่เคยบอกว่าเลิกตอนไหนนะเราสังเกตเอา)เราก็รอเขากินข้าวตลอด จนเขาบอกว่าไม่ต้องรอกินก่อนเลย แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนเงียบ มีอะไรไม่เคยพูด ถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่ทำให้เรารู้สึกว่าถ้าเราจะใช้ชีวิตด้วยกันคงลำบากเมื่อเราคบกับแบบสถานะไม่ชัดเจน คบแบบไม่มีจุดหมาย พอโตขึ้นเราเริ่มมองอะไรที่ไกลขึ้น แต่เหมือนเขากลับมองไม่เหมือนเรา ถ้าพ่อกับแม่ถามว่าแฟนเราทำอะไรก็คงตอบไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยบอกว่าเขาทำงานอะไรพอถามก็พูดว่าจะรู้ไปทำไม พอโตขึ้นเริ่มรู้สึกว่า ความรักอย่างเดียวมันใช้ไม่ได้ มันต้องอาศัยความเข้าใจซึ่งกันและกันด้วย ถึงเขาจะทำตัวดีขึ้น ไม่มีคนอื่นแล้ว บอกกับใครๆแล้วว่าเราคือแฟน แต่สิ่งสำคัยในการคบกันคือคน2คนควรเปิดใจเข้าหากัน เรามองไกลกว่านั้น วันหนึ่งก็มีผชคนหนึ่งเดินเขามาในชีวิต(คือแฟนคนปัจจุบัน) คนนี้รู้จักกันมา10ปีตั้งแต่เราอยู่ม1 แต่ไม่เคยคบกัน  เป็นช่วงจังหวะที่เขายายมาเรียนที่รังสิต เราก็ย้ายเขามาเรียนในกทม.ได้มาเจอกันเขาเป็นคนดีนะ เอาใจใส่ทุกอย่างตั้งแต่เริ่มรู้จักกันเขาไม่เคยเปลี่ยนเลย(ตอนม.3เขาเคยมาขอเราคบแต่ตอนนั้นเราเด็กเลยไม่สนใจ) เรื่องบังเอิญกว่านั้นคือ แฟนเก่าเราเป็นรุ่นน้องของแฟนคนปัจจุบัน วันหนึ่งมีงานบวช(ตอนนั้นยังคบกับแฟนเก่าอยู่)เขา2คนก็นั่งโต๊ะเดียวกัน(ตอนนั้นแฟนเก่าเรายังไม่รุ้ว่าเราเริ่มสนิทกับแฟนใหม่) แฟนใหม่เราเลยแกล้งถ้าแฟนเก่าเราว่า "เป็นไงบ้างตอนนี้คบใครอยู่" "เขาบอกว่าไม่ได้คบใคร"ใจสลายมากแต่ก็ทำใจไว้แล้วเพราะเราโดนแบบนี้มาตลอด หลังจากวันนั้นเราเริ่มค่อยๆตีตัวห่างออกมาจากแฟนเก่า แล้วแฟนใหมาเราไม่รู้ว่าเพราะเขาสงสารหรืออะไรนะ แต่เวลามีปัญหาอะไรเขาจะคอยช่วยตลอดซึ่งต่างจากแฟนเก่าที่ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ เราจึงเปิดใจให้กับแฟนใหม่เราคนนี้แต่ด้วยความที่ยังไม่แน่ใจใจตัวเอง เลยเกิดการลังเลที่จะเลือก อีกคนก็รัก อีกคนก็แสนดี
อยู่มาวันหนึ่งแฟนเก่าเราเริ่มเห็นความผิดปกติจึงทะเลาะกันแล้วถามว่าจะเลือกใคร เหมือนต้องการจะเอาคำตอบเลย ซึ่งเราสับสนมาก ระหว่างความรักที่ไม่รู้อนาคต กัน คนดีที่รักเรามานาน(เขามาบอกตอนหลังว่าแอบชอบมาตั้งแต่ต้น) ใจเราไม่อยากเลิกกับแฟนเก่าเลยนะ ยังหวังว่าอนาคตอาจจะดีกว่านี้ถ้าปรับกันได้ แต่เขาไม่รับฟังคำพุดที่ทำให้เราตัดสินใจเลิกกับเขา คือ "จะไปก็ไปเลยนะ เขามีพร้อมกว่าพี่ ดีกว่าพี่ ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก แก้วที่มันแตกแล้วให้ต่อไม่ได้นะ เขวี้ยงทิ้งอย่างเดียว" เราเลยกลั้นใจบอกเลิกแล้วบล๊อกการติดต่อทุกทางของเขาทิ้ง เพรากลัวว่าจะทำใจไม่ได้ ผ่านมา1เดือนเราจึงตัดสินใจคบกับแฟนใหม่เพราะเขาดีกับเราทุกอย่าง แม้จะงอแงไปหน่อย แต่เขาใส่ใจเรามากๆ คบกันมาประมาณ4เดือนแล้ว ในใจเราก็ยังไม่ลืมแฟนเก่าเลย
ยังคงนอนคิดถึงเขาตลอด รู้สึกแย่กับแฟนใหม่เรานะ แต่เราก็พยายามทำหน้าที่แฟนที่ดี เพราะเราเลือกเขาแล้ว แม้ในใจยังคิดถึงเขามาก แล้วตอนนี้แฟนเก่าเราก็เหมือนจะมีแฟนใหม่แล้ว เรารุ้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก แต่เราต้องเก็บความรู้สึกไว้ให้ลึกที่สุด เราควรจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี ยังนอนฝันเห็นเขา ยังหวังลึกๆว่าเราจะกลับมาคบกัน แต่อีกใจก็สงสารแฟนใหม่ เขามีพร้อมให้เราทุกอย่าง แต่ความรู้สึกนี้ไม่สามารถบอกใครได้จริงๆ