สวัสดีค่ะ ฉันมีปัญหาอยากระบาย ฉันคบกับแฟนมา 2 ปี ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปี2 แต่แฟนทำงานอยู่ที่บ้าน เรามีอายุห่างกัน 6 ปี เรารู้จักกันมาก่อนที่จะคบกันเพราะเราหมู่บ้านเดียวกัน จึงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆๆ ตอนที่ตกลงคบกัน เค้าบอกกับฉันว่า เค้ารักฉันมาข้างเดียวตลอดตั้งแต่ฉันอยู่ ม.ต้นแล้ว เค้าคอยมองฉันตลอด แต่ฉันไม่เคยคิดและสนใจเค้า จนมาคบกัน ฉันก็ยังไม่ได้รักเค้ามากหรอกนะ ตอนแรกฉันแค่คิดว่าคงเป็นรักเล่นๆๆ ไม่นานหรอก แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิด พี่เค้าทำทุกอย่างให้ฉัน ยอมรับกับอารมณ์ ร้ายๆๆ งี้เง่าของฉัน แต่พี่เค้าก็เป็นคนที่โกรธรุนแรง อารมณ์ร้อนไม่เคยฟังอะไรเลย และขี้หึงมาก ขี้ระแวงฉันมาตลอดเพราะมีคนรอบๆๆข้างพี่เค้าบอกว่า ฉันเป็นคนเจ้าชู้ หลายใจ และสารพัดที่เป็นเรื่องของฉัน ฉันยอมรับนะคะว่าฉันเคยเป็นคนที่เจ้าชู้ แต่นั้นมันเป็นชีวิตเด็กๆๆเท่านั้น ฉันคิดว่า ถ้าฉันยังไม่เจอคนที่ใช่ และถ้าตอนนั้นฉันไม่รักใครจริงจังฉันสามารถคุยกับใครก้อได้ แต่ถ้าฉันตกลงคบกับใครฉันจะหยุดและไม่ไปคุยกับใคร เราทั้งคู่เลยคุยกันเปิดเผยบอกหมดทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไร เพราะไม่อยากรู้เรื่องจากปากคนอื่น รู้จากปากคนของเราดีกว่าว่าไหม? เราก็คบกัน ช่วงแรกๆๆก็เหมือนจะดีนะ จนกระทั้ง วันนั้น เราทะเลาะกันหนักมาก พี้เค้าคิดว่าฉันนอกใจพี่เค้า ทั้งๆๆที่ฉันนอนยุที่บ้านไม่ได้ทำอะไรเลย พี่เค้าเลยมาหาฉันที่บ้าน จนทำให้พ่อกับแม่ฉันรู้ว่าเราคบกัน เรื่องมันเลยบานปลาย มันเป็นอะไรที่ทำให้ฉันคิดหนักมาก ตอนที่พี่เค้ามาที่บ้านสภาพเมามาก เพราะไปกินเลี้ยงมา พอเมาทีไร กลับเป็นอีกคนที่ไม่ฟังอะไร แต่วันนั้นไม่มีเหตุการณ์รุนแรงนะ แต่ฉันต้องมาทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องที่ไปคบกับพี่เค้า เราคุยกัน จนแม่ถึงกับเอ่ยปากพูดว่า ไปคบกะคนแบบนั้น คิดดีแล้วหรอ คนที่ไม่งานการที่แน่นอน บางครั้งก็อยูบ้านเฉยๆๆ ฉันก็บอกว่า เราคุยกัน คบกันไม่ได้ทำอะไรเสียหาย ไม่ได้ทำให้การเรียนของฉันแย่ลง และฉันไม่ได้คิดว่าเงินสำคัญ แต่แม่ก็ยืนยันว่า ช่วยเลิกกันได้ไหม? คุณรู้ไหมแม่พูดว่าอะไร
แม่ฉันพูดว่า" แม่ไม่อยากบังคับ แม่ไม่อยากให้ลูกเสียใจ แต่แม่ขอได้ไหม แม่ไม่เคยขออะไรลูกเลยตั้งแต่เกิดมา แม่ขอให้ลูกเลิกกับพี่เค้าได้ไหม? ฉันได้แต่อึ้งกับคำพูดและร้องไห้ จนหลังจากวันนั้น คนรอบข้างๆๆในครอบครัวต่างคนพูดถึงพี่เค้าในเรื่องที่เป็นข้อเสียของเค้าและกดดันฉันให้เลิกกับเค้า จนแันตัดสินใจบอกเลิก เพราะไม่อยากต้องเลือกระหว่างพ่อแม่กับแฟน แต่มันไม่ได้จบนะ พี่เค้าไม่ยอมเลิก เค้าอ้อนวอนฉันทุกทาง จนไม่เหลือฟอร์มของลูกผู้ชาย ฉันเป็นคนแรกที่ทำให้พี่เค้าร้องไห้ให้กับเรื่องนี้ สภาพฉันตอนนั้นก็แย่ไม่น้อยไปกว่าพี่เค้าเลย จนฉันตกลงกลับมาคบกันอีกครั้ง แต่ต้องโกหกพ่อแม่ว่าเลิกกันแล้ว แต่ชีวิตรักของเราไม่ได้คบกันดีเลย มีแต่คนคอยให้ร้ายตลอด มี่คนคอยไปบอกพ่อกับแม่ฉันว่าพี่เค้าพูดถึงฉันในแบบไม่ให้เกียรติกัน ทำให้พ่อแม่ฉันเชื่อ และไม่ชอบพี่เค้ามากยิ่งขึ้น และเรื่องนี้แระที่ทำให้ฉันกับพี่เค้า พอทะเลาะกัน พี่เค้าจะเอามาเป็นข้ออ้างว่าฉันจะอยากเลิกกับพี่เค้าเพราะพ่อแม่ฉันไม่ชอบ มันเป็นเรื่องที่ยากมาสำหรับฉัน ตั้งแต่เราคบกัน เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่ก็ไม่เคยข้ามวันนะ พี่เค้าเคยทำให้ฉันเสียใจจนท้อเลยหมือนกัน พี่เค้าชอบปล่อยให้ฉันรอ ไม่ค่อยเอาใจอย่างใครหรอก และชอบหายไป ติดต่อไม่ได้ แต่พอกลับมาก็หาว่าฉันเปลี่ยนไป ที้งๆๆที่ฉันเป็นฝ่ายที่รอ จนถึงตอนนี้เราก็ยังคบกันยุ แต่ทำได้แค่โทรคุยกัน เจอกันบ้างเดือนละครั้ง แต่ต้องแอบเจอกัน เพราะกลัวคนเห็นว่าเรายังคบกันยุ ฉันเข้าใจพี่เค้าเหมือนกันว่าการที่เค้าไม่ยอมรับมันเป็นยังไง แต่ฉันก็อยากให้พี่เค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองให้พ่อแม่ฉันเห็นว่า พี่เค้าสามารถดูแลฉันได้ ไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นพูด แต่ที่ผ่านมา 2 ปี มันไม่มีอะไรดีขึ้น ฉันก็เลยเปิดใจคุยกัน ฉันนบอกพี่เค้าว่า เหลือเวลาอีก 2 ปีที่ฉันจะเรียนจบ หลังจากนั้นเรื่องของเรามันควรดีขึ้นกว่านี้ ฉันพยายามทำตัวเองให้ดี และพูดให้พ่อแม่มองพี่เค้าใหม่ แต่มันก็เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น มันยังมืดมนยุดี ฉันก็ไม่อยากกดดันพี่เค้านะ แต่เองฏ้อยากชัดเจนกับทุกอย่าง คงไม่มีใครชอบที่จะหลบๆๆซ่อนๆๆรักกันแบบนี้มันอึดอัดมาก จนตอนนี้ฉันกับพี่เค้าเหมือนเราทั้คู่ จะรู้สึกเหมือนกันต่างคนต่างฝ่ายเริ่มท้อ เริ่มเหนื่อยกับปัญหาที่เข้ามา เริ่มคิดว่า ทางข้างหน้ามันเป็นทางตันเดินต่อไปไม่ได้ ถ้าเดินไปได้ก้ต้องแยกกัน การที่เราทั้งคู่มายุถึงจุดนี้ จุดที่คิดว่าต้องเลิกกันอยู่ดีขึ้นยุว่าจะเร็วหรือช้า แต่ฉันกลับมาคิด ถ้าถภามฉันตอนนี่ว่ารักพี่เค้าไหม? ตอบได้เลยว่ารักมาก และคงเสียใจมากเหมือนกันที่เลิกกัน แต่ถ้าเลิกกัน ฉันก็อยากเป็นคนที่เจ็บมากกว่าพี่เค้า อยากให้พี่เค้ามีชีวิตที่ดี มีคนที่รักเค้ามากๆๆๆ และมีความสุข โดยที่ไม่มีปัญหาอย่างที่คบกับฉัน ในใจฉันตอนนี้มีอยู่ 2 ทาง คือ เดินต่อไปกับพี่เค้าโดยไม่ต้องคิดว่าจะเลิกกันตอนไหน ขอแค่ทำตอนนี้ให้ดีที่สุด และมีความสุขกับปัจจุบัน อีกทางคือเลิกกัน ต่างคนต่างเดินไปตามทางของตัวเอง เพราะถ้าคิดๆๆดูถ้าฉันยังกะตัวพี้เค้าไม่ยอมเลิกกัน แม้ว่าทางข้างหน้าต้องแยกกัน มันยิ่งทำให้พี่เค้าเสียใจมากยิ่งขึ้นและเหมือนฉันเห็นแก่ตัว ฉันควรทำไงดี ฉันไม่อยากให้คนที่ฉัยรักต้องเจ็บปวดเพราะฉัน แต่ฉันก้ไม่อยากเป็นลูกที่อกตัญญู ที่ขัดใจพ่อแม่ ทำให้พ่อแม่เสียใจและผิดหวัง
ชีวิตฉันตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่เป็นเหมือนทุกอย่าง เป็นทั้ง เพื่อน พี่ ของฉัน แต่พี่เค้าก็ทำให้ฉันเห็นว่าคนที่รักจริงเป็นยังไง มันเจ็บปวดมากนะ ที่เราจะตัดสินใจเลือกอะไรที่เมื่อตัดสินใจไปแล้วมีคนที่เรารักไม่คนใดคนนึงต้องเจ็บปวดและเสียใจมาก
ฉันควรทำไงดี ??? ควรเลือกทางไหน?
"ถ้ารักเจอทางแยก "ควรทำไงดี?
แม่ฉันพูดว่า" แม่ไม่อยากบังคับ แม่ไม่อยากให้ลูกเสียใจ แต่แม่ขอได้ไหม แม่ไม่เคยขออะไรลูกเลยตั้งแต่เกิดมา แม่ขอให้ลูกเลิกกับพี่เค้าได้ไหม? ฉันได้แต่อึ้งกับคำพูดและร้องไห้ จนหลังจากวันนั้น คนรอบข้างๆๆในครอบครัวต่างคนพูดถึงพี่เค้าในเรื่องที่เป็นข้อเสียของเค้าและกดดันฉันให้เลิกกับเค้า จนแันตัดสินใจบอกเลิก เพราะไม่อยากต้องเลือกระหว่างพ่อแม่กับแฟน แต่มันไม่ได้จบนะ พี่เค้าไม่ยอมเลิก เค้าอ้อนวอนฉันทุกทาง จนไม่เหลือฟอร์มของลูกผู้ชาย ฉันเป็นคนแรกที่ทำให้พี่เค้าร้องไห้ให้กับเรื่องนี้ สภาพฉันตอนนั้นก็แย่ไม่น้อยไปกว่าพี่เค้าเลย จนฉันตกลงกลับมาคบกันอีกครั้ง แต่ต้องโกหกพ่อแม่ว่าเลิกกันแล้ว แต่ชีวิตรักของเราไม่ได้คบกันดีเลย มีแต่คนคอยให้ร้ายตลอด มี่คนคอยไปบอกพ่อกับแม่ฉันว่าพี่เค้าพูดถึงฉันในแบบไม่ให้เกียรติกัน ทำให้พ่อแม่ฉันเชื่อ และไม่ชอบพี่เค้ามากยิ่งขึ้น และเรื่องนี้แระที่ทำให้ฉันกับพี่เค้า พอทะเลาะกัน พี่เค้าจะเอามาเป็นข้ออ้างว่าฉันจะอยากเลิกกับพี่เค้าเพราะพ่อแม่ฉันไม่ชอบ มันเป็นเรื่องที่ยากมาสำหรับฉัน ตั้งแต่เราคบกัน เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่ก็ไม่เคยข้ามวันนะ พี่เค้าเคยทำให้ฉันเสียใจจนท้อเลยหมือนกัน พี่เค้าชอบปล่อยให้ฉันรอ ไม่ค่อยเอาใจอย่างใครหรอก และชอบหายไป ติดต่อไม่ได้ แต่พอกลับมาก็หาว่าฉันเปลี่ยนไป ที้งๆๆที่ฉันเป็นฝ่ายที่รอ จนถึงตอนนี้เราก็ยังคบกันยุ แต่ทำได้แค่โทรคุยกัน เจอกันบ้างเดือนละครั้ง แต่ต้องแอบเจอกัน เพราะกลัวคนเห็นว่าเรายังคบกันยุ ฉันเข้าใจพี่เค้าเหมือนกันว่าการที่เค้าไม่ยอมรับมันเป็นยังไง แต่ฉันก็อยากให้พี่เค้าเปลี่ยนแปลงตัวเองให้พ่อแม่ฉันเห็นว่า พี่เค้าสามารถดูแลฉันได้ ไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นพูด แต่ที่ผ่านมา 2 ปี มันไม่มีอะไรดีขึ้น ฉันก็เลยเปิดใจคุยกัน ฉันนบอกพี่เค้าว่า เหลือเวลาอีก 2 ปีที่ฉันจะเรียนจบ หลังจากนั้นเรื่องของเรามันควรดีขึ้นกว่านี้ ฉันพยายามทำตัวเองให้ดี และพูดให้พ่อแม่มองพี่เค้าใหม่ แต่มันก็เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น มันยังมืดมนยุดี ฉันก็ไม่อยากกดดันพี่เค้านะ แต่เองฏ้อยากชัดเจนกับทุกอย่าง คงไม่มีใครชอบที่จะหลบๆๆซ่อนๆๆรักกันแบบนี้มันอึดอัดมาก จนตอนนี้ฉันกับพี่เค้าเหมือนเราทั้คู่ จะรู้สึกเหมือนกันต่างคนต่างฝ่ายเริ่มท้อ เริ่มเหนื่อยกับปัญหาที่เข้ามา เริ่มคิดว่า ทางข้างหน้ามันเป็นทางตันเดินต่อไปไม่ได้ ถ้าเดินไปได้ก้ต้องแยกกัน การที่เราทั้งคู่มายุถึงจุดนี้ จุดที่คิดว่าต้องเลิกกันอยู่ดีขึ้นยุว่าจะเร็วหรือช้า แต่ฉันกลับมาคิด ถ้าถภามฉันตอนนี่ว่ารักพี่เค้าไหม? ตอบได้เลยว่ารักมาก และคงเสียใจมากเหมือนกันที่เลิกกัน แต่ถ้าเลิกกัน ฉันก็อยากเป็นคนที่เจ็บมากกว่าพี่เค้า อยากให้พี่เค้ามีชีวิตที่ดี มีคนที่รักเค้ามากๆๆๆ และมีความสุข โดยที่ไม่มีปัญหาอย่างที่คบกับฉัน ในใจฉันตอนนี้มีอยู่ 2 ทาง คือ เดินต่อไปกับพี่เค้าโดยไม่ต้องคิดว่าจะเลิกกันตอนไหน ขอแค่ทำตอนนี้ให้ดีที่สุด และมีความสุขกับปัจจุบัน อีกทางคือเลิกกัน ต่างคนต่างเดินไปตามทางของตัวเอง เพราะถ้าคิดๆๆดูถ้าฉันยังกะตัวพี้เค้าไม่ยอมเลิกกัน แม้ว่าทางข้างหน้าต้องแยกกัน มันยิ่งทำให้พี่เค้าเสียใจมากยิ่งขึ้นและเหมือนฉันเห็นแก่ตัว ฉันควรทำไงดี ฉันไม่อยากให้คนที่ฉัยรักต้องเจ็บปวดเพราะฉัน แต่ฉันก้ไม่อยากเป็นลูกที่อกตัญญู ที่ขัดใจพ่อแม่ ทำให้พ่อแม่เสียใจและผิดหวัง
ชีวิตฉันตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่เป็นเหมือนทุกอย่าง เป็นทั้ง เพื่อน พี่ ของฉัน แต่พี่เค้าก็ทำให้ฉันเห็นว่าคนที่รักจริงเป็นยังไง มันเจ็บปวดมากนะ ที่เราจะตัดสินใจเลือกอะไรที่เมื่อตัดสินใจไปแล้วมีคนที่เรารักไม่คนใดคนนึงต้องเจ็บปวดและเสียใจมาก
ฉันควรทำไงดี ??? ควรเลือกทางไหน?