ก่อนอื่นเลยนะคะตอนนี้เราเลิกกับแฟนแล้วเลิกกันด้วยดีค่ะต่างคนต่างพร้อมที่จะจากกันและโอเคกับการกลับมาเป็นเพื่อนกันค่ะ
เราจะเล่าตั่งแต่ตอนเราคบกันเลยนะคะ
เรื่องมันอาจจะซ้ำไปซ้ำมาแต่ก็อย่างว่าถ้าไม่ชอบก็กดออกไปหากระทู้อื่นอ่านเนาะ
มาค่ะเราจะเริ่มละนะ
คือเมื่อประมาณสองปีก่อนเราไปเจอกับเขาค่ะเราต่างคนต่างชอบกันคุยกันจนในที่สุดเราก็ได้คบกันค่ะช่วงแรกๆของการคบกันอะไรอะไรก็ดีไปซะทุกอย่าง แฟนเราเขาเป็นคนน่ารักค่ะมีเหตุผล น่ารัก เอาใจใส่ ดูแลเทคแคร์ดีมาตลอด
เลยทำให้เรารักเขามากกกกกกก
5555555555555555555555555 แต่ยิ่งนานวัน เวลาเปลี่ยนคนก็เริ่มเปลี่ยน
เรากับเขาเริ่มห่างกันมากขึ้นมากขึ้นทุกวันค่ะ
เราเลยนัดเขาชวนเค้าไปกินข้าวดูหนังเพื่อที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มากขึ้น แต่วันนั้นเรามีธุระกับเพื่อนเรากะทันหัน เราโทรบอกเขาแล้ว ให้เขากลับไปก่อน (เขาออกมารอเราแล้วถึงที่นัดแล้วด้วย) แต่เขายืนยันคำเดิมค่ะว่าจะรออยู่ตรงนั้นแล้ววันนั้นฝนตก (คือที่ๆเรานัดกันมันเป็นร้านอาหารค่ะเขาต้องเข้าไปนั่งรอในร้านคนเดียวเป็นชั่วโมงๆ กว่าเราจะมา) พอเราเสร็จธุระเราก็รีบมาหาเขาเลยค่ะด้วยความเป็นห่วงเรารีบทานข้าวแล้วรีบให้เขากลับไปกินยาที่บ้าน แต่เขานิ่งใส่เรา (เราคงทำให้เขาไม่พอใจที่เราปล่อยให้รอนานๆ) แต่เขาก็ยังไปส่งเราที่บ้านค่ะแล้วค่อยนั่งรถกลับไปคนเดียว
เหมือนเขาจะไม่โกรธไม่คิดอะไร.......
วันต่อมา....
เราตื่นเรารีบทักไปแต่เช้าเขาอ่านไม่ตอบเรา
เราพยายามง้อขอโทษเรื่องที่เราปล่อยให้รอแต่เขาก็ยังอ่านไม่ตอบเราค่ะ
จนตอนเย็นเราเล่นเฟสเห็นเขาเช็คอินว่าอยู่ร้านเหล้าแห่งนึงแถวๆถนนพระอาทิตย์ เราเลยรีบโทรหาสามสายคือเขาก็ไม่รับสายเราค่ะ ปกติแค่ สามสี่ตื้ด้ขาก็จะรับแต่นี่ไม่
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ตื้อค่ะถ้าโทรสามสายแล้วไม่รับคือเราจะนิ่งแล้วรอให้เขาโทรกลับมาเอง .. แล้วคืนนั้นเขาก็ไม่ติดต่อมา
พอเช้าวันถัดมาเราโทรไปหาเขาแต่เช้าเขารับแล้วบอกว่า "เมื่อคืนเมาค่ะไปนอนบ้านเพื่อนโทรสับไม่แจ้งว่ามีสายโทรเข้า" ด้วยความที่เราโมโหเราเลยตะหวาดใส่ "ไม่แจ้งบ้าไรนี่โทรไปสามรอบแล้วแล้วไปเที่ยวไม่บอกว้ะทักไปไลน์ไปก็อ่านไม่ตอบกูเป็นห่วง" คำพูดเราเราว่าแรงแล้วคำพูดเขาแรงกว่า เขาตอบกลับเรามาว่า "เป็นห่วงแล้วเมื่อวานปล่อยให้รอคืออะไร'' เรานี่เงิบไปเลยไม่กล้าเถียงสักคำ
หลังจากวันนั้น
เมื่อแฟนเก่ากลายมาเป็นเพื่อน
เราจะเล่าตั่งแต่ตอนเราคบกันเลยนะคะ
เรื่องมันอาจจะซ้ำไปซ้ำมาแต่ก็อย่างว่าถ้าไม่ชอบก็กดออกไปหากระทู้อื่นอ่านเนาะ
มาค่ะเราจะเริ่มละนะ
คือเมื่อประมาณสองปีก่อนเราไปเจอกับเขาค่ะเราต่างคนต่างชอบกันคุยกันจนในที่สุดเราก็ได้คบกันค่ะช่วงแรกๆของการคบกันอะไรอะไรก็ดีไปซะทุกอย่าง แฟนเราเขาเป็นคนน่ารักค่ะมีเหตุผล น่ารัก เอาใจใส่ ดูแลเทคแคร์ดีมาตลอด
เลยทำให้เรารักเขามากกกกกกก
5555555555555555555555555 แต่ยิ่งนานวัน เวลาเปลี่ยนคนก็เริ่มเปลี่ยน
เรากับเขาเริ่มห่างกันมากขึ้นมากขึ้นทุกวันค่ะ
เราเลยนัดเขาชวนเค้าไปกินข้าวดูหนังเพื่อที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มากขึ้น แต่วันนั้นเรามีธุระกับเพื่อนเรากะทันหัน เราโทรบอกเขาแล้ว ให้เขากลับไปก่อน (เขาออกมารอเราแล้วถึงที่นัดแล้วด้วย) แต่เขายืนยันคำเดิมค่ะว่าจะรออยู่ตรงนั้นแล้ววันนั้นฝนตก (คือที่ๆเรานัดกันมันเป็นร้านอาหารค่ะเขาต้องเข้าไปนั่งรอในร้านคนเดียวเป็นชั่วโมงๆ กว่าเราจะมา) พอเราเสร็จธุระเราก็รีบมาหาเขาเลยค่ะด้วยความเป็นห่วงเรารีบทานข้าวแล้วรีบให้เขากลับไปกินยาที่บ้าน แต่เขานิ่งใส่เรา (เราคงทำให้เขาไม่พอใจที่เราปล่อยให้รอนานๆ) แต่เขาก็ยังไปส่งเราที่บ้านค่ะแล้วค่อยนั่งรถกลับไปคนเดียว
เหมือนเขาจะไม่โกรธไม่คิดอะไร.......
วันต่อมา....
เราตื่นเรารีบทักไปแต่เช้าเขาอ่านไม่ตอบเรา
เราพยายามง้อขอโทษเรื่องที่เราปล่อยให้รอแต่เขาก็ยังอ่านไม่ตอบเราค่ะ
จนตอนเย็นเราเล่นเฟสเห็นเขาเช็คอินว่าอยู่ร้านเหล้าแห่งนึงแถวๆถนนพระอาทิตย์ เราเลยรีบโทรหาสามสายคือเขาก็ไม่รับสายเราค่ะ ปกติแค่ สามสี่ตื้ด้ขาก็จะรับแต่นี่ไม่
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ตื้อค่ะถ้าโทรสามสายแล้วไม่รับคือเราจะนิ่งแล้วรอให้เขาโทรกลับมาเอง .. แล้วคืนนั้นเขาก็ไม่ติดต่อมา
พอเช้าวันถัดมาเราโทรไปหาเขาแต่เช้าเขารับแล้วบอกว่า "เมื่อคืนเมาค่ะไปนอนบ้านเพื่อนโทรสับไม่แจ้งว่ามีสายโทรเข้า" ด้วยความที่เราโมโหเราเลยตะหวาดใส่ "ไม่แจ้งบ้าไรนี่โทรไปสามรอบแล้วแล้วไปเที่ยวไม่บอกว้ะทักไปไลน์ไปก็อ่านไม่ตอบกูเป็นห่วง" คำพูดเราเราว่าแรงแล้วคำพูดเขาแรงกว่า เขาตอบกลับเรามาว่า "เป็นห่วงแล้วเมื่อวานปล่อยให้รอคืออะไร'' เรานี่เงิบไปเลยไม่กล้าเถียงสักคำ
หลังจากวันนั้น