สวัสดีนะ ในที่นี้เราหมายถึง การที่เราทุ่มเทกับใครมากๆ แล้วคนๆนั้นทุ่มทิ้ง
คือ เราเคยคบกับคนๆนึงทุ่มเทกับเค้ามากๆ ยอมมาก รักมากหวงมาก แต่มีเรื่องราวมากมายหลายอย่าเกิดขึ้นทำให้เราเลิกลากันได้
แบบไม่ได้เลิกกันด้วยดี เราคือคนแก้ขับแก้เหงาชั่วขณะ ตอนนี้เค้าได้พบทางของเค้ากับคนสูงอายุ และอายุห่างกันราว2 รอบจริงๆไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่ที่แปลกคือ เธอคนนั้นมีครอบครัวแล้วและเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ประกอบไปด้วย พ่อ แม่ และ ลูกๆ
และเธอก็มาเป มันไป เราจบกันด้วยเรื่องนี้จริงๆ จากที่ยืดเยื้อกันมาสักพักจากที่เราเคยทะเลาะกันรุนแรงลงไม้ลงมือกัน
และก็มีสองประโยคที่ทั้งสองทิ้งไว้คือ
เธอสูงวัย : ก็ได้แค่เนี้ย หักดูสารรูปตัวเองบ้างมีอะไรดี
เค้าที่ถูกเป : ก็แค่ของเล่น มันไม่ใช่แล้วป้ะวะ อะไรมากมาย

ตั้งแต่เลิกมาแบบจริงจังตัดขาด ไอ้สองประโยคนั้นชัดในสมองมาก
เราดูแลตัวเองจริงจัง ปรับบุคลิกภาพ แต่ไม่ใช่เปลี่ยนแบบเมคโอเวอร์นะ
เปลี่ยนทรรศนคติ ทุกอย่าง

จนมาคุยกันกับรุ่นพี่ที่เป็นเกย์ เพราะเราเจอประโยคนึงใน ไอจี
คือ ถ้าเห็นเราเป็นของเล่น เราก็จะเป็นของเล่นที่มีราคาจนเธอไม่มีปัญญาเอื้อมถึง

แต่เค้าเคยเล่นเรามาแล้ว ทุกๆอย่างมันผ่านมาหมดแล้ว
แล้วถึงตอนนี้อยากมีค่าขนาดไหนก็คงเป็นได้แค่นั้นจริงๆใช่ไหม

พี่ที่เป็นเกย์ บอกว่า กับคนอื่นที่เพิ่งเจอกัน ไม่รู้
แต่กับเพื่อนๆของมัน เราจะมีราคาตามที่มันพูดถึงเราให้เพื่อนมันฟังถึงจะจริงแค่ 10%
มันก็ไม่มีค่ามากกว่านั้น ติดลบไปแล้ว

คือจริงๆเราก็รู้แหละ ว่าค่าเราควรอยู่ที่ใครตรงไหน โอเคพลาดแล้วก็พลาด
แต่อยากทราบกว้างๆว่า ความคิดแต่ละคนเป็นยังไง คิดยังไงอะไร 😊